Landen's Pepin
Landen's Pepin
Pépin de Landen i Saint Remacle na fasadzie Pałacu Prowincjonalnego Liège
|
Burmistrz Pałacu Austrazja | |
|---|---|
| 639-640 | |
| Adalgisel Otto | |
|
Burmistrz Pałacu Austrazja | |
| 624-632 | |
| Hugues Adalgisel |
| Narodziny |
W kierunku 585 Landen |
|---|---|
| Śmierć |
640 Landen |
| Czynność | Polityk |
| Rodzina | Pepinidy |
| Tata | Carlomagno ( w ) |
| Małżonka | Itte Idoberge |
| Dzieci |
Begge d'Andenne Grimoald I Gertrude de Nivelles Bavon de Gand |
| Etap kanonizacji | Błogosławiony |
|---|---|
| Przyjęcie | 21 lutego |
Pépin de Landen lub Pépin Starszego (urodzony około 580 - zmarł w 640 ) był majordom z Austrazji od 615 do 629 , a następnie od 639 do 640 .
Pochodzenie rodzinne
Hipotetyczne informacje historyczne i genealogiczne.
Niektóre informacje historyczne i genealogiczne zawarte w tym paragrafie mają charakter hipotetyczny ze względu na niedostatek dokumentów dotyczących tego okresu. Z drugiej strony wiedza i przypuszczenia o szlachetności wczesnego średniowiecza ewoluują stosunkowo szybko i treść tego paragrafu może zostać zastąpiona nowymi odkryciami.
Nie współczesny dokument wymienia nazwisko rodziców, a Vita Garitrudis abbatissae Nivialencis zredagowany w VII th century jedynie powiedzieć, że jego pochodzenie jest tak znana, że nikt w Europie nie zna imienia i chwały jego przodków. W X -go wieku , Genealogia regum Francorum mówi "Carloman, majordom Austrazji pod Thibert II [596-612] i ojca Pepina za", wówczas XI th century The Vita Pippini ducis prostu mówi syn Carloman, bez dalszych szczegółów. Literatura współczesna nie potwierdza istnienie majordom imieniem Karol na początku VII th wieku . Historycy są podzieleni co do samego istnienia Carlomana, a niektórzy całkowicie odrzucają te informacje. Ale ta wzmianka o Carlomanie jako ojcu Pepina w Vita Pippini Ducis nie ma żadnego szczególnego roszczenia i wydaje się pochodzić z innego źródła niż Genealogia regum Francorum . Ponadto przy narodzinach Charlesa Martela , następcy Frédégaire'a , wskazuje, że jego ojciec Pépin de Herstal nazwał go imieniem zaczerpniętym z jego własnego języka, to znaczy z jego języka ojczystego, co wskazuje, że imię Karola pochodzi z jego rodzinę ze strony matki, a więc rodzinę Pépin de Landen.
Co do jej matki, pozostaje nieznana różnym źródłom, zarówno współczesnym, jak i późniejszym. Jednak w bliskiej rodzinie Pépina można zauważyć pewną liczbę nosicieli imion agilolfingów . Jest rzeczywiście bratem Waldrade'a i ojcem Grimoalda i Gertrudy. Ponieważ żaden dokument nie wspomina o Pépinie jako Agilolfinge, ten ostatni może być sprzymierzony z tą rodziną tylko przez kobiety. Chronologicznie jedynym agnatykiem świadomym tego onomastyku jest to, że matka Pepina z Landen jest córką Garibalda , pierwszego księcia Bawarii , i jego żony Waldrady, wdowy po królach Thibaut i Clotaire I er . Biorąc pod uwagę przekazanie imienia Gertruda, prawdopodobnie siostrzenicy Garibalda, córce Pépina, możliwe jest, że matka Pépina nosiła to imię.
Biografia
Po raz pierwszy jest cytowany w kronice Frédégaire w 613 r. Jako jeden z austriackich szlachciców, który apelował do Klotaire II , aby podżegać go do podboju królestwa Austrazji i obalenia królowej Brunehilde . Arnoulf , również frankoński szlachcic z Austrazji, jest związany z tą ambasadą. Po pokonaniu króla Sigeberta II i podbiciu królestwa Austrazji, Clotaire II powierza Pepinowi edukację swojego najstarszego syna, przyszłego króla Dagoberta I er .
W 623 r. Główni arystokraci z Austrii, w tym Pépin i Arnoulf, który został biskupem Metzu , poprosili Clotaire II o konkretnego króla . W obliczu ich nalegań Clotaire II mianował swojego syna Dagoberta królem Austrazji i powierzył Pépinowi stanowisko burmistrza pałacu austriackiego. Dagobert I er zastąpił swojego ojca w 629 roku dla całego królestwa Franków, ale wkrótce, aby pozbyć się ojca, umieścił doradców: Arnold musi opuścić episkopat Metz i udać się do pustelni, a Pepin zostaje zhańbiony i zastąpiony przez księcia Adalgisela.
Po śmierci króla Dagoberta w 639 r. Sprzymierzył się z niejakim Cunibertem i dołączył do Sigeberta III , króla Austrazji, który mianował go burmistrzem pałacu i poprosił go, aby udał się do Compiègne w celu odzyskania jednej trzeciej skarbca , przeznaczone dla Sigeberta. Ale nie odniósł korzyści z powrotu do władzy i zmarł wkrótce potem, w 640.
