Marie I re (Królowa Anglii)

Krwawa Mary, Krwawa Mary

Marie ja re
Rysunek.
Marie I re autorstwa Antonio Moro , 1554 .
Tytuł
Królowa Anglii i Irlandii
6 lub 19 lipca 1553 r - 17 listopada 1558
( 5 lat, 3 miesiące i 29 dni do 5 lat, 4 miesiące i 11 dni )
Koronacja 30 października 1553
w Opactwie Westminsterskim
Poprzednik Jeanne Grey (nie święte)
Edward VI
Następca Elżbieta I re
Królowa małżonka Neapolu i Sycylii oraz księżna małżonka Mediolanu
25 lipca 1554 - 17 listopada 1558
( 4 lata, 3 miesiące i 23 dni )
Poprzednik Izabela Portugalii
Następca Elisabeth z Francji
Królowa Małżonka Hiszpanii , Księżna Małżonka Burgundii , Brabancji , Luksemburga i Limburgii oraz Hrabina Małżonka Flandrii i Hrabina Palatyna Burgundii
16 stycznia 1556 - 17 listopada 1558
( 2 lata, 10 miesięcy i 1 dzień )
Poprzednik Izabela Portugalii
Następca Elisabeth z Francji
Biografia
Dynastia Dom Tudorów
Przezwisko Krwawa Mary
Data urodzenia 18 lutego 1516 r
Miejsce urodzenia Placentia Palace , Greenwich Królestwo Anglii
Data śmierci 17 listopada 1558 (w wieku 42 lat)
Miejsce śmierci Pałac św. Jakuba , londyńskie królestwo Anglii
Pogrzeb opactwo Westminsterskie
Tata Henryk VIII
Matka Katarzyna Aragońska
Małżonka Filip II z Hiszpanii
Religia katolicyzm
Podpis Marii Ire
Marie Ire (Królowa Anglii)
Monarchowie Anglii

Marie I re , znana również jako Marie Tudor , urodzona w dniu18 lutego 1516 r i zmarł dnia 17 listopada 1558Jest pierwszą panująca królowa z Anglii i Irlandii , od 1553 roku aż do śmierci, a przez jej męża króla Hiszpanii, Filipa II , królowa Hiszpanii , Sycylii i Neapolu , księżnej Burgundii , Mediolanu , z Brabancji , Luksemburga i Limbourg , hrabina Flandrii , Hainaut i hrabina palatyn Burgundii .

W następstwie nieszczęśliwego małżeństwa króla Henryka VIII i Katarzyny Aragońskiej , Maryja została wykluczona z rzędu na tron w 1534 roku przez 1 st  prawa sukcesji do tronu po ojcu ponownego małżeństwa z Anną Boleyn . Stała się kwalifikować do tronu po swoim przyrodnim bratem Edwarda , ale przed jego przyrodnią siostrą Elizabeth , w 1543 roku, z 3 e  prawo sukcesji do tronu .

Ponieważ Maria była katoliczką , jej młody przyrodni brat Edward VI , który został królem w 1547 roku, próbował wyprzeć ją ze swojej sukcesji, a po jej śmierci w 1553 roku jej krewna Jeanne Gray została ogłoszona królową. Marie zebrała armię we Wschodniej Anglii i usunęła Joan, która została ścięta . W ten sposób stała się pierwszą kobietą w historii, która została koronowana na królową Anglii i rządziła krajem we własnym imieniu. Poślubiła Filipa II Hiszpańskiego w 1554 roku i tym samym została królową Hiszpanii, kiedy został królem w 1556 roku.

Panowanie Marii I re naznaczone było jego próbami odbudowania katolicyzmu po rządach protestantów jego przyrodniego brata i ojca . Ponad 280 reformatorzy i dysydentów zostało spalonych żywcem w Marian prześladowań - podczas panowania ojca ofiar śmiertelnych wzrosła do kilku tysięcy. Te brutalne represje przyniosły jej przydomek Krwawa Mary („ Krwawa Mary ”). Ten powrót do katolicyzmu został odwołany po jego śmierci w 1558 roku przez jego młodszą przyrodnią siostrę Elżbietę I re .

Biografia

Narodziny

Marie urodziła się dnia 18 lutego 1516 rw Placentia Pałacu w London Borough of Greenwich . Była córką króla Henryka VIII i jego pierwszej żony Katarzyny Aragońskiej oraz ich jedynym dzieckiem, które dożyło dorosłości. Przed Marie Catherine była czterokrotnie w ciąży; dwie z jej ciąż zakończyły się poronieniami, podczas gdy dwaj synowie, których urodziła, obaj o imieniu Henry, zmarli w ciągu kilku tygodni od urodzenia. Została ochrzczona w wierze katolickiej trzy dni po urodzeniu. Wśród jego sponsorów byli jego ciotka Katarzyna z Yorku , lord kanclerz Thomas Wolsey i Agnes z Norfolk . W następnym roku Marie została również matką chrzestną z okazji chrztu swojej kuzynki Frances Brandon . W 1520 roku hrabina Salisbury , Margaret Pole , która reprezentowała Maryję podczas jej bierzmowania , została wybrana na jej guwernantkę.

Adolescencja

Marie była przedwcześnie rozwiniętym dzieckiem. Wlipiec 1520, gdy miała zaledwie cztery i pół roku, grała na klawesynie podczas wizyty delegacji francuskiej . Królowa bardzo zaangażowała się w edukację córki i skorzystała z rad hiszpańskiego humanisty Jeana Louisa Vivèsa, u którego zamówiła traktat o wychowaniu dziewcząt zatytułowany Destitutione feminæ Christianæ . W wieku dziewięciu lat Marie potrafiła czytać i pisać po łacinie , uczyła się francuskiego , hiszpańskiego , muzyki , tańca i prawdopodobnie greki . Król ją uwielbiał i chwalił się ambasadorowi Wenecji Sebastianowi Giustinianiemu, że „nigdy nie płacze” .

Mimo przywiązania do Marii Henryk VIII był głęboko rozczarowany, że nie ma syna. Z biegiem czasu stało się jasne, że para królewska nie będzie miała innych dzieci, a Henryk VIII nie będzie miał prawowitego męskiego potomka. W 1525 roku Henryk VIII wysłał Marię do Walii, by przewodniczyła, przynajmniej nominalnie, radzie odpowiedzialnej za zarządzanie regionem i zachodnią Anglią. Otrzymała własny dwór w zamku Ludlow i królewskie prerogatywy zarezerwowane zwykle dla księcia Walii . Czasami nazywano ją księżną Walii, chociaż technicznie nigdy nie nosiła tego tytułu. Wygląda na to, że spędziła trzy lata w walijskich Marchiach, zanim wróciła do hrabstw macierzystych w okolicach Londynu od 1528 roku.

