Galileusz (uczony)

Galileusz Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Portret Galileusza autorstwa Giusto Sustermansa w 1636 r. Kluczowe dane
Narodziny 15 lutego 1564 r
Piza ( Księstwo Florencji )
Śmierć 8 stycznia 1642 r
Arcetri k. Florencji ( Wielkie Księstwo Toskanii ) 
Obszary astronomia , matematyka , fizyka
Instytucje Uniwersytet w Pizie
Uniwersytet w Padwie
Znany z Astronomia , kinematyka , dynamika , heliocentryzm , luneta refrakcyjna , mechanika

Podpis

Galileo ( włoski  : Galileo Galilei ), urodzony w Pizie w 1564 roku i zmarły w Arcetri koło Florencji dnia8 stycznia 1642 r(77 lat) jest matematykiem , geodeta , fizyk i astronom włoski z XVII -tego  wieku .

Wśród jego osiągnięć technicznych, doskonalił i wykorzystali teleskop astronomiczny , doskonalenie holenderskiego odkrycia danego teleskopu podejście w celu osiągnięcia szybkich i wczesne obserwacje, które zakłócić podstawy astronomii . Ten naukowiec ten sposób stwarzane jako obrońcy Kopernika podejścia do modelowania części Wszechświata , proponując przyjęcie heliocentryzmu i satelitarne ruchów . Jego obserwacje i uogólnienia następnie wpadł na krytykę z filozofów, którzy obsługiwanych Arystoteles (proponując stabilną geocentrism , klasyfikację organów i istot, niezmienną kolejność elementów oraz regulowany wydzielanie substancji) i naukowców dołączonych do Ptolemeusza modelu. , A także do części teologów w Kościele rzymskokatolickim i protestanckich Kościołów . Galileusz, który nie miał bezpośrednich dowodów na ruch ziemski, czasami zapominał o ostrożności zalecanej mu przez jego religijnych opiekunów.

W swoim opusie dotyczącym komet z 1623 r. opowiada się za „matematycznym zapisem księgi wszechświata”. Jeśli Galileusz nie przyczynił się do rozwoju algebry , stworzył jednak nowe i niezwykłe prace nad ciągami , pewnymi krzywymi geometrycznymi i uwzględnianiem nieskończenie małych .

Poprzez jego studia i liczne eksperymenty, czasami tylko myślowe, dotyczące równowagi i ruchu ciał stałych, w szczególności ich upadku, ich prostoliniowego przesunięcia, ich bezwładności, a także przez uogólnienie pomiarów, w szczególności czasu przez isochronism wahadła i odporności materiałów , to toskańska badacz podwaliny mechaniki z kinematyki i dynamiki . Od 1680 roku uważany jest za twórcę fizyki , która stała się pierwszą ze współczesnych nauk ścisłych .

Pierwsze lata

Galileo Galilei (Galileo), syn Vincenzo Galilei i Giulii Ammannati , jest najstarszym z ich siedmiorga dzieci. Rodzina Florentine należy do szlachty i utrzymuje się z handlu w Pizie . Jego ojciec Vincenzo Galilei jest lutnistą , muzykiem , śpiewakiem i autorem w 1581 roku Dialogue de la musique moderne . Bierze udział w sporach dotyczących teorii muzyki .

Dzieciństwo

Galileo bardzo wcześnie wykazał się świetnymi zdolnościami manualnymi. Jako dziecko bawił się robiąc modele maszyn, które widział.

Kształcił się z rodzicami do 10 roku życia. Następnie przenieśli się do Florencji i powierzyli go księdzu z sąsiedztwa, Jacopo Borghini, na dwa lata. Następnie Galileo wszedł do klasztoru w Santa Maria de Vallombrosa i otrzymał wykształcenie religijne tam. Wepchnięty do nowicjatu przez swoich mistrzów, nie kontynuował kariery kościelnej zbyt długo: ojciec, korzystając z choroby oczu syna, sprowadził go z powrotem do Florencji w 1579 r .

