Narodziny |
15 czerwca 1624 Erfurt |
---|---|
Śmierć |
08 kwietnia 1704(79 lat) Frankfurt nad Menem |
Trening |
Uniwersytet w Erfurcie Uniwersytet w Leiden |
Zajęcia | Orientalista , filolog , pisarz , historyk |
Pole | Orientalistyka |
---|---|
Mistrzowie | Johann Möller ( d ) , Constantijn L'Empereur ( en ) |
Kierownik | Jacob Golius |
Hiob Ludolf lub Job Leutholf (15 czerwca 1624w Erfurcie - 08 kwietnia 1704we Frankfurcie nad Menem ) jest niemieckim orientalistą i filologiem . Według Edwarda Ullendorffa , Ludolf jest „najbardziej znamienitym nazwiskiem etiopskiego stypendium ” .
Hiob Ludolf urodził się dnia 15 czerwca 1624w Erfurcie . Po studiach filologicznych na akademii w Erfurcie, a następnie w Lejdzie , podróżował, aby doskonalić swoje umiejętności językowe. Badając dokumenty w Rzymie w 1649 r., Spotkał mnicha Gregoriusa, uczonego z Abisynii, od którego uzyskał gruntowną znajomość języka etiopskiego .
W 1652 roku Ludolf wstąpił do służby księcia Saxe-Gotha , któremu służył do 1678 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę do Frankfurtu nad Menem . W 1683 r. Udał się do Anglii w celu promowania handlu z Etiopią, ale nie udało mu się to głównie z powodu sprzeciwu przywódców etiopskiego Kościoła prawosławnego . Po powrocie do Frankfurtu w 1684 r. Poświęcił się twórczości literackiej, którą kontynuował do końca życia. Zmarł we Frankfurcie dnia08 kwietnia 1704.
W 1690 r. Został mianowany prezesem Collegium Imperiale Historicum . W 1755 r. August Benedict Michaelis opublikował korespondencję lingwistyczną z Leibnizem .
Według Ullendorffa, jego „słowniki i gramatyki etiopski i amharski mają znaczenie daleko wykraczające poza jego czasy, ponieważ przez ponad półtora wieku były one niezbędnymi narzędziami do nauki tych języków. jego monumentalna historia Etiopii (szeroko komentowana) jest nadal użyteczna i przyjemna. "
Dzieła Ludolfa, o którym podobno opanował dwadzieścia pięć języków, obejmują Sciagraphia historiae aethiopicae (Jena, 1676) i Historia aethiopica (Frankfurt, 1681). Ta ostatnia praca, przetłumaczona na język angielski, francuski i niderlandzki, otrzymała w dodatkach Commentarius (1691) i Aneksach (1693-1694).
Jego Allgemeine Schau-Bühne der Welt (praca pośmiertna opublikowana w 1713 r. We Frankfurcie nad Menem) zawiera szczegółowy opis masakry w Batih w 1652 r., Masowej egzekucji polskich jeńców dokonanej przez ukraińskich kozaków.
Wśród innych jego prac zauważamy: