Dotyczy taksonów
W rodzinie Poaceae :Proso to ogólne określenie w francuskich kilku gatunków z roślin z rodziny z Poaceae (trawiaste). Są to zboża spożywcze o bardzo małych nasionach , uprawiane głównie na obszarach suchych , zwłaszcza w Afryce i Azji . Często są również nazywane prosem . Proso bez dalszych specyfikacji często określa się jako proso zwyczajne , ale najczęściej uprawianym prosem jest „ proso perłowe ”.
Mniej wymagające i bardziej odporne niż zwykłe sorgo , gatunki te są dobrze przystosowane do umiarkowanych lub suchych obszarów tropikalnych, gdzie pora deszczowa jest krótka.
Sorgo pospolite, trawa zbożowo-pastewna, nazywane jest także „prosem dużym” lub „prosem indyjskim”.
Etymologicznie, proso to zdrobnienie od prosa , termin, który wywodzi się z tej Łacińskiej millium , nazwa tych roślin w języku łacińskim .
Około 10.000 pne AD „ Neolityczne rewolucje ” mają miejsce w Chinach . Uprawa prosa pojawia się w dorzeczach rzek Jangcy i Żółtej Rzeki , zwłaszcza 11 000 lat na stanowiskach Nanzhuangtou i Donghulin ujawnia ziarno Setaria italica (proso zwyczajne ) i Panicum miliaceum (proso zwyczajne) znalezione na narzędziach kamiennych i ceramika, rośliny te stały się dominującymi tradycyjnymi uprawami zbóż w Chinach. Szczególnie stwierdzono w 2005 roku z makaronem z prosa pochodzącym z 2000 roku pne. AD w Lajia , w górnej części Żółtej Rzeki .
Proso było spożywane i uprawiane bez udomowienia przez łowców-zbieraczy, a następnie hodowców w Libii w okresie neolitycznym („Sahara zielona”), od 7500 do 3000 pne. J-C .
Uprawa prosa rozprzestrzenia się w rejonie Morza Czarnego 5000 lat pne. AD , w Japonii 4000 pne. AD, aw Korei 3500 pne. J.-C.
Od starożytności aż do średniowiecza w całej Europie śródziemnomorskiej konsumowano proso w postaci owsianki lub naleśnika zwanego milhàs in langue d'oc, mălai w języku rumuńskim (co po raz pierwszy odnosiło się do semoliny z prosa, a przed oznaczeniem kukurydzy), cruchade w Gaskonii , mell w Poitou (w szczególności w Vendée), miglio we Włoszech itp. Został on zastąpiony przez kukurydzy w uprawach i żywności od czasu wprowadzenia tego zboża w XVI -tego wieku .
Ogólnie statystyki obejmują wszystkie uprawy prosa w jednej pozycji.
Światową produkcję szacuje się na 28 mln ton (około 1,5% wszystkich zbóż), z czego 95% pochodzi z Afryki i Azji .
W krajach Sahelu w Afryce Zachodniej proso , ważna roślina spożywcza z punktu widzenia bezpieczeństwa żywnościowego w tych krajach, często stanowi ponad 30% całkowitej produkcji zbóż. Generalnie jest to uprawa ekstensywna , uprawiana bez nawadniania i nawozów . Plony w tych warunkach są bardzo niskie, wahają się od 200 do 500 kg z hektara.
W krajach rozwiniętych proso zajmuje bardzo marginalne miejsce, jako pokarm dla ptaków wolierowych.
W handlu międzynarodowym występuje niewielka wymiana, a produkcja jest najczęściej samowystarczalna.
Główne kraje produkujące w milionach ton w 2014 i 2019 r.
Kraj | Produkcja 2014 | % świata | Produkcja 2019 | |
---|---|---|---|---|
1 | Indie | 11,420 | 41% | 10.235 |
2 | Niger | 3.322 | 11,9% | 3,270 |
3 | Chiny | 1,776 | 6,4% | 2300 |
4 | Mali | 1.715 | 6,2% | 1,878 |
5 | Nigeria | 1.385 | 5% | 2000 |
6 | Sudan | 1,258 | 4,5% | 1.133 |
7 | Burkina Faso | 0.973 | 3,5% | 0.970 |
8 | Etiopia | 0.915 | 3,3% | 1.125 |
9 | Czad | 0.683 | 2,5% | 0,717 |
10 | Rosja | 0,493 | 1,8% | 0,439 |
Świat totalny | 27,827 | 100% | 30,672 |
Kasza jaglana to energetyczny, pożywny pokarm polecany dzieciom i osobom starszym lub w okresie rekonwalescencji.