Grób
Jeśli chodzi o szczątki błogosławionego Pepina, który zmarł w pobliżu Metz lub w Metz , zostały one pochowane w jego posiadłości Landen, a po kilku latach jego wdowa Itta przekazała jego szczątki do Nivelles .
Te wykopaliska przeprowadzone w 1981 roku na Sinte-Gitterdal, pomogły odkryć fundamenty starej kaplicy , krypta rodziny Pippinids , popadł w ruinę w 1756 roku . Archeologicznych muzeum zachowuje różne etapy budowy tego kapliczki.
Witryna Sinte-Gitterdal został sklasyfikowany jako „chronionego krajobrazu” przez dekret królewski z dnia19 kwietnia 1978. Ruiny kaplicy i grobowiec Pépin de Landen zostały sklasyfikowane jako „ pomniki ” na mocy dekretu królewskiego z17 listopada 1981.
Małżeństwo i potomkowie
Ożenił Itte Idoberge który według Laubienses Annals , napisany w XI -tego wieku , by po senatora rodziny Aquitaine, siostrzanej Modoald , biskup Trewiru. Z tego małżeństwa narodziły się:
- Grimoald , urodzony ok. 615 r., Burmistrz austriackiego pałacu, zamordowany w 657 r.
- Begga , zmarła około 693 r. , Żona Ansegisela , przodka Karolingów , opatka Andenne po jej wdowieństwie.
- Gertrude (w. 626 † 659), przełożona Nivelles po śmierci matki
Genealogia
|
Clotaire I pierwszy król Franków |
Lombardzka księżniczka Waldrade |
Garibald I św. Książę Bawarii |
Theodebald Duke |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Frankoński szlachetny Carloman |
(Gertruda) | Grimoald |
Tassilon I św. Książę Bawarii |
Gertrude odc. Richomer |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Itte Idoberge |
Burmistrz pałacu Pépin de Landen |
Waldrade | Agilolfinges | Gerberge |
Bertrude odc. Clotaire II |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Grimoald burmistrz pałacu |
Gertrude Abbess of Nivelles |
Begga th. Ansegisel |
Waldgisel szlachcic w Verdun |
Burmistrz pałacu Erchinoald |
Dagobert, ja er | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Plectrude |
Burmistrz pałacu Pépin de Herstal |
Alpaïde |
Opat Wandregisel z Fontenelle |
ostatni Merowingowie |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Grimoald burmistrz pałacu |
Burmistrz pałacu Charles Martel |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Karolingowie | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Legenda
Jego potomkowie wstąpili na tron królewski, a następnie cesarski, a jego szlachta jest następnie kojarzona ze świętością, o czym świadczy fakt, że jego wdowa i dwie jego córki były sławnymi i czczonymi zakonnicami. W XI -tego wieku , A Life of St. Pepin jest napisane. W XIII -go wieku , genealogia z Władcy Brabancji miejscu jako pierwsza i to przypisuje jako nazwisko imię jednego ze swoich osiedli, które z Landen. To właśnie ta kwalifikacja jest nadal używana, aby go dziś nazwać. 21 lutego jest czczony jako święty przez kościoły chrześcijańskie.
Uwagi i odniesienia
- Settipani 1989 , str. 49 oraz Settipani 2014 , s. 130.
- Informacje podjęte przez Fustela de Coulangesa , Historia instytucji politycznych starożytnej Francji , t. 6, księga II , Paryż, Hachette ,1907( czytaj online ) , s. 125.
- Karl August Eckhardt, Studia Merovingica , Witzenhausen,1975.
- Settipani 1989 , s. 67 oraz Settipani 2014 , s. 152.
- Według Ummo w jego Vita Arnulfi (pośrodku IX th wieku). Ta Waldrade byłaby matką Wandregisela , założyciela opactwa Saint-Wandrille
- Settipani 1989 , s. 68 oraz Settipani 2014 , s. 153-155.
- Settipani 1993 , s. 147-8.
- Settipani 1989 , s. 48 oraz Settipani 2014 , s. 130.
- Settipani 1989 , s. 48-9 i Settipani 2014 , s. 130.
- prawdopodobieństwo odkształcenia Gerberge ( Settipani 1993 , str. 152).
- Saint Pépin de Landen on Nominis
- Święci na 21 lutego kalendarza kościelnego Święci na 21 lutego kalendarza prawosławnego
Załączniki
Powiązane artykuły
Bibliografia
- Pierre Riché , The Carolingians, rodzina, która stworzyła Europę , Paryż, Hachette, wyd. "Liczba mnoga",1983( przedruk 1997), 490 str. ( ISBN 2-01-278851-3 , prezentacja online )
-
Christian Settipani , The Ancestors of Charlemagne , Paryż,1989, 170 str. ( ISBN 2-906483-28-1 )
- 2 II wydanie poprawione i korygowane , Oxford, P & G Prosopographia i Genealogica, Coli. "Publikacje okolicznościowe / 16",2014( 1 st ed. 1989), 347 , str. ( ISBN 978-1-900934-15-2 )
- Christian Settipani , La Préhistoire des Capétiens ( New genealogical history of the august house of France , vol. 1) , Villeneuve-d'Ascq, wyd. Patrick van Kerrebrouck,1993, 545 s. ( ISBN 978-2-95015-093-6 )
- Jean-Charles Volkmann , Znając genealogie królów Francji , Éditions Gisserot,1999, 127 str. ( ISBN 978-2-87747-208-1 )
- Michel Mourre , Le Petit Mourre. Dictionary of Universal History , Editions Bordas,kwiecień 2007( ISBN 978-2-04-732194-2 )