Przez całe dzieciństwo Marii Henryk VIII negocjował możliwe małżeństwo dla swojej córki. Kiedy miała dwa lata, była obiecał syna króla Francji, François I er , w Dauphin François , ale kontrakt został anulowany po trzech latach. W 1522 r. podjęto decyzję, że poślubi swojego kuzyna, cesarza Karola V , ale umowa została zerwana po kilku latach. Thomas Wolsey , główny doradca Henryka VIII , kontynuował negocjacje z francuskim i Króla sugeruje, że Maryja poślubić króla François I st który starał się stworzyć sojusz z Anglią. Zgodnie z nową umową, poślubić Marie François I er lub jego drugiego syna, Księcia Henryka Orleanu , ale Wolsey udało się wynegocjować sojusz z Francji bez konieczności planować ślub. Według weneckiego dyplomaty Mario Savorgnano Marie stała się piękną i elegancką młodą kobietą.

Tymczasem małżeństwo jej rodziców było zagrożone. Rozczarowany brakiem męskiego potomka i niecierpliwy do ponownego małżeństwa, Henryk VIII próbował unieważnić swój związek, ale ta prośba została odrzucona przez papieża Klemensa VII . Król argumentował, powołując się na fragmenty Biblii ( Księga Kapłańska 20,21 ), że jego małżeństwo z Katarzyną było nieczyste, ponieważ była wdową po swoim bracie Arturze , ale ten ostatni twierdził, że ich związek nie został skonsumowany. W rzeczywistości to pierwsze małżeństwo zostało na tej podstawie unieważnione przez poprzedniego papieża Juliusza II . Klemens VII mógł być pod wpływem swojej decyzji Karol V , bratanek Katarzyny Aragońskiej, którego wojska zajęły Rzym w ramach siódmej wojny włoskiej .

Od 1531 roku Mary często chorowała na nieregularne miesiączki i epizody depresyjne, nie wiedząc, czy jest to spowodowane stresem , dojrzewaniem, czy chorobą. Król zabrania mu widywać się z matką, która została wysłana do życia z dala od dworu w zamku Kimbolton . Na początku 1533 r. Henryk VIII potajemnie poślubił swoją kochankę Annę Boleyn, która była z nim w ciąży, aw maju arcybiskup Canterbury Thomas Cranmer formalnie unieważnił małżeństwo z Katarzyną. Ta ostatnia straciła tytuł królowej i została księżną wdową Walii, podczas gdy Maria została uznana za nieślubną i dlatego nie mogła objąć tronu po śmierci ojca. Spadkobierczynią Korony Anglii została jego przyrodnia siostra i córka Anny, Elżbieta . Dwór Marii został rozwiązany, jej słudzy, w tym hrabina Salisbury, zwolnieni.

Odmowa 17- letniej Marii uznania, że ​​Anna była królową, a Elżbieta była księżniczką, spowodowała owrzodzenie króla, który w odwecie nazwał ją wgrudzień 1533, druhna Elisabeth w Pałacu Hatfield w Hertfordshire . Ograniczona w ruchach i zestresowana Marie często chorowała. Wśród tych chorób należy odnotować czasy, kiedy Maryję nazywano „chorą”, aby nie być częścią orszaku Elżbiety, gdy zmieniała miejsce zamieszkania. Ambasador cesarski Eustache Chappuis został jego bliskim doradcą i bezskutecznie próbował wstawiać się w jego imieniu na dworze. Relacje między Marie i jej ojcem były napięte i nie rozmawiali ze sobą przez trzy lata. Marie, ignorując ojcowskie potępienie, ułożyła dworskie stroje w kolorach, które nosiła jako dziecko i księżniczka, zrywając w ten sposób z etykietą tak bliską ojcu. Chociaż ona i jej matka były chore, król uniemożliwił jej odwiedzenie Katarzyny i była „niepocieszona”, gdy zmarła7 stycznia 1536 r. Katarzyna została pochowana w katedrze Peterborough, podczas gdy Mary została zamknięta w Hunsdon  (w) w Hertfordshire.

Wiek dojrzały

W 1536 roku Anna Boleyn straciła przychylność króla i została ścięta . Elisabeth straciła tytuł księżniczki i została, podobnie jak Marie, usunięta z porządku sukcesji. Niecałe dwa tygodnie po egzekucji Anny Henryk VIII poślubił Jeanne Seymour, która namawiała go do pojednania z córką. Król podkreślił, że Maryja rozpoznać jej status najwyższego głowę w Kościele Anglii , odrzucają władzę papieską , uznają, że małżeństwo jej rodziców był brudny i zaakceptować własną nieprawość. Próbowała się z nim pogodzić, poddając się jego autorytetowi na tyle, na ile pozwalał jej „Bóg i [jego] sumienie” , ale w końcu została zmuszona do podpisania dokumentu, w którym przyjęła wszystkie prośby ojca, co pozwoliło mu odzyskać jego miejsce na dworze. Henry VIII przyznano mu apartament i zapisy jego wydatków w tym okresie wskazują, że Hatfield Pałac The Palace of Beaulieu  (w) , Richmond i Hundson byli wśród jego głównych domach, a także Pałac Placentii, z Westminsteru i Hampton Court własność przez ojca. Jego wydatki były na ubrania i hazard w karty , jedno z jego ulubionych hobby. Na północy Anglii buntownicy, w tym Lord Hussey, były szambelan Marii, powstali przeciwko reformom religijnym Henryka VIII, a jednym z ich żądań było ponowne usankcjonowanie Maryi. Ten bunt, zwany Pielgrzymką Łaski , został brutalnie stłumiony. Lord Hussey i wielu buntowników zostało straconych, ale nic nie wskazuje na to, że Marie była w to zamieszana. W 1537 roku Jeanne zmarła, rodząc syna, Édouarda , a Marie została wybrana na jego matkę chrzestną .

Marie była zabiegana przez Philippe du Palatinat-Neubourg od 1539 roku, ale ten ostatni był luteraninem i jego propozycje małżeńskie zostały odrzucone. W roku 1539 główny doradca króla, Thomas Cromwell , wynegocjował sojusz z księstwem Kleve . Propozycje małżeństwa między Marią a księciem Clèves nie powiodły się, ale zaakceptowano związek między Henrykiem VIII a jego siostrą Anną . Kiedy król spotkał Annę pod koniec roku, na tydzień przed ceremonią, uznał ją za nieatrakcyjną, ale ze względów dyplomatycznych i bez odpowiedniego pretekstu nie mógł odwołać ślubu. Cromwell stracił królewską łaskę i został aresztowany za zdradę wCzerwiec 1540pod zarzutem, że planował poślubić Marie. Anne zaakceptowała unieważnienie małżeństwa, które nie zostało skonsumowane, a Cromwell został ścięty.

