Khalifa Haftar (ar) خليفة بلقاسم حفتر | ||
Generał Khalifa Haftar w 2011 roku. | ||
Narodziny |
7 listopada 1943 Ajdabiya , Libia |
|
---|---|---|
Pochodzenie | Libijski | |
Wierność |
Libijska Arabska Dżamahirijja (do 1987) Tymczasowa Rada Narodowa (2011) Izba Reprezentantów (2014-2021) Rząd Jedności Narodowej (od 2021) |
|
Stopień |
Generał porucznik Maréchal (według Izby Reprezentantów ) |
|
Przykazanie | Naczelny Dowódca Libijskiej Armii Narodowej (od 2015) | |
Konflikty |
Wojna Jom Kippur Konflikt Czad-Libia Pierwsza wojna domowa w Libii Druga wojna domowa w Libii |
|
Wyczyny broni |
Bitwa w Zatoce Sirte 3 e Bitwa pod Brega Bitwa pod Benghazi |
|
Khalifa Belqasim Haftar Alferjani (po arabsku : خليفة بلقاسم حفتر الفرجاني , Ḫalīfa Bilqāsim Ḥaftar Alferjani ), urodzony dnia7 listopada 1943w Ajdabiya , jest libijskim żołnierzem , marszałkiem i głównodowodzącym Libijskiej Armii Narodowej od 2015 roku.
Khalifa Haftar pochodzi z plemienia Ferjany, którego twierdzą jest miasto Sirte , miejsce urodzenia pułkownika Mouammara Kaddafiego .
W 1963 roku Khalifa Haftar wstąpił do Królewskiej Akademii Wojskowej w Bengazi , gdzie spotkał pułkownika Kadafiego. Członek Ruchu Wolnych Oficerów , brał udział z sobą i innymi towarzyszami w zamachu stanu1 st wrzesień 1969przeciwko reżimowi króla Idrisa I er . W związku z tym zneutralizował amerykańską bazę lotniczą Wheelus , położoną niedaleko Trypolisu , która była wówczas filarem obecności Stanów Zjednoczonych na Morzu Śródziemnym. Ostatecznie zostanie zrobione bez oddania strzału.
Twierdzi, że a posteriori szybko zdystansował się od Muammara Kadafiego, którego zachowanie uważa za zbyt autorytarne. W 1973 r. Ten ostatni wysłał go jako negocjatora z prezydentem Anouarem el-Sadatem w celu przygotowania Libii do udziału w wojnie Jom Kipur przeciwko Izraelowi. Podczas tego konfliktu dowodził jednostką czołgów, która przekroczyła linię Bar-Lew , łańcuch umocnień wzniesionych przez państwo hebrajskie wzdłuż Kanału Sueskiego . Otrzymuje Medal Synaj.
W 1978 r., A następnie w 1983 r. Został wysłany do Moskwy na szkolenie w radzieckiej szkole sztabu generalnego.
Szef libijskich sił ekspedycyjnych armii Muammara Kadafiego , bierze udział w operacjach utrzymania nielegalnej obecności Libii na pasie Aouzou , na granicy czad-libijskiej. Samozwańczy prezydent Czadu, Hissène Habré , dezerter rządu jedności narodowej Goukouni Oueddei , wspierany przez Francję i Stany Zjednoczone, prowadzi 11200 ludzi przeciwko 21 400 Libijczykom i ich sojusznikom podczas operacji Manta, a następnie operacji Krogulec . Te ostatnie są bite13 kwietnia 1987podczas bitwy pod Ouadi Doum , a Khalifa Haftar zostaje wzięty do niewoli w N'Djamena .
