Magnetowid

VCR jest elektroniczne urządzenie przeznaczone do nagrywania i Odtwarzanie wideo i audio, sygnału , na taśmie magnetycznej lub kasetach wideo . Podobnie jak magnetofon przeznaczony do nagrywania dźwięku, korzysta z postępu przemysłowego w elektronice i nośnikach magnetycznych, które już obowiązują w audio.

Wynalazek

Plik 1 st czerwiec 1909, przodek magnetowidu został zaprojektowany przez francuskiego notariusza Constantina Senlecqa, który wyobraził sobie system magnetycznego zapisu obrazów na magnetycznym drucie stalowym. Zgłoszono patent, ale nie zbudowano żadnego prototypu. Plik10 stycznia 1927Brytyjczyk pochodzenia rosyjskiego Boris Rtcheouloff zgłasza patent na rejestrator na nośniku magnetycznym, przeznaczony do zapisywania programów telewizyjnych, na zasadzie „ telegrafu ” magnetofonu wynalazcy Valdemara Poulsena .2 marca 1927, pierwsze na świecie nagrania telewizyjne dokonał Anglik John Logie Baird . Zastanawia się nad przystosowaniem rejestratorów dźwięku, które wypalają dyski woskowe, do zapisywania niemych obrazów wideo. Plik25 października 1951słynny amerykański piosenkarz Bing Crosby prezentuje pokaz pierwszego magnetofonu w Los Angeles . Firma amerykańskiego artysty ma wyłączne prawo do dystrybucji pierwszych profesjonalnych magnetowidów opracowanych przez firmę Ampex . Urządzenie posiada cewkę magnetyczną, która może nagrywać łącznie nie więcej niż 16 minut. Publiczny program rozrywkowy piosenkarza może zatem zostać ponownie wyemitowany tego samego dnia na wschodnich i zachodnich obszarach Stanów Zjednoczonych, o ile wymaga tego różnica czasu.

Pierwszy profesjonalny magnetowid został wprowadzony na rynek od 1954 roku przez firmę RCA . Te wczesne magnetowidy nagrywały sygnały wideo wzdłużnie, podobnie jak magnetofony, na 2-calowej taśmie magnetycznej i zużywały znaczną długość taśmy magnetycznej, wykorzystując szybkość klatek wynoszącą dziewięć metrów na sekundę. Plik14 marca 1956, Ampex przedstawia prasie sfinalizowaną wersję swojego magnetowidu na konwencji w Chicago ( NAB ). Plik30 listopada 1956, Ampex wprowadza na rynek pierwszy produkowany masowo magnetofon. Ta duża szafa wymaga systemu wentylacji i chłodzenia. Rolkę taśmy magnetycznej należy wymieniać co godzinę. Nagrywa i odtwarza tylko w czerni i bieli. Kanał CBS Los Angeles nadaje swoje pierwsze regularne audycje na wideo. „Douglas Edwards and the News” to pierwszy nagrany wcześniej program wideo. Problem zużycia taśmy rozwiązuje się, rejestrując sygnały wideo poprzecznie do przesuwu taśmy, używając obrotowych głowic wideo, zmniejszając prędkość taśmy do 38 centymetrów na sekundę. Wśród inżynierów zaangażowanych w ten wynalazek byli Charles Ginsburg, Charles Anderson, Ray Dolby, Shelby Henderson, Alex Maxey i Fred Pfost. Plik1 st październik 1957, pierwsza nagrywarka i odtwarzacz programów telewizji kolorowej zostaje wprowadzona na rynek przez firmy Ampex i RCA. Dwie amerykańskie serie będą miały kolor „ampexed”.

W 1959 roku japońska firma Toshiba wprowadziła innowacje, rejestrując sygnały wideo w tak zwany sposób „helikalny” za pomocą jednego obracającego się bloku wideo. W 1964 roku technologia ta została udoskonalona przez holenderską firmę Philips, która dodała drugą głowicę wideo do obrotowego bloku. W 1968 roku proces ten został wdrożony w konsumenckich magnetowidach przy użyciu ½-calowych taśm magnetycznych. Ta technika nagrywania sygnałów wideo jest zachowana dla wszystkich produkowanych później profesjonalnych i konsumenckich rejestratorów wideo.