Dwa lata później Vincenzo Galilei zapisał go na uniwersytet w Pizie, gdzie uczęszczał na kursy medycyny (śladami jednego ze swoich chwalebnych przodków, magistra (mistrza) Galilaeusa de Galilaeis), (1370 - ~ 1450 ), ale nie pokazując żadnego zainteresowanie nim. Wrócił do Florencji w 1585 roku, nie kończąc studiów ani nie uzyskując dyplomu.

Odkrycie jego powołania

Od 1583 Galileusz został wprowadzony do matematyki przez Ostilio Ricci , przyjaciela rodziny, ucznia Tartaglia . Chociaż Ricci był mało znanym uczonym, miał zwyczaj, rzadki w tamtych czasach, łączenia teorii z praktyką poprzez doświadczenie. Był także pod wpływem Giovanniego Battisty Benedettiego , innego ucznia Tartaglia.

W wieku dziewiętnastu lat odkrył, mierząc puls, regularność drgań żyrandoli katedry w Pizie. Powrót do domu, porównuje drgania dwóch wahadeł i działa na prawie isochronism od wahadeł , z których Holender Christiaan Huygens odkrywa prawdziwe prawo rygorystycznej isochronism (wymagającą wynalazek innego izochronicznej RUCH: cykloidalnePrzekładnie wahadło natomiast prosty Galileo wahadła nie jest idealnie izochroniczny) ingrudzień 1659, etap odkrycia nowej nauki: Mechanika Galileusza .

Galileusz obserwuje prawidłowość ruchu wahadła prostego i opisuje go w 1638 roku. Twierdzi, że okres wahadła nie zależy od jego masy, ale od jego długości i określa prawo o okresach: kwadraty okresów oscylacji są proporcjonalne do długości wahadeł.
Formuła (w ramach aproksymacji małych oscylacji) jest dziś wyrażona w postaci:

z okresem drgań, długością wahadła i intensywnością grawitacji.

Galileusz zaczął studiować medycynę, ale nie mając zamiłowania do medycyny i filozofii Arystotelesa , porzucił je. Dzięki Euklidesowi , który go olśnił, Galileusz skierował swoje studia na matematykę. Odtąd twierdzi, że jest Pitagorasem , Platonem i Archimedesem i jest przeciwny geocentryzmowi Arystotelesa. W nurcie humanistycznym napisał też ostrą broszurę na temat zawodu nauczyciela swoich czasów. Dwa lata później wrócił do Florencji bez dyplomu, ale z wielką wiedzą i wielką ciekawością naukową.

Z Florencji do Pizy (1585-1592)

Galileo zaczyna wykazując kilku twierdzenia o ciężkości pewnych stałych w jego Theoremata około centrum gravitatis solidum , w 1586 zobowiązuje się odtworzyć wagi hydrostatycznej z Archimedesa lub Bilancetta. Jednocześnie kontynuował studia na oscylacje o ciężkim wahadła i wynalazł pulsometr . To urządzenie pomogło zmierzyć puls i zapewniło wzorzec czasu, którego wówczas nie było. Rozpoczął także studia nad spadającymi ciałami .

Od powrotu z Pizy były student bywał w kręgach melomanów we Florencji, drogiej ojcu, znakomitemu teoretykowi muzyki. Prowadzi tam wykłady naukowe o sztuce i literaturze. Syn Galileo zostaje w ten sposób dostrzeżony przez wieczernik kardynała del Monte , który w polityce półwyspu popiera partię francuską. W 1588 roku został zaproszony przez Accademia Fiorentina (Florentine Academy) do obecnych dwóch lekcji w formie, miejscu i wymiarze z Dantego piekło .

