| ||||||||||||||
Wybory parlamentarne w Nowej Zelandii 2020 | ||||||||||||||
120 miejsc w Izbie Reprezentantów (Większość bezwzględna: 61 miejsc ) | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
17 października 2020 r. | ||||||||||||||
Organ wyborczy i wyniki | ||||||||||||||
Zarejestrowany | 3 549 580 | |||||||||||||
Wyborcy | 2 919 073 | |||||||||||||
82,24% ▲ +2,5 | ||||||||||||||
Puste i nieważne głosy | 32 653 | |||||||||||||
Praca - Jacinda Ardern | ||||||||||||||
Głos | 1 443 545 | |||||||||||||
50,01% | ▲ 13,1 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 65 | ▲ +19 | ||||||||||||
Krajowy - Judith Collins | ||||||||||||||
Głos | 738,275 | |||||||||||||
25,58% | ▼ -18,9 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 33 | ▼ −23 | ||||||||||||
Zielony - James Shaw i Marama Davidson | ||||||||||||||
Głos | 226 757 | |||||||||||||
7,86% | ▲ 1,6 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 10 | ▲ +2 | ||||||||||||
ACT - David Seymour | ||||||||||||||
Głos | 219 031 | |||||||||||||
7,59% | ▲ 7,1 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 10 | ▲ +9 | ||||||||||||
NZF - Winston Peters | ||||||||||||||
Głos | 75 021 | |||||||||||||
2,60% | ▼ -4,6 | |||||||||||||
Uzyskane miejsca | 0 | ▼ -9 | ||||||||||||
53 e ustawodawca | ||||||||||||||
Premier | ||||||||||||||
Towarzyski | Wybrany | |||||||||||||
Praca Jacindy Ardern |
Praca Jacindy Ardern |
|||||||||||||
W 2020 Nowa Zelandia wybory parlamentarne odbędą się17 października 2020 r.w Nowej Zelandii do wyboru członków pięćdziesiątej trzeciej kadencji Izby Reprezentantów . Początkowo zaplanowane na19 września 2020 r.sondaż zostaje przesunięty o miesiąc z powodu pandemii Covid-19 .
Na wniosek ustępującego rządu odbywają się jednocześnie dwa referenda, jedno w sprawie legalizacji eutanazji, a drugie w sprawie rekreacyjnej marihuany .
Partia Pracy kierowana przez premiera Jacindą Ardern wygrywa jego najważniejszych zwycięstwo od 1946 roku o ponad 50% głosów i bezwzględną większością siedzeń, pierwszy od wprowadzenia mieszanego systemu proporcjonalnego przedstawicielstwa w 1996. Partia Narodowa , urzędnik opozycja poniosła najpoważniejszą porażkę od 2002 roku, zdobywając mniej niż 26% głosów i tylko 33 mandaty. Nowa Zelandia first , koalicja rządu Partii Pracy od 2017 roku, traci wszelką reprezentację w parlamencie na rzecz nowozelandzkiej partii ACT , która przeżywa gwałtowny wzrost. Zieloni widzą mniejszy nacisk, ale zajmują trzecie miejsce pod względem głosów.
Mając większość, Jacinda Ardern zostaje ponownie wybrana na premiera , na czele rządu z kilkoma zielonymi ministrami, ale poza gabinetem.
Wybory w 2017 r. spowodowały zmianę polityczną , w wyniku której do władzy doszedł rząd koalicyjny złożony z Partii Pracy ( 46 mandatów ), najpierw Nowej Zelandii (9 mandatów) i Partii Zielonych (8 mandatów).
Partia Pracy kierowana przez premiera Jacindą Ardern jest stroną centrolewicy. Promuje równe szanse, sprawiedliwszy podział bogactwa, sprawiedliwość społeczną i zrównoważone zarządzanie zasobami kraju, z poszanowaniem interesów przyszłych pokoleń. Nowa Zelandia First Party , kierowana przez wicepremiera i ministra spraw zagranicznych Winston Peters , jest nacjonalistą centrowej partii , które przede wszystkim opowiada zmniejszoną imigracji i broni interesów emerytów i osób starszych. Partia Zielonych jest lewicowa partia ekologiem. Oprócz zrównoważonej gospodarki, która szanuje środowisko, opowiada się za „uczestnictwem wszystkich w społeczeństwie, sprawiedliwością i dobrą jakością życia” , które muszą mieć pierwszeństwo przed „indywidualnym wzbogaceniem materialnym” . Czwarta co do wielkości partia w Parlamencie, statutowo współprowadzona przez kobietę ( Marama Davidson ) i mężczyznę ( James Shaw , Minister ds. Zmian Klimatu).
