Budowniczy | Continental Motors |
---|---|
Lata produkcji | 1947 |
Podanie | Silnik odrzutowy ( w ) |
Przemieszczenie | 3,29 ℓ |
---|---|
Chłodzenie | Powietrze |
Continental C90 , a O-200 są rodziną bezpośredniego napędu, chłodzonych czterocylindrowy płaskim czterech silników statków powietrznych ; Z przesunięciem o 3,29 £ -l (około 200 cali sześc stąd nazwa silnika), silnik generuje między 67 i 75 kW (około 90 do 100 KM).
Zbudowane przez Continental Motors silniki te są powszechne wśród lekkich samolotów lotniczych zaprojektowanych w Stanach Zjednoczonych, w tym wczesnego Piper PA-18 Super Cub , Champion 7EC lub Cessna 150 .
Chociaż O-200 odniósł sukces, a samoloty C90 zaprojektowane wokół O-200 zakończyły produkcję w latach 80., opublikowano w 2004 roku przez Federalną Administrację Lotnictwa Stanów Zjednoczonych nowe przepisy określające kategorię zwaną lekkimi samolotami sportowymi. wzbudził ponowne zainteresowanie O-200. Średnia lekkich samolotów sportowych określa niewielką jeden lub dwumiejscowego samolot, O, 200 doskonale nadaje się.
C90 rozpoczął swoją karierę w 1947 roku jako następca A65 (in) , produkowany od 1939 roku.
Wiele samolotów napędzanych tym C90 to ulepszenia modeli wcześniej napędzanych przez A65: Piper Cub , Aeronca 7 Champion i Luscombe 8A . Silnik jest ewolucją O-190 ( cale ) , skok tłoka został zwiększony o ćwierć cala (około 6,5 milimetra).
W Wielkiej Brytanii Rolls-Royce produkuje na licencji C90 / O-200, noszące to samo oznaczenie; można je rozpoznać po prefiksie RR: tak więc Rolls-Royce RR C90-12FH jest odpowiednikiem Continental C90-12FH. Wersje Rolls-Royce są „bezpośrednio zamienne z równoważnymi modelami produkowanymi przez Continental”. Rolls-Royce O-200-A napędzał Beagle Pup , Bölkow BO 208 C Junior (en) , Robin Dr.200 i Morane-Saulnier MS-880 .
Wszystkie wersje C90 i O-200 są silnikami spalinowymi do czterosuwowych i są porównywalne pod względem wielkości, wielkości i masy silnika. Silniki te są zwykle wyposażone w gaźnik z prądem wstępnym, chociaż modele C90-8FJ, -12FJ i -14FJ są wyposażone w obwody wtrysku . Wykorzystują zapłon, który nie wymaga żadnego zewnętrznego źródła energii, napędzając dwie iskrowniki , z których każda zapala jedną świecę zapłonową na cylinder . Każdy cylinder posiada zawór wlotowy i zawór wydechowy, uruchamiany przyciskiem.
Średni czas pomiędzy przeglądami zalecanych przez Continental dla tej linii silnik jest 1800 godzin pracy lub 12 lat służby, cokolwiek nastąpi wcześniej. Standardowa certyfikacja dla C90 / O-200 określa jako minimum klasę paliwa lotniczego 80/87. Oba mogą być zasilane paliwem samochodowym, jeśli uzupełniający certyfikat typu zezwala na zmianę.
Silnik o nazwie IOL-200, wariant O-200 zmodyfikowany przez dodanie układu wtryskowego i chłodzenia cieczą , napędzał w 1986 roku lot dookoła świata bez przerwy i bez tankowania Rutan Voyager . IOL-200 (czasami nazywany Voyager 200), rozwijający moc 110 koni mechanicznych (82 kW ), był silnikiem napędowym samolotu, podczas gdy zmodyfikowany Continental O-240 (en) został zainstalowany z przodu; IOL-200 działał prawie nieprzerwanie przez dziewięć dni lotu, zatrzymując się tylko na cztery minuty z powodu problemu z zaopatrzeniem w paliwo.
Samolot Formuły 1 (amerykańskie zawody lotnicze) Sharp Nemesis , zaprojektowany i pilotowany przez Jona Sharpa, jest również napędzany O-200. W latach 1991-1999 samolot wygrał 45 z 48 wyścigów, w których brał udział, zdobywając także trzy medale Louisa Blériota (w latach 1993, 1996 i 1998), cztery trofea Pulitzera i szesnaście rekordów prędkości w swojej kategorii. Podczas jednego z tych rekordów Nemesis osiąga prędkość 467 km / h . Dla porównania, prędkość przelotowa Legend Cub'a, również napędzanego O-200, wynosi nieco ponad 150 km / h .