Wersja manewru zewnętrznego VME jest techniką położniczą . Polega na zmianie prezentacji płodu z zamka lub poprzecznej na głowicę. Jego celem jest zmniejszenie częstości cięć cesarskich w przypadku obnażenia pośladków oraz ograniczenie ryzyka porodu przez pośladki ( „poród zamkowy ” ). VME najczęściej wykonuje się pod koniec ósmego miesiąca ciąży, ale można je również wykonać później, gdy w terminie ujawnia się objaw zamka. We Francji pacjentowi należy przekazać arkusz informacyjny i formularz zgody .
Ten manewr jest wykonywany, gdy tylko nie zadziałały małe środki przyspieszające spontaniczną wersję płodu, takie jak akupunktura , most bierny, wersja indyjska lub pozycja kolanowo-piersiowa. Powinien być podawany systematycznie od 36 tygodnia ciąży, gdy płód nie osiągnął swojej naturalnej wersji. Ma pewną skuteczność, nawet jeśli ma wyższy wskaźnik awaryjności u nieródek (dwie trzecie awarii). Jednak pewna liczba pacjentów odmawia tego, preferując cięcie cesarskie.
Z drugiej strony obecność blizny macicy po cięciu cesarskim nie jest przeciwwskazaniem.
To musi być wykonane pomiędzy 36 th i 37 th tygodniu ciąży .
Pacjent pości z wlewem . W celu ułatwienia manewru można wykonać wstrzyknięcie leku tokolitycznego . Skuteczność wykazano przede wszystkim w przypadku beta-2-mimetyków .
Montaż na sali przedprobowej, w pobliżu cesarskiego cięcia.
Ręka nadłonowa służy do odepchnięcia bieguna podałkowego płodu, podczas gdy druga ręka oddziałuje na głowę, popychając ją do tyłu w kierunku zgięcia.
Niezależnie od tego, czy manewr się udał, czy nie, monitorowanie tętna płodu prowadzi się przez 2 godziny po zabiegu i przez 30 minut następnego dnia po VME. W przypadku rzadkich powikłań można w trybie pilnym wykonać cesarskie cięcie.
Próbka Kleihauera Jest wykonywana systematycznie w celu wykrycia przejścia krwi płodowo-łożyskowej.
Są rzadkie (mniej niż 2%) i mogą wymagać pilnego cięcia cesarskiego w mniej niż 1% przypadków.