Poza różnorodną działalnością na próżno poszukuje pracy jako profesor geometrii czy matematyki na uniwersytecie. Śmierć jego ojca, który ciężko zachorował w 1589 roku, sprawiła, że ​​zadanie to stało się kluczowe, ponieważ musiał teraz sam utrzymywać rodzinę. Następnie starał się spotkać, między innymi wielkimi postaciami, z którymi już korespondował, jezuitą o. Christophorusem Claviusem , czołową postacią matematyki w Kolegium Papieskim . Pomaga mu także matematyk Guidobaldo del Monte . Ten ostatni poleca Galileę wielkiemu księciu Ferdynandowi I erowi Toskanii , który mianował go katedrą matematyki Uniwersytetu w Pizie za 60 koron rocznie, co jest nędzą. Jego lekcja inauguracyjna odbywa się w dniu12 listopada 1589.

W 1590 i 1591 roku , odkrył Cycloid i wykorzystał je wyciągnąć łuki na mostach .

Eksperymentował także ze spadającymi ciałami i napisał swoją pierwszą pracę o mechanice, De motu (Ruch). Sama rzeczywistość tych „doświadczeń” jest obecnie szeroko kwestionowana i uważana za wymysł jego pierwszego biografa, Vincenzo Vivianiego . Tom ten zawiera nowe na tamte czasy pomysły, ale nadal eksponuje, oczywiście w celu dostosowania się do ograniczeń oficjalnego oświaty, zasady szkoły arystotelesowskiej i systemu Ptolemeusza . Galileusz uczył ich przez długi czas, przekonany o poprawności systemu kopernikańskiego , ale z braku namacalnych dowodów.

Uniwersytet w Padwie (1592-1610)

W 1592 roku Galileusz wyjechał, aby uczyć na uniwersytecie w Padwie , gdzie pozostał przez 18 lat. Odejście od Pizy, po trzech latach, wynika ze sporu z synem wielkiego księcia Ferdynanda I er Toskanii . Ta nowa posada w Padwie została mu zaoferowana przez kardynała Del Monte. Jest znacznie lepiej opłacany i cieszy się domem, który nie zawaha się wynająć częściowo swoim zagranicznym studentom, nawet jeśli oznacza to mieszkanie z nimi podczas lekcji. Ponadto oferuje świetne zaplecze badawcze.

Padwa , w której pracują rzemieślnicy z metalu i drewna, znawcy odlewnictwa i stolarki , należała do potężnej Republiki Weneckiej , która gwarantowała Galileuszowi wielką swobodę intelektualną, będąc tam bardzo potężną Inkwizycją . Mimo że Giordano Bruno został przekazany inkwizycji przez patrycjuszy republiki, Galileusz mógł bez większych problemów prowadzić swoje badania. Wenecja jest wtedy bardzo znana ze swojego arsenału i całego swojego rzemieślniczego i technicznego know-how, które oferuje Galileo wielkie możliwości. Ważny szczegół, wielkie republikańskie miasto słynie również z jakości przemysłu szklarskiego, chronionego na wysepkach Murano. Zamieszka skromnie w mieście „Serenissima”, ze swoją partnerką i dziećmi.

Galileo uczy mechaniki stosowanej, matematyki, astronomii i architektury wojskowej . Nawiązuje owocną współpracę z warsztatami fundatorów i stolarzy, co pozwala mu rozwijać ze swoimi uczniami eksperymenty z ruchem brył. Następnie publicznie wyznawał system Ptolemeusza , nie odważając się jeszcze przeciwstawić przyjętym ideom, choć już osobiście przyjął system Kopernika . Jego lekcje mechaniki odniosły znaczny sukces, wykraczający daleko poza ramy Republiki Weneckiej, a ojciec Mersenne opublikuje we Francji w 1634 roku Mechanika Galilei .

Od śmierci ojca w 1591 r. Galileusz musiał dbać o potrzeby rodziny: jest w szczególności poręczycielem posagu jednej ze swoich sióstr, dziesięciokrotnie wyższej niż jego pensja, i będzie musiał to robić do końca życia. życie pomagać finansowo swojemu bratu Michelagnolo Galilei lub znosić narastającą niestabilność matki (zadłużony wiedział, że po powrocie do Florencji zostanie osadzony w więzieniu). Galileo jest zmonopolizowany przez swoje zadania dydaktyczne i badawcze: udziela wielu prywatnych lekcji bogatym studentom, których mieszka w swoim domu. Był jednak kiepskim menedżerem i dopiero sprzedaż przyrządów naukowych ( termometr Galileo , waga hydrostatyczna), a zwłaszcza pomoc finansowa jego protektorów i przyjaciół, umożliwiła mu zbilansowanie rachunków.

