Biopaliwa lub biopaliw na to na paliwo (paliwa ciekłego lub gazowego), wytworzonego z nie- kopalnych organicznych materiałów , pochodzących z biomasy (to znaczy z przedrostkiem „bio” w bio paliwo) i które uzupełniają lub substytuty dla paliwa kopalnego .
Obecnie istnieją dwa główne sektory:
Istnieją również inne mniej rozwinięte formy, nawet po prostu na etapie badań: paliwo gazowe ( biogaz , biometan , diwodór ), nawet paliwo stałe ( gazyfikator ) itp.
Światowa produkcja agropaliw wyniosła 4113 PJ w 2019 r., o 56% więcej niż w 2010 r. Głównymi krajami produkującymi agropaliwa są Stany Zjednoczone (37,9% całkowitej światowej produkcji), Brazylia (24,1%) i Indonezja (6,7%).
Światowe zużycie biopaliw osiągnęło w 2011 r. 58,8 Mtoe ( 41,6 Mtoe bioetanolu i 17,2 Mtoe biodiesla), czyli 3,1% światowego zużycia w transporcie drogowym.
W Europie od lipca 2011 roku, które mają być poświadczone „ zrównoważony ”, czyli biopaliwa muszą spełniać „standardy zrównoważonego rozwoju” , poprzez siedem mechanizmów lub inicjatyw.
Konsumpcja w Europie wyniosła 14,4 Mtoe w 2012 roku, co oznacza wzrost o 2,9%.
W języku angielskim występuje tylko jeden termin, biopaliwo , który można znaleźć również w tekstach francuskich.
W języku francuskim współistnieje kilka konkurencyjnych wyrażeń.
Dziennik Urzędowy Republiki Francuskiej z dnia19 września 2018 r. definiuje dwie generacje biopaliw:
W 2008 r. dla Jeana-Louisa Borloo , ówczesnego Ministra Ekologii : „Stanowisko Francji jest jasne: zmierzamy w kierunku drugiej generacji biopaliw” i „wstrzymujemy nowe moce produkcyjne pochodzenia rolniczego”.
Kiedy narodził się przemysł samochodowy , ropa naftowa i jej pochodne nie były powszechnie stosowane; Dlatego jest bardzo naturalne, że producenci silników zwrócili się między innymi na to, co jeszcze nie nazywano biopaliwami: Nikolaus Otto , wynalazca silnika spalinowego , zaprojektował go do pracy na etanolu . Rudolf Diesel , wynalazca silnika o tej samej nazwie, napędzał swoje maszyny olejem arachidowym . W latach 1911-1912 deklarował, że „silnik Diesla może być zasilany olejami roślinnymi i będzie mógł mocno przyczynić się do rozwoju rolnictwa w krajach, które będą go używać”, przewidując, że „stosowanie olejów roślinnych jako paliwa płynnego dla silników może się dziś wydawać nieistotne ”, ale że„ te oleje wkrótce staną się równie ważne jak smoła naftowa i węglowa ”. Ford T (produkowany od 1903 do 1926) pojechaliśmy na alkohol. Henry Ford napisał w 1906 roku w artykule prasowym: „W każdej materii roślinnej, która może być fermentowana, znajduje się benzyna” .
28 lutego 1923, wysiłki Édouarda Barthe'a na rzecz promowania narodowego paliwa wytwarzanego z alkoholu zbożowego są ratyfikowane przez prawo.
Podczas dwóch wojen światowych w okupowanych krajach szybko pojawiły się gazyfikatory , które miały poradzić sobie z brakiem oleju napędowego czy benzyny.
W połowie XX e wieku, obfite i tani olej wyjaśnia brak zainteresowania z przemysłowców do produkcji biopaliw. Pierwszy i drugi szok naftowy ( 1973 i 1979 ) uczynił je ponownie atrakcyjnymi, zarówno ze względów strategicznych (bezpieczeństwo dostaw energii), jak i ekonomicznych (redukcja rachunków za ropę, rozwój krajowego przemysłu w kontekście bezrobocia). W związku z tym przeprowadzono liczne badania na przełomie lat 70. i 80. Brazylia uruchomiła szeroko zakrojony program produkcji etanolu z trzciny cukrowej i przekształcenia floty pojazdów w tę energię (program Proalcool (en) , dekret z mocą ustawy z 14 listopada 1975 r., wzmocniony w 1979 r.).
W Stanach Zjednoczonych prace Narodowego Laboratorium Energii Odnawialnej ( Departament Energii Stanów Zjednoczonych ) nad odnawialnymi źródłami energii rozpoczęły się w latach 70. XX wieku w kontekście amerykańskiego peak oil . Wtedy okazało się, że rząd amerykański musi zwrócić się do zagranicznych źródeł ropy lub rozwijać inne paliwa.
Kontrwstrząs z 1986 r. (spadek cen ropy ) i lobbing międzynarodowych koncernów naftowych mają mniejszy entuzjazm dla biopaliw.
Jednak w latach 80-tych Francuski Instytut Naftowy (IFP) zajął się przekształcaniem olejów roślinnych w estry metylowe olejów roślinnych ( biodiesel ). Przeprowadzone testy ujawniają możliwość stosowania biodiesla zmieszanego z olejem napędowym. Ustanowienie rolnych odłogów w ramach Wspólnej Polityki Rolnej z 1992 roku jest wówczas postrzegany przez niektórych jako okazję do rozwijania tego typu produkcji. Pierwsza przemysłowa jednostka produkcyjna biodiesla powstała w Compiègne w 1992 roku .
W 2000 r. dalszy wzrost cen ropy, zagrożenie peak oil , konieczność walki z efektem cieplarnianym (respektowanie zobowiązań protokołu z Kioto z 1997 r.), zagrożenia bezpieczeństwa dostaw i wreszcie i przede wszystkim, nadprodukcja rolna skłoniła rządy do zwiększenia liczby wystąpień i obietnic pomocy dla sektora biopaliw, sektora korzystającego ze specjalnego systemu podatkowego z państwami, które finansują większość dodatkowych kosztów ich użytkowania. Stany Zjednoczone uruchamiają duży program produkcji etanolu z kukurydzy . Komisja Europejska chce, aby kraje członkowskie zawierają co najmniej 5,75% biopaliw w benzynie, a w tym celu przyjęte dyrektywy zezwolić na dotacje i zwolnienia podatkowe, a także wykorzystanie odłogów do produkcji benzyny. Agropaliw. Wreszcie Szwecja dąży do niezależności energetycznej od 2020 roku.
W kwietniu 2007 r. raport ONZ nie określił ilościowo zalet i wad tych produktów. Sugeruje, aby decydenci zachęcali do ich zrównoważonej produkcji i wykorzystania, a także innych „bioenergii” , dążąc do maksymalizacji korzyści dla ubogich i dla środowiska, jednocześnie rozwijając badania i rozwój na użytek publiczny. W 2007 roku rozważane są dwa projekty dyrektyw Unii Europejskiej ; w sprawie jakości biopaliw i ich promocji.