Partia Narodowa ( 56 mandatów ) jest liberalno-konserwatywna partia , w mocy od 2008 do 2017. To opowiada ograniczony rolę państwa, liberalną politykę w dziedzinie gospodarki, pojęcie indywidualnej odpowiedzialności i zrównoważonego rozwoju. Eko- przyjazny. Kieruje się domaj 2020przez lidera opozycji parlamentarnej Simona Bridgesa . Jednak w obliczu bardzo korzystnych sondaży dla Partii Pracy, zwłaszcza ze względu na doskonałe zarządzanie pandemicznym rządem Covid-19 w Nowej Zelandii, Ardern, odwołuje Partię Narodową w maju i zastępuje Todda Mullera (en) .
Partia ACT („Stowarzyszenie Konsumentów i Podatników”, jedna siedziba), jedyna inna partia opozycyjna w Izbie Reprezentantów za ustępującej kadencji, jest partią neoliberalnej prawicy , która opowiada się za „wolnym rynkiem i otwartym”, odpowiedzialność każdego człowieka i minimalna rola państwa, z wyjątkiem spraw bezpieczeństwa wewnętrznego i obrony narodowej. Māori Party , która ma reprezentować szczególne interesy rdzennej ludności, stracił dwa mandaty w wyborach 2017.
Nowa Zelandia jest demokracją wielopartyjną i monarchią parlamentarną . Jest to królestwo Rzeczypospolitej : niezależne państwo symbolicznie uznające królową Elżbietę II za głowę państwa . Parlament wybierany jest w wyborach powszechnych. Po wyborach nowi posłowie albo odnawiają zaufanie do ustępującego premiera , albo wybierają nowego premiera w systemie westminsterskim .
Nowa Zelandia ma jednoizbowy parlament , Izbę Reprezentantów , składający się z co najmniej 120 mandatów obsadzanych przez trzy lata w mieszanym systemie głosowania proporcjonalnego . Siedemdziesięciu dwóch deputowanych jest zatem wybieranych przez pierwsze miejsce poza stanowiskiem w tylu okręgach wyborczych, podczas gdy pozostałych czterdziestu ośmiu jest wybieranych w proporcjonalnym systemie wielomandatowym w jednym okręgu wyborczym z zablokowanymi listami. Mandaty są rozdzielane według metody Sainte-Laguë pomiędzy wszystkie partie, które przekroczyły próg wyborczy 5% lub uzyskały co najmniej jeden mandat większością głosów.
Każdy wyborca ma zatem dwa głosy: jeden na wybór deputowanego w swoim okręgu wyborczym, a drugi na listę kandydatów zgłoszoną przez partię polityczną na szczeblu krajowym. Celem tych drugich głosowań jest zrównoważenie wyników okręgów większościowych, tak aby zbliżyć się na poziomie krajowym do równowagi sił uzyskanej przez proporcjonalność dla wszystkich partii przekraczających próg wyborczy lub uzyskujących co najmniej jeden mandat okręgowy. Jeżeli partia wygra liczbę okręgów wyborczych mniejszą niż liczba głosów, którą uzyskała na poziomie ogólnopolskim, kandydaci z jej listy są wybierani na posłów tak, aby proporcja deputowanych tej partii odpowiadała proporcji drugich głosów. Stosunek mandatów większościowych i proporcjonalnych może różnić się o kilka mandatów, udział okręgów wyborczych różni się w zależności od ostatniego oficjalnego spisu. Jest więc 71/49 od wyborów w 2014 roku, w porównaniu z 70/50 wcześniej.
