Charílaos Trikoúpis

Charílaos Trikoúpis Obraz w Infobox. Portret Funkcje
Premier Grecji
Rząd Grecji od 1893 do 1895 ( d )
30 października 1893 -12 stycznia 1895
Sotírios Sotirópoulos Nikolaos Deligiánnis
Premier Grecji
Rząd Grecji od 1892 do 1893 ( d )
10 czerwca 1892 -3 maja 1893
Konstantínos Konstantópoulos Sotírios Sotirópoulos
Premier Grecji
Rząd Grecji od 1886 do 1890 ( d )
9 maja 1886 -14 października 1890
Dimítrios Válvis Theódoros Deligiánnis
Premier Grecji
Rząd Grecji od 1882 do 1885 ( d )
3 marca 1882 -19 kwietnia 1885
Aléxandros Koumoundoúros Theódoros Deligiánnis
Premier Grecji
Rząd Grecji od marca do października 1880 r. ( D )
10 marca -13 października 1880
Aléxandros Koumoundoúros Aléxandros Koumoundoúros
Premier Grecji Rząd Grecji
od 21 do 26 października 1878 ( d )
21 -26 października 1878
Aléxandros Koumoundoúros Aléxandros Koumoundoúros
Premier rządu Grecji
Trikoúli ( d )
27 kwietnia -15 października 1875
Dimítrios Voúlgaris Aléxandros Koumoundoúros
minister spraw zagranicznych
Deputowany
okręg wyborczy Valtos ( d )
Biografia
Narodziny 11 lipca 1832
Nauplion
Śmierć 30 marca 1896(w wieku 63 lat)
Cannes
Pogrzeb Pierwszy cmentarz w Atenach
Imię w języku ojczystym Χαρίλαος Τρικούπης
Narodowość grecki
Trening National and Capodistrian University of Athens ( baccalaureate )
University of Paris
Zajęcia Polityk , dyplomata
Tata Spiridon Trikoupis
Matka Ekateríni Mavrokordatos ( we )
Rodzeństwo Sofia Trikoupis ( d )
Inne informacje
Partia polityczna Nowa impreza
Członkiem Greckie Towarzystwo Filologiczne Konstantynopola ( d ) (1878)
podpis

Charílaos Trikoúpis ( współczesny grecki  : Χαρίλαος Τρικούπης ) (urodzony11 lipca 1832w Nafplion - zmarł dnia11 kwietnia 1896(30 marcaJulian kalendarz ) w Cannes w Francja ), był politykiem grecki zajmowanej funkcji premiera siedmiokrotnie od 1875 do 1895 roku.

Jest synem innego polityka, Spyridona Trikoupisa , również przez krótki czas premiera, oraz Ekateríni Mavrokordátos, siostry Aléxandrosa Mavrokordátosa , który był również premierem.

Wejście na arenę polityczną

Po ukończeniu studiów prawniczych w Paryżu wrócił do Aten .

W 1864 r. Greckim przedstawicielem był Charílaos Trikoúpis podczas negocjacji, które doprowadziły do ​​powrotu Wysp Jońskich do Grecji ( traktat londyński (1864) ).

W 1865 r. Został po raz pierwszy wybrany na posła do greckiego parlamentu .

Charílaos Trikoúpis krótko pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych w 1867 r. W rządzie Koumoundouros podczas buntu na Krecie w latach 1866-1869 . Ponieważ uważał, że jedynym sposobem rozwiązania problemów Bałkanów jest zrozumienie chrześcijańskiej ludności regionu, pracował na rzecz zbliżenia z Serbią . Skutkuje to podpisaniem traktatu z Vöslau (26 sierpnia 1867(14 sierpniaz kalendarza juliańskiego ) , który przewidywał rozbioru terytoriów osmańskich w Europie. Był ponownie ministrem spraw zagranicznych w rządzie jedności narodowej Konstantínosa Kanárisa latem 1877 roku, podczas wojny rosyjsko-tureckiej 1877-1878.

W 1872 roku stworzył swój własny reforma strona nazywa się „Piąta strona” ( nowoczesny grecki  : Πέμπτο Κόμμα ), przemianowany na następny rok „nowa partia” ( nowoczesny grecki  : Νεωτεριστικόν Κόμμα ). W 1874 roku opublikował manifest zatytułowany „Czyja wina?” ”, Którego odpowiedzią było„ król ”. Mówiąc dokładniej, zarzucił królowi ignorowanie opinii parlamentu przy powoływaniu swoich premierów. Ten artykuł przyniósł mu pobyt w więzieniu, ale także znacznie zwiększył jego popularność. Rok później8 maja 1875Zebrał większość parlamentarną i King George I st Grecji , mimo niechęci, mianował go premierem. Pozostał u władzy zaledwie sześć miesięcy, ponieważ został pokonany w lipcowych wyborach .

W 1875 roku Charílaos Trikoúpis natychmiast wprowadził śmiały program reform.

