Aldosteron | |
Cząsteczka aldosteronu | |
Identyfikacja | |
---|---|
Nazwa IUPAC | (8S, 9S, 10R, 11S, 13R, 14S, 17S) -11-hydroksy-17- (2-hydroksyacetylo) -10-metylo-3-okso-1,2,6,7,8,9,11, 12,14,15,16,17-dodekahydrocyklopenta [a] fenantren-13-karbaldehyd |
N O CAS | |
N O ECHA | 100,000,128 |
N O WE | 200-139-9 |
UŚMIECHY |
C1 [C @@] 2 ([C @ H] ([C @ H] 3 [C @ H] ([C @@] 4 (C (= CC (= O) CC4) CC3) C) [C @ H] 1O) CC [C @@ H] 2C (CO) = O) C = O , |
InChI |
InChI: InChI = 1 / C21H28O5 / c1-20-7-6-13 (24) 8-12 (20) 2-3-14-15-4-5-16 (18 (26) 10-22) 21 (15,11-23) 9-17 (25) 19 (14) 20 / h 8,11,14-17,19,22,25H, 2-7,9-10H2,1H3 / t14-, 15-, 16 +, 17-, 19 +, 20-, 21 + / m0 / s1 |
Właściwości chemiczne | |
Brute formula |
C 21 H 28 O 5 [Izomery] |
Masa cząsteczkowa | 360,444 ± 0,0203 g / mol C 69,98%, H 7,83%, O 22,19%, |
Właściwości fizyczne | |
T ° fuzja | 166,5 ° C |
Jednostki SI i STP, chyba że określono inaczej. | |
Aldosteronu jest hormonem mineralokortykoidów wydzielany przez kłębuszkowej zona na korę nadnerczy przede wszystkim w odpowiedzi na stymulację przez angiotensynę 2 lub wzrostu stężenia potasu . Odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu objętości osocza i ciśnienia krwi , a także potasu w surowicy, poprzez reabsorpcję sodu z moczem i wydzielanie potasu z moczem, na poziomie dystalnych krętych cewek nerkowych . Jest głównym składnikiem układu renina-angiotensyna-aldosteron .
Aldosteron jest syntetyzowany w kłębuszkowej strefie kory nadnerczy z cholesterolu . Pierwsza reakcja katalizowana przez desmolazę cholesterolu (lub cytochrom P450 SCC (rozszczepienie kanału bocznego)) stanowi ograniczający etap syntezy aldosteronu. Z cholesterolu enzym ten dostarcza pregnenolon poprzez hydrolizę bocznego łańcucha węgla. Pregnenolon jest metabolizowany do progesteronu pod działaniem dehydrogenazy 3-β-hydroksysteroidowej (pojawienie się funkcji ketonowej w pozycji 3, przemieszczenie wiązania podwójnego w pozycji 4-5). Z progesteronu, 21-β-hydroksylaza dostarcza 11-deoksykortykosteron (DOC) przez hydroksylację grupy metylowej w pozycji 21. Hydroksylacja w pozycji 11 przez 11-β-hydroksylazę dostarcza kortykosteron . Wreszcie syntaza aldosteronu syntetyzuje aldosteron z kortykosteronu.
Pod wpływem substancji pobudzających wydzielanie ( angiotensyna II , ACTH , potas ) aldosteron jest wydzielany bezpośrednio do krwiobiegu.
Synteza aldosteronu jest aktywowana głównie przez angiotensynę II (układ renina-angiotensyna-aldosteron), potas , ACTH i endotelinę 1 .
Aldosteron działa dzięki specyficznemu receptorowi, zwanemu receptorem mineralokortykoidów (MR), którego podstawową funkcją jest regulacja równowagi wodno-sodowej (czynna reabsorpcja sodu i wody biernej), a co za tym idzie ciśnienia tętniczego, z którym jest związany. Receptor ten jest wyrażany w dystalnych zwiniętych kanalikach nerkowych i bezpośrednio reguluje ekspresję genów kodujących białka kontrolujące reabsorpcję sodu (Na + ) i eliminację potasu (K + ). Te białka to głównie nabłonkowy przewód sodowy (ENaC) i pompa sodowo-potasowa .
Na poziomie są też odbiorniki:
Tym ostatnim sprzyjałoby produkcji kolagenu , co prowadziłoby do wzrostu oporu naczyniowego i wzrostu ciśnienia krwi .
Można go zmierzyć we krwi (aldosteronemia) i moczu (aldosteronuria).
Zbyt wysokie wydzielanie aldosteronu nazywa się hiperaldosteronizmem , a zbyt niskie - hipoaldosteronizmem. Jest to zasadniczo pierwszy najczęstszy przypadek. Objawia się wysokim ciśnieniem krwi .
Mówi się, że jest on „wtórny”, jeśli wzrost tego hormonu jest wynikiem stymulacji jego produkcji przez mechanizm fizjologiczny. Inaczej nazywany jest „pierwotnym”, stanowiąc część zespołu Conna lub obustronnego przerostu nadnerczy.
Ponadto fizjologiczne wydzielanie aldosteronu może być szkodliwe w przypadku niektórych chorób: tak jest w przypadku niewydolności serca, gdzie jednym z kluczy do leczenia jest blokowanie jego wytwarzania lub działania.
Aktywność tego hormonu można spowolnić:
Hormonu tego nie można podawać bezpośrednio drogą doustną w leczeniu zastępczym niewydolności kory nadnerczy ( w szczególności choroby Addisona ), ze względu na bardzo wysoki katabolizm wątrobowy. Następnie stosuje się inne mineralokortykoidy , głównie fludrokortyzon .