Rogi informacji | |
Tytuł oryginalny |
Info Arena (1988-1990) The Info Guignols (1990-2015) The Guignols (2015-2018) Tydzień Guignols (1992-2018) |
---|---|
Dobry | Pokaz satyryczny |
Okresowość | Codzienny |
kreacja | Alain de Greef Alain Duverne |
Realizacja | Arena informacyjna: Renaud Le Van Kim Mateusz Ledoux Jean-Louis Cap Les Guignols (bezpośrednio): Jean-Louis Cap Rebecca dreymann Natacha Fitoussi Jerome Revon Don Kent Serge Khalfon Pascal Retif Didier Froehly Tristan Carne Jean-Jacques Amsellem Eric Simon Mikołaj Druet Les Guignols (fikcje): Thierry Barthes Nicolas Houres Laurent De Vismes Christophe Campos Cyryl Tellenne Etienne Labroue Christophe Smith Bruno Le Jean Michel Leray Sylvain Fusee Fred fiol Bernard malige Eric Lartigau Jean-Michel Bensoussan Delphine Berger Arnaud Le Goff Ludwik farge Gaël Leforestier Jean-Michel Agnoux Filip dorison |
Scenariusz | Nans Delgado Damien Lecamp Mathieu Oullion |
Prezentacja | PPD (od 29 sierpnia 1988 do czerwca 2016, a ostatni 22 czerwca 2018)Clément i Barbara (anonimowe lalki) (grudzień 2015-luty 2016) Anne-Claire Coudray i Julian Bugier (luty 2016-marzec 2016) Anne-Claire Coudray i Jacques Chirac (marzec 2016-czerwiec 2016) Monsieur Sylvestre (wrzesień 2016-czerwiec 2017) Jacques Chirac (od września 2017 do czerwca 2018) Anne-Sophie Lapix (od listopada 2017 do czerwca 2018) |
Muzyka | Philippe Chany Martin Meissonnier Dorion Fiszel Maxime Desprez Michael tordjman Mathieu Saladin |
Kraj | Francja |
Język | Francuski |
Liczba sezonów | 30 |
Podobny program | Pokaz Bestii Plucie obrazu Minikea |
Produkcja | |
Lokalizacja | Studia Boulogne (1988-1989) Rue Olivier-de-Serres (1989-1992) Quai André-Citroën (1992-2003) La Plaine Saint-Denis (2003-2016) Fabryka Kanałów (2016-2018) |
Czas trwania | 9-12 minut (5 minut na sezon 2017-2018) |
Format obrazu | 16/9 |
Format audio | Stereofoniczny |
Produkcja | Arnold Boiseau (1988-1990) Franck Arguillere (1990-1995) Yves Le Rolland (1995-2016) David Gauthier (2016-2018) |
Firma produkcyjna | VCF (1988-1993) Produkcja NPA (1993-2018) |
Firma dystrybucyjna | Nie można zatrzymać mediów |
Dyfuzja | |
Dyfuzja | Kanał + BeTV |
Data pierwszej emisji | 29 sierpnia 1988 |
Data ostatniej emisji | 22 czerwca 2018 r. 24 czerwca 2018 r.( Tydzień Guignoli ) |
Status | Zaprzestano na stałe |
Zalecana publiczność | Dla wszystkich |
Stronie internetowej | Oficjalna strona |
Marionetkami informacji jest program telewizyjny satyryczny francuski z lalkami , napisanych między29 sierpnia 1988 i 22 czerwca 2018na Canal+ .
Parodia wiadomości telewizyjnych , show jest karykaturą świata politycznego, mediów, osobistości lub ogólniej społeczeństwa francuskiego i dzisiejszego świata.
Program, początkowo stworzony, by zrekompensować zatrzymanie JTN des Nuls , zrodził się z pomysłu Alaina de Greefa, który chciał francuskiego odpowiednika Spitting Image . Arnold Boiseau zajął się następnie założeniem zespołu. Spektakl został początkowo uruchomiony pod tytułem Les Arènes de l'Info , następnie został przemianowany na Les Guignols de l'Info w 1990 r., zanim przyjął tytuł Les Guignols w 2015 r.; program jest wtedy mniej skoncentrowany na polityce francuskiej.
Rozpoczęty od 29 sierpnia 1988Arena informacji będzie w bezpośredniej konkurencji z The Corny koncert z TF1 (sekwencja utworzonej w 1982 roku w CoCo Boy ), które stały codzienny program z14 marca 1988 r.19:50 „Bébêtes” osiągają średnio 30% widowni. Po trudnym początku serial przeszedł restrukturyzację i osiągnął prawdziwy rozgłos w 1991 roku, podobnie jak zespół Nigdzie indziej, z którym jest zintegrowany.
Les Guignols de l'Info mają istotny wpływ na francuską kulturę popularną: powtarzanie ulubionych zwrotów i stereotypów bohaterów sprawiało, że czasami lalka była bardziej popularna niż sam człowiek. Program czasami pomagał ukształtować wizerunek pewnych osobistości, zwłaszcza polityków, w kulturze popularnej: najbardziej uderzającym przykładem jest niewątpliwie Jacques Chirac .
Jednak jego wpływ zmalał pod koniec lat 90. Mimo to oglądalność pozostała bardzo wysoka, zdecydowanie najwyższa dla Canal +: 3 miliony widzów w 1997 lub 2003, 2,8 miliona w 2007. Od 2010 roku widownia znacznie spadła ( 1,8 mln w 2015 r.), ale nadal pozostaje najwyższy w sieci.
Ale to przede wszystkim wznowienie kontroli redakcyjnej nad spektaklem przez Vincenta Bolloré w 2015 r. Pogrąża program. Po kilku wersjach, różnych zmianach przedziałów czasowych, wymianie wszystkich współautorów, mniej nastawionej na satyrę polityczną linii redakcyjnej, a co za tym idzie zmniejszeniu budżetu, spektakl zatrzymuje się w 2018 roku z pewną obojętnością (około 150 000 widzów każdego wieczoru).
W postaci wiadomościach około 8 minut, pokaz wyposażony lateksowe kukiełki , zwykle karykatury figur mediów z rozrywki, polityki i sportu, aby satyrycznie mówić o nowości . PPD , karykatura byłego prezentera wiadomości TF1 : Patricka Poivre d'Arvor , przedstawia i łączy różne tematy oraz przeprowadza wywiady z innymi lalkami, zawsze używając tych samych precyzyjnych formuł, które działają jak sztuczki. Zwrzesień 2010 W celu czerwiec 2011, to kukiełka Harry'ego Rosemack'a prezentuje przedstawienie w każdy piątek.
PPD rozpoczyna gazetę wiadomością dnia, formułą „Wydarzeniem tej [data] jest...” , po czym następuje szkic dotyczący tej wiadomości. Następnie gazeta zaczyna się od formuły, która ewoluowała w czasie: „Jesteśmy w [data] i patrzysz na przodka Internetu, dobry wieczór” lub przed „Nadal wierzysz w to, co mówi się w telewizji, dobry wieczór” , „Oglądasz za dużo telewizji, dobry wieczór” lub „Jesteś przed telewizorem, a my w środku, dobry wieczór” . Na początku lat 90. PPD wypuściło swoją gazetę z napisem „ta gazeta będzie w całości poświęcona dziejącym się wydarzeniom, dobry wieczór”. ” . Następnie PPD przedstawia gościa dnia formułą „Dzisiaj to [gość] będzie nam towarzyszył przez cały ten pamiętnik, z [wyrażeniem wskazującym gościa] do którego wrócimy…” , po czym gość reaguje i PPD kończy się „wrócimy do tego” . Następuje po sobie seria małych szkiców, każdy oznaczony humorystycznym tytułem wyświetlanym na dole ekranu. Następnie PPD kontynuuje frazę „bez przejścia…” i rozpoczyna się krótka fikcja, która opowiada małą historię. Pod koniec filmu PPD przeprowadza wywiad z gościem dnia ( „Proszę bardzo, więc jestem z…” ), po czym pamiętnik kończy się ostatnim szkicem, który ogólnie dotyczy sportu lub kultury. Wreszcie PPD zamyka wiadomość słynnym już "Go, atchao bonoir!" "
W każdą niedzielę nadawany jest zbiór pięciu programów tygodnia, Tydzień Guignoli lub Integral Guignolów . PPD zakończyło się komunikatem „Teraz możesz wyłączyć telewizor i wznowić normalną aktywność. Chodź atchao, miłej niedzieli. „ Podczas gdy kukiełka Harry'ego Roselmacka zapewnia piątkowy program, niedzielna powtórka kończy się interwencją PPD, która poniża Harry'ego, zanim ogłosi: „W porządku, nadrobię zaległości w poniedziałek, jak przyzwyczajenie”. "
2015/2016w grudzień 2015, wyłania się nowy format widowiska. Spektakl zaczyna się od szkicu w redakcji Guignols. Spektakl kontynuuje Le JT zaprezentowane przez Anne-Claire Coudray , która rozpoczyna go formułą „Patrzysz na gazetę w ponad 140 znakach, dobry wieczór. " The show kontynuuje wcześniej nagrany fiction, część wywiad z wieczorem gość rozpatrywane PPD lub dziennikarz redakcji. Spektakl kończy się w końcu spektaklem z udziałem jednej lub dwóch osobistości w ich domu, a nie słynnym „Dobry wieczór Atchao!” " PPD. Spektakl opowiada głównie o polityce w tym sezonie, pomimo życzeń dyrekcji Canal+, by rozmawiać z większą liczbą osób.