W 1541 r. Henryk VIII kazał ściąć hrabinę Salisbury, byłą guwernantkę i matkę chrzestną Marii, pod pretekstem katolickiego spisku, w który był zamieszany jego syn Reginald Pole . Jego katem był „żałosne, niezgrabny chłopak” , którzy „dosłownie rozerwał głowę i ramiona na kawałki . ” W 1542 roku, po egzekucji piątej żony Henryka VIII , Katarzyny Howard , za cudzołóstwo i zdradę, król żyjący w celibacie zaprosił Maryję na bożonarodzeniowe uroczystości, gdzie pełniła rolę gospodyni. W 1543 roku Henryk VIII poślubił swoją szóstą i ostatnią żonę Katarzynę Parr , której udało się pogodzić rodzinę. Król przywrócił jej córki w kolejności sukcesji, chociaż po 3 e  prawo dziedziczenia tronu były po Edwardzie; obie pozostały jednak prawnie bezprawne.

Henryk VIII zmarł w 1547 roku, a jego następcą został Edward VI . Marie odziedziczyła posiadłości w Norfolk , Suffolk i Essex oraz otrzymała jako rezydencje osobiste pałace Hunsdon i Beaulieu. Ponieważ Edward VI miał zaledwie dziesięć lat, władzę sprawowała rada regencji zdominowana przez protestantów, którzy próbowali ustanowić swoją wiarę w całej Anglii. Ustawa jednolitości 1549  (pl) obowiązkowe protestanckie obrzędy, takie jak korzystanie z Book of Common Prayer of Thomas Cranmer . Maryja pozostała wierna katolicyzmowi i, nie chcąc, nadal sprawowała tradycyjną Mszę św. w swojej kaplicy. Poprosiła swojego kuzyna Karola V o wywarcie nacisku dyplomatycznego, aby mogła praktykować swoją religię.

Przez większość panowania Edwarda VI Maria pozostawała w swoich majątkach i rzadko chodziła na dwór. Religia była kwestią napięcia między Marie i jej przyrodnim bratem. Podczas obchodów Bożego Narodzenia w 1550 r. Edward VI zbeształ Marię przed całym dworem za odmowę przestrzegania jej praw religijnych i obaj zaczęli płakać. Mary nadal odmawiała rezygnacji z katolicyzmu, a Edward VI odmówił rezygnacji z jej żądań.

Wstąpienie na tron

6 lipca 1553 r, Edward VI zmarł na płuca zakażenia , prawdopodobnie gruźlica , w wieku lat 15 . Nie chciał, aby Maria została królową, ponieważ obawiał się, że przywróci katolicyzm i odwoła reformy swoje i ojca; jego doradcy powiedzieli mu jednak, że nie może wykluczyć ani jednej ze swoich przyrodnich sióstr z porządku sukcesji i że powinien również usunąć Elżbietę, nawet jeśli jest anglikanką . Kierowany w szczególności przez Johna Dudleya , postanowił wykluczyć w testamencie swoje dwie siostry.

Z naruszeniem Trzeciego Aktu Sukcesji, który przywrócił Marię i Elżbietę w kolejności dziedziczenia, Edward VI mianował Joannę Grey , listem patentowym , na jego następczynię. Była synową Dudleya i wnuczką młodszej siostry Henryka VIII , Mary , podczas gdy jej matką była Frances Brandon , kuzynka i matka chrzestna Mary. Tuż przed śmiercią Edwarda VI Mary została wezwana do Londynu, aby zobaczyć, jak umiera jej przyrodni brat. Ostrzeżono ją jednak, że wezwanie to było pretekstem do jej powstrzymania i ułatwienia w ten sposób wstąpienia Joanny na tron. Zamiast podróżować do Londynu ze swojego domu w Hunsdon, Mary uciekła do Anglii Wschodniej, gdzie miała wiele nieruchomości i gdzie Dudley brutalnie stłumił bunt Kett  (w) . 9 lipca, napisała z Kenninghall do Tajnej Rady, aby patent listu Edwarda został uznany za akt zdrady na mocy ustawy o zdradzie z 1547 roku i poprosiła go o ogłoszenie jej królową.

10 lipca 1553 rJoanna została ogłoszona królową przez Dudleya i tego samego dnia list Mary dotarł do Tajnej Rady w Londynie. Dwa dni później Mary i jej zwolennicy zebrali armię w zamku Framlingham . Dudley stracił poparcie, a Jeanne została zdetronizowana19 lipca. Ona i Dudley zostali uwięzieni w Tower of London . Marie triumfalnie wkroczyła do stolicy3 sierpnia 1553obok Elisabeth i procesji 800 szlachciców .

Jedną z pierwszych decyzji Marii jako królowej było uwolnienie katolickich doradców Thomasa Howarda , Étienne'a Gardinera i Édouarda Courtenay'a, którzy byli więzieni w Tower of London. Zrozumiała, że ​​Joanna była tylko pionkiem w planie Dudleya, a Dudley był jedyną osobą w jej randze straconą za zdradę stanu natychmiast po wstąpieniu na tron. Jeanne i jej mąż, Guilford Dudley , chociaż skazani, byli przetrzymywani w Tower of London, podczas gdy ojciec Jeanne, Henry Gray , został zwolniony. Marie znajdowała się w trudnej sytuacji, ponieważ prawie wszyscy członkowie Tajnej Rady byli zaangażowani w spisek mający na celu umieszczenie Joanny na tronie. Powołała Gardinera do rady i uczyniła go biskupem Winchester i lordem kanclerzem , które to stanowisko piastował aż do śmierci wListopad 1555. 1 st październik 1553Gardiner koronował Maryję w Opactwie Westminsterskim .

Ślub

Na 37 lat , Maryja ja ponownie zaczęli koncentrować się na znalezieniu partnera do produkcji dziedzica i zapobiec protestancki Elizabeth udało się tronu. Édouard Courtenay i Reginald Pole byli postrzegani jako potencjalni zalotnicy, ale jego kuzyn Karol V zasugerował, aby poślubił swojego jedynego syna, księcia Filipa Hiszpanii . Philippe miał syna z poprzedniego związku z Marie-Manuelle de Portugal, który zmarł wkrótce po porodzie. W ramach negocjacji wysłano do Anglii portret Filipa wykonany przez Tycjanawrzesień 1553.

Gardiner i Izba Gmin bezskutecznie próbowali przekonać ją do poślubienia Anglika, ponieważ obawiali się, że Anglia znajdzie się pod kontrolą Habsburgów . Związek był niepopularny w Anglii; Gardiner i jego sojusznicy sprzeciwiali się temu z powodu patriotyzmu, podczas gdy protestanci nie chcieli monarchii katolickiej. Kiedy królowa nalegała na poślubienie Filipa, Thomas Wyatt Młodszy zorganizował w Kent powstanie z udziałem Henry'ego Graya, aby umieścić Elżbietę na tronie. Marie I ponownie publicznie oświadczył, że będzie ona zwołać Parlament w celu omówienia małżeństwo i że będzie ona spadać unii jeśli zespół czuł, że nie było to z korzyścią dla kraju. Rebelianci zostali pokonani po przybyciu do Londynu  ; Wyatt, Henry Gray, jego córka Jeanne i jej mąż Guildford Dudley zostali straceni. Za udział w spisku Courtenay został uwięziony, a następnie wygnany. Chociaż broniła swojej niewinności w powstaniu, Elżbieta była przetrzymywana przez dwa miesiące w Tower of London , rok w Pałacu Woodstock i w areszcie domowym w swoim Pałacu Hatfield do końca panowania Marii.