W 1593 napisał Trattato di Forticazioni (traktat o fortyfikacjach) i Trattato di Meccaniche (traktat o mechanice) dla swoich prywatnych uczniów. Prace Galileo pozwalają na lepszą skuteczność ciężkiej artylerii (ustalają, że broń musi być skierowana pod kątem 45°, aby uzyskać maksymalny zasięg) i nie jest przedmiotem żadnego sporu.

W 1597 roku poprawiła się i wyprodukowała kompas proporcji , w geometryczny i wojskowy kompas , przodka suwak logarytmiczny , który cieszył się wielkim sukcesem komercyjnym. Instrukcję użytkowania napisał dopiero dziewięć lat później.

W 1599 Galileusz pomógł założyć Accademia dei Ricovrati (Akademię Odkrywców) z ojcem Federico Cornaro . W tym samym roku sprowadził mechanika Marc'Antonio Mazzoleniego do warsztatu na parterze swojego domu, aby według własnych planów wytwarzał i sprzedawał przyrządy naukowe.

W tym samym roku Galileusz poznaje Marinę Gambę , młodą Wenecjankę ze skromnej rodziny, z którą utrzymuje romans do 1610 roku (nie są małżeństwem i nie mieszkają pod jednym dachem). W 1600 roku urodziła się jego pierwsza córka Virginia, w 1601 jej siostra Livia , a w 1606 syn Vincenzo . Po separacji (bezkonfliktowej) pary Galileo opiekuje się dziećmi. Później umieści swoje córki w klasztorze w Arcetri . Jej najstarsza córka, Virginie, została siostrą Marie Celeste jako córka naukowca zafascynowanego gwiazdami.

Według Guillaume Libri , Galileusz eksperymentował około 1602-1603, urządzenie przeznaczone do obserwowania zmian temperatury lub termoskopu i pokazało efekty Castelliemu . Ale prymat odkrycia nie może być potwierdzony.

Rok 1604

1604 to annus mirabilis , wyjątkowy rok dla Galileusza, który kończy 40 lat:

Wznawiając swoje badania nad ruchem , Galileusz pokazuje, że pociski poruszają się po parabolicznych trajektoriach w próżni .

Od 1606 do 1609

W 1606 roku Galileusz i dwóch jego przyjaciół zachorowało tego samego dnia na tę samą chorobę zakaźną . Tylko Galileusz przeżył, ale do końca życia pozostanie kaleką z powodu reumatyzmu .

Przez następne dwa lata naukowiec badał zwory magnesów . Jego prace do dziś można oglądać w Muzeum Historii Nauki ( Istituto e Museo di Storia della Scienza ) we Florencji .

Okulary

Ulepszenie teleskopu

W maju 1609 Galileusz otrzymał z Paryża list od Francuza Jacques'a Badovere  (en) , jednego z jego byłych uczniów, który potwierdził uporczywą pogłoskę o istnieniu teleskopu zaprojektowanego przez holenderskiego optyka Hansa Lippershey'a w 1608 roku, oraz pozwalając zobaczyć odległe obiekty.

Powszechnie produkowany w Holandii i Francji teleskop jest przede wszystkim popularną zabawką, która około siedmiokrotnie powiększa obserwowane obiekty, nie bez ogromnych aberracji bocznych. Według francuskich wskazówek, które przewidują użycie multiplikatora zmysłu wzroku, Galileusz, który nie uczy już Cosimo II de Medici , zbudował swój pierwszy teleskop .