Dzięki temu systemowi możliwe jest, że partia zdobędzie więcej okręgów wyborczych niż proporcja głosów, jaką powinna uzyskać w systemie listowym. W takim przypadku liczba mandatów uzyskanych przez tę stronę przewyższa liczbę mandatów, które normalnie zostałyby jej przyznane proporcjonalnie. Ten scenariusz generuje powstanie „ nawisów siedzeń” , zwiększając liczbę miejsc w Parlamencie ponad 120. Pozostałym partiom przyznawane są w rzeczywistości dodatkowe mandaty, tak aby zachowały łączną liczbę proporcjonalną do ich drugich głosów. Nie dotyczyło to jednak legislatury 2017-2020.
Kraj jest podzielony na sześćdziesiąt pięć jednomandatowych okręgów wyborczych zwanych „ elektoratami powszechnymi” , na które nakłada się siedem jednomandatowych okręgów wyborczych zwanych „maoryskimi okręgami wyborczymi” ( elektoraty maoryskie ), co daje w sumie siedemdziesiąt dwa. W poprzednich wyborach było siedemdziesiąt jeden okręgów wyborczych, a więc sześćdziesiąt cztery okręgi powszechne; na potrzeby sondażu w 2020 r. na południu miasta Auckland powstaje nowy okręg wyborczy o nazwie Takanini, w związku z czym liczba mandatów rozdzielonych proporcjonalnie zmniejsza się z czterdziestu dziewięciu do czterdziestu ośmiu. Siedziby Maorysów istnieją od 1867 roku, aby zapewnić reprezentację Maorysów w parlamencie. Obywatele Maorysi mogą jednak wybrać rejestrację na listach ogólnych.
Lewo | Ideologia | Lider | Wyniki w 2017 r. | |
---|---|---|---|---|
Partia Narodowa Nowej Zelandii Partia Narodowa |
Centrum Liberalizmu Prawa , Konserwatyzmu , Liberalizmu Gospodarczego |
Judith Collins | 44,45% głosów 56 mandatów |
|
Partia Pracy Nowa Zelandia Partia Pracy |
Centrum lewica Socjaldemokracja , socjalizm demokratyczny , progresywizm , trzecia droga |
Jacinda Ardern | 36,89% głosów 46 mandatów |
|
Najpierw Nowa Zelandia Najpierw Nowa Zelandia |
Centrum Nacjonalizm , protekcjonizm , demokracja bezpośrednia , konserwatyzm społeczny |
Winston Peters | 7,20% głosów 9 mandatów |
|
Green Party Green Party of Aotearoa Nowa Zelandia |
Lewica Ekologia polityczna |
James Shaw i Marama Davidson |
6,27% głosów 8 mandatów |
|
ACT Nowa Zelandia |
Centrum od prawicy do prawicy Klasyczny liberalizm , libertarianizm |
David Seymour | 0,50% głosów 1 miejsce |
W lutym Partia Narodowa ogłosiła swoją decyzję, aby najpierw nie tworzyć porozumienia rządowego z Partią Nowej Zelandii, oskarżając tę ostatnią o zbytnie zbliżenie się do Partii Pracy. Simon Bridges wyjaśnia, że nie wyobraża sobie „konstruktywnej i opartej na zaufaniu” relacji z partią Winstona Petersa.
Partia Pracy premier Jacindy Ardern skorzysta na szczególnie korzystnych sondażach od połowy marca ze względu na jej doskonałe zarządzanie pandemią Covid-19 , co podnosi ją do 66% pozytywnych opinii
Gwałtowny spadek partii narodowej w sondażach przynosi 22 majado obalenia Simona Bridgesa przez Todda Mullera na czele partii. Kampania była następnie naznaczona kontrowersją w związku z ujawnieniem przez członków partii poufnych informacji o pacjentach z koronawirusem. 14 lipcaKu zaskoczeniu wszystkich, Muller ogłosił swoją rezygnację z przewodniczenia partii, powołując się na kampanię jako obciążenie dla niego i jego rodziny, które stało się nie do utrzymania z medycznego punktu widzenia. Krajowy klub partyjny spotyka się dzisiaj i wybiera byłą minister sprawiedliwości Judith Collins na lidera partii.