Mary I re był wyjątkiem spornych królestw Jane Grey i cesarzowej Matyldy , pierwszy panującej królowej Anglii. Co więcej, zgodnie z angielskim zwyczajem jure uxoris , kobieca własność i tytuły również stały się własnością jej męża, a niektórzy obawiali się, że mężczyzna, którego poślubiła, zostanie faktycznie królem Anglii. Jeśli dziadkowie ze strony matki z Mary I ponownie , Izabela I re Kastylii i Ferdynanda II Aragonii , zachował suwerenność własnych królestw podczas ich małżeństwa, nie było na to precedens w Anglii. Zgodnie z aktem małżeństwa, Filip miał otrzymać tytuł „Króla Anglii” wszystkie oficjalne dokumenty były podpisane ich nazwiskami i zwołany zostałby Parlament pod wspólnym momentem śmierci władzy Mary I re . Anglia nie byłaby zobowiązana do udzielania wsparcia militarnego w wojnach ojca Filipa, a ten nie mógłby działać bez zgody żony ani mianować obcokrajowców w administracji angielskiej; On również nie mógł ubiegać się o tron, jeśli Mary I re zmarł przed nim. Philippe był niezadowolony z tych warunków, ale przyjął je, aby małżeństwo mogło się zmaterializować. Nie miał żadnych uczuć dla Marie I ponownie i chciał poślubić tylko ze względów politycznych i strategicznych; jego doradca, Rui Gomes da Silva , napisał do korespondenta w Brukseli, że „małżeństwo nie zostało zawarte z powodów cielesnych, ale w celu zaradzenia niepokojom tego królestwa i zachowania Holandii  ” .

Aby podnieść syna do rangi przyszłej żony, Karol V nadał mu Koronę Neapolitańską oraz roszczenia do królestwa Jerozolimy . Marie I ponownie stała się więc królową Neapolu i tytularną królową Jerozolimy w czasie małżeństwa. Ceremonia odbyła się w katedrze w Winchester w dniu25 lipca 1554, dwa dni po ich pierwszym spotkaniu. Philippe nie mówił po angielsku i porozumiewali się po hiszpańsku , francusku i łacinie .

Ciąża urojona

W wrzesień 1554, Mary I re przestała mieć swoje zasady . Po przebudzeniu przybrała na wadze i cierpiała na nudności . Większość sądu, w tym jej lekarze, uważała, że ​​jest w ciąży. Parlament przyjął tekst informujący, że Filip został regentem w przypadku Mary I re umiera przy porodzie. W ostatnim tygodniuKwiecień 1555Elisabeth pozwolono opuścić swoją rezydencję i została wezwana do sądu, aby uczestniczyła w porodzie, który uznano za nieuchronny. Według weneckiego ambasadora Giovanniego Michieli Filip planowałby poślubić Elżbietę, gdyby królowa umarła, ale w liście skierowanym do swojego szwagra Maksymiliana Austriaka wyraził swoje wątpliwości co do realności tej ciąży.

Ceremonie zorganizowała diecezja londyńska pod koniec miesiącakwiecieńpo całej Europie rozeszły się plotki o narodzinach syna. Poród nadal nie miał miejsca wmoże i w czerwiec, narasta hipoteza fałszywej ciąży; Marie I re nadal wykazują oznaki ciąży ażLipiec 1555kiedy jego brzuch stracił objętość. Prawdopodobnie była to nerwowa ciąża, być może wywołana pragnieniem posiadania dziecka. WsierpieńKrótko po hańby tej fałszywej ciąży, że Marie I jesteś uważany za „kara od Boga” dla niej „tolerancją heretyków w swoim królestwie” , Philippe opuścił Anglię do walki z francuskiego we Flandrii . Marie I re była załamana i pogrążyła się w głębokiej depresji. Michieli była poruszona żalem królowej, która była „niezwykle zakochana” i była niepocieszona po odejściu męża.

Elżbieta, najwyraźniej wróciła do łask, pozostała na dworze do… październik. W przypadku braku dzieci, Philip obawiali się, że po Mary I re i Elżbiety, Korona jedzie do Marii I ponownego Szkocji , który był obiecany do Delfin Francji . Philippe chciał przekonać Elżbietę do poślubienia jej kuzyna Emmanuela-Filiberta z Sabaudii , aby zagwarantować sukcesję katolicką i zachować interesy Habsburgów w Anglii, ale odmówiła i trudno byłoby uzyskać zgodę Parlamentu .

Polityka religijna

W pierwszym miesiącu jego panowania Maria I ponownie ogłosiła, że ​​zmusi to każdego z jego poddanych do wyznania jego religii, ale pod koniecwrzesieńKilku reformatorów kościelnych, takich jak John Bradford  (w) , John Rogers  (w) , John Hooper , Hugh Latimer i Thomas Cranmer zostało uwięzionych. Pierwszy Parlament , zwołany przez królową wPaździernik 1553oświadczył, że małżeństwo jego rodziców jest ważne i uchylił prawa religijne uchwalone przez Edwarda VI . Doktryna Kościoła stała się ponownie nauką określoną w ustawie z sześciu artykułów z 1539 r., która zabraniała zawierania małżeństw duchownych  ; ci w tym przypadku zostali pozbawieni korzyści .

Mary I re zawsze odrzucane przerwę z Rzym założona przez ojca i ustanowienia anglikanizmu . Ona i jej mąż chcieli pogodzić Anglię z Rzymem, a Filip namówił parlament do uchylenia praw religijnych uchwalonych przez Henryka VIII , co przeniosło Kościół anglikański z powrotem pod jurysdykcję Watykanu . Negocjacje trwały kilka miesięcy i papież Juliusz III musiał pójść na ważne ustępstwo: dobra i dobra skonfiskowane za Henryka VIII nie zostały zwrócone Kościołowi rzymskiemu. W 1554 r . zniesiono akt supremacji . Pod koniec roku papież przyjął kompromis i przywrócono prawa dotyczące heretyków .

W czasie prześladowań maryjnych wielu protestantów zostało straconych zLuty 1555. Niektórzy z bogatszych, jak John Foxe, wybrali wygnanie, a 800 opuściło kraj. Arcybiskup Canterbury , Tomasz Cranmer , został zobowiązany do patrz Biskupi Nicholas Ridley i Hugh Latimer spalony żywcem na16 października. On wyrzekł , odrzucił protestancką teologię i wstąpił do wiary katolickiej. Zgodnie z normalnym zastosowaniem prawa powinien był zostać uniewinniony, ale królowa odmówiła mu wybaczenia, a podczas egzekucji21 marca 1556twierdził, że jest zwolennikiem protestantyzmu. W sumie za panowania Marii I re stracono 284 osoby , w większości z użyciem ognia. Stosy okazały się bardzo niepopularne i nawet Alfonso de Castro (en) , jeden z religijnych doradców Filipa, potępił je, podczas gdy Simon Renard , inny z jego doradców, ostrzegł go, że „takie okrutne egzekucje” mogą „wywołać ich bunt” . Mimo to Marie I ponownie kontynuowała swoją politykę prześladowań aż do śmierci, co zaostrzyło nastroje antykatolickie i antyhiszpańskie. Ofiary tych represji były uważane przez protestantów za męczenników i John Foxe poświęcił im dużą część swojej Księgi Męczenników .  

