18 th ARR t Boulevard Ney | |||
Sytuacja | |||
---|---|---|---|
Miasto | 18 tys | ||
Dzielnica |
Chapel Clignancourt Goutte-d'Or Grandes-Carrières |
||
Początek | 215, rue d'Aubervilliers | ||
Koniec | 27, avenue de Saint-Ouen | ||
Morfologia | |||
Długość | 3000 m | ||
Szerokość | 36 m | ||
Geokodowanie | |||
Miasto Paryż | 6683 | ||
DGI | 6743 | ||
Geolokalizacja na mapie: 18. dzielnica Paryża
| |||
Zdjęcia na Wikimedia Commons | |||
Ney Boulevard jest bulwar od 18 th dzielnicy z Paryża . Jest częścią pasa bulwarów zewnętrznych znanych jako „ boulevards des Maréchaux ”.
Bulwar zaczyna się przy rue d'Aubervilliers , przebiega przez Porte de la Chapelle , Porte des Poissonniers , Porte de Clignancourt i Porte de Montmartre, a kończy się przy Avenue de Saint-Ouen i Porte de Saint-Ouen , gdzie następuje bulwar Bessières . Ma długość 3000 metrów przy szerokości od 25 do 40 metrów.
Po osiągnięciu przez linię autobusową Petite Ceinture , Boulevard Ney jest teraz dostępny tramwajem linii 3b .
Tablica pamiątkowa na bulwarze.
Bulwar bierze swoją nazwę od marszałka cesarstwa Michela Neya ( 1769 - 1815 ), księcia Elchingen, księcia Moskwy, marszałka Francji .
Boulevard Ney jest częścią pierścienia bulwarów utworzonego od 1861 roku wzdłuż ściany Thiers , w miejscu rue Militaire . Obecną nazwę przyjął w 1864 roku.
Enklawa kolejowa, ugór, położona między magazynem Ney, rue d'Aubervilliers , rue de l'Évangile i rue de la Chapelle, zwana potocznie „ Zac Chapelle-Charbon ”, powinna stać się od 2020 r. Dużym terenem zielonym , Chapelle-Charbon park .
W drugiej enklawie kolejowej, znanej jako Chapelle International , na południe od bulwaru Ney znajduje się nowa dzielnica wokół rue Pierre Mauroy i rue des Cheminots , a także rue Eva Kotchever, w której znajduje się w szczególności nowa paryska szkoła i przedszkole.
10 czerwca 1918 roku , podczas pierwszej wojny światowej , pocisk wystrzelony przez Grosse Bertha eksplodował w koszarach Clignancourt na Boulevard Ney. Plik9 sierpnia 1918, nowy pocisk spadł na Boulevard Ney przed koszarami Clignancourt.
Jean Rolin w La Clôture , opublikowanym przez POL w 2002 roku, opisuje życie na Boulevard Ney i jego okolicach na początku XXI wieku.
Boulevard Ney to także jedno z miejsc paryskiej prostytucji (heteroseksualnej i transpłciowej ).