W 2007 r. wnioski o dopłaty do Europy objęły 2,84 mln ha , natomiast mechanizm pomocy WPR zaplanowano (w 2004 r.) na 2 mln ha przeznaczonych na agropaliwa. Tylko 70% powierzchni może być zatem dotowane (45 € za hektar - podczas gdy uprawiano 1,23 mln hektarów). Dotacja ta mogłaby zostać zakwestionowana przez komisarz UE ds. rolnictwa Mariann Fischer Boel, ponieważ według badania zatytułowanego „CAP Health Check” cena ropy ( 100 USD za baryłkę wStyczeń 2008) nie uzasadnia już tej pomocy. Metody i wyniki analiz cyklu życia biopaliw i agropaliw są przedmiotem wielu kontrowersji . Ostatni ekobilans przeprowadzony we Francji został przeprowadzony przez firmę doradczą PricewaterhouseCoopers w 2002 r. Po Grenelle Environnement (w październiku 2007 r.) rząd francuski zamówił nowy bilans w Agencji Środowiska i Kontroli energia .
Rewizja Wspólnej Polityki Rolnej pod nazwą „WPR Health Check”, która miała miejsce w 2008 r., zniosła w 2010 r. dopłaty do upraw energetycznych w wysokości 45 €/ha .
Aby zastosować te paliwa w silnikach, możliwe są dwa podejścia:
Wiele gatunków roślin jest olejonośnych, takich jak palma olejowa , słonecznik , rzepak , jatrofa czy rącznik pospolity . Plony z hektara różnią się w zależności od gatunku. Olej jest ekstrahowany przez tłoczenie (kruszenie) na zimno, na gorąco, a nawet (przy wyższych kosztach) rozpuszczalnikiem organicznym.
Otwarte są dwie główne drogi użytkowania:
Dla ich cukru uprawia się wiele gatunków roślin: tak jest np. trzcina cukrowa , burak cukrowy , kukurydza , pszenica czy nawet ostatnio ulva . Badania w tym kontekście dotyczą również grzybów .
W biogaz : podstawowy składnik biogazu w wyniku fermentacji metanowej (lub beztlenowe ), materiałów pochodzenia zwierzęcego lub roślinnego organicznej bogatej w cukry (skrobia, celuloza, odpady drewna) twardsze przez metanogennych mikroorganizmy żyjące w środowisku beztlenowym . Głównymi źródłami są osady z oczyszczalni ścieków , gnojowica zwierzęca, ścieki z przemysłu spożywczego oraz odpady z gospodarstw domowych. Gazy powstałe w wyniku fermentacji składają się z 65% metanu, 34% CO 2oraz 1% innych gazów, w tym siarkowodór i dwuazot. Metan jest gazem, który może być podstawiony do gazu (ta ostatnia składa się z ponad 95% metanu). Może być stosowany zarówno w silnikach o zapłonie iskrowym (technologia silników benzynowych), jak iw tzw. silnikach dwupaliwowych. Są to silniki wysokoprężne zasilane głównie metanem lub biogazem, w przypadku których spalanie zapewnia niewielka ilość biodiesla / oleju lub oleju napędowego . Metan produkowany na małą lub średnią skalę jest trudny do przechowywania. Dlatego musi być obsługiwany na miejscu, na przykład w celu zasilania generatora .
Inną możliwością, która rozwija się w Europie i Stanach Zjednoczonych, jest jego oczyszczanie zgodnie ze standardami gazu ziemnego, tak aby mógł być wtłaczany do sieci gazu ziemnego i tym samym zastępować go w niewielkiej części do tradycyjnych zastosowań, które tego wymagają . Wydajność energetyczna tego sektora biopaliw jest obecnie znacznie lepsza niż w innych, a wydajność jest technicznie prostsza, ale jest bardzo mało komentowana w mediach we Francji.
Syntetyczny gaz ziemny z drewna: pod koniec czerwca 2009 r. uruchomiono instalację do produkcji syntetycznego gazu ziemnego (GNS) otrzymywanego z wiórów drzewnych w procesie zwanym metanizacją . Ten bardzo obiecujący biogaz jest lepszej jakości niż kopalny gaz ziemny (składa się w 98% z metanu ).
Dwuwodny (biowodór): reformingu biogazu można wyprodukować dwuwodny. Te ostatnie mogą być również wytwarzane drogą bakteryjną lub mikroglonów.
Sektor węgla drzewnego (biopaliwa stałe)Węglowe otrzymuje się pirolizy drewna, słomy lub innych materiałów organicznych. Indyjski inżynier opracował proces pirolizy liści trzciny cukrowej , arkusze, które obecnie są rzadko używane.
InnyNowe sektory, tak zwane drugiej generacji, łączą zestaw technik umożliwiających wykorzystanie etanolu celulozowego , a ogólniej wykorzystanie roślin niejadalnych. Niektóre z tych technik umożliwiają ograniczenie konkurencji z rolnictwem o żywność, zwłaszcza gdy opierają się na wykorzystaniu odpadów rolniczych, które w innym przypadku nie byłyby cenione.
Polikultura (połączenie kilku gatunków) jest znacznie lepszy z punktu widzenia ochrony środowiska ze względu na monokulturach. Możemy zatem rozważyć sadzenie lasów, w których mieszają się Mahua, Saijan, Karanj i inne gatunki przydatne dla lokalnych populacji.
Bilans energetyczny, jak również bilans węglowy, są generalnie lepsze, gdy dostosowujesz silnik do czystego oleju roślinnego ( na przykład silnik Elsbett ) zamiast dostosowywania oleju roślinnego (przemiana chemiczna w biodiesel , ciężki proces) do silników zaprojektowanych do pracy z pochodne ropy naftowej.
Zespół z Uniwersytetu Wisconsin pod kierownictwem Jamesa Dumesica ujawnił w czerwcu 2007 roku w czasopiśmie Nature nowy proces przekształcania skrobi w celu wytworzenia nowego paliwa ciekłego, dimetylofuranu . Jego właściwości wydają się korzystniejsze niż etanolu.
Aplikacja lotniczaOpracowywane są tak zwane biopaliwa drugiej generacji, które mają przynajmniej częściowo zastąpić naftę.
Pierwszy lot testowy odbył się dnia 30 grudnia 2008na Boeingu 747-400 firmy Air New Zealand, którego jeden z reaktorów 211 RB był zasilany 50% Jet-A1 i 50% jatrofy na bazie ropy naftowej .
Drugi lot testowy w dniu 7 stycznia 2009Boeing 737-800 z Continental Airlines z silnikami CFM56-7B był napędzany mieszanką pół tradycyjnej nafty i połowę olejów jatrofy i alg. Za każdym razem mieszanki zachowywały się bez zmiany pracy silników, poza nieznacznym spadkiem zużycia od 1 do 2%.
Trzeci test zaplanowano na 30 stycznia 2009z samolotem Japan Airlines Boeing 747-300 wyposażonym w silniki Pratt & Wittney JT9D, z których jeden był zasilany mieszanką 50% nafty i 50% oleju lniankowego (bękarta), jatrofy i wodorostów. Celem jest uzyskanie certyfikacji dla tych mieszanek w 2010 roku, a dla czystych biopaliw w 2013 roku. Paliwo na bazie jatrofy ma temperaturę zapłonu 46 °C , w porównaniu do 38 °C dla Jet-A1 o energii 44,3 MJ/kg (w porównaniu do 42,8 MJ/kg dla Jet-A1), którego główną zaletą jest emisja o 75% mniej dwutlenku węgla niż nafta w całym cyklu życia (w tym CO 2wchłaniane przez rośliny w miarę ich wzrostu), kosztem 80 USD za baryłkę.
Produkowane są z alg np. w fotobioreaktorze , stąd ich nazwa algopaliwa .
