Fundacja | 1663 |
---|
Rodzaj | Akademia , akademia narodowa |
---|---|
Pole aktywności | archeologia , historia , epigrafia , numizmatyka , sigilografia , językoznawstwo , studia orientalistyczne |
Siedzenie | Paryż |
Kraj | Francja |
Język | Francuski |
Członkowie | 55 członków wybranych przez rówieśników |
---|---|
Założyciel | Jean-Baptiste Colbert |
Prezydent | Jean-Noel Robert |
Sekretarz generalny | Michel Zink |
Gałęzie | Historia , epigrafia , numizmatyka , sigilografia , archeologia , językoznawstwo |
Przynależność | Instytut Francji |
Stronie internetowej | Słaby.fr |
SYRENA | 130023146 |
---|---|
Otwórz Korporacje | pl / 130023146 |
W Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej została założona przez Colberta w 1663 roku we Francji pod nazwą La Petite Académie . Dopiero w 1816 roku pojawiła się jego obecna nazwa. Początkowo miało to na celu ustalenie inskrypcji i motta pomników i medali na cześć Ludwika XIV . Następnie zwróciła się do historii i archeologii . Zintegrowany z Institut de France od 1795 roku realizuje tę misję.
Znana pod nazwą „Mała Akademia” przed jej oficjalnym utworzeniem, nazywana była kolejno „Królewską Akademią Inskrypcji i Medali”, „Królewską Akademią Inskrypcji i Literatury Pięknej”, „Narodowym Instytutem Nauki i Sztuki, klasa literatury i sztuki ”i„ Narodowy Instytut Nauki i Sztuki, klasa starożytnej historii i literatury ”przed znalezieniem 21 marca 1816 r. jego obecna nazwa.
Misją Akademii było początkowo ustalanie inskrypcji i motta do pomników i medali ku czci króla Ludwika XIV . W tym celu musiała studiować medale i inne rarytasy, dawne i współczesne, gabinetu królewskiego, a także starożytne zabytki Francji.
Akademia bardzo szybko zajęła się archeologią i szeroko rozumianą historią. Kolejność16 lipca 1701 rpod przewodnictwem Jérôme'a Phélypeaux , sekretarza stanu w Maison du Roi , przekształcił go w prawdziwą instytucję państwową. Jego istnienie potwierdzają pisma patentowe z lutego 1713 r. przekazane przez Ludwika XIV do Château de Marly .
Od 1717 r. , data wydania pierwszego tomu, do 1793 r. , data jego rozwiązania, wydała 317 pamiętników historycznych, w większości poświęconych Galii i średniowieczu : studia geografii antycznej, literatura, nauki pomocnicze historii ( epigrafia , numizmatyka , sigilografia itp.), historia instytucji, obyczaje i obyczaje.
Praca Akademii od początku opierała się na dokumentach i źródłach archeologicznych, dzięki czemu zyskała reputację jakości i powagi. Kilku naukowców jest uważanych za założycieli nauki historycznej we Francji: na przykład opat Jean Lebeuf , Jean-Baptiste de La Curne de Sainte-Palaye , Louis-Georges de Bréquigny , Comte de Caylus czy Nicolas Fréret . Akademia przejmuje wielki prestiż całej XVIII -tego wieku .
Regulacja 22 grudnia 1786 Wyciąga z tego wniosek, czyniąc z badań historycznych jako takich główny cel instytucji: „Głównym i bezpośrednim przedmiotem Akademii jest historia, skupi się ona głównie na 1) nauce języków, w szczególności języków orientalnych oraz języka greckiego i łacińskiego 2) do zabytków wszelkiego rodzaju, medali, inskrypcji itp. dotyczących historii starożytnej i historii średniowiecza [...] 5) do studiów nauk, sztuk i rzemiosło starożytnych, porównując je z rzemiosłem nowożytnych ... ”
W czasie Rewolucji Francuskiej dekret z27 listopada 1792 zakazuje Akademiom Królewskim zastępowania zmarłych akademików, a następnie dekretem 8 sierpnia 1793nakazuje zniesienie „wszystkich akademii i towarzystw literackich licencjonowanych lub obdarowanych przez Naród”. Królewska Akademia Inskrypcji i Literatury Pięknej staje się 3 th class (pierwsze „literatura i sztuki piękne” i „stara historia i literatura”) z Instytutu Francji ustanowiony przez Konstytucję Roku III ( 1795 ).