Charilaos Trikupis ustalone zasady (nie natychmiast Stosowanej), zgodnie z którą król powinien wyznaczyć premierowi lider partii większościowej w Parlamencie , po głosowaniu o wotum zaufania ( αρχή της δεδηλωμένης ).

Premier od 1882 do 1885

Rozszerzenie terytorium Grecji, zgodnie z konwencją z Konstantynopola  : Tesalii i części południowej Epiru ( nazwa od Arta . Był jednak niezadowolony ludności i parlamentu Rzeczywiście, Janina była jeszcze w terenie. Ottoman premier Alexandros Koumoundouros miał zaakceptował traktat bez ratyfikacji go przez zgromadzenie. Charílaos Trikoúpis przejął następnie szefa opozycji. Trikoúpisowi udało się stworzyć stosunkowo stabilny rząd na15 marca 1882który trwał ponad trzy lata: najdłużej od dojścia do władzy króla Jerzego I św . W tym okresie udało mu się przeforsować poważny program reform. Chciał walczyć z wieloma tradycjami politycznymi, które uważał za szkodliwe: kupowaniem głosów w wyborach; autorytarne decyzje polityków; interwencja króla w politykę rządu. Walczył z wyniszczeniem, które niszczyło chłopów. Mocno wierzył w potrzebę tworzenia infrastruktury wspierającej gospodarkę i przyciągania zagranicznych inwestorów. Ruszył program budowy infrastruktury kolejowej , drogowej i portowej. Przeprowadzono akcję zabezpieczania dróg przed złodziejami autostrad. Przeprowadzono reformę podatkową (do końca dziesiątego wprowadzono tzw. Podatek od wołów ornych). Ta polityka modernizacyjna przyniosła mu poparcie elit intelektualnych i liberałów w kraju. W polityce zagranicznej realizował jednak Wielką Ideę . Był przekonany, że modernizacja Grecji zapewni mu wsparcie mocarstw zachodnich w ramach tej polityki. Uważał jednak, że problem stwarzany przez powstanie Bułgarii jest pilniejszy i zwrócił się do Imperium Osmańskiego o walkę z bułgarskimi celami terytorialnymi. Co więcej, jego polityka wielkich dzieł wymagała z jednej strony wzrostu podatków (mało popularnych, nazywano go wręcz „podatnikiem podatkowym”) i zadłużenia wobec krajów zachodnich. Opozycja zjednoczyła się przeciwko niemu i opuścił władzę po wyborach parlamentarnych w 1885 roku .

Najważniejszym z prac, do których prowadził kampanię, była budowa Kanału Korynckiego . Trikoúpis przewidział budowę mostu łączącego miasta Rion i Antirion nad Zatoką Koryncką . Ale most wymagał funduszy i technik znacznie lepszych niż te w tamtych czasach; budowa rozpoczęła się ponad sto lat później. Na jego cześć został oficjalnie nazwany mostem Charílaos Trikoúpis , kiedy został zainaugurowany w 2004 roku.

Premier od 1886 do 1890

Charílaos Trikoúpis powrócił do władzy w następnym roku w kontekście napięć międzynarodowych związanych ze zjednoczeniem wschodniej Rumelii z Bułgarią i wojną serbsko-bułgarską . Następnie wydał ustawę zdominowaną przez jego opozycję, ustalającą liczbę posłów na 150, w ramach dużych okręgów wyborczych, aby walczyć z różnymi systemami lokalnego mecenatu i pozwalać na rozwój nowoczesnych partii politycznych. Nie udało mu się rozbić miejscowych bastionów polityków. Wygrał jednak wybory parlamentarne w 1887 r. , Uzyskując większość bezwzględną (90 ze 150 mandatów). Był wówczas premierem przez ponad cztery lata, ustanawiając nowy rekord sprawowania urzędu. Kontynuował program modernizacji kraju.

Sytuacja gospodarcza kraju była wówczas katastrofalna: kasę państwa opróżniły wydatki związane z mobilizacją armii w czasie konfliktu serbsko-bułgarskiego. Deficyt wyniósł 66 mln drachm, przy obsłudze zadłużenia 33 mln; wpływy państwa wyniosły zaledwie 63 miliony. Charílaos Trikoúpis zaczął od zaciągania nowych pożyczek (19 milionów drachm), aby poradzić sobie z najpilniejszymi. Następnie podjął politykę oszczędności polegającą na redukcji wydatków publicznych i wzroście podatków.

Modernizacja gospodarcza kraju zaowocowała wówczas ustawą zmieniającą status urzędników państwowych: odtąd musieli oni udowadniać swoje umiejętności, aby uzyskać pracę; w zamian byli pewni, że go zatrzymają. Trikoúpis zatrudnił francuskich inżynierów do przebudowy miast, wytyczenia nowych dróg i linii kolejowych. Brytyjska firma pozyskała plac budowy linii kolejowej Pireus - Ateny - Larissa z zamiarem dotarcia do Salonik (wciąż osmańskich) i tym samym dołączenia do europejskiej sieci kolejowej. Sieć Peloponez została szybko ukończona. W 1890 roku grecka sieć kolejowa przybrała ostateczny kształt.