Reginald Pole , którego matka została stracona przez Henryka VIII , przybył jako legat papieski do Anglii w latachListopad 1554. Został wyświęcony na kapłana i mianowany arcybiskupem Canterbury natychmiast po egzekucji Cranmera wMarzec 1556.

Polityka zagraniczna

Po podboju Irlandii angielscy osadnicy osiedlili się w Midlands, aby chronić obszar Dublina przed irlandzkimi atakami. Queen i powiatów króla (dziś powiatów o Laois i Offaly ) zostały założone i ich kolonizacja rozpoczęła. Ich głównymi miastami były odpowiednio Maryborough (obecnie Portlaoise ) i Philipstown (obecnie Daingean ).

W Styczeń 1556Ojciec Marie I ponownie abdykował, a Filip został królem Hiszpanii , a zatem Maria I została królową . Philippe został ogłoszony królem w Brukseli , ale Marie I ponownie pozostał w Anglii. Podpisano kruchy pokój z Francją wLuty 1556ale w następnym miesiącu francuski ambasador w Anglii, Antoine de Noailles , został wplątany w spisek przeciwko królowej, kiedy Henry Dudley, kuzyn Johna Dudleya, próbował zebrać armię we Francji. Noailles opuścił Anglię, a Dudley został zesłany do Francji.

Philippe wrócił do Anglii z Marsz w Lipiec 1557przekonać Marie I ponownie , aby wesprzeć Hiszpanię w nowej wojnie przeciwko Francji . Marie I ponownie było za, ale jej doradcy przeciwieństwie go, twierdząc, że handel z Francją będzie przerwany, że ten naruszył warunki małżeństwa i że kryzys gospodarczy i złe zbiory ograniczone możliwości militarne Anglii. Wojna została tylko wypowiedzianaCzerwiec 1557po tym, jak siostrzeniec Reginalda Pola, Thomas Stafford, najechał Anglię i przejął kontrolę nad zamkiem Scarborough , z pomocą Francuzów, próbując obalić Mary I re . Ta wojna degradacji stosunków między Anglią a papiestwem , ponieważ papież Paweł IV sprzymierzył się z królem Henrykiem II Francji . WStyczeń 1558siły francuskie zajęły Calais , ostatnią angielską posiadłość na kontynencie. Obrona tego terytorium była ciężarem finansowym, ale jej utrata wpłynęła na prestiż Maryi I re .

Polityka ekonomiczna

Panowanie Mary I re naznaczone było intensywnymi opadami deszczu, które wpłynęły na plony i spowodowały głód . Kolejnym problemem był upadek handlu tekstyliami w Antwerpii . Pomimo małżeństwa z Filipem Anglia nie czerpała korzyści z niezwykle lukratywnego handlu Hiszpanii z Nowym Światem . Hiszpańskie szlaki handlowe były ściśle kontrolowane i Marie I re nie może poprzeć flibustery i piractwem , bo była żoną króla Hiszpanii. Starając się rozwijać handel i wspierać angielską gospodarkę, doradcy królowej kontynuowali politykę Dudleya polegającą na zabezpieczaniu nowych możliwości biznesowych. To uzyskała przywilej królewski na Kompania Moskiewska , którego pierwszym dyrektorem był Sébastien Cabot, i zleciła atlas z portugalskiego kartografa Diogo Homem.

Pod względem finansowym administracja angielska próbowała pogodzić nowoczesną, bardziej wydatkową formę rządu z w dużej mierze średniowiecznym systemem podatkowym. Marie I ponownie zatrzymany w biurze Pan Skarbnik wyznaczony przez Edwarda VI , William PAULET  (PL) , i poprosił go, aby nadzorować poboru podatków. W 1558 r. rząd opublikował zrewidowaną Księgę Cen wymieniającą taryfy mające zastosowanie do całego importu; Dokument ten pozostał bez większych zmian aż do 1604 roku English waluta została zdewaluowało pod Henryka VIII i Edwarda VI i Marie I re przygotował reformę monetarną, który nie został jednak wdrożony aż do jej śmierci.

Śmierć

Po Philippe powrócił w 1557 roku, Marie I ponownie pomyślał, że znowu jest w ciąży i że powinna ona rodzić wMarzec 1558. Zawiadomiła w testamencie, że Philippe powinien być regentem w okresie mniejszości swojego dziecka. Ciąża była jednak nieistniejące i Mary I ponownie został zmuszony do przyjęcia, że Elizabeth jest jego następcą.

Mary I ponownie zachorowałmaj 1558 i umarła dnia 17 listopadaw wieku 42 lat w Pałacu św. Jakuba , podczas epidemii grypy , która tego samego dnia zabiła również Reginalda Polaka . Była osłabiona i mogła mieć torbiel jajnika lub raka macicy . Jego przyrodnia siostra Elisabeth zastąpiła go. Philippe, który przebywał w Brukseli , napisał do swojej siostry Joanny Austriaczki  : „Czuję rozsądny żal z powodu jego śmierci” .

Pomimo jego woli Mary I re nie została pochowana obok jego matki i została pochowana w Opactwie Westminsterskim w dniu14 grudniaw skarbcu, który dzieli z Elisabeth , znajduję się . Po wstąpieniu na tron ​​Anglii w 1603, Jakub VI ze Szkocji kazał dołączyć do grobowca tablicę z napisem po łacinie  : Regno consortes et urna, hic obdormimus Elizabetha i Maria sorores, in spe resurrectionis ( „Consorts sur le throne and w grobie tu śpimy, siostry Elżbieta i Maryja, w nadziei zmartwychwstania” ).

Dziedzictwo

Podczas ceremonii pogrzebowej biskup Winchester , John White, wygłosił pochwałę Maryi I re  : „Była córką króla; była siostrą króla; była żoną króla. Była królową i pod tym samym tytułem królem” . Była pierwszą kobietą, która na stałe zasiadła na tronie Anglii pomimo silnego sprzeciwu i na początku swojego panowania miała szerokie poparcie społeczne, zwłaszcza wśród katolików. Historycy katoliccy, tacy jak John Lingard, argumentowali, że jego polityka zawiodła nie dlatego, że była zła, ale z powodu krótkiego czasu jego rządów i problemów pogodowych poza jego zasięgiem. Jej małżeństwo z Filipem okazało się szczególnie niepopularne, a jej polityka religijna wywołała głęboką niechęć, którą potęgowały klęski przeciwko Francji. Philippe spędził większość swojego czasu na kontynencie, pozostawiając królową zasmuconą i przygnębioną jego nieobecnością i niezdolnością do prokreacji. Po śmierci Mary I re planował poślubić Elżbieta I ponownie , ale ona odmówiła. Trzydzieści lat później wysłał Niezwyciężoną Armadę, aby ją obalić bez dalszych sukcesów.