Prawdopodobnie pochodzi z kultur mikroalg (w tym cyjanophyceae ), z teoretycznego punktu widzenia 30 do 100 razy bardziej wydajny niż oleiste nasiona lądowe według niektórych autorów (10 do 20 razy więcej niż w przypadku rzepaku lub słonecznika według CEA, które w Cadarache ośrodek ("Héliobiotec" i jego "bank" mikroalg i sinic) od początku XXI wieku stara się wyselekcjonować najbardziej obiecujące organizmy), aby biopaliwa można było wytwarzać z jak najlepszymi wydajnościami, umożliwiając tym samym masową produkcję (na przykład dla lotnictwa), bez masowego wylesiania lub konkurencji z uprawami żywności. Aby uzyskać optymalny uzysk oleju, hodowla mikroalg musi być prowadzona przy stężeniu CO 2około 13%. Jest to możliwe przy bardzo niskich kosztach, dzięki do sprzęgania z CO 2 źródła.np. elektrownia cieplna lub kocioł spalający węgiel, gaz ziemny lub biogaz, jednostka fermentacji alkoholowej, cementownia, papiernia itp. Uprawa mikroglonów w otwartych stawach jest również eksperymentowana na farmach alg w Nowym Meksyku i Negewie .
Na przykład Ulva lactuca , sałata morska lub ulva , została przetestowana w Danii przez Michaela Bo Rasmussena na Uniwersytecie w Aarhus . Pomysł wykorzystania wybrzeża wydaje się w tym kraju interesujący.
Pozostają jednak ważne wyzwania:
Mimo tych wyzwań niektóre firmy kontynuują badania w tym sektorze. We Francji start-up Neomerys dąży do obniżenia ceny za litr do 2 euro. W Japonii w 2015 roku firma Euglena pozwoliła autobusom jeździć na paliwo wyprodukowane z 1% eugleny , mikroalgi . Firma zamierza produkować biopaliwo częściowo z eugleny do użytku w samolotach podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2020 roku .
Kraj | 1990 | 2000 | 2010 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | % 2017 | wersja 2019/10 |
Stany Zjednoczone | 63,6 | 142,9 | 1174,1 | 1417,2 | 1506,7 | 1,554,6 | 1600,4 | 1,557,1 | 37,9% | + 32,6% |
Brazylia | 258,9 | 240,5 | 706,5 | 809,5 | 760,6 | 763,7 | 922,2 | 992.2 | 24,1% | + 40,4% |
Indonezja | - | - | 8.1 | 54,4 | 120,3 | 112,4 | 203,0 | 275,5 | 6,7% | +3300% |
Niemcy | - | 9,3 | 131,2 | 133,6 | 135,1 | 137,9 | 142,6 | 143,4 | 3,5% | + 9,3% |
Francja | - | 13,6 | 94,9 | 117,7 | 110,4 | 116,8 | 130,1 | 113,0 | 2,7% | + 19,1% |
Chiny | - | - | 66,5 | 93,3 | 89,5 | 108,5 | 104,4 | 111,3 | 2,7% | + 67,4% |
Argentyna | - | 0,2 | 71,6 | 84,5 | 118,0 | 130,4 | 114,1 | 102,8 | 2,5% | + 43,6% |
Tajlandia | - | - | 34,9 | 81,3 | 70,4 | 82,7 | 88,5 | 95,6 | 2,3% | + 174% |
Holandia | - | - | 16,4 | 81,2 | 64,0 | 83,3 | 80,6 | 79,2 | 1,9% | + 383% |
Świat | 326 | 418 | 2642 | 3 374 | 3 493 | 3644 | 3992 | 4113 | 100% | + 55,7% |
W 2010 roku około 43% światowego zużycia ropy naftowej było zużywane w sektorze transportu drogowego: benzyny i oleju napędowego, co stanowiło łącznie około 1,77 Gtep . Obecny sektor biopaliw odpowiada za około 57 Mtoe , czyli 3,1% światowego zużycia w transporcie drogowym; bioetanol stanowi około 75%, a biodiesel 25%.
Kontynent | 2009 | 2010 | 2011 |
Europa | 2,35 | 2.87 | 2,98 |
Ameryka północna | 20,74 | 25.07 | 25,77 |
Ameryka Łacińska | 11.48 | 12.49 | 10.83 |
Azja i Pacyfik | 1,48 | 1,75 | 1,94 |
Afryka | 0,05 | 0,07 | 0,05 |
Świat | 36.04 | 42,25 | 41,57 |
Bioetanol jest spożywany głównie w Ameryce Północnej i Ameryce Łacińskiej, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych ( 24,6 Mtoe ) i Brazylii ( 10,5 Mtoe ). W Europie zdecydowanie wiodącym konsumentem pozostają Niemcy ( 0,79 Mtoe ), a następnie Francja i Wielka Brytania. Zużycia te oparte są na przepisach nakazujących ich uwzględnienie w paliwach.
Największymi konsumentami są również główni producenci, czyli Stany Zjednoczone: prawie 26,7 Mtoe oraz Brazylia: 11,1 Mtoe w 2011 roku.
Kontynent | 2009 | 2010 | 2011 |
Europa | 2,4 | 3,0 | 3,3 |
Ameryka północna | 4,5 | 5.4 | 5,6 |
Ameryka Łacińska | 17,0 | 17,7 | 14,9 |
Azja i Pacyfik | 0,6 | 0,7 | 0,8 |
Afryka | 0,2 | 0,2 | 0,1 |
Świat | 3,7 | 4,3 | 4.2 |
Ameryka Łacińska, a głównie Brazylia, nadal ma zdecydowanie najwyższy wskaźnik włączenia, zwłaszcza dzięki dużej flocie przystosowanych pojazdów ( FlexFuel Vehicle ). Po raz pierwszy od co najmniej 2005 r. Brazylia odnotowała spadek wskaźnika włączenia etanolu w 2011 r. z powodu słabego sezonu zbiorów trzciny cukrowej. W 2011 roku obserwujemy również spowolnienie tempa rozwoju wskaźników inkorporacji w Europie (tendencja ta jest podobna w 2012 roku) oraz w Ameryce Północnej w porównaniu do poprzednich okresów.
Kontynent | 2009 | 2010 | 2011 |
Europa | 9.36 | 10,72 | 10.84 |
Ameryka północna | 1,01 | 0,75 | 2,68 |
Ameryka Łacińska | 1.23 | 2,47 | 2,94 |
Azja i Pacyfik | 0,68 | 0,82 | 0,73 |
Afryka | 0 | 0 | 0 |
Świat | 12.28 | 14,76 | 17.20 |
Biodiesel EMHV jest produkowany i zużywany głównie w Europie (głównie z rzepaku), gdzie zużycie nieznacznie wzrosło w latach 2010–2011, ale w 2012 r. nastąpiło odwrócenie trendu w porównaniu z poprzednimi latami. Wielka Brytania, Polska (w 2012 r.) oraz w mniejszym stopniu Niemcy i Włochy to główne kraje dotknięte tym zjawiskiem. Hiszpania, aw mniejszym stopniu Francja, nadal się rozwija.
Produkcja biodiesla EMHV w Ameryce Łacińskiej (głównie na bazie soi) jest w dużej mierze zdominowana przez Argentynę i Brazylię: 89% produkcji w 2010 r. i ponad 97% w 2011 r. Jego wzrost jest związany z konsekwentnym wzrostem produkcji w Argentynie: + 25% w latach 2010-2011 (wobec + 11% w Brazylii) z silną orientacją na eksport.
W 2011 r. konsumpcja i produkcja HVO (Hydrogenated Vegetable Oils or Hydrorated Vegetable Oils - HVO) na świecie były nadal niskie w porównaniu z biodieslem EMHV: mniej niż 1 Mtoe (milion ton ekwiwalentu oleju) zużywane i produkowane rocznie. Produkcja HVO nadal dotyczy tylko kilku krajów: Holandii, Singapuru i Finlandii.