Zreformowano także armię, na wzór zachodni, dzięki francuskiej misji wojskowej w Grecji (1884–1887) pod dowództwem generała Vosseura. Szkolenie prowadzone przez L'École des Évelpides zostało odnowione: matura stała się obowiązkowa przy wjeździe. Utworzono trzy inne szkoły: jedną dla podchorążych, jedną dla podoficerów i jedną dla oficerów rezerwy. Trzy pancerniki (Hydra, Spetsai i Psara) zostały zamówione i opłacone za 26 milionów drachm dzięki nowej pożyczce (łącznie 135 milionów).

Polityka zagraniczna Trikoúpisa przyniosła mu poważną krytykę. Uważał, że tylko rząd powinien decydować o swojej polityce zagranicznej i nie powinien pozwalać na to, aby była podyktowana różnymi naciskami. Jednak ludność grecka wciąż znajdująca się pod panowaniem osmańskim zaczęła być poruszona ( na przykład na Krecie ) i korzystała z dużego wsparcia w Grecji. Trikoúpis nie dał się wciągnąć w to, co uważał za niebezpieczne przygody, które mogłyby zagrozić krajowi i jego rozwojowi gospodarczemu. Został wówczas oskarżony o bycie „żandarmem Turcji”. Prowadził też politykę umiaru w stosunku do swoich sąsiadów, udzielając niewielkiego poparcia dla Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola i grając kartą łagodzenia konfliktu z Bułgarami w Macedonii . W rzeczywistości chciał zdobyć zaufanie mocarstw zachodnich (najpierw Wielkiej Brytanii) z jednej strony do zabezpieczenia przyszłych pożyczek, z drugiej zaś do uzyskania statusu kluczowego rozmówcy we wschodniej części Morza Śródziemnego. Jego przeciwnicy następnie określili go mianem „komisarza Anglii”.

Jednak polityka modernizacji rządu Trikoúpis przyczyniła się do zadłużenia państwa greckiego w krajach zachodnich (700 mln franków w złocie ), co doprowadziło do inflacji i wymuszonego kursu walutowego. Wielkie projekty, takie jak budowa linii kolejowych, powoli przyniosły owoce, co zniecierpliwiło wyborców. Trikoúpis i jego partia w dużej mierze przegrali wybory parlamentarne w 1890 roku .

Ostatnie posty premiera

Wybory parlamentarne w 1892 r. Przywróciły władzę Charílaosowi TrikoúpisowiCzerwiec 1892. Kraj był kolosalny. Nie udało mu się uzyskać nowych pożyczek z zachodnich banków: zażądały one międzynarodowej kontroli nad grecką gospodarką. ZrezygnowałMaj 1893i został ponownie wybrany na premiera w grudniu tego samego roku. Postanowił wówczas zredukować zadłużenie kraju do 30% jego wartości (doprowadzając tym samym do faktycznego bankructwa). Zagraniczni wierzyciele stali się wtedy bardzo zjadliwi, z Niemcami na czele.

Podobno wypowiedział w parlamencie słynne zdanie, które nie jest odnotowywane w debatach: „Niestety jesteśmy zrujnowani”. Pożyczki zagraniczne zostały zawieszone, a wszystkie wydatki, które nie były istotne, zostały obcięte.

W tym okresie odbyły się pierwsze nowoczesne letnie igrzyska olimpijskie . Trikoúpis był sceptyczny wobec igrzysk, obawiając się, że kraj nie zdoła ich ponieść. Dał się jednak przekonać, by ich powitać i poczynił niezbędne przygotowania. To była jego ostatnia kadencja. Po 1895 r., W złym stanie zdrowia i utraciwszy majątek finansowy, wycofał się z życia politycznego.

Charilaos Trikupis zmarł rok później w Cannes , na11 kwietnia 1896(30 marcaJulian ) , otoczony siostrą Sophią i kuzynem Constantinem Trikoupisem i został pochowany w Atenach.

Załączniki

Uwagi i odniesienia

  1. Vacalopoulos 1975 , s.  166.
  2. Vacalopoulos 1975 , s.  170.
  3. Vacalopoulos 1975 , s.  176.
  4. Zasada wotum zaufania ogłoszona przez Charilaosa Trikoupisa (po grecku, str. 6-8).
  5. Vacalopoulos 1975 , s.  167.
  6. Vacalopoulos 1975 , str.  188.
  7. Vacalopoulos 1975 , s.  189-190.
  8. Vacalopoulos 1975 , s.  191-193.
  9. Vacalopoulos 1975 , str.  193.
  10. Vacalopoulos 1975 , s.  193-194.
  11. Vacalopoulos 1975 , s.  194.
  12. Vacalopoulos 1975 , s.  194 i 196.
  13. Vacalopoulos 1975 , s.  196.
  14. Vacalopoulos 1975 , str.  197.

Bibliografia