Rozporządzenie z dnia 21 marca 1816 przywraca nazwę Akademii napisami i literatury pięknej.
Akademia Nauk i Literatury Pięknej jest początkiem powstania Międzynarodowej Unii Akademickiej .
Dziś misje Akademii poszerzyły się o zamiłowanie do historii Francji i Galów, językoznawstwa , archeologii i orientalistyki.
Zarządza kilkoma fundacjami i przyznaje 28 nagród i medali.
Z kilku członków pod Colbertem instytucja szybko się rozrosła. Obowiązujący od dawna regulamin z 1701 r. ustalił liczbę jej członków na 40: 10 honoraria, 10 pensjonariuszy, 10 wolnych współpracowników i 10 studentów. W 1715 r. dołączyło do nich 6 współpracowników zagranicznych.
Sesje odbywały się pierwotnie w Luwrze , w sali na parterze za Pavilion de l'Horloge. W 1805 został przeniesiony do Pałacu Instytutu wraz z innymi akademiami.
Akademia jest osobą prawną prawa publicznego o szczególnym statusie.
Akademia publikuje kilka recenzji, w szczególności Sprawozdania Akademii Inskrypcji i Literatury pięknej oraz Journal des sawants . Publikuje również Historię Literacką Francji , dzieło rozpoczęte w 1733 r. przez benedyktynów z Kongregacji Saint-Maur . W 1814 r. prace kontynuował Institut de France, a następnie Académie des inscriptions et belles-lettres, które nadal publikują tomy w tempie, które wydaje się przyspieszać. Wśród wielu zbiorów Akademii zwróćmy uwagę na Mémoires de l'Académie (nowa seria) , która liczy blisko 50 tomów na dzień12 lutego 2013 r. ; seria ta w formacie 4° zastępuje od 1975 roku serię publikowaną wcześniej pod tytułami Mémoires de la Institut „Académie des Inscriptions et Belles-Lettres” oraz Mémoires des Divers Savants . Znajdują się w nim wiodące prace naukowe zasługujące na publikację w tomie.
Biuro na rok 2021: przewodniczący: Yves-Marie Bercé ; wiceprzewodniczący: Henri Lavagne ; wieczysty sekretarz: Michel Zink (wybrany podczas tajnego komitetu28 października 2011).
Akademia ma 55 katedr i 40 współpracowników zagranicznych. Cztery fotele zwolniły się 1 czerwca 2021 r., wcześniej zajmowane przez Jeana-Louisa Ferrary'ego (1948-2020), Jean-Marie Dentzera (1935-2020), Jeana Richarda (1921-2021) i Jehana Desangesa (1929-2021)
1663 | 1682 | Charles Perrault |
1682 | 1683 | Jean Walijski |
1683 | 1691 | Henri de Bessé de la Chapelle |
1691 | 1706 | Paul Tallemant Młodszy |
1706 | 1742 | Claude Gros de Boze |
1742 | 1749 | Nicolas Fréret |
1749 | 1755 | Jean-Pierre de Bougainville |
1755 | 1772 | Charles Le Beau |
1772 | 1782 | Louis Dupuy |
1782 | 1793 | Józef Żelazny |
1803 | 1833 | Józef Żelazny |
1833 | 1838 | Antoine-Izaak Silvestre de Sacy |
1838 | 1840 | Pierre-Claude-Francois Daunou |
1840 | 1852 | Charles Athanase Walckenaer |
1852 | 1852 | Eugeniusz Burnouf |
1852 | 1860 | Józef Naudet |
1860 | 1873 | Józef Guigniaut |
1873 | 1904 | Henri Wallon |
1904 | 1914 | Georges perrot |
1914 | 1916 | Gaston Maspero |
1916 | 1937 | René Cagnat |
1937 | 1948 | René Dussaud |
1948 | 1964 | Alfreda Merlina |
1964 | 1968 | Georges tessier |
1968 | 1983 | André Dupont-Sommer |
1983 | 2011 | Jean Leclant |
2011 | - | Michel Zink |