W końcu prosi o spotkanie z Hissane Habré i mówi mu, że jest teraz przeciwny Kadafiemu, co pozwala mu na uwolnienie wraz z większością pozostałych więźniów. Wspierany przez Stany Zjednoczone pod koniec lat 80. został przywódcą „Haftar Force” z siedzibą w Czadzie. Składająca się z około 2000 Libijczyków schwytanych ze swoim przywódcą, ta grupa wyposażona przez Waszyngton miała zaatakować Libię w celu obalenia Kadafiego. Ale siły Haftar musiały zostać pilnie eksfiltrowane w 1990 roku, kiedy Idriss Déby doszedł do władzy w N'Djamena . Nowy czadyjski siłacz był pod silną presją ze strony Kadafiego, aby przekazać generała. Ponadto zakończenie zimnej wojny przetasowuje karty dyplomatyczne, Francja pragnąca rozwijać stosunki z Libią i nie stawiając już na porządku dziennym obalenia Kadafiego.
Stany Zjednoczone zorganizowały transport powietrzny z przystankami w Nigerii i Zairze dla swoich ludzi; wyjechał na wygnanie do Stanów Zjednoczonych, gdzie wylądował w Waszyngtonie20 grudnia 1990. Byli żołnierze libijscy korzystają następnie z programu przeznaczonego dla uchodźców (lekcje języka angielskiego, szkolenia zawodowe i pomoc medyczna) i są rozprowadzani w kilku stanach kraju. Khalifa Haftar osiedla się w Wiedniu , niedaleko Langley , siedziby CIA . Odpowiadanie na wywiad wGrudzień 1991potwierdza, że byli kombatanci Libii przechodzą regularne szkolenia wojskowe. W 1995 roku opublikował broszurę: „ Zmiana w Libii, polityczna wizja przemiany siłą” .
Jest aktywny, przenosi się do Genewy , Madrytu lub Sofii , aby przygotować nowy zamach stanu przeciwko Kadafiemu. To musi nastąpić19 października 1993ale wreszcie fala aresztowań rozpoczęła się na tydzień przed operacją, która zagrozi projektowi. Niektórzy spiskowcy zostają straceni; dwóch braci Khalify Haftara zostało skazanych na 15 i 20 lat więzienia.
W 2011 roku wrócił do Libii, aby wesprzeć powstanie . 24 marca rzecznik armii ogłosił, że objął dowództwo nad armią rebeliantów. Brał udział w bitwie w Zatoce Sirte i trzeciej bitwie pod Brega . W Bengazi jest jednym z przywódców wojskowych Tymczasowej Rady Narodowej (CNT) wraz z generałem Abdelfattah Younèsem (zamordowany w 2011 r.). Po upadku Kadafiego został mianowany18 listopada 2011szef sztabu armii, rozgniewany islamistów, którzy uważają go za „człowieka Amerykanów”. Ten tytuł jest jednak nieoficjalny. Ostatecznie udał się na emeryturę do swojego domu w Benghazi.
W latach 2011-2013 przebywał w Wirginii w Stanach Zjednoczonych.
W 2014 r. Państwo nie zdołało zjednoczyć licznych ugrupowań zbrojnych, które odmawiały poddania się władzy regularnej armii, utworzyło własne siły zbrojne. Krytykuje cudzoziemców za to, że przybyli do Libii wzbogacić się, a następnie wyjeżdżali, i krytykuje bezczynność rządu dotyczącą braku bezpieczeństwa. Początkowo prezentowany przez media jako „śmieciowy generał” , zyskał wiarygodność, jednocząc część armii i plemion przeciwko islamistom z Al-Kaidy . W zdobywaniu władzy ma wsparcie federalistów Rady Cyrenajki (kierowanej przez Ibrahima Jebrana z Tobrukiem ), sił specjalnych z regionu wschodniego, oddziałów sił powietrznych i niektórych milicji.