Kontynent | 2009 | 2010 | 2011 |
Europa | 4,8 | 5.4 | 5.4 |
Ameryka północna | 0,5 | 0,4 | 1,4 |
Ameryka Łacińska | 2,1 | 4.2 | 4,9 |
Azja i Pacyfik | 0,2 | 0,2 | 0,2 |
Afryka | 0 | 0 | 0 |
Świat | 1,0 | 1.2 | 1,4 |
W Europie rok 2011 jest pierwszym rokiem, w którym efektywny wskaźnik włączenia biodiesla EMHV nie wzrósł. Można to wytłumaczyć perspektywami spadkowymi ustalonymi lub ogłoszonymi w krajowych i europejskich celach wskaźnika włączania energii odnawialnej do transportu. Rzeczywiście, projekt Komisji Europejskiej czapka Biopaliwa 1 st generacji (G1) pomiędzy 5 a 7% nie jest to bardzo korzystne warunki dla rozwoju tego sektora w Europie. W skali europejskiej pierwszym konsumentem biodiesla stała się w 2012 r. Francja ( 2,3 Mtoe ) tuż przed Niemcami ( 2,2 Mtoe ), a następnie Hiszpanią ( 1,7 Mtoe ) i Włochami ( 1,3 Mtoe ). Polska pozostaje od 2011 roku w Wielkiej Brytanii, odpowiednio 5 th i 6 th europejskich konsumentów.
Stany Zjednoczone są eksporterem netto bioetanolu od 2010 roku. W 2011 roku amerykański eksport etanolu osiągnął rekordowy poziom ze względu na słabe zbiory trzciny cukrowej w Brazylii. Zatem, Brazylia była odbiorcą jednej trzeciej eksportu etanolu w USA oraz w Stanach Zjednoczonych stał się 1 st bioetanol eksporterem w roku 2011. W 2012 roku Brazylia wprowadziła podatek od importowanych konkretnego etanolu Stanach Zjednoczonych, tak aby zapewnić powrót do wyceny priorytetowej lokalnej produkcji etanolu. W 2012 roku Stany Zjednoczone i Brazylia były niemal na tym samym poziomie eksportu, ale w 2013 roku sytuacja się poprawiła i Brazylia ponownie dominuje na rynku eksportu bioetanolu.
Europa importuje głównie biodiesel, pomimo niewykorzystanych mocy produkcyjnych; import ten pochodzi głównie z Argentyny (ponad 50%), Indonezji (39%) i Stanów Zjednoczonych (mniej niż 5%). Są one głównie związane z obniżkami cen stosowanymi przez kraje eksportujące (głównie do Hiszpanii, Włoch i Holandii), takie jak Argentyna i Indonezja. Rzeczywiście, te dwa kraje ustanowiły system zróżnicowanych podatków wywozowych od biodiesla w latach 2010–2012, o 10–15 % niższych niż podatki od surowców odpowiadających produkcji tego biodiesla. Praktyki te doprowadziły do sporów międzynarodowych i Komisja Europejska ustanowiła w maju 2013 r. na okres sześciu miesięcy cło antydumpingowe, potwierdzone w połowie listopada 2013 r. Rada Europejska nałożyła również podatek antydumpingowy na początku 2013 r. ( 62,9 €/t) na imporcie etanolu ze Stanów Zjednoczonych (0,6 Mt w 2012 r.).
Ameryka Północna ma zdecydowanie największe moce produkcyjne etanolu G1 na świecie (43 Mt/rok dla 211 działających zakładów), z jednostek produkcyjnych o średnich mocach znacznie wyższych niż w Ameryce Łacińskiej (22 Mt/rok, 346 fabryk), gdzie liczba jednostek jest znacznie wyższa. Region Azji i Pacyfiku posiada największą liczbę jednostek biodiesla (209 zakładów, 15 Mt/rok), ale o niższej średniej wydajności niż w Europie (206 zakładów, 16 Mt/rok). Około 250 istniejących jednostek produkcyjnych na całym świecie zostaje zamkniętych. Połowa tych jednostek znajduje się w Stanach Zjednoczonych. Na całym świecie nadal istnieje około 350 projektów dotyczących instalacji do produkcji biodiesla i etanolu G1, będących w trakcie budowy lub planowanych, z czego około dwie trzecie znajduje się w strefie Azji i Pacyfiku, gdzie nadal aktywne są polityki zachęcające do sektorów G1; bardzo niewiele jednostek jest planowanych na kontynencie europejskim.
Biopaliwa G2, a mianowicie głównie etanol lignocelulozowy (etanol G2) i BtL (biodiesel/biojet G2), to biopaliwa pochodzące z biomasy pochodzącej z rolnictwa niespożywczego lub biomasy z przemysłu leśnego/drzewnego. Istniejące jednostki to głównie jednostki pilotażowe i demonstracyjne, ale w 2013 roku komercyjny start przeprowadziła jednostka amerykańska i włoska; kilka innych ma rozpocząć się w 2014 r. Zaawansowane biopaliwa wytwarzane z biomasy alg zakwalifikowanych jako G3 są nadal w fazie badawczo-rozwojowej.
Rośnie udział rolnej powierzchni produkcyjnej przeznaczonej na produkcję biopaliw: najbardziej wzrosła powierzchnia upraw soi i palm, odpowiednio z 9,4% do 13,7% i z 5,8% do 8% całkowitej powierzchni upraw w latach 2009 i 2011. W Stanach Zjednoczonych kukurydza na etanol stanowi 40% całkowitej powierzchni upraw kukurydzy. W Brazylii udział powierzchni przeznaczonych na etanol w trzcinie cukrowej spadł w 2011 roku: -17%. W Europie produkcja biodiesla mobilizuje 5,5 miliona hektarów, czyli 62,4% obszarów upraw rzepaku, wobec 8,2 Mha, czyli 24,3% na całym świecie. We Francji udział gruntów pod uprawę rzepaku i słonecznika pod kątem transformacji energetycznej sięga 65% (prawie 1,5 mln ha) i jest prawdopodobnie bliski osiągnięcia swojego limitu. To nasycenie na skalę europejską sprzyja szybkiemu rozwojowi wykorzystania olejów odpadowych i tłuszczów zwierzęcych.
Europa FrancjaPaliwo „ SP95-E10 ”, zawierające do 10% bioetanolu produkowanego z cukru buraczanego lub skrobi zbożowej, stanowiło połowę sprzedaży benzyny na stacjach francuskich w 2019 roku, wobec 25% dla SP95, 21% dla SP98 i 4% dla superetanolu . Francja produkuje 12 milionów hektolitrów bioetanolu rocznie, zużywa 10 milionów hektolitrów, a resztę eksportuje.
Biopaliwa reprezentują:
Różne łańcuchy agropaliw mogą stymulować działalność rolniczą. Ostatnie okresy względnej nadprodukcji produktów rolnych i spadających cen skłoniły koła rolnicze do promowania i domagania się środków rządowych na rzecz tej produkcji. Stymulacja ta zależy od warunków na rynku produktów rolnych: odwrotnie, koniec okresu wyjątkowo niskich cen był bardzo negatywnym sygnałem dla agropaliw.
Koszt dla konsumentaJak wynika z raportu Trybunału Obrachunkowego przedstawionego 24 stycznia 2012 r., politykę dopłat do agropaliw ponosiliby głównie konsumenci. W latach 2005-2010 „wydaliby 3 miliardy euro więcej”, aby uwzględnić w swoim zużyciu około 2,5% paliwa pochodzenia roślinnego.