Od 2016 do 2018w wrzesień 2016, Formuła Newsroom zostaje porzucona. Zaimplementowano formułę dość zbliżoną do wersji „pre-Bolloré”. Spektakl nie jest już prezentowany przez Anne-Claire Coudray, Jacquesa Chiraca i PPD, ale przez Monsieur Sylvestre . Ta „nowa wersja” jest tym razem rzeczywiście bardziej skoncentrowana na wiadomościach międzynarodowych i ogólnonarodowych, a mniej na polityce francusko-francuskiej.
Koniec lipiec 2015, czterej autorzy Lionel Dutemple , Julien Hervé , Philippe Mechelen i Benjamin Morgaine są licencjonowani. Od początku roku szkolnego program, przemianowany na Les Guignols , zmienia formę i nie jest już nadawany „w czystym” i jest zarezerwowany dla abonentów kanału. Niemniej jednak jest umieszczany online w Dailymotion po jego emisji w Canal + i La Semaine des Guignols , cotygodniowym bestsellerze , pozostaje nadawany w niedziele w czystym świetle. Ta zmiana prowadzi do upadku serialu przez następne trzy lata, dopóki nie zostaną przerwane22 czerwca 2018 r.. Według Jean-François Halina , jednego z historycznych autorów spektaklu, od 2015 roku Vincent Bolloré pragnął stłumić Guignolów. Spowodowało to znaczne zmniejszenie budżetu, usunięcie scenografii, lalek, a zwłaszcza satyryczny ton spektaklu na rzecz poprawności politycznej, która odstraszała widzów. ten26 czerwca 2018, Vivendi i Propagate ogłaszają opracowanie amerykańskiej wersji „Guignols de l'Info”. The Guignols zostaną wskrzeszeni jako półgodzinny serial na Fox.
Marionetkami tych informacji są wykonane w studio 3000 m ², 300 osób, w tym trzydziestu lalkarzy są zatrudnieni. Na nakręcenie szkiców, w tym pensje i honoraria, przeznaczono budżet w wysokości 15 milionów euro na sezon. Forma powraca do wiadomości telewizyjnych : prezentacja i wywiady odbywają się na żywo, podczas gdy parodie reportażu są robione wcześniej.
Z wrzesień 2016, serial jest nagrywany w Canal Factory w Boulogne-Billancourt , na planie dzielonym z Grand Journal i Petit Journal , podobnym do tego z Nulle Part Ailleurs .
Produkcja na żywoKażdego ranka zespół przegląda całą prasę i wyciąga cztery do pięciu informacji. Informacje te są następnie wykorzystywane do budowania codziennego życia serialu. Pozwala to ludziom natychmiast zrozumieć, do czego odnosi się zespół, bez konieczności walki z umieszczeniem faktów w kontekście. Początkiem popołudnia oferowany jest pierwszy szkic programu, który jest dopracowywany do godziny 17:00. W tym samym czasie warsztaty (które zajmują 80% budynku) otrzymują instrukcje i zaczynają przygotowywać lalki. Od 17:00 do 19:55 w Studio 104 w Plaine-Saint-Denis lalkarze i naśladowcy otrzymują swoje teksty i rozpoczynają próby. Łącznie wykonywane są trzy powtórzenia; zdarza się, że zmiany dodatków czy dekoracji dokonywane są w ostatniej chwili, rzadziej modyfikacje tekstu. Na żywo o 19:55 zaczyna się pokaz.
Produkcja raportówReportaże i fabuły są kręcone jak prawdziwe filmy krótkometrażowe , ze scenografią , montażem i efektami specjalnymi . Te filmy krótkometrażowe powstały: Jean-Michel Agnoux, Jean-Michel Bensoussan, Philippe Dorison.
Na Canal+ program nadawany jest „niekodowany” od poniedziałku do piątku około 19:55, z wyjątkiem wakacji i ferii zimowych. W okresie świąt wielkanocnych przedział czasowy jest respektowany, ale składa się tylko z powtórek z poprzednich tygodni. Pokazy w poniedziałki i wtorki poprzedzające otwarcie Festiwalu Filmowego w Cannes są również powtórkami, ale podczas festiwalu Les Guignols emitowane są również w soboty, zawsze o 19:55.
Od 13 września 1992 r., Week of Puppets , kompilacja pięciu programów tygodnia, nadawany jest niezaszyfrowanej do 14 godz 30 na Canal + po TV Free niedzielę i Le Vrai Urzędowym i niedzielę o godzinie 19 rano 50 na BeTV .
Od 3 września 2007 r., Les Guignols , podobnie jak Grand Journal , jest nadawany w 16: 9 ; Analog VHF jest wyświetlany w formacie letterbox.
Tradycyjnie podczas Festiwalu Filmowego w Cannes spektakl jest wykonywany na żywo z Cannes w nowych sceneriach. Operacja ta wymaga przeniesienia zespołu Guignols oraz wielu lalek i akcesoriów. Do transportu wszystkich lalek i akcesoriów potrzebne są dwie naczepy. Program, który odbywa się na Croisette , jest produkowany na żywo i publicznie. Kilku znanych reżyserów podąża za sobą: Jean-Louis Cap , Don Kent , Serge Khalfon , Pascal Rétif , Natacha Fitoussi, Tristan Carné , Rebecca Dreymann itd.
Początkowo na potrzeby serialu stworzono około dwudziestu lalek, których obecnie jest ich ponad 300. Średnio w każdym spektaklu używa się 15 lalek, nawet jeśli do nakręcenia fikcji może przekroczyć sto. W serialu pracuje z przerwami około trzydziestu lalkarzy. Lalki powstają na prośbę autorów: Alain Duverne następnie kontaktuje się z Bruno Martym, aby poinformować go o przyszłych osobistościach, które mają być karykaturalne.
Projektem i naprawą lalek zajmuje się czterech stałych pracowników pod egidą Alaina Duverne'a . Wykonanie lalki zajmuje około miesiąca i jest drogie: matryca kosztuje 6000 euro, a nakład 2500 euro. Ma kilka etapów:
Lalki są stosunkowo delikatne, lateks nie lubi promieni UV , tłustych substancji , czy kontaktu z dłońmi . Tak więc marionetka PPD musi być przerabiana co roku. Dość długi czas i stosunkowo wysoki koszt produkcji narzucają pewne środki ostrożności przed poproszeniem o lalkę: wszystkie postacie występujące w serialu niekoniecznie mają prawo do własnej marionetki. Na przykład marionetka bin Ladena jest w rzeczywistości zmodyfikowaną wersją marionetki Harlema Désir, a Carla Bruni-Sarkozy po raz pierwszy miała kukiełkę lambda, czas, aby sprawdzić, czy jej związek z Nicolasem Sarkozym będzie kontynuowany. I odwrotnie, lalki hiszpańskich osobistości stworzone dla „Las noticias del Guiñol” (Canal + Hiszpania) czasami służą jako francuscy obcy i vice versa. W ostatnich latach lalki Minikeums były regularnie ponownie wykorzystywane do pokazu.
Zespół posiada stale powiększającą się kolekcję akcesoriów, od różnej wielkości kijów do bobslejów . W warsztatach ułożonych jest prawie 380 pudeł, z których każde zawiera głowę kukiełki. Co tydzień kupowanych jest około pięciu kostiumów; ubranie rogów jest odcięte na łokciach, aby ułatwić manipulację.
Podczas wydawania gazety PPD i jego goście są za bankiem (lub kasztelem) lub w świetliku (z czarnym tłem). Lalki faktycznie „stoją”, każdy lalkarz jest obsługiwany przez dwóch lalkarzy, a wszystkie zestawy są podnoszone o 1,5 m dla lalkarzy. Jeden z lalkarzy za pomocą pompy dba o głowę, a więc o usta i oczy, drugi o ramiona, które zakłada jak rękawiczki. Dla gestów lalek lalkarze oglądają filmy z naśladowaną osobowością i starają się odtworzyć to, co ją charakteryzuje (energia, spojrzenie, chód itp.).
Pierwsze trzy lalki zostały wyprodukowane przez PPDA , Johnny'ego Hallydaya i Serge'a Gainsbourga .