Galileo udoskonala ten prosty teleskop, stosując elementarne zasady optyki i przekształca go w teleskop refrakcyjny, umożliwiający obserwację gwiazd niewidocznych gołym okiem. Jego instrument nadal zauważalnie zniekształca obiekty, ale przede wszystkim powiększa je liniowo do trzydziestu razy. Galileo był również jedynym w tym czasie w Europie, któremu udało się uzyskać prosty obraz dzięki zastosowaniu soczewki rozbieżnej w okularze .

Ten wynalazek wyznacza punkt zwrotny w życiu Galileusza, ponieważ przekształca go z fizyka w astronoma. I od razu wierzy, bez konstruowania ostrożnej teorii wytwarzanego instrumentu optycznego, że dobrze obserwuje rzeczywistość. Pędzi, by obserwować ciała niebieskie i już ekstrapoluje ich ruchy.

21 sierpnia 1609, ukończył swój drugi teleskop dość blisko teleskopu holenderskiego i przeznaczony do obserwacji morskich lub nocnych. Rośnie osiem lub dziewięć razy. Przedstawia go Senatowi Wenecji . Demonstracja odbywa się w górnej części Campanile w placu św . Widzowie są zachwyceni: na ich oczach Murano oddalone o 2,5  km wydaje się być oddalone o około 300  m .

Galileo oferuje swój instrument i przekazuje prawa Republice Weneckiej, bardzo zainteresowanej militarnymi zastosowaniami obiektu. W nagrodę Galileusz zostaje dożywotni na swoim stanowisku w Padwie, a jego zarobki zostają podwojone. W końcu zostaje uwolniony z kłopotów finansowych.

Należy jednak zauważyć, że Galileo nie opanował teorii optyki i że produkowane instrumenty mają bardzo zmienną jakość. Niektóre okulary są praktycznie bezużyteczne (przynajmniej w obserwacji astronomicznej). Na przykład w kwietniu 1610 roku w Bolonii pokaz teleskopu był katastrofalny, o czym donosi Martin Horky w liście do Keplera .

Sam Galileusz przyznał w marcu 1610 r., że z ponad 60 spektakli, które zbudował, tylko kilka było wystarczających. Liczne świadectwa, w tym Keplera, potwierdzają przeciętność pierwszych instrumentów.

Zamontowane na prostych drewnianych lub tekturowych tubach soczewki zaprojektowane przez Galileo po raz pierwszy pozwoliły ludzkiemu oku przyjrzeć się z bliska Księżycowi , plamom słonecznym i planetom oraz ich satelitom.

Kilka okularów astronomicznych zbudowanych przez Galileo jest wystawionych w Muzeum Galileo (Florencja) .

Obserwacja Księżyca

Jesienią Galileo nadal rozwija swoje okulary. W listopadzie tworzy instrument, który rośnie dwadzieścia razy. Poświęca czas, aby skierować swój teleskop w niebo. Bardzo szybko, obserwując fazy Księżyca , odkrywa, kilka miesięcy po Thomasie Harriocie , że gwiazda ta nie jest idealna, jak chciała teoria Arystotelesa.

Arystotelesowskiej fizyki , który był autorytetem w momencie, rozróżnienie pomiędzy dwoma światami:

Tymczasem Galileusz zaobserwował strefę przejściową między cieniem a światłem, terminator , która w żaden sposób nie była regularna, co w konsekwencji unieważniło teorię Arystotelesa. Galileusz wywnioskował z tego istnienie gór na Księżycu, a nawet szacuje ich wysokość na 7000 metrów, więcej niż najwyższa znana w tym czasie góra. Trzeba powiedzieć, że środki techniczne tamtych czasów nie pozwalały bez fantazji poznać wysokości ziemskich gór. Kiedy Galileusz publikuje swój Sidereus Nuncius (Niebiański Posłaniec), wierzy, że góry księżycowe są wyższe niż na Ziemi, chociaż w rzeczywistości są równoważne.

głowa w gwiazdach

W ciągu kilku tygodni odkrywa naturę Drogi Mlecznej , liczy gwiazdy konstelacji Oriona i zauważa, że ​​niektóre gwiazdy widoczne gołym okiem są w rzeczywistości gromadami gwiazd . Bada również plamy słoneczne na słońcu.