Możliwość zastąpienia paliw kopalnychTeoretycznie biopaliwa byłyby technicznie zdolne do wytwarzania całej energii zużywanej przez ludzkość. W rzeczywistości światowe zużycie energii (w 2007 r.) jest rzędu 400 eksadżuli, czyli 10 14 kWh . Najwyższą produktywnością dla biopaliwa pierwszej generacji jest palma olejowa, która osiąga 5000 l/ha/rok , przy gęstości energetycznej 10 kWh/l . Dlatego potrzeba by 20 milionów kilometrów kwadratowych palmy olejowej, aby zapewnić naszą autonomię energetyczną. To dużo (dwa i pół razy Brazylia), ale w żadnym wypadku nie jest to niemożliwe. Tym bardziej, że w przyszłości spodziewany jest bardzo duży postęp w badaniach: konwersja całego zakładu na paliwo (drugiej generacji); produkcja w reaktorach, aby nie zużywać gruntów rolnych (trzecia generacja); zwiększenie wydajności fotosyntezy poprzez wzbogacenie powietrza dwutlenkiem węgla... W rzeczywistości limitem jest wydajność konwersji energii słonecznej na biomasę przez fotosyntezę, która jest rzędu 2% bez wzbogacania powietrza w dwutlenek węgla. Gdybyśmy odzyskali całą tę energię, wystarczyłoby mniej niż milion kilometrów kwadratowych, aby zapewnić autonomię energetyczną planety, czyli tylko dwa razy więcej niż Francja.
Znaczna część produkcji ropy naftowej odbywa się w krajach, na których byłoby nierozsądne polegać nadmiernie: Irak , Nigeria , Iran , etc. a trzy główne kryzysy naftowe są wynikiem kryzysu politycznego. Ponadto wiemy, że kończy się olej. Biopaliwa pozwalają krajom, które je produkują, na zmniejszenie zależności energetycznej. Na poziomie lokalnym produkcja i konsumpcja agropaliw ( na przykład olej roślinny ) pozwala rolnikom być samowystarczalnymi energetycznie.
W 2003 r. biolog Jeffrey Dukes obliczył, że paliwa kopalne spalone w ciągu jednego roku (1997) pochodzą z masy prehistorycznej materii organicznej, która reprezentuje ponad 400 razy więcej energii, która, przeciwnie, utrwala i gromadzi się w sposób naturalny. planeta. Interpretacja tego wyniku jest taka, że niezagospodarowana przyroda (las pierwotny) akumuluje węgiel niezwykle wolno, podczas gdy uprawa roślin energetycznych zapewnia duże ilości odnawialnego węgla, unikając uwalniania węgla kopalnego.
W tym samym artykule Dukes szacuje, że zastąpienie paliw kopalnych spalaniem obecnych roślin odpowiadałoby co najmniej 22% produkcji roślin lądowych (w tym roślin morskich), zwiększając tym samym o 50% wykorzystanie tego zasobu przez człowieka. .
Na przykład w przypadku Francji Jean-Marc Jancovici oblicza, że biorąc pod uwagę zużycie pośrednie według działalności rolniczej i dla aktualnie kontrolowanych produkcji (rzepak, buraki itp. ), produkcja 50 Mtoe obecnie wykorzystywana do transportu na forma biopaliw wymagałaby powierzchni rolniczej większej niż całkowita powierzchnia kraju (wiedząc, że użyteczna powierzchnia rolnicza stanowi około połowy tej powierzchni i maleje). Konkluduje, że „biopaliwa są zatem interesującym problemem polityki rolnej, ale znikomym elementem polityki energetycznej”.
Analizy te mają oczywiście swoje granice i możemy mieć nadzieję, że postęp biopaliw, w szczególności przejście na drugą, a zwłaszcza trzecią generację, spowoduje wzrost produkcji netto na jednostkę powierzchni (odmiany roślin mniej wymagające w zużyciu pośrednim, bardziej produktywne, w dłuższym okresie roku itp .; w szczególności algopaliwa nie wymagają świeżej wody ani gruntów uprawnych) lub że wycena produktów ubocznych jest wystarczająca do uzasadnienia uprawy, ale w obecnym stanie agropaliwa nie mogą być tylko dodatek.
Nie należy z tego wnioskować, że te powody są definitywnie przeciwne biopaliwom; świat wykorzystujący odnawialne źródła energii powinien zużywać znacznie mniej i wydajniej, co pozostawia dla nich miejsce. Badania uwzględniające inne uprawy i inne metody produkcji rolnej wykazały, że bioenergia może zaspokoić znaczną część naszych potrzeb związanych z podróżami. Niezbędnymi warunkami dla tego scenariusza byłyby główne środki efektywności energetycznej i przejście w kierunku lokalnego rolnictwa, które zużywa mało energii.
Badanie opublikowane przez Międzynarodową Radę ds. Czystego Transportu w dniu26 lutego 2014 szacuje, że potencjał techniczny produkcji biopaliw z odpadów miejskich, rolniczych i leśnych w Europie na 16% paliw drogowych zużywanych w Europie w 2030 r., a ograniczenie emisji gazów cieplarnianych może osiągnąć 60% w całym cyklu życia.
W Europie, zgodnie z dyrektywą 2009/28/WE w sprawie energii odnawialnej, transponowaną do prawa francuskiego w 2011 r., biopaliwa, aby uzyskać certyfikat zrównoważonego rozwoju , muszą spełniać „normy zrównoważonego rozwoju” kontrolowane albo przez państwa członkowskie, albo w ramach dobrowolnych mechanizmy przedłożone do zatwierdzenia przez Komisję Europejską, w liczbie 7 w październiku 2011 r.; ISCC, Bonsucro EU, RTRS EU RED, RSB EU RED, 2BSvs, RSBA i Greenergy.
Wpływ biopaliw na środowisko ma na ogół trzy główne aspekty:
Spalanie (i, w mniejszym stopniu, produkcja) paliw przyczynia się do ogromnych emisji gazów cieplarnianych (GHG) i przyczynia się, według IPCC, do globalnego ocieplenia .
Węgiel emitowany podczas spalania biopaliw (sektor naftowy lub sektor etanolu) pochodzi z roślin (palmy, rzepaku, kukurydzy, pszenicy, drewna itp. ), które utrwalały go w procesie fotosyntezy . Ślad węglowy może wydawać się neutralny, a wykorzystanie tej energii pomaga uniknąć dodatkowej emisji gazów cieplarnianych.
Jednak produkcja tych biopaliw wymaga pracy ludzkiej, a więc zużycia paliwa i ewentualnie innych produktów, których stosowanie również wytwarza GHG. Tak więc potrzeba około 1 tony ekwiwalentu ropy, aby móc wyprodukować 3 tony ekwiwalentu diestru. Aby zmierzyć wzrost pod względem emisji gazów cieplarnianych, konieczne jest sporządzenie bilansu energetycznego produkcji agropaliw.