Profesjonalne formaty

Technika analogowa:

1954 : RCA wprowadza magnetowid z „podłużnym” nagrywaniem sygnałów wideo na 2-calowej taśmie magnetycznej;
1956 : Ampex wprowadza na rynek magnetowid z „poprzecznym” nagrywaniem sygnałów wideo na 2-calowej taśmie magnetycznej;
1959 : Toshiba wprowadza magnetowid z „helikalnym” nagrywaniem sygnałów wideo na 2-calowej taśmie magnetycznej;
1970 : 1-calowy magnetofon marki Sony , Ampex i Fernseh niemieckiej firmy Robert Bosch GmbH ;
1971 : 1 st kasety wideo The U-Matic z Sony pomocą taśmy magnetycznej ¾ cal; jest używany głównie przez firmy i szkoły;
1982 : Magnetofon kasetowy Betacam zrodzony z sojuszu Sony i Thomson ; stał się standardem dla studiów telewizyjnych na całym świecie; na początku Betacam używał tylko kaset identycznych z kasetami Betamax firmy Sony, której był pochodną dla profesjonalistów; później pojawiły się tzw. kasety „wielkoformatowe”;

Technika cyfrowa

1993 : cyfrowy rejestrator wideo Betacam ;
Rejestrator wideo DVCAM .

Formaty konsumenckie

Technika analogowa

Ważne daty w ewolucji analogowego wideo:

1968: Philips i Sony wprowadzają różne modele magnetowidów szpulowych wykorzystujących ½ cala taśmy magnetycznej;
Marzec 1972 : Philips wprowadza na rynek pierwszy magnetowid kasetowy do powszechnego użytku, VCR ( magnetowid ) o pojemności nagrywania 45 minut (pojawił się na rynku francuskim w 1975 r. I zniknął w 1977 r.);
listopad 1975 : Sony sprzedaje urządzenie Betamax z, na początku, możliwością nagrywania wynoszącą 60 minut; wkrótce potem miał maksymalną pojemność nagrywania 3 godzin i 35 minut dla modeli europejskich i do 5 godzin dla modeli japońskich i amerykańskich w trybie długiego odtwarzania (przybył do Francji wWrzesień 1978 i zniknął w 1983 r., ale nadal był produkowany na rynek niemiecki, angielski i inne do 1985 r. i do 2002 r. tylko na rynek japoński i amerykański);
Luty 1976 : JVC sprzedaje VHS ( Video Home System ) z maksymalną pojemnością nagrywania wynoszącą 3 godziny od początku, następnie przesunięty do 4 godzin, następnie 5 godzin i wreszcie 10 godzin w trybie długiego odtwarzania (przyjazd do Francji wMaj 1978 zaginął w 2006 r.);
Sierpień 1977 : Nowa wersja długo grać dla magnetowidu z Philips o pojemności zapisu w 2 godziny i 30 minut i było niezgodne z jego starszy brat, VCR „standard” z przyczyn technicznych, chociaż przy użyciu tej samej kasety (przyjazd we FrancjiPaździernik 1977 zaginął w 1979 r.);
Czerwiec 1978 : Grundig sprzedaje standard Super Video (SV), który był bezpośrednią pochodną magnetowidu, z którym korzystał z tej samej kasety, ale z którym był niezgodny; zrewolucjonizował czas nagrywania, osiągając od momentu wydania czas nagrywania wynoszący 5 godzin, wobec 3 godzin i 35 minut dla Betamax , 3 godziny dla VHS , 2 godziny i 30 minut dla VCR LP (przyjazd do Francji wListopad 1978 i zniknął w 1979 r.).
1979: Philips i Grundig wprowadzają na rynek V2000 lub Video 2000, który ma ogromną przewagę nad swoimi konkurentami w zakresie używania kaset wideo, które można nagrywać po obu stronach (jak kaseta audio), a tym samym skracając czas nagrywania do 8 godzin na kasetę (2 x 4 godziny) (przybył do Francji w 1979 r., zniknął w 1983 r.), ale nadal był rozwijany głównie na rynki niemiecki, angielski itp. do 1988 r. wprowadzając ulepszenia, takie jak stereo, długie odtwarzanie, zwiększające pojemność nagrywania do 16 godzin na kasetę (2 x 8 godzin).