7 stycznia 1610 rGalileusz dokonuje ważnego odkrycia: zauważa trzy małe gwiazdy obok Jowisza. Po kilku nocach obserwacji odkrywa, że ​​istnieje czwarta i że towarzyszą planecie. Są to widoczne satelity Jowisza, które później nazwał gwiazdami Medyceuszy lub gwiazdami Medyceuszy na cześć swoich protektorów, rodziny Medici, wielkich książąt Toskanii.

Satelity Jowisza (dziś nazywane księżycami galileuszowymi ) zostaną ochrzczone Kallisto , Europa , Ganimedes i Io przez Simona Mariusa , który również będzie twierdził o ich odkryciu kilka lat później. Dla Galileusza, który jako jedyny wyjaśnia ich względne ruchy, Jowisz i jego satelity są modelem Układu Słonecznego . Uważa, że ​​dzięki nim może wykazać, że „kryształowe kule” Arystotelesa nie istnieją i że wszystkie ciała niebieskie nie krążą wokół Ziemi. To bardzo dotkliwy cios dla Arystotelesów. Poprawia również niektórych Koperników, którzy twierdzą, że wszystkie ciała niebieskie krążą wokół Słońca (z wyjątkiem Księżyca).

12 marca 1610 rGalileusz publikuje w Wenecji wyniki swoich pierwszych obserwacji gwiezdnych w dziele Sidereus Nuncius (Niebiański posłaniec), którego 500 egzemplarzy wyczerpie się za kilka dni. Profesor uniwersytecki z Padwy, który pokazuje swoje florenckie pochodzenie, zyskał sławę w ciągu kilku tygodni. Włoskie sądy mówią tylko o jego obserwacjach astronomicznych i chcą poznać szlachetnego florenckiego naukowca.

Pragnąc powrócić z wszelkimi honorami do swojej rodzinnej Toskanii i Florencji, Galileusz przemianował satelity Jowisza, które przez pewien czas są „ Gwiazdami Medyceuszy  ”, na cześć Cosimo II de Medici , jego byłego ucznia i Wielkiego Księcia Toskanii, który właśnie przyznał mu hojną emeryturę dożywotnią i zaproponował mu oficjalne stanowisko geodety Księstwa Florencji. Galileusz wahał się między Siderą Cosmica i Siderą Medicea . Gra słów „Cosmica = Cosme” jest oczywiście dobrowolna i dopiero po pierwszym wrażeniu zachowuje drugie imię. Mała rodzina Galileusza - ma żonę i troje dzieci mieszkających w Wenecji - jest teraz chroniona przed niedostatkiem.

10 kwietnia obserwował te gwiazdy na dworze Toskanii . To triumf. W tym samym miesiącu prowadził trzy kursy na ten temat w Padwie. Również w kwietniu Johannes Kepler zaoferował swoje wsparcie Galileuszowi. Niemiecki astronom tak naprawdę nie potwierdza tego odkrycia, ponieważ nie miał jeszcze dostępu do teleskopu, oferuje jedynie rozprawę-dyskusję (entuzjastycznie nastawioną do jej kopernikańskiego aspektu) na temat znaczenia małej pracy Galileusza. To właśnie w Dissertatio cum Nuncio Sidereo poruszono nawet kwestię wpływu na podstawy astrologii (czy te nowe planety unieważniają astrologię tradycji? Pytanie uaktualniane od 2006 r. wraz z wiadomościami o planetoidach plutonowych i degradacji Pluton). Wwrzesień 1610Kepler publikuje swoje Narratio , krótkie i precyzyjne sprawozdanie z obserwacji towarzyszy Jowisza  : tam tworzy neologizm satelitarny (ochroniarz po łacinie). Rzeczywiście, gdybyśmy dodali planety do Układu Słonecznego, jego układ pięciu brył (1596, Mysterium Cosmographicum ) zostałby unieważniony. Zauważ, że Galileusz nigdy nie wysłał mu ani jednego teleskopu, pomimo jego oficjalnego poparcia jako Imperial Astronomer. Obserwacja satelitów Jowisza mogła się odbyć tylko dzięki pożyczeniu teleskopu (który miał do dyspozycji tylko na jedną lub dwie noce). Galileusz, w rzeczywistości, zawsze był nieufny wobec pism Keplera, które kładły pierwszeństwo astrologii, Pismu Świętemu (Kepler jest protestantem i teologiem z wykształcenia) lub, od 1609 r., elipsom i siłom w Układzie Słonecznym. Na przykład Galileusz kwalifikuje jako dziecinną ideę wzajemnego przyciągania się wód mórz i Księżyca, zbyt mocno przypominając astrologiczną symbolikę.