Badanie Komisji Europejskiej opublikowane w marcu 2016 r. i podjęte przez organizację pozarządową Transport and Environment pokazuje, że większość biopaliw, dalekich od korzystnych dla klimatu, w rzeczywistości emituje więcej gazów cieplarnianych niż paliwa kopalne; dotyczy to głównie biodiesla: 1 litr biodiesla emituje średnio 1,8 razy więcej gazów cieplarnianych niż litr kopalnego oleju napędowego; Mówiąc dokładniej, litr biodiesla wyprodukowanego z rzepaku stanowi 1,2 razy więcej emisji niż litr oleju napędowego, który jest produkowany z soi dwa razy więcej, a ten produkowany z oleju palmowego trzy razy więcej. Bardzo ujemny bilans oleju palmowego tłumaczy się głównie zmianą użytkowania gruntów: jego produkcja jest główną przyczyną wylesiania lasów Azji Południowo-Wschodniej.
Według badań przeprowadzonych w 2007 roku przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody i Banku Światowego wśród ekspertów i decydentów w sektorze klimatu, biopaliwa pierwszej generacji rankingu 18 th (o 21%) z technologiami, które mogą być wykorzystane . zmniejszyć szklarni gazu cieplarnianego w atmosferze, a biopaliwa drugiej generacji są na 7 th miejsce (43%).
W badaniu opublikowanym w Natural Resources Research naukowcy David Pimentel i Tad Patzek doszli do wniosku, że „nie ma korzyści energetycznych z wykorzystania biomasy roślinnej do produkcji paliwa”, po obliczeniach wykazujących, że całkowita energia wymagana do produkcji etanolu z kukurydzy w przypadku produkcji drewna i biodiesla z soi lub słonecznika jest w każdym z tych przypadków o 27 do 118 % wyższa niż wyprodukowana energia. Podaje się w tym celu ilość energii zużytą na produkcję oraz podczas kondycjonowania, transportu i rozsiewania pestycydów i nawozów , na produkcję narzędzi rolniczych, odwadnianie, nawadnianie, a także energię zużywaną przez samych pracowników poza ich pracą. Niemniej jednak badanie to zostało potępione przez ADEME jako silnie stronnicze przez przyjęte założenia i interpretację wyników. Na przykład pozycje wydatków na energię nie mogą być zweryfikowane lub są oparte na przestarzałych technikach. Z drugiej strony należy wziąć pod uwagę emisje CO 2 . przez paliwa kopalne bilansu energetycznego ich wydobycia, transportu i rafinacji.
W Francji , Środowiska i Energii Agencja Zarządzania (ADEME) oraz Climate Action Network opublikował badania dotyczące wartości biopaliw w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych.
ADEME stworzyło syntezę różnych badań, standaryzując wyniki. Podsumowanie sprawozdania podsumowującego z 2006 r. brzmi:
„Chociaż opublikowane wyniki są radykalnie różne i prowadzą do przeciwnych wniosków, ujednolicone wyniki pozwalają na wyciągnięcie wspólnego wniosku z trzech badań: etanol i biodiesel zmniejszają zależność od energii nieodnawialnych na paliwa kopalne. W odniesieniu do gazów cieplarnianych opublikowane wskaźniki podkreślają te same korzyści agropaliw w porównaniu z paliwami kopalnymi ”.Skuteczne odzyskiwanie produktów ubocznych (np. przez sektor etanolu celulozowego lub przez metanizację) pozwoli na znaczną poprawę tej równowagi. W podobnym kierunku wskazują wnioski z raportu brytyjskiego Departamentu Transportu , podkreślając jednak istotny wpływ na środowisko rozwoju sektorów konwencjonalnych na obszarach tropikalnych. Według organizacji pozarządowej Via Campesina skutki te mogą prowadzić do tego, że agropaliwa będą gorsze od oleju, który zastępują.
Jednak badanie przeprowadzone w 2007 r. przez Paula Josefa Crutzena sugeruje, że stosowanie biopaliw z upraw rzepaku i kukurydzy może w rzeczywistości zwiększyć efekt cieplarniany. Zdaniem tych autorów, wzrost emisji podtlenku azotu , w związku ze stosowaniem nawozów azotowych do produkcji agropaliw z tych upraw, mógłby mieć bardziej niekorzystny wpływ na efekt cieplarniany niż zmniejszenie produkcji CO 2z powodu utrzymywania się podtlenku azotu w atmosferze. Według Crutzena emisje podtlenku azotu były dotychczas niedoszacowane. Według autorów tego badania, produkcja oleju palmowego lub etanolu celulozowego na bazie roślin wieloletnich wydaje się zatem bardziej odpowiednia dla celu redukcji gazów cieplarnianych .
Według Climate Action Network , w badaniu opublikowanym w maju 2006 r., wyniki sektora etanolu wykazują ograniczone oszczędności energii, bardzo względne w przypadku ETBE , a nawet ujemne w przypadku etanolu z pszenicy i pozwalają na pewne oszczędności w zakresie emisji gazów cieplarnianych. Jednak według tego samego badania sektor nasion oleistych jest bardziej interesujący, zwłaszcza w odniesieniu do czystego oleju. Bilans energetyczny jak i bilans węglowy byłyby znacznie lepsze, gdy adaptujemy silnik na czysty olej roślinny (np. silnik Elsbett ) niż olej roślinny (przemiana chemiczna na biodiesel, proces ciężki) do silników przeznaczonych do pracy z ropą naftową pochodne, tym bardziej, jeśli preferuje się rośliny wieloletnie zakładane na terenach, gdzie nie konkurują z innymi. Rośliny, które mogą rozwijać się w strefach suchych ( Jatropha curcas , Pongamia pinnata lub Madhuca longifolia ) mogą wykazywać znacznie lepsze wyniki.
Klasyczna esencja | Etanol z pszenicy | Etanol kukurydziany | Etanol z buraków | ETBE | Ester metylowy
olej rzepakowy (EMHV) |
Olej rzepakowy surowy |
---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
IES w porównaniu do zwykłej benzyny: | 55% | 76% | 69% | 88% | 33% | 9% |
Etanol z pszenicy | Etanol z buraków | Ester metylowy
olej rzepakowy (EMHV) |
Olej rzepakowy surowy | |
---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
IES w porównaniu do zwykłej benzyny: |
98% |
83% |
71% |
76% |
Użyteczność agropaliw zależy więc w dużej mierze od:
Według francuskiego Ministerstwa Gospodarki i Finansów obecnie stosuje się dwa główne agropaliwa: ETBE (eter etylowo-tert-butylowy z etanolu) w pojazdach benzynowych (90% zużycia paliwa) „agropaliwa we Francji) oraz EMHV (biodiesel lub Diester ) dla pojazdów z silnikiem Diesla. Po stronie etanolu ETBE jest preferowany przez Ministerstwo nad E85, który jest bogatszy (85%) w etanol: „Technicznie ETBE jest najlepszym sposobem na włączenie etanolu do paliwa, dzięki wysokiej liczbie oktanowej i niskiej lotności . Ten wniosek techniczny jest przedmiotem konsensusu w kręgach zawodowych ”. Co skłania Climate Action Network do stwierdzenia: „Ambitny i kosztowny plan rządowy, który planuje zastąpić 7% paliw ropopochodnych agropaliwami do 2010 r., zmniejszyłby emisje gazów cieplarnianych z transportu drogowego o mniej niż 7% (podczas gdy transport drogowy we Francji Emisja gazów cieplarnianych wzrosła o 23% od 1990 r.) ”.
W trosce o przejrzystość Komisja Europejska zaproponowała również w październiku 2012 roku wyświetlanie wartości pośrednich CAS (zgodnie z dwiema dyrektywami europejskimi) oraz ograniczenie wkładu biopaliw pierwszej generacji w realizację celów włączenia energii odnawialnej w transporcie, jednocześnie zachęcając do stosowania biopaliw drugiej generacji (z biomasy niespożywczej, takiej jak odpady rolno-spożywcze, których całkowita emisja pozostaje znacznie niższa niż w przypadku paliw kopalnych i nie zakłóca lub tylko nieznacznie w globalnej produkcji żywności; ryzyko pozbawienia gleb naturalnej materii organicznej).