W 1988 roku Dummies zdecydowali o zaprzestaniu tworzenia JTN , parodii telewizyjnego programu informacyjnego zintegrowanego z programem Nulle part autre i emitowanego około godziny 20:00 w Canal+ . Aby zastąpić JTN, Alain de Greef (dyrektor programów) decyduje się na model brytyjskiego programu, który jest jego zwolennikiem, Spitting Image , który parodiuje osobowościami anglosaskiego świata lalkami . Alain de Greef prosi następnie Arnolda Boiseau , autora manekinów rekomendowanych przez Alaina Chabata , o utworzenie zespołu przyszłego programu, starając się za wszelką cenę utrzymać publiczność generowaną przez JTN. Arnold Boiseau następnie decyduje się na połączenie JTN i Spitting Image , robiąc parodię wiadomości telewizyjnych z lalkami. Boiseau szybko otoczył się zespołem autorów; podczas przesłuchania prosi ich, aby wiedzieli, jak wtopić się w umysły marionetek, odkładając na bok ich ego. W ten sposób dołączyli do niego Christian Borde , Alexandre Pesle i Benoît Delépine , a kilku naśladowców dołączyło do Yvesa Lecoqa .
Pierwszy sezon Les Arènes de l'Info pojawia się na Canal+ w ramach programu Nulle part autre ; jeśli chodzi o JTN , gazeta jest współprezentowana: to lalki Patricka Poivre d'Arvor ( PPD ) i Christine Ockrent sprawują tę rolę, „prawdziwe” rywalizujące jednocześnie na JT z TF1 i antena 2 . W tym czasie program jest nagrywany, a teksty pisane z ośmiotygodniowym wyprzedzeniem, co sprawia duże problemy zespołowi, który ma trzymać się wiadomości.
Pierwszy pokazPierwszy numer Areny Informacji jest emitowany 19 godz. 55 poniedziałek29 sierpnia 1988. Philippe Gildas już nazywa lalki „marionetkami” . Ta telewizyjna parodia wiadomości prezentowana przez marionetkę PPD i Anne Sinclair obraca się wokół fikcyjnego wydarzenia: koncertu charytatywnego SOS-Myopia. Gazeta jest w dupleksie z tym koncertem, gdzie Patrick Sabatier jest w towarzystwie Béatrice Dalle, podczas gdy Lio śpiewa w tle.
W napisach końcowych publiczność wbiega na plan , podczas gdy lektor przedstawia tematy poruszane przed wprowadzeniem kukiełki PPD , a następnie granej przez Alaina Duverne , noszącego swoją lateksową głowę. Daje to następnie tytuły: „Tchórze!, Ocena, Epidemia, Punktacja” . Poniżej parodia reklamy pieluch Pampers, która pokazuje pieluchy Ultra Pampish: używane pieluchy „trwają cały ramadan” . Po krótkiej interwencji PPD i Anne Sinclair, Patrick Poivre d'Arvor udziela wywiadu z „dinozaurem country-pop-rocka” ( Johnny Hallyday ). Anne Sinclair następnie przedstawia kilka uwag, a na końcu napisy końcowe pokazują, że zespół serialu dołącza do zestawu i gra rzucając balonami z publicznością.
Kontynuacja pierwszego sezonuOd pierwszego sezonu Arenas ponownie używa typologii szkiców, które pojawiają się regularnie, dzięki czemu te same postacie pojawiają się w podobnych sytuacjach. Lalka Anne Sinclair zostaje zastąpiona podczas prezentacji przez Christine Ockrent.
Szkic nie został zachowany, ale został wyemitowany w filmie dokumentalnym o latach 80. o France 5 oraz w kompilacji Putain 30 ans . Widzimy, jak PPD wita się z Béatrice Dalle i Patrickiem Sabatier, mówiąc, że nie widzi jej dobrze, na co ona odpowiada: „załóż okulary” .
Saga MonakoSaga Monako to seria skeczy emitowanych w Les Arènes de l'Info, które wyśmiewały rodzinę Grimaldi , wymyślając sceny z ich wspólnego życia. Tylko jeden szkic jest dostępny w najlepszym: ten, w którym rodzina Monaco gra w Trivial Pursuit . Niewiele osób spoza Monako pojawia się na szkicach, z wyjątkiem Yannicka Noah ponurego jako Stevie Wondera w odcinku, w którym Stéphanie wraca do domu z imprezy, a Sylvester Stallone jako ochroniarz.
Ryszard NobylRichard Nobyl to fikcyjna postać, która pojawiła się dopiero w czasach News Arena, a jego nazwa była grą słów nawiązującą do katastrofy w Czarnobylu, która miała miejsce w 1986 roku. Można go rozpoznać po trzecim oku na lewym policzku i jego nadmiarze . Inne postacie nieustannie nazywają ją „ Chantal Nobel ”.
Kolejne sezonyWreszcie, pod koniec pierwszego sezonu, Boiseau i jego zespół zadeklarowali, że są w stanie przeprowadzić krótką interwencję na żywo, a tym samym lepiej trzymać się bieżących wydarzeń. W drugim sezonie François Rollin i Jean-Marie Gourio zastępują Christiana Borde i Alexandre Pesle, którzy odeszli, aby pisać dla Dummies. Kiedy autentyczna Christine Ockrent opuściła Antenne 2 w 1990 roku , na czele gazety pozostała sama PPD.
Program Les Arènes de l'Info miał trudny początek. Niezręczny humor, chwiejna koncepcja, ta pierwsza wersja jest ogólnie uważana za nieudany start. Ponadto, przedstawienie musi zmierzyć się pokaz Bébête z TF1 , marionetką pokazują parodiując świat polityczny zaplanowane w tym samym czasie i już obecny okres pięciu lat. Jednak pod koniec drugiego sezonu Arnold Boiseau, widząc, że serial zaczyna działać, zdecydował się zrezygnować pod warunkiem, że to Benoît Delépine zastąpił go w celu wyreżyserowania scenariusza. Program przeszedł restrukturyzację, a następnie stał się Les Guignols de l'Info , jego format został zmieniony, aby naprawdę zbliżyć się do formatu wiadomości telewizyjnych. Zespół jest wciąż modyfikowany: François Rollin opuścił wystawę w 1990 roku, Jean-François Halin dołączył do niego w październiku tego samego roku, a Franck Arguillère został nowym dyrektorem artystycznym po odejściu Arnolda Boiseau.
W 1991 roku wojna w Zatoce Perskiej spowodowała napływ do Canal + telewidzów zmęczonych ciężką atmosferą zwykłych wiadomości telewizyjnych, osiągając od 10 do 14% udziału w rynku . Les Guignols jest wówczas jedynym medium telewizyjnym, które przedstawia niecodzienną wizję wojny, w szczególności pojawienie się guignola Monsieur Sylvestre , karykatury Sylvestra Stallone, symbolizującej amerykański imperializm (To właśnie pod rysami Monsieur Sylvestre World Company , totalna firma manipulacyjna mająca tylko jeden cel, zysk). Od tego momentu serial naprawdę wystartował, przyciągając średnio trzy miliony widzów każdego dnia. W 1993 roku Les Guignols de l'Info otrzymał dwie nagrody 7 d'or za najlepszy program rozrywkowy i najlepszy program rozrywkowy, aw 1995 Grand Prix SACEM za humor .
w Marzec 1992, Bruno Gaccio osiada wraz z Jean-François Halin i Benoît Delépine ; razem tworzą kultowe trio rozkwitu serialu. Na początku roku szkolnego 1992 Greef uruchomił La Semaine des Guignols , cotygodniowy program niedzielny, który zawiera najlepsze fragmenty różnych programów tygodnia. W 1993 roku Jérôme Richebon i Jean-Paul Bathany współpracowali przy pisaniu szkiców, a następnie Franck Magnier w 1994 roku .
Prezes OM Bernard Tapie zostaje pierwszym stałym reprezentantem piłkarskiego świata w programie. Jest karykaturalny jako „pewny siebie, duży pysk”, a jego sztuczka ma zostać „dotkliwie spalona”. Do Euro 1992 wyznacza początek ostatecznego montażu piłkarzy z kreacje lalkowe Michela Platiniego , trenera reprezentacji Francji i Jean-Pierre Papin , OM napastnikiem reprezentacji.
W 1995 roku Les Guignols de l'Info znalazło się w nowym centrum uwagi. Program podejrzewany jest o wpłynięcie na wyniki wyborów prezydenckich przez traktowanie uznane za zbyt życzliwe marionetce Jacques'a Chiraca , przekształconej przez autorów w jowialnego antybohatera i jedną z najpopularniejszych marionetek. . Na ten temat Benoît Delépine wyjaśnia: „Nienawidziliśmy Balladura . Był niesamowicie pretensjonalny z arystokratyczną stroną przywodzącą na myśl erę Giscarda . Guignolowie niewątpliwie pomogli go zdestabilizować. To powiedziawszy, w większości się destabilizował. Chirac miał taką przyjazną stronę przegranych. Przez kilka lat był dyskretny i korzystał z wizerunku nowego mężczyzny. Jospin nie był gotowy. Wydawał się nawet zaskoczony, że tam jest. Resztę znamy…” . Ponadto, po zniknięciu Bébête Show w 1995 roku, Guignolowie znaleźli się bez bezpośredniego konkurenta.