Obserwacje we Florencji, prezentacja w Rzymie

10 lipca 1610 rGalileusz wyjeżdża z Wenecji do Florencji .

Wbrew radom swoich przyjaciół, Fra Paolo Sarpi i Sagredo , którzy obawiają się, że jego wolność zostanie ograniczona, w rzeczywistości przyjął posadę pierwszego matematyka na Uniwersytecie w Pizie (bez obciążenia ani obowiązku stałego pobytu). od pierwszej matematyk i Pierwszego filozofa Wielkiego księcia Toskanii.

25 lipca 1610 rGalileusz kieruje swój teleskop astronomiczny w stronę Saturna i odkrywa jego pierścienie . Dopiero 50 lat później i dzięki potężniejszym instrumentom Christian Huygens zrozumie jego naturę.

W następnym miesiącu Galileusz znajduje sztuczkę do obserwacji Słońca przez teleskop i odkrywa plamy słoneczne . Daje zadowalające wyjaśnienie.

We wrześniu 1610 , kontynuując obserwacje, odkrył fazy Wenus . Dla niego jest to nowy dowód na prawdziwość systemu kopernikańskiego, bo o ile łatwo jest zinterpretować to zjawisko dzięki hipotezie heliocentrycznej , o tyle znacznie trudniej jest to zrobić posługując się hipotezą geocentryczną .

Jest zaproszony na 29 marca 1611 rprzez kard Maffeo Barberini (przyszła Urban VIII ), aby zaprezentować swoje odkrycia do Papieskiego Kolegium w Rzymie i do młodego Akademii Lynceans . Galileusz pozostał w stolicy papieskiej przez cały miesiąc, podczas którego otrzymał wszystkie odznaczenia. Académie des Lyncéens w szczególności dał mu entuzjastyczne powitanie i przyjął go jako 6 th  członkowskim. Od teraz ryś Akademii będzie zdobił frontyspis wszystkich publikacji Galileusza.

24 kwietnia 1611 r, nauczyciele nauk ścisłych z Kolegium Rzymskiego (prowadzonego przez jezuitów ) odpowiadają na prośbę Bellarmine'a o udzielenie informacji. Ta odpowiedź, podpisana przez Christophorusa Claviusa , wybitnego matematyka, potwierdza kardynałowi Bellarminowi słuszność obserwacji Galileusza. Ograniczając się do swojej dziedziny i do zadawanych pytań, naukowcy starają się nie potwierdzać ani nie zaprzeczać wnioskom, jakie wyciągnęli z nich Florentczycy. Galileo spieszy z przedstawieniem tej opinii. Wrócił do Florencji 4 czerwca .