We Francji Generalna Komisja ds. Zrównoważonego Rozwoju (CGDD) opublikowała w 2013 r. nowy dokument, w którym tym razem uwzględnia się wpływ rozwoju biopaliw na użytkowanie gruntów, a w szczególności na jego zmiany, które mogą generować znaczne emisje gazów cieplarnianych lub niszcząc ważne pochłaniacze dwutlenku węgla i wpływając na bioróżnorodność, w proporcjach, które były przedmiotem debat naukowych i politycznych w latach 2009-2012. Badanie to potwierdza, że pośrednie zmiany użytkowania gruntów są wspierane przez rynek mechanizmów i mają znaczenie, co zostało potwierdzone we Francji w 2012 o co najmniej dwa badania ( analiza konsekwencji cyklu życia , modele ekonomiczne ), potwierdzające badania i pierwsze wnioski Komisji Europejskiej (KE) dotyczące złego bilansu agropaliw, ale nie są one jeszcze brane pod uwagę przez europejską metodologię obliczanie emisji gazów cieplarnianych z biowęglowodanów uranci. Badanie przeprowadzone przez europejską organizację pozarządową Transport & Environment opublikowane 25 kwietnia 2016 r., oparte na badaniu zleconym przez Unię Europejską, również stwierdza, że biopaliwa emitują więcej gazów cieplarnianych niż paliwa kopalne z powodu zmian w użytkowaniu gruntów.
Duża część agropaliw jest uprawiana na specjalnie wylesionych obszarach w celu dalszej uprawy, w szczególności do produkcji etanolu w Brazylii lub produkcji palmy olejowej w Azji Południowo-Wschodniej. Niedawne badanie ( obliczenie śladu gruntu bioenergetycznego UE ) przeprowadzone przez Uniwersytet w Wiedniu , oparte na dostępnych danych globalnych i europejskich, a także na modelach perspektywicznych , potwierdziło w 2014 r. wcześniejsze prace DG ds. Środowiska pokazujące, że agropaliwa stosowane w Europie przyspieszają : „ Globalny ślad spowodowany europejskim zapotrzebowaniem na bioenergię w 2010 r. odpowiadał wielkości Szwecji ” ; na świecie rośnie wylesianie z powodu europejskiego popytu na agropaliwa, przy czym sytuacja się pogarsza. „Do 2030 r. stosowanie biopaliw w Europie powinno doprowadzić do zniszczenia 70,2 mln hektarów naturalnych przestrzeni” . Paliwa te importowane do Europy pochodzą głównie z Ameryki Południowej i Azji, ale także w mniejszych ilościach ze Stanów Zjednoczonych ( „Amerykański eksport pelletu drzewnego prawie się podwoił (w 2013 r.) do prawie 3 mln ton.; 98% tego eksportu trafiło do Europa ” , Ankieta Wall Street Journal wykazała w 2013 r., że są stany w Stanach Zjednoczonych bez przepisów dotyczących produkcji pelletu, w których nielegalne wycinanie zupełne , w tym na terenach podmokłych, ma zaopatrywać sektor biomasy/pellet w Europie), Indie i południowa Ameryka Południowa. Jeśli ta strategia będzie kontynuowana, w 2030 r. zniszczy 70,2 mln hektarów lasów („trzy razy większy od Wielkiej Brytanii ”); według Instytutu Europejskiej Polityki Środowiskowej (IEEP), Międzynarodowego Instytutu Analizy i Strategii Zrównoważonego Rozwoju, Europejskiego Instytutu Leśnictwa i Joanneum Research prognozowane zapotrzebowanie na biomasę drzewną przekroczy „ zrównoważoną podaż ” przed 2030 r. W przypadku Europy IEEP stwierdził, że tylko 1,3 miliona hektarów ziemi w Europie można wykorzystać pod uprawy energetyczne bez konieczności przemieszczania produkcji żywności lub niszczenia cennych siedlisk dziedzictwa kulturowego.
Produkcja agropaliw wymaga również środków intensywnej produkcji rolniczej lub rolno-leśnej w zakresie nawozów i pestycydów . W badaniu opublikowanym w Bioscience badacze Marcelo Dias de Oliveira et al. (Washington State University) doszedł do wniosku, że szlak etanolu z trzciny cukrowej zmniejsza bioróżnorodność i zwiększa erozję gleby.
Dukes szacuje, że zastąpienie paliw kopalnych spalaniem obecnych roślin odpowiadałoby co najmniej 22% produkcji roślin lądowych (w tym roślin morskich), zwiększając tym samym wykorzystanie tego zasobu przez ludzi o 50% i mogłoby zagrozić przetrwaniu innych gatunków które od tego zależą.
Tyler Volk, profesor Earth Systems Group na Wydziale Biologii Uniwersytetu Nowojorskiego, uważa, że „ masowa produkcja etanolu może zwiększyć presję na grunty orne, podnieść ceny żywności i przyspieszyć wylesianie ”.
Zrównoważenie produkcji agropaliw może zostać podważone, jeśli jest prowadzone w sposób niezrównoważony: wyczerpywanie gleby, zanieczyszczenie wody i niszczenie środowiska naturalnego dla tej produkcji. Według szacunków Friends of the Earth plantacja palmy olejowej była odpowiedzialna za 87% wylesiania w Malezji w latach 1985-2000. Na Sumatrze i Borneo zniszczono 4 miliony hektarów lasów. 6 milionów hektarów w Malezji i 16,5 miliona w Indonezji jest skazane na zniknięcie. Według niektórych ekologów zagrożenie jest poważne.
Według Global Canopy Program, skupiającego naukowców zajmujących się tematyką lasów tropikalnych, wylesianie jest jedną z głównych przyczyn emisji gazów cieplarnianych. Przy 25% całkowitych emisji zajmuje drugie miejsce po energii, ale znacznie przewyższa transport (14%).
Kilka ostatnich artykułów potępia miraż w zakresie agropaliw, który sprawi, że straci się z oczu najważniejsze: powstrzymanie wylesiania i zmniejszenie zużycia paliwa. Niebezpieczeństwo polega na tym, że produkcja biopaliw towarzyszy jedynie rosnącemu zużyciu paliwa, a przepisy ograniczają się do ułatwienia dostaw bez uwzględniania kryteriów zrównoważonego rozwoju ( Jasmin Battista, członek gabinetu komisarza ds. energii Günthera Oettingera, potwierdził, że ustanowienie kryteriów oceny zrównoważonego rozwoju zostanie odroczone do roku 2020. Wiadomo, że państwa produkujące biomasę, w tym Finlandia i Szwecja, zaciekle sprzeciwiają się ścisłym zasadom rozliczania emisji dwutlenku węgla ” .
