Leo II (cesarz bizantyjski)

Leo II
Cesarz wschodniorzymski
Przykładowy obraz artykułu Leo II (cesarz bizantyjski)
Lew II przedstawiony na monecie.
Królować
18 stycznia 474-10 listopada 474 (~ 10 miesięcy)
Kropka Dynastia Traków
Poprzedzony Leo I St.
Współcesarz Zeno
Śledzony przez Zeno
Biografia
Imię urodzenia Flavius ​​Valerius Leo Iunior
Narodziny ~ 467
Śmierć 10 listopada 474
Tata Zeno
Matka Ælia Ariadnè
Cesarz wschodniorzymski

Leo II ( łaciński  : Flavius Valerius Leo Iunior Augustus ), urodzony około 467 , a zmarł w 474 , był cesarzem w wschodniej części Cesarstwa Rzymskiego w roku 474 .

Biografia

Wraz ze swoim synem - Zenonem (Izaurianem), cesarzem Leonem I po raz pierwszy udało mi się stracić w 471 roku potężnego przywódcę milicji Aspara . Czując zbliżającą się śmierć, ale wiedząc, że jego syn - jest niepopularny, Leo po raz pierwszy ogłosiłem31 października 473, jego wnuk Cezar , wyznaczając go w ten sposób na jego następcę. 17 listopada następnego, Leo ja pierwszy uczeń jego synek do godności Augusta i tak jak jego współpracy cesarza. Po śmierci dziadka Leo I st 18 stycznia 474 , Leo II staje się jedynym cesarzem.

Ale ze względu na swój młody wiek Leo II nie jest w stanie uszanować woli swojego dziadka i oprzeć się ojcowskim naciskom. Dlatego Leo II przyznaje9 lutego 474, cesarska godność swojemu ojcu Zenonowi i uczyniła go swoim współcesarzem. Leon II zmarł dalej10 listopada 474, Niecały rok po przystąpieniu do Imperium . Przyczyny jego śmierci nie są znane: według niektórych umarłby w sposób naturalny z powodu choroby, według innych jego śmierć byłaby spowodowana przez jego ojca. Adon Vienna mówi w swojej World Chronicle, że Zenon chciał zabić swojego syna, ale jego matka, Aelia Ariadne , zastąpiłaby go innym dzieckiem, a Leon II został ukryty, a następnie tonurowano i żył aż do panowania Justyniana I, który po raz pierwszy został przyłączony do duchowieństwa kościoła w Konstantynopol. Ta historia jest jednak całkowicie legendarna.

Uwagi i odniesienia

  1. Venance Grumel , Treatise on Bizantine Studies - I. Chronology, Presses Universitaires de France , "Empereurs Romains: Empereurs d'Orient", str.  356.
  2. Rodolphe Guilland Byzantine Studies, rozdział I „Przeznaczenie cesarzy Bizancjum”, Presses Universitaires de France , Paryż, 1959 s.  3

Załączniki

Powiązane artykuły

Bibliografia