W 1996 roku skład zespołu ponownie się zmienił: Benoit Délépine i Jean-François Halin opuścili show, podobnie jak jeden z ich współpracowników, Jérôme Richebon. Na początku roku akademickiego 1996 Alexandre Charlot dołączył do Bruno Gaccio i Francka Magniera w pisaniu szkiców. Éric Lavaine i Yvan Longuet przychodzą do współpracy przy szkicowaniu.
W 1997 show zdobył trzecie 7 d'or .
ten 3 marca 2000 r., po dwunastu latach obecności w PAF , Les Guignols de l'Info ogłaszają zakończenie swojego programu. To była tylko mistyfikacja, ale w poniedziałek przed swoimi małymi ekranami stoi 3,4 miliona ludzi6 marca 2000 r., oczekuje na potwierdzenie. Ten żart miał ze strony autorów przetestować status medialny Guignoli. Wiele morderczych artykułów przepowiadało koniec serialu, autorzy ogłosili zatrzymanie Guignoli, aby zobaczyć emocje, jakie wzbudzi w weekend.
W 2002 r. powtórzono zarzut wpływania na wynik wyborów prezydenckich , a kilka sondaży potwierdziło, że Guignolowie umożliwili dokonanie wyboru ponad 15% wyborców. Chirac jest nazywany „Supermentorem”. W każdym razie wybory prezydenckie ponownie aktywują uwagę mediów wokół Guignoli.
Od 2003 roku program nadawany jest ze studia Plaine Saint-Denis na północ od Paryża. Po zatrzymaniu się nigdzie indziej wCzerwiec 2001, Les Guignols de l'Info był emitowany przez pewien czas pomiędzy Le Journal du cinéma (wtedy zastąpiony przez odcinek Simpsonów ) i Burger Quiz , programy zastępcze. Na początku roku szkolnego w 2004 roku, Les Guignols została po raz kolejny wyróżniona w programie: Le Grand Journal przez Michela Denisot .
ten 9 marca 2007 r., Les Guignols zdobywają drugą najlepszą publiczność od tego czasu22 kwietnia 1995(po pierwszej turze wyborów prezydenckich) z 3,6 mln widzów (14,8% udziału). Po szesnastu latach służby Bruno Gaccio po wyborach prezydenckich postanawia opuścić show, uznając, że odejście Chiraca było dla show końcem cyklu, w którym brał udział. Państwo Guignolowie poświęcą także specjalny program drugiej tury wyborów prezydenckich w 2007 roku „początkowej puli” Jacquesa Chiraca. ten19 grudnia 2007, PPD odmawia skomentowania pary Sarkozy/Bruni, spektakl wyjątkowo prezentuje marionetka Jean-Marca Morandiniego .
Od 11 lipca 2008Wiadomości telewizyjnych z TF1 nie jest już przedstawiony przez Patrick Poivre d'Arvor (PPDA). Jednak marionetka tego ostatniego pozostaje na czele Guignoli, ponieważ to nie PPDA prezentowała gazetę, ale PPD. Jednak wwrzesień 2010, pod koniec 21 lat (co odpowiada 21 latom, w których PPDA prezentowała Journal de 20 heures de TF1), Harry Roselmack pojawił się w Guignols, prezentując program w każdy piątek jako ukłon w stronę końca pewnej epoki.
W Guignols de l'Info obchodził swoje dwudziestolecie na16 marca 2009na Canal +, w ramach specjalnego wieczoru, na którym niektóre osobistości zastąpiły swoje lalki, takie jak Patrick Poivre d'Arvor , Karl Lagerfeld czy Aimé Jacquet . Ten wieczór cieszył się bardzo dobrymi wynikami publiczności. Kilka razy wczerwiec 2010, Patrick Poivre d'Arvor zostaje zastąpiony przez marionetki Pierre Ménès i Hervé Mathoux, aby skomentować mistrzostwa świata w piłce nożnej. Pomimo tych kilku zmian marionetka PPDA pozostaje gwiazdą programu, po prawie 30 latach wystawiania.
ten 18 czerwca 2013 r., dzień po ogłoszeniu Antoine'a de Caunes w miejsce Michela Denisota w Le Grand Journal , program prezentuje marionetka Antoine'a de Caunes, która parodiuje program Nulle part autre . Z tej okazji ukazały się napisy z 1994 roku, wykorzystano lalki Jérôme'a Bonaldiego , Philippe'a Vandel i Philippe'a Gildasa, a zamiast „Oglądasz przodka Internetu” Antoine ogłasza „Za dużo oglądasz telewizję” (poprzednia wiadomość wprowadzająca programu). Liczba oglądalności, która spada od 2000 roku, nadal osiąga 37% udziału w rynku wśród osób poniżej 30 roku życia, przy średniej oglądalności we wszystkich przedziałach wynoszącej około 12,5%.
w czerwiec 2015, według różnych mediów, Vincent Bolloré chce usunąć program na początku wrześniowego roku szkolnego lub w najlepszym razie sprawić, by odbywał się co tydzień. Decyzja zostaje podjęta3 lipca 2015, dzień zastąpienia Rodolphe'a Belmera przez Maxime Saada na stanowisku dyrektora generalnego grupy.
Na początku miesiąca lipiec 2015, podczas gdy przyszłość serialu jest niepewna, gospodarz Cyril Hanouna wskazuje na Europe 1, że jest gotowy powitać Les Guignols na D8 . M6 studiowałoby również odrodzenie programu. Wreszcie Delphine Ernotte , prezes France Télévisions zsierpień 2015, deklaruje na Twitterze, że „ Guignols de l'Info są mile widziane we francuskiej telewizji” . Na co Bruno Gaccio odpowiada, że nie jest to możliwe dla Canal+ ze względu na prawa autorskie i własność intelektualną . Internauci ze swojej strony złożyli petycję przeciwko usunięciu programu.
Program wreszcie pozostaje na antenie na lata 2015-2016. Jean-Michel Aphatie niemal natychmiast potwierdza informację na Twitterze.
W końcu ogłoszono, że Les Guignols de l'Info nie będzie już nadawane „w czystości”, a zatem będzie zarezerwowane dla abonentów kanału, co natychmiast wywołało falę niezadowolenia w sieciach społecznościowych. Program zostanie jednak opublikowany online w Dailymotion po jego emisji w Canal +, a La Semaine des Guignols , cotygodniowe najlepsze transmisje w niedziele, będzie nadal widoczny dla wszystkich widzów. Jednocześnie czterech autorów - Lionel Dutemple , Julien Hervé , Philippe Mechelen i Benjamin Morgaine - zostaje zwolnionych pod konieclipiec 2015.
Powrót do szkoły 2015Początkowo zaplanowane na 31 sierpnia, następnie za miesiąc październik kanał oficjalnie ogłasza w listopadzie powrót programu dla 14 grudnia. Program jest nadawany w 20 h 50 zaszyfrowanej w nowym formacie. W komunikacie prasowym kanał zapowiada pojawienie się szkiców „po angielsku i hiszpańsku” , nowych lalek i naprzemiennego formatu JT i zakulisowych w redakcji przez ekspres do kawy. Zmieniono również nazwę programu, by po prostu stać się Les Guignols .
W związku z tym powrót programu odbywa się w dniu 14 grudniaale budzi rozczarowanie. Po ponownym uruchomieniu do 1,8 miliona widzów, trzy dni później widownia spadła do 1 miliona, następnie do 600 000 pod koniec stycznia, po czym wzrosła do 900 000. Jednak te liczby mierzą tylko pierwsze minuty pokazu, które sugeruje, że publiczność jest znacznie mniejsza. Zaplanowany na 9 P.M. w 2016 roku, show oglądało średnio o 565.000 abonentów przed spadkiem poniżej 400.000 widzów na koniec 2016 roku.
Powrót do szkoły 2016ten 5 września 2016, Les Guignols lewo Studio 104 w La Plaine Saint-Denis na osiedlenie się w Fabryce Canal w Boulogne-Billancourt na tym samym płaskowyżu jak Le Grand Journal , podobny do Nulle Part Ailleurs .
Vincent Bolloré , prezes Canal + , postanawia odwołać7 lipca 2016 Yves le Rolland, producent artystyczny spektaklu od 1995 roku. Jego następcą jest David Gauthier, bliski współpracownik Vincenta Bolloré.
Lalki powracający Le Grand Journal , nadawane są w połowie szyfrowane, osiągając średnio- 19 h 35 przed powrotem do usunięcia 20 h 50 z26 września 2016i są teraz prezentowane przez marionetkę Monsieur Sylvestre .
