Popraw to lub przedyskutuj rzeczy do sprawdzenia . Jeśli właśnie umieściłeś baner, wskaż punkty do sprawdzenia tutaj .
Nazwa Bretons ( łac . Britanni ) określa najpierw mieszkańców wyspy Bretanii, lub wyspiarskiej Bretanii (łac. Britannia ), a dokładniej zamieszkujących część wyspy ograniczoną od północy przez Clyde i Forth (w Szkocji). dzisiaj).
Pozostali mieszkańcy wyspy to:
Wtedy stanie się:
Również jego definicja stawia podwójne pytanie o populację wyspy Bretanii io „celtycki charakter” tej populacji.
To pytanie należy rozważać dla dwóch odrębnych okresów, które trwają prawie tysiąc lat: z jednej strony przed podbojem rzymskim, az drugiej w okresie późnego średniowiecza .
Najwcześniejsze znane wzmianki o mieszkańcach Wielkiej Brytanii pochodzą z relacji z podróży Pyteasza , greckiego geografa pochodzącego z Massalii , starożytnej Marsylii, który odbył odkrywczą podróż po Wyspach Brytyjskich między 330 a 320 pne.
Praca Pythéasa, De l'Océan ( Περτ τοκ Ωκεανού , Perì toû Ôkeanoû ) zniknęła, ale kilku starożytnych autorów przekazało nam jej fragmenty, głównie geograf Strabon ; Eratostenes , Polibiusz , Diodor z Sycylii i Pliniusz Starszy . Pyteasz nazywa wyspy αἱ Βρεττανίαι ( hai Brettaniai ), przetłumaczony na Wyspy Brytyjskie , ale używa również terminu Pretannike (en) . Ludy tych wysp określane są jako Πρεττανοί (Prettanoi), Priteni, Pritani lub Pretani. Nazwa Pritani mogła zostać przekazana Pyteaszowi przez Galów .
W czasach Cesarstwa Rzymskiego łacińska nazwa wysp to Britanni lub Brittanni .
Kronika anglosaska , których opracowanie jest zamawiany przez króla Alfreda Wielkiego w końcu IX XX wieku, zaczyna się to zdanie: Na wyspie Brytania 800 mil długości i 200 mil szerokości, a nie ma pięciu narodów na wyspie : angielski, walijski, szkocki, piktyjski i łaciński. Pierwszymi mieszkańcami byli Brytyjczycy, pochodzący z Armenii, którzy jako pierwsi zasiedlili Wielką Brytanię od południa. („Armenia” jest prawdopodobnie błędną transkrypcją Armoryki , regionu północno-zachodniej Galii .
W Historia regum Britanniae , Geoffroy de Monmouth dotyczy nazwy Bretanii do powstania królestwa tej samej wyspie przez Brutus de Troye , przedstawiony jako syn Ascagne .
W języku angielskim termin „Brytyjczycy” pierwotnie odnosił się do byłych Brytyjczyków, a zwłaszcza Walijczyków , uważanych za ich spadkobierców. Po aktów Unii (1707) , warunki brytyjskie i Brytyjczyk zastosowanie do wszystkich mieszkańców Królestwa Wielkiej Brytanii .
Walijskie słowo Brython zostało wprowadzone do języka angielskiego przez Johna Rhysa w 1884 roku, aby jednoznacznie zidentyfikować głośniki Brythonic Speakers Gaels .
Bretończycy , czyli dawnych mieszkańców Wielkiej Brytanii , w cenie, w czasie bezpośrednio przed podbojem rzymskim, wielu ludów i plemion, których Celtic znak jest udowodnione, zwłaszcza w południowej części wyspy, a przy ujściu Thames ; jednak „kiedy i jak wyspy – Bretania i Irlandia – stały się celtyckimi, jest nie mniej niż pewne” (Barry Raftery).