W XVII -tego  wieku, prześladowania protestantów przez Mary I ponownie mu przydomek Bloody Mary ( „Bloody Mary”). John Knox zaatakował ją w swojej Pierwszej trąbie przeciwko potwornemu rządowi kobiet opublikowanej w 1558 r., a została brutalnie oczerniona w Księdze męczenników Johna Foxe'a opublikowanej w 1563 r., pięć lat po jej śmierci. Późniejsze edycje książki pozostał popularny wśród protestantów w ciągu następnych stuleciach i przyczyniły się do postrzegania Mary I re jak krwiożerczego tyrana. W połowie XX th  century historyk HFM Prescott próbował ponownej oceny tradycyjny pogląd na nietolerancyjne i królowej autorytarnego i najnowszych badań rozważyć stare oceny z większym sceptycyzmem. Chociaż panowanie Mary I re było ostatecznie niepopularne i nieskuteczne, reformy podatkowe i kolonialna ekspansja marynarki były później celebrowane jako osiągnięcia epoki elżbietańskiej zapoczątkowane przez Mary I re .

Kino i telewizja

Marie I re zagrali na ekranie:

Program Secrets d'histoire na France 3 od28 października 2019 r.pt. Krwawa Maryja na tronie Anglii , była mu dedykowana.

Tytuł i herb

Pełny tytuł

Kiedy Maria I ponownie wstąpiła na tron, została ogłoszona królową w taki sam sposób jak Henryk VIII i Edward VI  :

Po jej ślubie z Filipem wspólny tytuł odzwierciedlał majątek obojga małżonków:

Tytuł ten, używany od 1554 roku, został zmieniony, gdy Filip II odziedziczył Koronę Hiszpanii w 1556 roku:

  • „Filipie i Maryi z łaski Bożej król i królowa Anglii, Hiszpanii, Francji, Neapolu, Jerozolimy i Irlandii, obrońcy wiary, arcyksiążęta Austrii, książęta Mediolanu, Burgundii i Brabancji, hrabiowie Habsburgów, Flandria i Tyrol” .

Herb

Do ramion z Marie I re były odmienne od jej poprzedników od czasu Henri IV  : zakwaterowani w 1 i 3 lazur z trzech Fleur-de-Lys złota (który jest z Francji), w 2 i 4 usta Trzy lwy złote lamparty ( czyli Anglia ). Jego herb był czasami kojarzony z herbem Filipa. Przyjęła motto Veritas Temporis Filia („Prawda jest córką czasu”).

Pochodzenie

Przodków z Mary I ponownie Anglię
                                       
  32. Maredudd ap Tudur
 
         
  16. Owen Tudor  
 
               
  33. Margaret ferch Dafydd
 
         
  8. Edmond Tudor  
 
                     
  34. Karol VI z Francji
 
         
  17. Katarzyna z Francji  
 
               
  35. Izabela Bawarska
 
         
  4. Henryk VII z Anglii  
 
                           
  36. Jean Beaufort
 
         
  18. Jean Beaufort  
 
               
  37. Margaret Holland
 
         
  9. Małgorzata Beaufort  
 
                     
  38. Jan Beauchamp
 
         
  19. Małgorzata Beauchamp  
 
               
  39. Edith Stourton
 
         
  2. Henryk VIII z Anglii  
 
                                 
  40. Ryszard z Conisburgh
 
         
  20. Richard Plantagenet  
 
               
  41. Anne Mortimer
 
         
  10. Edward IV z Anglii  
 
                     
  42. Ralph Neville
 
         
  21. Cecile Neville  
 
               
  43. Jeanne Beaufort
 
         
  5. Elżbieta York  
 
                           
  44. Richard Wydeville
 
         
  22. Richard Woodville  
 
               
  45. Joan Bittelsgate
 
         
  11. Elisabeth Woodville  
 
                     
  46. Pierre I er Luxembourg St. Pol
 
         
  23. Jacquette z Luksemburga  
 
               
  47. Małgorzata des Baux
 
         
  1. Mary I ponownie Anglię  
 
                                       
  48. Jan I st z Kastylii
 
         
  24. Ferdynand I er Aragon  
 
               
  49. Eleonora z Aragonii
 
         
  12. Jan II z Aragonii  
 
                     
  50. Sancho z Kastylii
 
         
  25. Éléonore d'Albuquerque  
 
               
  51. Beatrycze z Portugalii
 
         
  6. Ferdynand II z Aragonii  
 
                           
  52. Alfonso Enríquez
 
         
  26. Fadrique Enríquez  
 
               
  53. Juana de Mendoza
 
         
  13. Jeanne Enríquez  
 
                     
  54. Diego Fernández de Córdoba y Carrillo
 
         
  27. Merina Kordoby  
 
               
  55. Inés Ayala y Toledo
 
         
  3. Katarzyna Aragońska  
 
                                 
  56 = 48. Jean I er Kastylii
 
         
  28. Henryk III Kastylii  
 
               
  57 = 49. Eleonora z Aragonii
 
         
  14. Jan II z Kastylii  
 
                     
  58. Jan z Gandawy
 
         
  29. Katarzyna z Lancaster  
 
               
  59. Konstancja Kastylii
 
         
  7. Isabelle I ponownie Castilla  
 
                           
  60. Jean I er de Portugal
 
         
  30. Jan Portugalski  
 
               
  61. Filippa z Lancaster
 
         
  15. Izabela Portugalska  
 
                     
  62. Alfons I st Braganza
 
         
  31. Izabela Braganza  
 
               
  63. Beatrice Pereira
 
         
 

Uwagi i referencje

Uwagi

  1. Ze względu na kwestionowaną sukcesję Edwarda VI , w źródłach zachowało się kilka dat nadejścia Marii. The Oxford Dictionary of National Biography's List of Kings and Queens of England określa początek Marii the6 lipca, data śmierci Edwarda, podobnie jak Jeanne Gray ( Lista referencyjna: Monarchs of England (924x7-1707) ). Z drugiej strony, Handbook of British Chronology nie rozpoczyna panowania Maryi dopiero po obaleniu Joanny Gray,19 lipca( en) EB Fryde , DE Greenway , S. Porter i I. Roy , Handbook of British Chronology , Cambridge University Press ,1996, 3 e  wyd. ( ISBN  0-521-56350-X ) , s.  43).