Z styczeń 2017Spektakl odbędzie się o 19 godz 50 w Grand Journal harmonogramu, który był na miejscu aż do sezonu 2014/2015 i 20 h 50 jasne dla obu programów.
2017–2018: ostatni sezon Guignolsten 4 wrześniana 7:50 P.M. program kontynuowano przez 30 -tego sezonu. Marionetka Jacquesa Chiraca zapewnia prezentację dolistopad 2017gdzie podczas prezentacji dołączy do niego marionetka Anne-Sophie Lapix. Kolor czerwony, historyczny dla Guignolów , został zastąpiony niebieskim. Od miesiącapaździernik 2017czas trwania programu zostaje skrócony z 8 minut do około 4 minut. Na początku 2018 roku zrezygnował Frédéric Hazan, jeden z autorów zrekrutowanych przez byłego producenta artystycznego Les Guignols, Yvesa Le Rollanda. Zastępuje go scenarzysta Mathieu Oullion.
ten 1 st czerwiec 2018, podczas rady zakładowej w Canal+, nagrywany jest koniec programu.
Ostatni z GuignoliW piątek wyemitowany zostanie ostatni program Guignoli22 czerwca 2018na 20 h 30 . To było naznaczone powrotem PPD. Ten ostatni zawiera dwa szkice: klip z piosenką Serge'a Gainsbourga, którą przyszedłem wam powiedzieć, że odchodzę , ze wszystkimi kultowymi marionetkami Guignolów ( Chirac , Tapie, Laguiller, DSK, itd. ) oraz szkic przedstawiający na scenie zwolnienie PPD i Jacques'a Chiraca przez Vincenta Bolloré, reprezentowanego przez marionetkę pana Sylvestre'a . Obaj bohaterowie opuszczają w ten sposób siedzibę grupy Canal + w Issy-les-Moulineaux , gdzie od trzydziestu lat ukazują się wydania gazety.
Koniec czerwiec 2018Firma produkcyjna Propagate ogłasza swoją współpracę z francuskimi mediami gigant Vivendi rozszerzyć amerykańską adaptację marionetkami informacji w formie serii pół godziny dla Fox . Ben Silverman i Howard T. Owens, którzy prowadzą Propagate, będą produkować z Jayem Weislederem; obok Matthieu Porte i Arnauda Renarda dla Vivendi.
Logo Areny informacji oSierpień 1988 W celu Czerwiec 1990.
Logo Puppets informacji zSierpień 1992 W celu czerwiec 2015.
Logo Tygodnia Guignola (wrzesień 1995 - czerwiec 2018).
Logo Puppets zgrudzień 2015 W celu czerwiec 2017.
Logo Puppets zwrzesień 2017 W celu czerwiec 2018.
Guignolowie znali kilka zasług w swojej historii.
ZSierpień 1988 W celu Czerwiec 1989, napisy końcowe pierwszego spektaklu Les Arènes de l'Info ukazują publiczność wbiegającą na plan, podczas gdy lektor przedstawia tematy poruszane przed wprowadzeniem kukiełki PPD, granej następnie przez Alaina Duverne'a , noszącego głowę w lateksie.
Zsierpień W celu Grudzień 1989, Następujące napisy końcowe Arena of Info przedstawiają chór różnych marionetek z tamtych czasów śpiewających „Welcome to the Arena of Info” za migającym logo. Wariant dodaje się wyrazy „ Z tego wieczoru na imprezę, gwiazdy i gwiazdy. To super cool, super delirium. Dotyk-my-ass jest mega-plus. Guignol, lalek! ” Przedtem PPD przybywa przed kamerą ogłosić " Dobry wieczór witamy, do zobaczenia po tym. ". To jak dotąd jedyne napisy z tekstem.
Pod koniec Grudzień 1989 W celu Czerwiec 1990, trzeci napis pokazuje logo Info Areny na czarnym tle z odliczaniem. To jedyne napisy końcowe, w których nie pojawia się żadna kukiełka.
W pierwszym sezonie Les Guignols de l'Info ,wrzesień 1990 W celu Czerwiec 1992, głowy lalek paradują w stronę widza, a mucha przelatuje przed ekranem, zanim zostanie zmiażdżona przez logo. Wystawa miała wówczas trójwymiarowe, srebrne logo. Kredyty następnego sezonu są takie same, bez paradujących głów.
ZSierpień 1992 W celu Czerwiec 1993, napisy przedstawiają projektor, przed którym przekaże kilka fragmentów szkiców przedstawiających różne lalki. Na końcu tego „paska” wyświetlane jest logo Guignols de l'Info , na czerwonym tle, logo, które będzie używane do26 czerwca 2015. Takie same napisy początkowe dla La Semaine des Guignols .
Z wrzesień 1993 W celu Czerwiec 1995, rodzaj ogólny będzie miał kilka wariantów, zachowując tę samą formę. Najpierw przedstawia Philippe'a Gildasa i Antoine'a De Caunes czytających swoje pliki na planie Nigdzie indziej , zanim przekształcą się w swoje marionetki dzięki morfingowi . To samo dzieje się z PPD, Jacques Chirac, a następnie Eric Cantona, zanim przedstawią zakontraktowaną planetę, wokół której krąży logo. Druga wersja jest taka sama z inną muzyką. Trzecia, wykorzystana podczas wyborów prezydenckich w 1995 roku, zastępuje przemiany Chiraca i Cantony przez lalki Chiraca, Édouarda Balladura, Arlette Laguiller, Jacquesa Delorsa, a następnie Jean-Pierre'a Papina, następujących po sobie w strojach prezydenckich. Czwarte napisy końcowe zastępują transformację Chiraca ujęciem, na którym widać go w prezydenckim kostiumie, bekającego. Ten plan beka jest używany pod koniec wszystkich kredytów La Semaine des Guignols do 2007 roku.
Z wrzesień 1995 W celu czerwiec 1998, napisy pokazują, że PPD czyta swoje pliki, a następnie odbiera telefon przed skokiem. Jego głowa przemieni się wtedy w różne przedmioty i zwierzęta, takie jak karabin maszynowy, autostrada, świnia, pingwin, a nawet miniaturowa wersja samego siebie. Istnieją 2 wersje tego napisu, z drugą wersją, która naprawia pewne problemy z animacją, które były obecne w oryginalnej wersji, a także drobną zmianę w melodii.
Z wrzesień 1998 W celu czerwiec 2005napisy końcowe pokazują „ Wielki Wybuch ”, z którego wyłonią się różne przedmioty i kilka kulek lateksu. Jeden z nich z okiem powiększy się, ukazując twarze kilku lalek, zanim nasyci się i eksploduje wokół logo. Istnieją 3 wersje tego napisu, a jedyną zmianą są niewielkie zmiany w melodii.
Z wrzesień 2005 W celu czerwiec 2011napisy końcowe przedstawiają pojedynczą lateksową kulkę, z której wyłoni się wiele nosów i uszu, po czym eksploduje w tej samej atmosferze wypełnionej przedmiotami i lateksowymi kulkami, takimi jak piłka nożna, banan, kask kontrolny, zabawki dla dzieci, samochodzik, lody pistacjowe, figurka, łopata, z której wyłoni się logo.
Zsierpień 2011 W celu czerwiec 2015, napisy przedstawiają kilka "okien" oczu, nosów, czoła, ust i uszu układających się w twarze z twarzy różnych lalek, podczas gdy budynki tworzą się w tle, przed pokazem logo.
Z grudzień 2015 W celu czerwiec 2017, napisy przedstawiają planetę, na której emitowane są fragmenty przedstawiające lalki umieszczone w odniesieniu do swoich krajów, przed którymi przechodzi George Clooney jako kosmonauta (w nawiązaniu do filmu Gravity ). Planeta kręci się coraz szybciej, zanim odsłoni logo Guignols .
Z wrzesień 2017 W celu czerwiec 2018, napisy przedstawiają program z późnego show (w nawiązaniu do programu emitowanego na tym samym zaszyfrowanym kanale, The Tonight Show z udziałem Jimmy'ego Fallona ), na planie pojawia się Jacques Chirac jako marionetka, a następnie logo.
Kredyty La Semaine des Guignols zmieniają się z każdym sezonem, aby dostosować się do wcześniej emitowanych skeczy, ale według prezydenta zachowują tę samą formę.
W latach Chirac ten ostatni siedzi w czystym pokoju i naciska pływający przycisk (ze szkicu o próbach jądrowych na Pacyfiku ). Następuje seria bardzo krótkich fragmentów szkiców, w rytm coveru piosenki Le Rap des Tambours du Bronx , przed pokazaniem planu rotanta Chiraca, potem logo.
W latach Sarkozy'ego napisy rozpoczynają się od grupy fotografów oświetlających ekran błyskami. Obraz cofa się, odsłaniając Nicolasa Sarkozy'ego. Następuje ta sama zasada, z wyjątkiem tego, że wyciągi znajdują się w pływających telewizorach. Pod koniec napisów, wszystkie ekrany wyświetlają czasopisma z Sarkozym na pierwszej stronie, po czym pokazują go za ekranem z pytaniem "Więc co o tym myślisz?" », Przed pokazaniem eksplozji dziennych kredytów, następnie logo.