Ponad 10 lat po tych ostrzeżeniach kraje podejmują konkretne działania przeciwko tym agropaliwom, które mają bezpośredni lub pośredni wpływ na środowisko i różnorodność biologiczną:
Spalanie bioetanolu wytwarza więcej aldehydów niż benzyna , ale bioetanol jest mniej toksyczny ( aldehydy octowe przeciwko formaldehydom w benzynie). Według Marka Jacobsona ze Stanford University spalanie etanolu powoduje powstawanie tlenków azotu i lotnych związków organicznych (LZO), które reagują tworząc ozon , który jest przede wszystkim odpowiedzialny za powstawanie smogu . „Nawet niewielki wzrost ozonu w atmosferze może prowadzić do nasilenia astmy , osłabienia układu odpornościowego. Według Światowej Organizacji Zdrowia każdego roku na całym świecie ponad 800 000 ludzi umiera przedwcześnie z powodu ozonu i zanieczyszczenia powietrza . "-" W końcu częstość występowania nowotworów związanych z E85 byłaby podobna do tych związanych z benzyną. Ponadto w niektórych regionach kraju stosowanie E85 skutkowałoby zwiększeniem stężenia ozonu, doskonałego składnika mgły ”.
Badanie opublikowane na początku 2013 roku przez naukowców z Lancaster University pokazuje również, że produkcja energii z biomasy drzewnej emituje więcej izoprenu niż rośliny tradycyjne. Jednak ta cząsteczka w połączeniu z innymi zanieczyszczeniami atmosferycznymi (takimi jak tlenek azotu ) wytwarza ozon, który jest niebezpieczny dla zdrowia.
Z wyjątkiem algopaliw produkcja biopaliw zwiększa popyt na produkty rolne, co ma dwa główne skutki:
Niektórzy, jak Jean Ziegler , były sprawozdawca ONZ ds. prawa do pożywienia, uważają, że cała produkcja rolna musi z zasady być żywnością, aby utrzymać ceny na jak najniższym poziomie, o ile nie grozi to poważnymi konsekwencjami społecznymi. Proponując ONZ pięcioletnie moratorium na produkcję biopaliw powiedział, że „przeznaczanie żyznych gruntów rolnych na produkcję żywności, która następnie zostanie spalona do produkcji biopaliw, jest zbrodnią przeciwko ludzkości” .
Wykorzystanie gruntów ornychOprócz obecnego zmniejszenia dostępnych gruntów ornych , niepokój budzi perspektywa pojawienia się nowych gruntów dotkniętych wylesianiem (ze wspomnianym powyżej ryzykiem erozji) lub wycofania istniejących gruntów z produkcji żywności na potrzeby produkcji agropaliw.
Jednak jednym z celów produkcji biopaliw było znalezienie zbytu dla produkcji, która nie mogła znaleźć miejsca na załamanym rynku rolnym pod względem ceny. Ale „obraz gór masła, mięsa i zboża przechowywanych bez nadziei na znalezienie nabywcy” to już przeszłość. a Komisja Europejska podjęła decyzję o zniesieniu kwot i ugorów ze wspólnej polityki rolnej .
Ogólnie rzecz biorąc, rozwój działalności rolniczej ze szkodą dla przestrzeni przyrodniczych stwarza problemy środowiskowe. Na przykład w Indonezji, w celu rozwoju produkcji oleju palmowego dla przemysłu rolno-spożywczego i chemii organicznej, tysiącletnie lasy (torfowiska) są spalane (czasami są konsumowane miesiącami), aby zamienić je na grunty rolne ( gleby Indonezji koncentrują 60% światowego torfu ). Biorąc pod uwagę te emisje, Indonezja stałaby się trzecim emitentem dwutlenku węgla po Stanach Zjednoczonych i Chinach.
Popyt na agropaliwa przyczyniłby się do masowej kolonizacji przez człowieka wszystkich dostępnych przestrzeni. Jednak biopaliwa nie są głównym motorem tego rozwoju, a ich zaniechanie nie wystarczyłoby, aby temu zapobiec.
Rosnące ceny produktów rolnychPo długim okresie spadku ceny żywności gwałtownie wzrosły w 2007 r., a biopaliwa są oskarżane o to, że są główną przyczyną na całym świecie.
Na przykład cena tortilli , podstawowego produktu spożywczego w Ameryce Łacińskiej, gwałtownie wzrosła w Meksyku : rząd meksykański oskarżył o nią eksport kukurydzy do Stanów Zjednoczonych, gdzie jest ona wykorzystywana do produkcji etanolu , nawet jeśli wzrost cen meksykańskich tortilli utrzyma się głównie ze względu na kontekst gospodarczy i polityczny (monopolistyczna pozycja głównego producenta tortilli w Meksyku i liberalizacja cen, wcześniej ustalanych przez państwo).
Biopaliwa mogły odegrać pewną rolę; ponadto jednym z celów tej polityki było zaoferowanie rolniczego zbytu na produkty, a tym samym utrzymanie cen. Jednak łańcuch przyczyn jest bardziej skomplikowany i obejmuje wiele innych czynników.
Na przykład, według raportu Banku Światowego na temat ewolucji cen żywności w latach 2002-2008, prawie 75% ich wzrostu można przypisać spekulacyjnym ruchom finansowym wykorzystującym politykę wspierania agropaliw w Unii Europejskiej i Stanach Zjednoczonych. Te transakcje finansowe przestraszyły wiele krajów rozwijających się, które następnie zakazały eksportu żywności, powodując późniejszą eskalację cen. Pozostała część wzrostu wynika głównie ze wzrostu cen ropy naftowej .
Biorąc pod uwagę fakt, że program rozwoju agropaliw w Brazylii nie doprowadził do wzrostu cen, w niniejszym raporcie zaleca się likwidację polityki pomocowej dla agropaliw oraz zniesienie barier celnych uniemożliwiających import agropaliw Afryka i Ameryka Południowa jako sposób połączenia uprawy agropaliw ze stabilnością światowych cen rolnych.
Stephan Tangermann, dyrektor ds. rolnictwa w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju łagodzi tę analizę, ponieważ uważa, że „bardzo trudno jest zmierzyć procent wszystkich czynników wpływających na wzrost cen”, jednak stwierdza, że „Co jest pewne jest to, że 60% wzrostu [ Uwaga : mówimy tutaj o ilości, a nie o cenie] światowego popytu na zboża i oleje roślinne w latach 2005-2007 [okres, w którym ceny eksplodowały, przyp. red.] było spowodowane biopaliwami ”.
Ten wzrost może mieć wpływ na ceny innych produktów rolnych. Eksperci Deutsche Bank uważają, że tak będzie w przypadku wołowiny (bydło karmione jest kukurydzą). W Niemczech, gdzie 16% powierzchni uprawnych jest obecnie wykorzystywanych do produkcji agropaliw, cena słodu podwoiła się w 2006 r., prowadząc do wzrostu ceny piwa.
Konsekwencje wzrostu cen produktów rolnychCeny żywności są szczególnie ważne w biednych krajach, a ich przywódcy chcą, aby te ceny pozostały jak najniższe. „Ministrowie gospodarki i finansów krajów afrykańskich, zebrani w Addis Abebie w dniach 28, 29 i 30 marca, mogli jedynie zauważyć, że „wzrost światowych cen żywności stanowi istotne zagrożenie dla wzrostu, pokoju i bezpieczeństwa w Afryce”, precyzuje Kurier międzynarodowy .
Jedna z konsekwencji wzrostu światowych cen żywności jest do przewidzenia: rosnąca niestabilność społeczna i polityczna w krajach o ubogiej populacji (żywność stanowi już zdecydowanie pierwszą pozycję w budżecie tych gospodarstw domowych). Głodowe zamieszki wybuchły już na Haiti iw kilku krajach afrykańskich ( Senegal , Egipt , Wybrzeże Kości Słoniowej , Kamerun , Burkina Faso itp.).
Te zamieszki związane z głodem, ogłoszone w 2006 roku, mają się nasilić, co sprawi, że rozwój agropaliw stanie się pewną ceną geostrategiczną.