Bibliografia

  1. babcia Joanny , Marie Tudor , będąca siostrą Henryka VIII .
  2. Waller 2006 , s.  16.
  3. Whitelock 2009 , s.  9.
  4. Ładunki 1989 , s.  12-13.
  5. Jaz 1996 , s.  152-153.
  6. Porter 2007 , s.  13.
  7. Whitelock 2009 , s.  7.
  8. Porter 2007 , s.  13, 37.
  9. Waller 2006 , s.  17.
  10. Ładunki 1989 , s.  28.
  11. Porter 2007 , s.  15.
  12. Ładunki 1989 , s.  29.
  13. Porter 2007 , s.  16.
  14. Waller 2006 , s.  20.
  15. Whitelock 2009 , s.  21.
  16. Whitelock 2009 , s.  27.
  17. Ładunki 1989 , s.  19-20.
  18. Porter 2007 , s.  21.
  19. Ładunki 1989 , s.  31.
  20. Porter 2007 , s.  30.
  21. Porter 2007 , s.  28.
  22. Ładunki 1989 , s.  32, 43.
  23. Whitelock 2009 , s.  17.
  24. Tittler 1991 , s.  1.
  25. Ładunki 1989 , s.  37.
  26. Porter 2007 , s.  38-39.
  27. Whitelock 2009 , s.  32-33.
  28. Waller 2006 , s.  23.
  29. Ładunki 1989 , s.  41-42, 45.
  30. Porter 2007 , s.  20-21.
  31. Waller 2006 , s.  20-21.
  32. Whitelock 2009 , s.  18-23.
  33. Ładunki 1989 , s.  22-23.
  34. Porter 2007 , s.  21-24.
  35. Waller 2006 , s.  21.
  36. Whitelock 2009 , s.  23.
  37. Whitelock 2009 , s.  30-31.
  38. Whitelock 2009 , s.  36-37.
  39. Whitelock 2009 , s.  37-38.
  40. Mario Savorgnano , Kalendarium dokumentów państwowych, wen. , t.  IV ,25 sierpnia 1531, s.  682cytowany przez Loades 1989 , s.  63.
  41. Porter 2007 , s.  56, 78.
  42. Whitelock 2009 , s.  40.
  43. Waller 2006 , s.  27.
  44. Porter 2007 , s.  76.
  45. Whitelock 2009 , s.  48.
  46. Porter 2007 , s.  92.
  47. Whitelock 2009 , s.  55-56.
  48. Ładunki 1989 , s.  77.
  49. Whitelock 2009 , s.  57.
  50. Porter 2007 , s.  97-101.
  51. Whitelock 2009 , s.  55-69.
  52. Ładunki 1989 , s.  78.
  53. Waller 2006 , s.  31.
  54. Ładunki 1989 , s.  84-85.
  55. Porter 2007 , s.  100.
  56. Porter 2007 , s.  103-104.
  57. Whitelock 2009 , s.  67-69, 72.
  58. List cesarza Karola V do cesarzowej Portugalii Izabeli cytowany przez Whitelock 2009 , s.  75.
  59. Porter 2007 , s.  107.
  60. Whitelock 2009 , s.  76-77.
  61. Whitelock 2009 , s.  91.
  62. Porter 2007 , s.  121.
  63. Waller 2006 , s.  33.
  64. Whitelock 2009 , s.  81.
  65. Porter 2007 , s.  119-123.
  66. Waller 2006 , s.  34-36.
  67. Whitelock 2009 , s.  83-89.
  68. Whitelock 2009 , s.  90-91.
  69. Ładunki 1989 , s.  105.
  70. F. Madden , Tajna torebka Wydatki księżnej Marii ,1831cytowany przez Loades 1989 , s.  111.
  71. Porter 2007 , s.  129-132.
  72. Whitelock 2009 , s.  28.
  73. Porter 2007 , s.  124-125.
  74. Ładunki 1989 , s.  108.
  75. Ładunki 1989 , s.  114.
  76. Porter 2007 , s.  126-127.
  77. Whitelock 2009 , s.  95-96.
  78. Ładunki 1989 , s.  127-129.
  79. Porter 2007 , s.  135-136.
  80. Waller 2006 , s.  39.
  81. Whitelock 2009 , s.  101.
  82. Ładunki 1989 , s.  126-127.
  83. Whitelock 2009 , s.  103-104.
  84. Whitelock 2009 , s.  105.
  85. Whitelock 2009 , s.  105-106.
  86. Ładunki 1989 , s.  122.
  87. Porter 2007 , s.  137.
  88. Współczesne relacje w języku hiszpańskim i angielskim cytowane przez Whitelock 2009 , s.  108.
  89. Porter 2007 , s.  143.
  90. Waller 2006 , s.  37.
  91. Porter 2007 , s.  143-144.
  92. Whitelock 2009 , s.  110.
  93. Ładunki 1989 , s.  120.
  94. Whitelock 2009 , s.  112.
  95. Ładunki 1989 , s.  137-138.
  96. Whitelock 2009 , s.  130.
  97. Ładunki 1989 , s.  143-147.
  98. Porter 2007 , s.  160-162.
  99. Whitelock 2009 , s.  133-134.
  100. Porter 2007 , s.  154.
  101. Waller 2006 , s.  40.
  102. Porter 2007 , s.  178.
  103. Whitelock 2009 , s.  149.
  104. Porter 2007 , s.  179-182.
  105. Whitelock 2009 , s.  148-160.
  106. Porter 2007 , s.  187.
  107. Porter 2007 , s.  188-189.
  108. Waller 2006 , s.  48-49.
  109. Whitelock 2009 , s.  165.
  110. Waller 2006 , s.  51-53.
  111. Whitelock 2009 , s.  165, 138.
  112. Ładunki 1989 , s.  176.
  113. Porter 2007 , s.  195.
  114. Tittler 1991 , s.  8, 81-82.
  115. Whitelock 2009 , s.  168.
  116. Porter 2007 , s.  203.
  117. Waller 2006 , s.  52.
  118. Ładunki 1989 , s.  176-181.
  119. Porter 2007 , s.  213-214.
  120. Waller 2006 , s.  54.
  121. Whitelock 2009 , s.  170-174.
  122. Porter 2007 , s.  210.
  123. Jaz 1996 , s.  159-160.
  124. Waller 2006 , s.  57-59.
  125. Waller 2006 , s.  59.
  126. Whitelock 2009 , s.  181.
  127. Waller 2006 , s.  59-60.
  128. Whitelock 2009 , s.  185-186.
  129. Whitelock 2009 , s.  182.
  130. Whitelock 2009 , s.  183.
  131. Porter 2007 , s.  257-261.
  132. Whitelock 2009 , s.  195-197.
  133. Alicja Saunier-Seite , Les Courtenay. Przeznaczenie znakomitej rodziny burgundzkiej , Éditions France-Empire, Paryż, 1998, s.  240 .
  134. Elisabeth i Catherine of York (babcie z Marie I re i Édouard Courtenay) są dwie siostry, byli zatem kuzynami.
  135. Ładunki 1989 , s.  199-201.
  136. Porter 2007 , s.  265-267.
  137. Porter 2007 , s.  310.