Zapowiada 14 lutego 2014inicjatywa, która przewiduje zamrożenie Kongresu Generalnego (parlamentu), rządu i tymczasowej konstytucji. Mówi, że to nie jest zamach stanu, a libijskie władze rozpraszają pogłoski o zamachu stanu w kraju. Plik18 maja, paramilitarna milicja, której dowodzi, atakuje Parlament. Jednocześnie prowadzi ofensywę przeciwko islamistom w Bengazi, których określa jako „terrorystów”. Plik2 marca 2015 r, został mianowany głównodowodzącym Libijskiej Armii Narodowej . Kraj został wówczas podzielony między Zachód, w rękach islamistycznej koalicji Fajr Libia , a Wschód (w tym Bengazi ), na czele z generałem Haftarem. Jednak spora liczba salafitów walczy w oddziałach generała Haftara.
W wrzesień 2016, zostaje awansowany na marszałka przez parlament Tobruku . W 2017 roku Haftar ogłosił, że jest gotowy do współpracy z Rosją i Stanami Zjednoczonymi w walce z terroryzmem. Wspierają go również Egipt i Zjednoczone Emiraty Arabskie . Plik2 maja 2017 r, spotyka Fayeza el-Sarradża w Abu Zabi po raz pierwszy od powołania go na stanowisko przewodniczącego Rady Prezydenckiej. Dwaj bohaterowie zapowiadają zbliżającą się publikację komunikatu prasowego o porozumieniu.
Plik 25 lipca 2017 r, spotkanie międzylibijskie pod egidą rządu francuskiego w Château de La Celle w obecności Prezydenta Republiki Emmanuela Macrona i Ministra Spraw Zagranicznych Jeana-Yvesa Le Driana ; Spotkanie kończy się podpisaniem porozumienia między Fayez el-Sarraj i marszałkiem Haftarem, którzy zobowiązują się do zawieszenia broni w Libii . Plik17 grudnia 2017 rpo dwóch latach od podpisania porozumień ze Skhiratu marszałek Haftar potwierdza, że mandat Rady Prezydenckiej, uznawany przez społeczność międzynarodową, ale którego nigdy nie uznała, dobiegł końca.
Uważany za silnego człowieka wschodniej Libii, pod koniec 2017 roku obrócił sytuację polityczną na swoją korzyść, kontrolując dużą część kraju, ze szkodą dla rządu porozumienia narodowego. Prezentuje się również jako ucieczka do ewentualnego przewodzenia krajowi w nadchodzących latach. Następnie otacza się małym kręgiem, składającym się z dwóch jego synów, Saddama i Khaleda, którzy dowodzą brygadami, podczas gdy pozostali synowie Okba i Sadiq doradzają mu w sprawach gospodarczych i dyplomatycznych. Aoun al-Ferjani, jest jego prawą ręką wojskową. Ponadto w rządzie Tobruku Salim Mahmoud al-Ferjani stoi na czele Bezpieczeństwa Państwa, Balgassem al-Ferjani Internal Security, a Ayoub al-Ferjani jest odpowiedzialny za inwestycje wojskowe. Wreszcie, jego doradcą politycznym jest Fadel el-Dib.
Plik 4 kwietnia 2019 r, Marszałek Haftar wzywa do marszu na Trypolis. Jego oświadczenie wywołało ofensywę w Trypolisie i przybycie Libijskiej Armii Narodowej u bram stolicy. Sytuacja ta skłania do reakcji społeczności międzynarodowej, która domaga się spokoju i unikania wojny domowej.
Plik 3 stycznia 2020 rKhalifa Haftar wzywa do „ogólnej mobilizacji” w obliczu możliwej interwencji tureckiej.
Od 2018 r. Haftar zbliża się również do syryjskiego reżimu Baszara al-Assada : sojusz ten zostaje sformalizowany 3 marca 2020 r. Poprzez podpisanie porozumienia o ponownym otwarciu libijskiej ambasady w Damaszku.
27 kwietnia 2020 roku ogłosił przekazanie swojej armii władzy z rządu Wschodu.
Jego żona i jeden z synów mieszkają w Kairze.