Od 2011 roku napisy są takie same jak w programie dziennym, z wyjątkiem logo, które jest inne. Niektóre generyki La Semaine des Guignols są również używane jako generyki L'Année des Guignols .
Dla ostatniego programu, 22 czerwca 2018, napisy z wrzesień 2017została zastąpiona kompilacją napisów końcowych w postaci Zapping, która śledzi historię programu, od premiery Info Areny po ostatni sezon The Guignols , w tym rozkwit Info Guignols .
Zespół autorów Guignolsa tworzą z jednej strony współautorzy, którzy na co dzień dbają o pisanie „bezpośredniej” części gazety, az drugiej współpracownicy, którzy pomagają pisać szkice do fikcji. Skład zespołu był kilkakrotnie zmieniany:
Według Bruno Gaccio Les Guignols zawsze działali w cyklach politycznych. W ten sposób można zdefiniować pięć głównych okresów w historii spektaklu. Generalnie za złoty wiek spektaklu uważa się okres z trio Benoît Delépine , Jean-François Halin i Bruno Gaccio (1992-1996).
Okres | Areny informacyjne | Wojna w Zatoce | Balladur i lata prezydenckie 1995 | Prezydencja Jacquesa Chirac | Sarkozy lata / Holandia | Zarządzanie grupą Canal + przez Bolloré | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Era | 1988-1989 | 1989-1990 | 1990-1992 | 1992-1996 | 1996-1999 | 1999-2001 | 2001-2007 | 2007-2008 | 2009-2012 | 2012-2015 | 2016 | 2017 | 2018 | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Drużyny | Boiseau Delépine Borde Pesle |
Boiseau Delépine Rollin Gourio |
Delépine Gourio Halin |
Delépine Halin Gaccio |
Gaccio Magnier Charlot |
Gaccio Vassilian Dutemple Hervé Hamidi |
Gaccio Dutemple Hervé Hamidi |
Dutemple Hamidi Hervé |
Dutemple Hervé Mechelen |
Dutemple Hervé Mechelen Morgaine |
Burnel Clemenceau Delgado Hazan |
Delgado Hazan Lemort |
Delgado Hazan Lecamp Lemort |
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Rok | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | |||||||||||||||
Arnold Boiseau | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Benoît Delépine | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Christian Borde | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Alexandre Pesle | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Francois Rollin | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jean-Marie Gourio | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jean-Francois Halin | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bruno Gaccio | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Franck Magnier | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleksandra Charlota | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Laurent Wasilian | współautor | współpracownik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Lionel dutemple | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Julien Herve | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ahmed Hamidi | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Philippe Mechelen | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Benjamin Morgiana | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Mateusz Burnel | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Nans Delgado | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Cedric Clémeanceau | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Frédéric Hazan | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Arnaud Lemort | współautor | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Damien Lecamp | współpracownik | współautor |
Główni naśladowcy | Przestarzały | Wybitne głosy |
---|---|---|
Yves Lecoq | 1988 - 2018 | PPD, Jacques Chirac, Sylvestre, Bernard Tapie, Johnny Hallyday, Nicolas Sarkozy, Alain de Greff, Arlette Laguiller, George Bush, Barack Obama, Michel Rocard, Michel Denisot, Philippe Gildas, Philippe Seguin, VGE, Edouard Balladur, Patrick Le Lay, Etienne Mougeotte, Thierry Roland, Zinedine Zidane, Nicolas Anelka, Michael Jackson |
Daniel Herzog | 1992 - 2018 | Lionel Jospin, Oussama Bin Laden, Alain Juppé, Jean-Pierre Raffarin, DSK, Olivier Besancenot, Vladimir Poutine, Noël Mamère, Joeystarr, Doc Gyneco, Guy Bedos, Inspektor Colombo, Guy Roux, Philippe Lucas, Luis Fernandez, Roger Lemerre, Jean -Michel Larqué, Jean-Michel Apathie, Eric Zemmour, Jean-Jacques Bourdin, Alain Dorval (głos) |
Sandrine Alexi | 1990 - 2018 | Kobiece głosy |
Mikołaj Canteloup | 1995 - 2011 | Fabien Barthez, Bernard Laporte, François Bayrou, Philippe Douste-Blazy, Didier Deschamps, Aimé Jacquet, Jean-Pierre Pernault |
Thierry Garcia | 2007 - 2018 | François Hollande, Xavier Bertrand, Stéphane Plaza, Donald Trump |
Marc-Antoine le Bret | 2011 - 2017 | Cyryl Hanouna, Denis Brognard |
Początkowo w 1988 roku na Arenie Info wszystkie imitacje głosów lub anonimowe lalki dostarczyli Yves Lecoq , Jean-Éric Bielle , Jean-Claude Donda , Julie Bataille czy Béatrice Belthoise .
W 1990 roku Yves Lecoq odkrył Sandrine Alexi w programie Sébastien, c'est fou! przez Patrick Sébastien i pozwala jej zostać przesłuchany w Guignols. Wybrana ze względu na swoje imitacje Dorothée i Vanessy Paradis, Sandrine Alexi została wybrana na imitatorkę pokazu do końca programu w 2018 roku z ponad czterdziestoma naśladownictwem m.in. (Christine Bravo, Bernadette Chirac, Nadine Morano, Mireille Dumas, Roselyne Bachelot, Carla Bruni itp .).
Wielu aktorów dubbingowych i reklamowych użycza również głosu anonimowym lektorom lub lalkom; zwłaszcza Evelyne Grandjean , Didier Hervé , Pierre-Alain de Garrigues , Benoît Allemane , Julie Bataille, Jean-Claude Donda, Nathalie Homs, François Jérosme, Franck Lorrain , Audrey Vernon i bardziej sporadycznie inne podmioty, takie jak Didier Gircourt i Emmanuel Garijo , Natacha Gerritsen, Jean-Luc Reichmann , Thierry Mercier.
W 1990 roku Daniel Herzog poznał Guya Bedosa, który pod wrażeniem naśladowania jego głosu zaprosił go do zrobienia szkicu na planie Nigdzie indziej, na którym zauważyli go autorzy Les Guignols. Pojawiał się w serialu od 1992 roku przez ponad 25 lat, dopóki nie ogłosił, że23 kwietnia 2018, któremu podziękował Canal+.
w Sierpień 1995, TF1 oferty Yves Lecoq i Jean-Eric Bielle do udziału w przyszłej wystawie Les Niouzes autorstwa Laurent Ruquier . Yves Lecoq pozostaje w Guignols, ale Jean-Eric Bielle porzuca przygodę i pozwala Lecoqowi i Herzogowi dzielić się męskimi głosami na początku roku szkolnego 1995. Następnie dołącza do nich Nicolas Canteloup wListopad 1995. Trzeba było wtedy czekać dwanaście lat na nowego naśladowcę, Thierry'ego Garcię , który zostanie zwerbowany wpaździernik 2007 (wyjdzie z programu za kwiecień 2018), a następnie Marc-Antoine Le Bret w 2011 r., Mathieu Schalk w 2015 r., Djamel Kaibou w 2017 r. i Anaïs Petit w 2018 r.
Głos nowej postaci przypisany jest do odtwórcy, który czuje się najbardziej komfortowo. Wśród swoich ulubionych imitacji, spośród ponad 120 głosów, Yves Lecoq cytuje Jacquesa Chiraca , Monsieur Sylvestre i Bernarda Tapie .
Od 1988 do 1990 roku Arnold Boiseau , były autor Dummies , kierował artystycznym kierownictwem Arènes de l'Info .
W latach 1990-1995 zastąpił go Franck Arguillère, stając się producentem artystycznym nowej wersji Les Arènes de l'Info zatytułowanej Les Guignols de l'Info .
Potem podaje rękę wrzesień 1995do Yves Le Rolland , który będzie pełnił funkcję artystyczną producent serialu przez 21 lat.
w lipiec 2016, jest wykluczony z produkcji Guignoli przez kierownictwo Canal + .
w wrzesień 2016, David Gauthier, były dyrektor programów i nieżyjąca już antena DIrect 8 , przejmuje produkcję satyrycznego programu. Jednak Bastien de Robertis i Christophe Smith, dyrektorzy artystyczni Les Guignols przez kilka lat z Yvesem Le Rollandem, nadal opiekują się inscenizacją spektaklu.
w styczeń 2017Do grona dyrektorów artystycznych spektaklu dołącza Nicolas Houres, od ponad dziesięciu lat reżyser szkiców dla Les Guignols .
Od wrzesień 2017, nie ma już reżysera spektaklu.