  138. Porter 2007 , s.  279-284.
  139. Waller 2006 , s.  72.
  140. Whitelock 2009 , s.  202-209.
  141. Waller 2006 , s.  73.
  142. Porter 2007 , s.  288-299.
  143. Whitelock 2009 , s.  212-213.
  144. Porter 2007 , s.  300.
  145. Waller 2006 , s.  74-75.
  146. Whitelock 2009 , s.  216.
  147. Porter 2007 , s.  311-313.
  148. Whitelock 2009 , s.  217-225.
  149. Waller 2006 , s.  84-85.
  150. Whitelock 2009 , s.  202, 227.
  151. Porter 2007 , s.  269.
  152. Waller 2006 , s.  85.
  153. Porter 2007 , s.  291-292.
  154. Whitelock 2009 , s.  226-227.
  155. Porter 2007 , s.  308-309.
  156. Whitelock 2009 , s.  229.
  157. „List od29 lipca 1554 r ” , W Kalendarium dokumentów państwowych , j.hiszp.  , t. XIIIcytowany przez Portera 2007 , s.  320 i Whitelock 2009 , s.  244.
  158. Porter 2007 , s.  321, 324.
  159. Waller 2006 , s.  90.
  160. Whitelock 2009 , s.  238.
  161. Ładunki 1989 , s.  224-225.
  162. Porter 2007 , s.  318, 321.
  163. Waller 2006 , s.  86-87.
  164. Whitelock 2009 , s.  237.
  165. Porter 2007 , s.  319.
  166. Waller 2006 , s.  87, 91.
  167. Porter 2007 , s.  333.
  168. Waller 2006 , s.  92-93.
  169. Ładunki 1989 , s.  234-235.
  170. Porter 2007 , s.  338.
  171. Waller 2006 , s.  95.
  172. Whitelock 2009 , s.  255.
  173. Waller 2006 , s.  96.
  174. "Ciąża królowej nie wydaje się być tak pewna, jak myśleliśmy"  ; list od25 kwietnia 1554cytowany przez Portera 2007 , s.  337 i Whitelock 2009 , s.  257.
  175. Whitelock 2009 , s.  256.
  176. Whitelock 2009 , s.  258.
  177. Waller 2006 , s.  97.
  178. Whitelock 2009 , s.  259.
  179. Porter 2007 , s.  337-338.
  180. Waller 2006 , s.  97-98.
  181. Porter 2007 , s.  342.
  182. Waller 2006 , s.  98-99.
  183. Whitelock 2009 , s.  268.
  184. Whitelock 2009 , s.  269.
  185. Whitelock 2009 , s.  284.
  186. Tittler 1991 , s.  23-24.
  187. Whitelock 2009 , s.  187.
  188. Ładunki 1989 , s.  207-208.
  189. Waller 2006 , s.  65.
  190. Whitelock 2009 , s.  198.
  191. Porter 2007 , s.  241.
  192. Whitelock 2009 , s.  200-201.
  193. Porter 2007 , s.  331.
  194. Ładunki 1989 , s.  235-242.
  195. Whitelock 2009 , s.  262.
  196. Waller 2006 , s.  113.
  197. Ładunki 1989 , s.  325.
  198. Porter 2007 , s.  355-356.
  199. Waller 2006 , s.  104-105.
  200. Ładunki 1989 , s.  326.
  201. Whitelock 2009 , s.  274.
  202. (w) Eamon Duffy , Fires of Faith: Catholic England Under Mary Tudor , New Haven, Yale University Press ,2009, 249  s. ( ISBN  978-0-300-15216-6 i 0-300-15216-7 ).
  203. Waller 2006 , s.  104.
  204. Porter 2007 , s.  358-359.
  205. Waller 2006 , s.  103.
  206. Whitelock 2009 , s.  266.
  207. Waller 2006 , s.  102.
  208. Waller 2006 , s.  101, 103, 105.
  209. Ładunki 1989 , s.  238.
  210. Waller 2006 , s.  94.
  211. Porter 2007 , s.  357.
  212. Tittler 1991 , s.  66.
  213. Porter 2007 , s.  381-387.
  214. Whitelock 2009 , s.  288.
  215. Porter 2007 , s.  389.
  216. Waller 2006 , s.  111.
  217. Whitelock 2009 , s.  289.
  218. Whitelock 2009 , s.  293-295.
  219. Ładunki 1989 , s.  295-297.
  220. Porter 2007 , s.  392-395.
  221. Whitelock 2009 , s.  291-292.
  222. Porter 2007 , s.  229, 375.
  223. Whitelock 2009 , s.  277.
  224. Tittler 1991 , s.  48.
  225. Tittler 1991 , s.  49.
  226. Tittler 1991 , s.  49-50.
  227. Porter 2007 , s.  371.
  228. Porter 2007 , s.  373.
  229. Porter 2007 , s.  375.
  230. Tittler 1991 , s.  51.
  231. Porter 2007 , s.  376.
  232. Tittler 1991 , s.  53.
  233. Porter 2007 , s.  398.
  234. Waller 2006 , s.  106, 112.
  235. Whitelock 2009 , s.  299.
  236. Whitelock 2009 , s.  299-300.
  237. Whitelock 2009 , s.  301.
  238. Ładunki 1989 , s.  305.
  239. Whitelock 2009 , s.  300.
  240. Waller 2006 , s.  108.
  241. „List króla Hiszpanii do księżnej Portugalii  ” , w Kalendarium dokumentów państwowych , j.hiszp.  XIII ,4 grudnia 1558cytowany przez Loades 1989 , s.  311, Waller 2006 , s.  109 i Whitelock 2009 , s.  303.
  242. Porter 2007 , s.  410.
  243. Whitelock 2009 , s.  1.
  244. Ładunki 1989 , s.  313.
  245. Whitelock 2009 , s.  305.
  246. Waller 2006 , s.  116.
  247. Ładunki 1989 , s.  340-341.
  248. Ładunki 1989 , s.  342-343.
  249. Porter 2007 , s.  400.
  250. Waller 2006 , s.  115.
  251. Porter 2007 , s.  361-362, 418.
  252. Waller 2006 , s.  113-115.
  253. Ann Weikel , „  Mary I (1516-1558)” , w Oxford Dictionary of National Biography , Oxford University Press,wrzesień 2004( przeczytaj online ) Wymagamy rejestracji.
  254. Tittler 1991 , s.  80.
  255. Isabelle Mermin, „  Stéphane Bern ujawnia inne oblicze Marie la Sanglante na France 3  ”, Le Figaro ,28 października 2019 r.( przeczytaj online , konsultacja 28 października 2019 r. )
  256. Ładunki 1989 , s.  217, 323.
  257. Waller 2006 , s.  106.
  258. Waller 2006 , s.  60.
  259. Whitelock 2009 , s.  310.


Bibliografia

Linki zewnętrzne