Ostateczny standard powinien zostać stworzony dla ogółu społeczeństwa w 1979 roku: LVR (in) ( Longitudinal Video Recorder ) opracowany przez BASF , ten standard był wyjątkiem do nagrywania wspomnianych sygnałów wideo w postaci helikalnej, rejestrującej tak wzdłużnie, ze stałą głowicą wideo. Taśma ½ cala zawarta w kasecie „dłużnik” (taśma została odebrana przez tacę znajdującą się w magnetowidzie, stąd brak możliwości wysunięcia kasety bez uprzedniego przewinięcia) przewijała się z prędkością 4 m / s i zawierała 72 ścieżki , każdy zbadany w 2 min 30 s. Zmiana z jednej ścieżki na drugą została dokonana przez mikro silnik „krok po kroku” przymocowany do głowicy wideo w ciągu 20 ms i pamięć przechowującą 80 ms wideo, aby uniknąć przecięcia podczas zmiany ścieżek. Oferował autonomię nagrywania wynoszącą 30 minut. Oczywiście autonomia zostałaby rozszerzona, gdyby jej rozwój był kontynuowany. Toshiba wyprodukowała również magnetowid typu LVR z pewnymi różnicami, jednak liczba ścieżek wzrosła z 72 do 220, autonomia nagrywania wydłużona do trzech godzin i niekończący się proces kasetowy.

Technika cyfrowa

Istnieje kilka standardów cyfrowego nagrywania wideo na taśmie magnetycznej, na przykład DV , miniDV , Digital-S itp. Jednak żaden z nich nie pojawił się jako zamiennik dla domowych magnetowidów. Preferowali płytę DVD do nadawania nagranych utworów i cyfrową nagrywarkę wideo (dysk twardy) do nagrywania programów telewizyjnych. Nawet w przypadku kręcenia, nagrywanie wideo na taśmie magnetycznej zostało w pierwszej dekadzie XXI wieku wyparte przez nagrywanie na dysku twardym lub karcie pamięci .

Historia

Pierwsze magnetowidy związane są z rozwojem telewizji i przez długi czas służyły wyłącznie profesjonalistom.

W 1980 roku , producenci umieścić modeli na rynku w przystępnej cenie i łatwy w obsłudze dla początkujących wideo.

Rywalizowało wówczas kilka technologii: VCR firmy Philips , Betamax firmy Sony , V2000 firmy Philips i VHS firmy JVC .

Jakość obrazu Betamax była nieco wyższa, ale jego czas nagrywania był niewystarczający dla potrzeb ogółu odbiorców, którzy chcieli nagrywać całe filmy na jednym nośniku. Z powodu tej słabości Betamax był popularny tylko wśród wymagających amatorów. V2000, pomimo znacznie wyższej jakości, nie zyskał przyczepności i przestał być produkowany.

Dla wielu wybór technologii był podyktowany bardziej ofertą wideo VHS w klubie wideo niż właściwościami produktu.

Po wycofaniu się firmy Panasonic w 2012 roku Funai , ostatni producent magnetowidów VHS, poinformował wlipiec 2016 koniec produkcji ostatniego istniejącego modelu, którego roczna produkcja w 2015 roku wyniosła 750 000 sztuk, daleko od 15 milionów w 2000 roku.

Uwagi i odniesienia

Omar Belkaab, „ Farewell: nigdy więcej magnetowidów VHS nie będzie już produkowanych ” , na Numerama ,21 lipca 2016 r(dostęp 22 lipca 2016 ) .

Zobacz też

Linki zewnętrzne

( fr ) Artykuł okolicznościowy
(en) Artykuł dotyczący skutków społecznych