Złożony na początku z czterech lalkarzy, którzy pochodzili głównie z Bébête Show , Borisa Scheigama , Stéphane'a Subiela, Christiana Delsarta i François Guizerixa, zespół rozrósł się na przestrzeni lat poprzez różne zgłoszenia i szkolenia organizowane przez Canal + i kierowane przez François Guizerix i Borisa Scheigam przyjechał w sumie do 36 lalkarzy. Reżyserzy i dyrektorzy artystyczni potrzebują do przedstawienia doświadczenia lalkarzy. Szybko powstaje specjalny asystent lalkarza-przygotowania, który ułatwia kręcenie szkiców i ustala z reżyserami, co jest możliwe, a czego nie z lalkami. Pierwszym lalkarzem, artystycznym współpracownikiem reżyserii jest François Guizerix, który następnie proponuje trzem innym swoim kolegom comiesięczne dzielenie się tą pracą. Badanie charakteru i zachowania cielesnego nowych postaci i ich silników odbywa się przed ich użyciem w serialu w celu znalezienia i potwierdzenia różnic wizualnych. W ten sposób definiuje się „Biblie” do ich manipulacji. Ta praca nie została wykonana od kilku lat.
Od 1988 r. lalki są produkowane przez firmę Images et Mouvements, sprzedaną do Canal + in czerwiec 2015. Alain Duverne i jego zespół tworzą lalki serialu od 29 lat.
Lalki są rzeźbione przez Alaina Duverne, twórcę lalek Bébête Show i Minikeums , od 1988 roku. W 2015 roku nowych rzeźbiarzy szkolił Alain Duverne, który zdecydował się opuścić Les Guignols i przejść na emeryturę wczerwiec 2016.
Wreszcie zmieni zdanie tuż przed przejściem na emeryturę i pozostanie w Canal +, rzeźbiąc nowe twarze serialu z Jean-Guy Cumont, Christianem Delsartem i Romainem Duverne.
Alain Duverne przestanie oficjalnie współpracować z Les Guignols wczerwiec 2017. Jean-Guy Cumont zostaje jedynym rzeźbiarzem marionetek Guignolów .
Warsztat tworzenia lalek tworzą:
Podczas pierwszej tury wyborów prezydenckich w 2002 roku Guignolowie ogłosili o godzinie 19.45 obecność Jean-Marie Le Pen na drugim miejscu za ustępującym prezydentem Jacquesem Chiracem , mimo że prawo zabraniało ogłaszania wyników przed godziną 20:00.
Ta wczesna zapowiedź miała nie tylko zachęcić do głosowania ostatnich niegłosujących, aby zapobiec przedostaniu się skrajnej prawicy do drugiej tury, ale także spróbować unieważnić wynik wyborów, które nie były przestrzegane. Jednak ze względu na satyryczny charakter serialu reklama raczej nie przyniosła pożądanego efektu, ponieważ większość widzów wierzyła w mistyfikacje.
Pomiędzy dwiema turami tych samych wyborów Guignolowie niemal codziennie emitowali fałszywe spoty wyborcze obu kandydatów. Te Jacquesa Chiraca, nie bez ironii, ukazywały go jako istotę idealną, podczas gdy te Jeana-Marie Le Pena były rozproszone, zmieszane i pokazywały tylko, jak gwałtownie szczeka.
To nie pierwszy raz, kiedy Guignolowie ujawnili wyniki wyborów prezydenckich przed upływem terminu. Wieczorem drugiej tury wyborów prezydenckich w 1995 roku Guignolowie zorganizowali specjalny wieczór. Na planie lalki mnożą puste interwencje: wyników nie można ogłosić przed godziną 20, desperacko starają się wypełnić tę pustkę. Wreszcie zegar pokazuje godzinę ósmą, a Guignolowie ogłaszają wyniki. W rzeczywistości przesunęli zegar o dziesięć minut do przodu, aby wyprzedzić czas letni.
Od samego początku szkic przedstawia Françoise Sagan zachęcającą do stosowania okresowych podpasek , a na końcu Béatrice Dalle nosi ogromny tampon między nogami. Françoise Sagan skarży się do sądu. Pozew obejmuje sześć punktów, a Canal+ traci jeden punkt, za sprawą sekwencji Les Mardis autorstwa François Sagana . Sąd osądza, że prawdziwa Françoise Sagan może równie dobrze mieć kolumnę o nazwie Les Mardis de Françoise Sagan .
W 1996 roku szkic przedstawiający Raymonda Barre'a nago wywołał kontrowersje. Kontrowersje, które nastąpią, doprowadzą do powstania dwóch skeczy. Pierwszy, Raymond Barre nagi w bieliźnie , a drugi, z Alainem de Greefem , ówczesnym dyrektorem programów, który musi wyjaśnić CSA szkic z Mickaelem Kaelem , ze słynnym „ Cule un mouton ” .
W 2000 r. prawnik Gilbert Collard pozwał Les Guignols i firmę Canal + za „umyślne wyrządzenie szkody, atakowanie domniemania niewinności i godności zawodu prawnika” podczas procesu Abbe Maurel . Po wyroku sąd orzekł na korzyść Gilberta Collarda, który uzyskał symbolicznego franka za odszkodowanie.
ten 11 maja 2005 r.CSA zawiadamia Canal + po reklamacji przez biskupów Francji o sekwencji uznane za obraźliwe dla nowego papieża: daje swoje błogosławieństwo „w imię Ojca, Syna i III E Rzeszy” . Benedykt XVI , pochodzenia niemieckiego i przymusowo zwerbowany do Hitlerjugend , nazywany jest „Adolfem II”.
w luty 2012emisja skeczu L'Homme de la Mancha , nawiązującego do rzekomego dopingu w hiszpańskim sporcie z udziałem głównego bohatera tenisisty Rafaela Nadala , wzbudza wiele reakcji oburzenia ze strony sportowców i hiszpańskich polityków. ten16 lutego, Alain Afflelou odwołany kampanię reklamową na Canal + z powodu protestów ze swoich hiszpańskich klientów. Marka posiada około 270 franczyz w Hiszpanii. W reakcji tego samego wieczoru Guignolowie skrytykowali przemysłowca, oskarżając go o socjalny dumping z Chinami.
w wrzesień 2013, po sprawie bandytyzmu, która spowodowała śmierć syna José Anigo , ten bardzo źle postrzega szkic Guignolsa o swoim synu i postanawia złożyć skargę na kanał, ale ostatecznie bezskutecznie.
ten 12 grudnia 2014, w programie La Médiasphère na LCI , były felietonista Canal + Philippe Vandel ujawnia, że kukiełka Jacquesa Chiraca była kiedyś używana do ukrywania narkotyków na Festiwalu Filmowym w Cannes w latach 90. XX wieku.
Pierwotnie Les Guignols de l'Info był pokazem inspirowanym Spitting Image, który istniał w Wielkiej Brytanii . Pokaz z kolei zainspirował innych. Tak więc w kilku krajach istnieją inne wersje Guignols de l'Info :
Podobnie jak programy, które też są humorystycznymi zaworami, ale w obrazach syntetycznych:
Od 2015 roku Grupa Canal + dąży do umiędzynarodowienia programu Guignols na całym świecie. Istnieje wersja angielska, a także wersja hiszpańska. W 2016 roku Canal+ próbował wyeksportować format Guignols do czterech krajów za pośrednictwem Vivendi Entertainment .
ten 13 grudnia 2003 r., Bruno Gaccio ogłosił w programie Tout le monde en parle , że jego miesięczne wynagrodzenie było € 16.000 .
Le Parisien ogłasza wlipiec 2015że najstarszym autorom płaci się 35 000 euro brutto miesięcznie.
Każdego roku, od 1990 do 2014 roku, publikowana była jedna lub więcej kompilacji, The Year of the Guignols , zawierających najlepsze momenty minionego sezonu, a czasem niepublikowane szkice. Od 1992 do 1997 roku były dwa najlepsze wyniki w roku. Tytuły kompilacji to na ogół powtarzające się zdania wypowiadane przez lalki, które znajdują się na okładce.