Po osiągnięciu szczytowego poziomu ponad 55% w okresie letnim, Partia Pracy spada z powrotem do 50% intencji głosowania w sondażach, co może pozwolić Jacindzie Ardern na zdobycie absolutnej większości mandatów. Mieszany system wyborczy proporcjonalnej reprezentacji, który faworyzuje małe partie, może jednak zmusić Partię Pracy do zmiany składu z jednym z jej dwóch obecnych sojuszników, najpierw Zielonymi i Nową Zelandią. Ze swojej strony Partii Narodowej Judith Collins przypisuje się jedynie 23% zamiarów głosowania.
Lewo | Okręgi wyborcze | Listy | Razem miejsc |
+/- | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Głos | % | Siedzenia | +/- | Głos | % | +/- | Siedzenia | ||||
Partia Pracy | 1 357 501 | 48.07 | 46 | 17 | 1 443 545 | 50,01 | 13.12 | 19 | 65 | 19 | |
Partia narodowa | 963 845 | 34,13 | 23 | 18 | 738,275 | 25,58 | 18,87 | 10 | 33 | 23 | |
Zielona impreza Green | 162 245 | 5,74 | 1 | 1 | 226 757 | 7.86 | 1.30 | 9 | 10 | 2 | |
ACT Nowa Zelandia | 97,697 | 3.46 | 1 | 219 031 | 7,59 | 7.08 | 9 | 10 | 9 | ||
Najpierw Nowa Zelandia | 30,209 | 1.07 | 0 | 75 020 | 2,60 | 4,60 | 0 | 0 | 9 | ||
Impreza Szansy | 25,181 | 0,89 | 0 | 43 449 | 1,51 | 0,94 | 0 | 0 | |||
Nowa Partia Konserwatywna | 49 598 | 1,76 | 0 | 42 613 | 1,48 | 1,24 | 0 | 0 | |||
Partia Maorysów | 60 837 | 2.15 | 1 | 1 | 33 630 | 1,17 | 0,01 | 1 | 2 | 2 | |
Zaawansowana Nowa Zelandia | 25,054 | 0,89 | 0 | Nv | 28 429 | 0,99 | Nv | 0 | 0 | ||
Impreza z konopi | 8044 | 0,28 | 0 | 13 329 | 0,46 | 0,15 | 0 | 0 | |||
Inne imprezy | 36 688 | 1,32 | 0 | - | 22 342 | 0,77 | - | 0 | 0 | ||
Niezależny | 7 299 | 0,26 | 0 | 0 | |||||||
Głosy oddane | 2 824 198 | 96,75 | 2 886 420 | 98,88 | |||||||
Puste i nieważne głosy | 94 875 | 3,25 | 32 653 | 1.12 | |||||||
Całkowity | 2 919 073 | 100 | 72 | 1 | 2 919 073 | 100 | - | 48 | 120 | ||
Wstrzymało się | 630 507 | 17,76 | 630 507 | 17,76 | |||||||
Zarejestrowany/uczestniczy | 3 549 580 | 82,24 | 3 549 580 | 82,24 |
Głosowanie to wielkie zwycięstwo Partii Pracy, która jako jedyna zdobywa absolutną większość mandatów, po raz pierwszy od wprowadzenia proporcjonalnej reprezentacji w 1996 roku.
Porozumienie między Partią Pracy i Partią Zielonych prowadzi do poparcia bez udziału w gabinecie tej ostatniej. Dwaj współszefowie Partii Zielonych są mianowani ministrami poza gabinetem.
W wyniku tych wyborów parlament Nowej Zelandii staje się pod pewnymi względami najbardziej inkluzywnym na świecie: "48% posłów to kobiety, 11% to jawnie homoseksualiści, a 21% to Maorysi " , podczas gdy Maorysi stanowią nie więcej niż 12% dorosłej populacji kraju. Bryce Edwards z Victoria University w Wellington zwraca jednak uwagę, że ta różnorodność nie rozciąga się już na klasy społeczne , jak miało to miejsce w przeszłości: „Mamy parlament wyższej klasy średniej , mniej organicznie powiązany z potrzebami zwykłych ludzi”.