Jeśli stałe stosunki z lądem istniały w okresie Hallstatt (w pierwszej epoce żelaza ), archeologiczna produkcja wysp w tym okresie pozostaje zdecydowanie rodzima.
W czasie tej Tene , metalurgia żelaza występuje w obu wysp (od VII -go wieku przed erą chrześcijańską w Irlandii ). Ale to nie było aż do IV th wieku pne (i II E lub I st wiecznej Irlandii) na materiale archeologicznym obejmuje produkcji hutniczej Tene , to całkowicie dotrzymującemu starego Tene. Jednocześnie „społeczeństwo bretońskie” daje nam wiele wskazówek na temat bardzo silnej hierarchii, zdominowanej przez klasę arystokratyczną zdolną sprowadzać takie przedmioty z kontynentu.
Pod koniec III -go wieku przed chrześcijańskich emisji era walucie odbywających się w południowej części wyspy Wielkiej Brytanii , nie ma pieniędzy (za okres odpowiadający pre-Roman okresie wyspy Wielkiej Brytanii) nie została odkryta w Irlandii.
Pod koniec protohistorii kontynentalnej Cezar wspomina o inwazji Belgów na Bretanię w -75 roku . Świadczą o tym, być może ze względu na presję wywieraną przez Niemców na Belgów, zarówno meble wynalezione w południowo-wschodniej Anglii, jak i etymologia i nazwy niektórych plemion, takich jak Cantiaci , Catuvellauni i prawdopodobnie Atrebatowie. .
Bretonów należy również odróżnić od ludów lub grup ludów znanych ze źródeł starożytnych do okresu rzymskiego, których charakter celtycki jest niepewny lub fałszywy:
Od połowy V th wieku , nowych najeźdźców germańskich, że Anglosasi stopniowo pchnął Brytyjczyków na południe i ze wschodu na zachód wyspy Wielkiej Brytanii, podczas gdy irlandzki prowadziły naloty na zachodnim wybrzeżu Bretanii (jest to zresztą przy tej okazji że św. Patryk , który był Bretonem, został schwytany). W końcu założyli prawdziwe księstwa na wybrzeżach Walii i Szkocji. Jeśli te pierwsze zostały ostatecznie zmiażdżone, to drugie zrodziło Szkocję poprzez połączenie Dal Riady z brytyjskimi królestwami na północy. W tym okresie, dla których wiarygodne źródła są brakuje (są to „ ciemne wieki ” lub Dark Ages of angielskiej historiografii ), trochę Romanized populacje Celtic założona wielu „celtyckich królestw” na wyspie, zwłaszcza w obszarze Walii i inni wyemigrowali do Irlandii . Podobnie istnieje prawdopodobnie pierwsza przyczyna masowej emigracji Bretonów na półwysep Armorykański, która przyjęła wówczas nazwę Bretania .
Również we wczesnym średniowieczu na północno-zachodniej części wyspy Bretanii osiedlili się Celtowie z Irlandii , Szkoci . Później nazwali Kaledonię, która stała się Szkocją . To wyjaśnia, dlaczego, po VII XX wieku, obecność na wyspie celtyckich grup, którzy nie rozumieją ( Saint-Colomban ) każdy mówiąc językiem Brythonic , inni mówią język gaelicki .
Trzy języki celtyckie Brythonic reprezentują trzy gałęzie spadkobierców starożytnej wyspy Brytyjczyków:
Nazwa Bretania , z łac. Britannia , która oznacza po prostu kraj Bretonów, jest zachowana w nazwie dwóch geograficznie i politycznie odrębnych terytoriów: wyspy Wielkiej Brytanii na północy kanału La Manche i Bretanii Armorykańskiej . na południu, dawnego królestwa ówczesnego księstwa, zagranicznego prowincji i dziś regionie Francji, nazwę Armorican Brittany nie będąc synonimem Armoryka i „historycznym” nie (średniowieczna) Bretania odpowiadające oryginalnej kontynentalnej Bretanii.