Okres | Tytuł (i znaki) | Format (data publikacji) |
---|---|---|
wrzesień 1990 - Czerwiec 1991 | Kukiełki z o n O 1 ( Sylvester Stallone mówi dowódca Sylvester ) | VHS / Laserdisc (Vol. 1 i 2) / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1991 - Czerwiec 1992 | Absolutnie Thierry ( Thierry Roland i Jean-Michel Larqué ) | VHS / Laserdisc (Vol. 1 i 2) / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1992 - Styczeń 1993 | Monsieur cię prosi ( Jacques Chirac i Valéry Giscard d'Estaing ) | VHS / Laserdisc (Vol. 3 i 4) / DVD (październik 2010) |
Luty 1993 - Czerwiec 1993 | Jeśli to wszystko, odchodzę ( Patrick Poivre D'arvor i Eric Cantona ) | VHS / Laserdisc (Vol. 3 i 4) / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1993 - luty 1994 | Dziwka, 2 lata ( Jacques Chirac i Edouard Balladur ) | VHS / Laserdisc (Vol. 5 i 6) / DVD (październik 2010) |
Marzec 1994 - Czerwiec 1994 | La Combine w Nanard ( Bernard Tapie ) | VHS / Laserdisc (Vol. 5 i 6) / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1994 - Marzec 1995 | Bez kontrowersji! ( Jacques Chirac i Edouard Balladur ) | VHS / Laserdisc (Vol. 7 i 8) / DVD (październik 2010) |
Kwiecień 1995 - Czerwiec 1995 | Pieprzyłem Couille Molle! ( Jacques Chirac ) | VHS / Laserdisc (Vol. 7 i 8) / DVD (październik 2010) |
7 maja 1995 | Prezydencki 1995 ( Jacques Chirac ) | VHS (niekomercyjny) |
wrzesień 1995 - Luty 1996 | Dupa, dupa, dupa ( Patrick Sébastien , Etienne Mougeotte , Jean-Marc Morandini i kosmita z Roswell ) | VHS / Laserdisc (Vol. 9 i 10) / DVD (październik 2010) |
Marzec 1996 - Czerwiec 1996 | Złodzieje ziemniaków ( Jean-Luc Delarue , Jean-Pierre Elkabbach i Arthur ) | VHS / Laserdisc (Vol. 9 i 10) / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1996 - Luty 1997 | Nie mogę tego zrobić ( Jacques Chirac , Alain Juppé , Jean-Louis Debré i Jacques Toubon ) | VHS / Laserdisc (Vol.11 i 12) / DVD (wyd. 1997 i 2010) |
Marzec 1997 - Czerwiec 1997 | Cholera, ale co za palant! ( Jacques Chirac ) | VHS / Laserdisc (Vol.11 i 12) / DVD (wyd. 1997 i 2010) |
wrzesień 1997 - czerwiec 1998 | Nie ma metody! ( Lionel Jospin ) | VHS / DVD (październik 2010) |
wrzesień 1998 - Czerwiec 1999 | Czy zostałem okłamany? ( Ryszard Virenque ) | VHS / DVD (wyd. 1999 i 2010) |
wrzesień 1999 - Czerwiec 2000 | Masz dość Guignoli! | VHS / DVD (25 października 2000) |
wrzesień 2000 - Czerwiec 2001 | Czy mogę powiedzieć bzdury? ( Fabien Barthez ) | VHS / DVD (10 października 2001) |
wrzesień 2001 - czerwiec 2002 | Une ispice di counasse roku ( Chirac ukrytego jako Super-Liar . Tytuł jest powtarzających motywem lalki z Osama bin Laden ) | VHS / DVD (7 października 2002 r.) |
wrzesień 2002 - czerwiec 2003 | Wybacz rodzinom… to wszystko! ( amerykańscy żołnierze w tym Sylvestre ) | VHS / DVD (7 października 2003 r.) |
wrzesień 2003 - czerwiec 2004 | Jean-Pierre może wszystko ( Jacques Chirac i Jean-Pierre Raffarin ) | DVD (5 października 2004 r.) |
wrzesień 2004 - czerwiec 2005 | Pożegnanie Ludwika XVI ( Jacques Chirac i Bernadette Chirac ) | DVD (3 października 2005) |
wrzesień 2005 - czerwiec 2006 | Co się stało, nie jesteś szczęśliwy? ( Nicolas Sarkozy ) | DVD (9 października 2006) |
wrzesień 2006 - czerwiec 2007 | Napój wyjazdowy ( Jacques Chirac ) | DVD (8 października 2007 r.) |
wrzesień 2007 - czerwiec 2008 | Francja według ( Nicolas Sarkozy i Carla Bruni ) | DVD (7 października 2008) |
wrzesień 2008 - czerwiec 2009 | Rok dobrze wyglądających dzieciaków ( Barack Obama ) | DVD (20 października 2009) |
wrzesień 2009 - czerwiec 2010 | A gdzie jest Hervé Miaou?! ( Hervé Mathoux i Pierre Menès ) | DVD (26 października 2010) |
wrzesień 2010 - czerwiec 2011 | Sekstaśma Guignola ( Dominique Strauss-Kahn ) | DVD (18 października 2011) |
wrzesień 2011 - czerwiec 2012 | My, Prezydent Republiki ( François Hollande i Valérie Trierweiler ) Z tej okazji logo L'Année des Guignols zostało zmodyfikowane i stało się Normalnym Rokiem Guignolów | DVD (20 listopada 2012) |
wrzesień 2012 - czerwiec 2013 | Rok Zlatane ( Zlatan Ibrahimović ) | DVD (29 października 2013 r.) |
wrzesień 2013 - czerwiec 2014 | Dżin Guignolów ( François Hollande ) | DVD (28 października 2014) |
Ponadto opublikowano 5 kompilacji zawierających szkice na przestrzeni kilku lat:
Rok | Tytuł | Formaty | Uwagi |
---|---|---|---|
19 lutego 1999 | Noc Guignoli | transmisja telewizyjna | Emisja poprzedzona była masową kampanią reklamową i miała trwać kilka godzin z filmem Bruno Le Jean. |
1999 | Ekskluzywne 10 lat Guignoli | VHS | Kompilacja 62 minut na przestrzeni dziesięciu lat Guignols , wyprodukowana przez Patricka Menais.
Taśma zarezerwowana była dla nowych abonentów Canal+. |
3 kwietnia 2002 r. | Rozmowa 2 | VHS/DVD | Best of Jacques Chirac siedmioletnia kadencja w latach 1995-2002 |
25 listopada 2003 r. | Cholera 15 lat! | VHS/DVD | Najlepsze z pierwszych 15 lat Les Guignols |
17 marca 2009 | Cholera 20 lat! | płyta DVD | Szkice wprowadzone przez same lalki |
12 października 2010 | 1990 | płyta DVD | Pudełko z 11 płytami DVD - Reedycja najlepszych z lat 1990-1999 oraz La Fiction |
12 października 2010 | 2000s | płyta DVD | Pudełko z 12 płytami DVD - Reedycja najlepszych z lat 2000-2009 i 20 lat Putaintain |
27 października 2015 | Pozytywka Guignols | płyta DVD | Best of song, wprowadzony przez lalki na 30-lecie Canal+ . |
13 kwietnia 2017 r. | The Guignols: Operacja Elysée | transmisja telewizyjna | Fałszywy dokument prezentowany przez same marionetki (w tym samym stylu co Putain 20 Ans! ) Śladami wyborów prezydenckich z 1995, 2002, 2007 i 2012 roku widziany przez Les Guignols . |
4 marca 2019 | Cholera 30 lat! | youtube | Best of „fanmade” 8 godzin z okazji 30-lecia Guignolów . Reżyseria: Matthiew Baudry i Rayane Messagier. |
Nie ma najlepiej na arena informacji . Jednak kilka fragmentów znalazło się w Putain 15 ans! i Dziwka 30 lat! .
ten 19 lutego 1999 r., z okazji dziesiątej rocznicy powstania Les Guignols wyprodukowano pełnometrażowy film telewizyjny Les Guignols de l'Info: La Fiction oraz czterogodzinny film dokumentalny. W filmie postacie polityczne budzą się pewnego ranka i obserwują znikanie „ludzi”, czyli ludzi bez władzy lub szczególnej sławy, którzy stanowią prawie cały kraj. Szkice zawarte w dokumencie były dostępne na VHS podczas abonamentu na Canal + w roku emisji dokumentu, w 1999 roku .
Canal+ Multimedia opublikował dwie gry wideo na temat Guignola .
Gra planszowa stworzona przez Hervé Depoil i François Parent na świecie Guignols została wprowadzona na rynek w 1994 roku . Jest to rodzaj Trivial Pursuit, w którym pytania krążą wokół świata Guignols. Użyte żetony to kapsułki Cacolac (ukłon w stronę postaci Jean-Pierre'a Papina , karykaturowanego jako miłośnika drinków). Pionkami są lateksowe postacie Édouarda Balladura , Jacques'a Chiraca , Antoine'a de Caunes i Philippe'a Gildasa .
Powstały także inne obiekty wszelkiego rodzaju: kula ziemska World Company , płyta winylowa, plastikowe rzeźby pionków do gry planszowej, puzzle, pudełko z trzydziestu pięciu kart z najbardziej popularnymi postaciami Guignolów (edytowane z okazji dziesięciu lat pokazu). ), pocztówki, czasopisma ...
Kalendarz kolekcjonerski jest publikowany w październik 2014w Albin Michel z okazji dwudziestopięciolecia Guignolów. W tym kalendarzu (co może przypominać niektóre z Tajnego programu Jacquesa Chiraca ) możemy znaleźć zdjęcia najbardziej charakterystycznych marionetek serialu, takich jak PPD , Jacques Chirac i les Sylvestre ; ale także nowsze postacie, takie jak Philippe Lucas , Barack Obama czy Stromae .