Spożywany jest głównie w postaci owsianki i naleśników . Mąka jaglana szybko jełczeje i nie można jej długo przechowywać. Ziarno jest tradycyjnie ubijane w moździerzu . Coraz częściej mechanizujemy ten preparat: ziarno przepuszczane jest następnie przez łuszczarkę i młyn na mąkę , co pozwala uniknąć pracochłonnej pracy i poprawia jakość mąki. Zawartość białka w różnych mleczach i ich jakość jest porównywalna z pszenicą lub kukurydzą . Jeden z głównych gatunków prosa, prosa palcowego, ma stosunkowo wysoką zawartość metioniny , aminokwasu, którego często brakuje w zbożach tropikalnych.
Kasza jaglana zawiera gluten, którego skład zawiera w szczególności do 40% białko z rodziny prolamin , panicynę.
Najczęściej uprawiane proso zaznaczono pogrubioną czcionką .
Plemię Andropogonea:
Plemię Eragrostid:
Plemię Panicea:
Kukurydza i sorgo są czasami zaliczane do głównych prosów.
Nazwa naukowa: Eleusine coracana .
Ta roślina wytwarza kilka kolców na szczycie łodygi . Jej nasiona są bardzo małe ( średnica 1-2 mm ). Jego wymagania wodne są nieco wyższe niż w przypadku innych gatunków prosa .
Proso palec , zwany „ragi” Indie to rośnie ważne żywności w Afryce Wschodniej i Azji ( Indie , Nepal ), gdzie rośnie aż do 2000 m nad poziomem morza.
Termin ten obejmuje kilka gatunków drobnych zbóż uprawianych w Afryce Zachodniej w suchych regionach sub-sahelijskich .
Nazwa naukowa: Panicum miliaceum .
Nazwy zwyczajowe: „proso białe” lub „proso klastra” ·
Roślina ok. 1,3 m , z kwiatostanami w luźnych, rozgałęzionych i opadających wiechach.
To zboże jest uprawiana w regionach o klimacie umiarkowanym, w Rosji , Ukrainie , Kazachstanie , w Stanach Zjednoczonych , Argentynie i Australii .
We Francji do czasów współczesnych uprawiano różne odmiany o ziarnach białych, żółtych, brązowych, a nawet czarnych. Większość z nich zniknęła z upraw, ale niektóre przetrwały jako chwasty, zwłaszcza na polach kukurydzy.
Nazwa naukowa: Setaria italica .
Nazwy zwyczajowe: „petit mil” lub „miliade”.
Roślina ok. 1 do 1,5 m , o długich, cylindrycznych, dość zwartych kwiatostanach, dawniej zasiewana na przejściowych łąkach. Aktualizacja w całej Europie dzięki nowym normom mającym na celu promowanie różnorodności biologicznej wokół pól.
Pierwszym krajem produkującym są Chiny . Gatunek uprawiany także w Indiach , Indonezji , Korei , południowej Europie i wschodniej Afryce .
Nazwa naukowa: Panicum sumatrense .
Uprawa szeroko rozpowszechniona w Indiach , Nepalu , Pakistanie , Sri Lance , wschodniej Indonezji i zachodniej Birmie .
W Azji uprawiane są dwa gatunki "proso japońskich":
Nazwy naukowe: Echinochloa esculenta i Echinochloa frumentacea .
Ważna kultura subtropikalnych Indii .
Nazwa naukowa: Pennisetum glaucum .
Nazwy zwyczajowe: „proso perłowe, proso małe, proso perłowe, proso penicylarskie” lub „ proso ” (krótkie).
Jest najbardziej uprawianym ze wszystkich gatunków prosa , stanowi połowę światowej produkcji prosa ; spośród nich jest to ten o największym potencjale plonowania w warunkach suszy . Rośnie na ubogich, piaszczystych glebach, na których nie można było uprawiać kukurydzy , sorgo czy nawet prosa paluszkowego . Nasiona formują się na zwartym uchu sztucznym o długości od 10 do 150 cm (świeca).
Tradycyjna kultura w Afryce , zwłaszcza w Sahelu , w Azji ( Indie , Pakistan ). Niedawno wprowadzony jako roślina zbożowa w Stanach Zjednoczonych , gdzie jest używany jako pasza letnia.
Nazwa naukowa: Eragrostis tef .
Zboża o bardzo małych nasionach , uprawiane na wyżynach Etiopii , gdzie ich produkcja przewyższa produkcję większości innych zbóż . Toleruje ciężkie, słabo odwodnione gleby.
Nazwa naukowa: Coix lachryma-jobi
Nazwy zwyczajowe: Coix, zwany także łzą Hioba, to bardzo drugorzędne ziarno, uprawiane głównie w Azji Południowo-Wschodniej.
Nazwa naukowa: Paspalum scrobiculatum
Nazwy zwyczajowe: trawa mieczowa. Jest zbożem spontanicznym w Afryce Zachodniej i Indiach, obficie występującym na drogach, w rowach i zagłębieniach terenu. W Indiach gatunek ten został udomowiony około 3000 lat temu.