Roy Ayers

Roy Ayers Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Roy Ayers na koncercie w Cabaret Sauvage
w Paryżu , 22 lipca 2009. Ogólne informacje
Imię urodzenia Roy E. Ayers Jr.
Narodziny 10 września 1940
Los Angeles (Kalifornia) Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność muzyk , producent
Gatunek muzyczny funk , jazz , soul
Instrumenty fortepian , wibrafon , głos
aktywne lata od 1962 roku
Etykiety Atlantic Records , Polydor , Ichiban , Columbia Records

Roy Ayers ( Roy E. Ayers Jr. ), urodzony dnia10 września 1940w Los Angeles w Kalifornii jest aranżerem, kompozytorem, performerem, muzykiem multiinstrumentalistą i producentem US .

Biografia

Roy dorastał w Los Angeles , w rodzinie muzyków, jego ojciec był puzonistą, a matka pianistką. Uczył się gry na fortepianie i harmonii w swojej rodzinie i na studiach. W wieku pięciu lat Lionel Hamptona zaproponował mu parę młotków do wibrafonu , ale dopiero w wieku 17 lat zaczął poważnie traktować ten instrument. W 1958 roku zaczął grać z Phineasem Newborn Jr , Curtisem Amy , Teddy Edwards , Leroy Vinnegar , Vi Redd w zespole jazzowym, który ugruntował swoją pozycję po bebopie w 1962 roku.

Jego gra, pod wpływem Milta Jacksona i Cala Tjadera , charakteryzuje się wirtuozerią i pewnym wyczuciem melodii oraz umiarkowanym modernizmem. W 1963 roku wraz z Hamptonem Hawesem założył kwartet i został zatrudniony przez Geralda Wilsona i Jacka Wilsona. Wydał swój debiutancki album, West Coast Vibes w United Artists Records .

W 1966 roku Reggie Workman (basista kwartetu Johna Coltrane'a ) namówił Roya do przyłączenia się do jam session z Herbie Mannem w Lighthouse Club w Hermosa Beach, co zaowocowało czteroletnim stażem z wielkim flecistą, w tym jednym udziałem w jego arcydziele. Podziemia Memphis . Herbie Mann wyprodukowała swoje pierwsze trzy solowe albumy w Atlantic Records , bardzo jazzowe, które czasami patrzą jak Mann po stronie Brazylijczyka Antonio Carlosa Jobima .

W 1970 roku Roy opuścił Herbie Mann i przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie założył własną grupę Roy Ayers Ubiquity, otaczając się czołowymi muzykami, takimi jak Sonny Fortune , Billy Cobham , Harry Whitaker  ( fr ) , Omar Hakim i Alphonse Mouzon . Po kilku próbach i błędach po stronie jazz-rocka Herbiego Hancocka i jazzowej duszy Herbiego Manna, grupa szybko odnajduje swoją drogę, odrzucając bardzo funky jazz , który na przestrzeni dwunastu albumów, od 1970 do 1977, definitywnie zaznaczy brzmienie epoki. Podpisał niektóre z najczęściej powtarzanych piosenek wszechczasów, takich jak Everybody Loves the Sunshine  (w) (1976), a także inne projekty RAMP  (in) (inicjały Roy Ayers Music Project), których utwór Running Away pozostaje jednym z największych sukcesy 1977 roku.

Roy Ayers nie jest obcy ruchowi „  blaxploitation  ” (filmy wyprodukowane i wyreżyserowane w całości przez i dla czarnych poza hollywoodzkimi studiami). Jeśli ścieżki dźwiękowe skomponowane przez Isaaca Hayesa dla Shafta lub Curtisa Mayfielda dla Superfly są stosunkowo lepiej znane , to jeden z najbardziej znanych filmów Roya Ayersa dla Coffy ( Jack Hill , 1973), jeden z flagowych filmów aktorki Pam Grier spełniony gatunek, oscylujący w funku, soulu i R&B .

W 1980 roku podpisał płytę z założycielem afrobeatu , Felą Kuti , Music of multiple colours . Biała okładka na czarnym tle przedstawia ich twarze wpisane w wzór granic Nigerii . Zdecydowanie tańczący utwór, znacznie bardziej dyskotekowy niż wersja 2000 Blacks nagranych przez samą Felę, ostatecznie reprezentuje zauważalnie późną produkcję Africanist soul, nurt, który osiągnął swój rozkwit wśród muzyków afroamerykańskich w latach 1968-1975.

Lata 90. uświęciły go jako ważną i opiekuńczą postać acid jazzu i hip-hopu  ; w rezultacie stał się najczęściej samplowanym artystą na świecie obok Jamesa Browna i George'a Clintona , między innymi przez raperów .

W 2000 roku Roy Ayers wydał album zatytułowany Mahogany Vibe (2004). Opublikowano kilka kompilacji, w tym w 2005 Virgin Ubiquity składające się wyłącznie z niewydanych materiałów z lat 1976–1981. W 2008 r. Wystąpił w grze Grand Theft Auto IV jako gospodarz stacji radiowej Fusion FM .

Roy występował na koncertach we Francji, zwłaszcza z zespołem 22 lipca 2009w Cabaret Sauvage ,6 sierpnia 2010w Glazart w Paryżu , ponownie w Cabaret Sauvage dalej8 września 2012w ramach Jazz à la Villette Festival i wreszcie w New Morning les30 marca 2015 r i 11 grudnia 2015 r.

Wśród innych inspiracji Pharrell Williams uważa go za jednego z jego muzycznych sygnałów nawigacyjnych.

Dyskografia

Albumy studyjne

Nagrania publiczne

Kompilacje

Uwagi i odniesienia

  1. (w) Jonathan Ratner, "umieścić na Ayers Czy Still Divine: Pionierskie Vibe-ist on Tour Swoimi Funky All-Stars", w National Post , 1 st stycznia 2006 r.
  2. (w) Deardra Shulera "Roy Ayers próbkowane przez major Hip Hop Artist", w Nowym Jorku Beacon 1 st stycznia 2006 r.
  3. (w) Rick Massimo, „The Sound of Music - Roy Ayers Has That Jazz Vibe Going”, w The Providence Journal , styczeń 2005, s.  23 .
  4. (w) Deardra Shuler, „Roy Ayers: Everybody Loves His 'Sunshine' ', New York Amsterdam News , styczeń 2010.
  5. (w) „Fela Anikulapo Kuti * And Roy Ayers - Music Of Many Colours” na Discogs .
  6. Louis Victor, „From NWA to Dr Dre: Roy Ayers, najczęściej samplowany soulman w historii rapu” , w Télérama , 8 lipca 2015 r.
  7. (w :) Kate Butler, „Roy Ayers: [5 Final Edition]”, w Sunday Times , styczeń 2004.

Załączniki

Linki zewnętrzne