28 grudnia 1612 r, Galileusz jest dzięki swojemu teleskopowi pierwszym człowiekiem, który zaobserwował Neptuna , widocznego w tym dniu w połączeniu z Jowiszem. Konsensus jest taki, że jest to wstępne odkrycie , ponieważ chociaż zauważył niewielkie przemieszczenie Neptuna na przestrzeni miesiąca, nigdy nie opublikował niczego, co sugeruje, że ma związek z ruchem planety; niemniej jednak sugerowano, że Galileusz mógł być świadomy odkrycia, opierając się na dokładnym przestudiowaniu jego zapisów. W każdym razie to wstępne odkrycie okazało się przydatne 370 lat później przez członków programu Voyager , aby zwiększyć precyzję obliczeń orbity planety podczas przelotu przez Voyager 2 .

Galileo zaatakowany i potępiony przez władze

Opozycja się organizuje

Zwolennicy teorii geocentrycznej stali się zaciekłymi wrogami Galileusza, a ataki na niego rozpoczęły się, gdy tylko pojawił się Sidereus Nuncius . Nie mogą sobie pozwolić na utratę twarzy i nie chcą, aby ich nauka była kwestionowana.

Co więcej, metody Galileusza, oparte na obserwacji i doświadczeniu, a nie na autorytecie zwolenników teorii geocentrycznych (którzy polegali na prestiżu Arystotelesa), są w całkowitej sprzeczności z ich metodami do tego stopnia, że ​​Galileusz nie chce być z nimi porównywany.

Przede wszystkim są to tylko potyczki. Ale Sagredo napisał to samo do Galileusza, który właśnie przybył do Florencji:

„Władza i hojność waszego księcia (wielkiego księcia Toskanii) pozwalają nam mieć nadzieję, że będzie on wiedział, jak rozpoznać twoje poświęcenie i zasługi; ale na wzburzonym morzu dworów, któż może uniknąć bycia, nie powiem, zatopiony, ale przynajmniej dotkliwie wstrząśnięty wściekłymi podmuchami zazdrości? "

Pierwsza strzała pochodzi od Martina Horky, ucznia profesora Giovanniego Antonio Maginiego i wroga Galileusza. Ten asystent opublikował w czerwcu 1610 , bez konsultacji ze swoim mistrzem, broszurę przeciwko Sidereusowi Nuncjuszowi . Oprócz ataków osobistych, jej głównym argumentem jest:

„ Astrolodzy przedstawili swoje wykresy biorąc pod uwagę wszystko co się rusza w niebiosach. Więc gwiazdy Medyceuszy są bezużyteczne i, Bóg nie stwarzając niepotrzebnych rzeczy, te gwiazdy nie mogą istnieć. "

Jest wyśmiewany przez partyzantów Galileusza, którzy odpowiadają, że te gwiazdy służą jednemu: rozwścieczeniu Horkiego. Stając się pośmiewiskiem całego uniwersytetu, Horky zostaje ostatecznie wypędzony przez swojego nauczyciela: Giovanni Antonio Magini nie toleruje tak gorzkiej porażki. W sierpniu niejaki Sizzi próbuje tego samego rodzaju ataku z takimi samymi argumentami, bez większego powodzenia.

Po potwierdzeniu obserwacji Galileusza przez Kolegium Rzymskie ataki zmieniają charakter. Lodovico delle Colombe atakuje na poziomie religijnym, pytając, czy Galileusz zamierza interpretować Biblię, aby zgadzała się z jego teoriami. W tym czasie rzeczywiście, a przed prac egzegetycznych z XIX th  wieku , w Psalmie 93 (92) mogłoby oznaczać kosmologii geocentrycznego (w wierszu: „etenim firmavit orbem terrae że nie commovebitur” dosłownie „i sprawiło, że powstała kulę z następujących ziemia, która nie zostanie poruszona ” ).

Ataki są bardziej gwałtowne

Galileo, z powrotem we Florencji , jest astronomicznie nie do zdobycia. Jego przeciwnicy będą zatem krytykować jego teorię ciał pływających. Galileusz twierdzi, że lód unosi się, ponieważ jest mniej gęsty niż woda, podczas gdy Arystotelesi uważają, że jego naturą jest unoszenie się (fizyka ilościowa i matematyczna Galileusza kontra fizyka jakościowa Arystotelesa). Atak odbędzie się podczas posiłku przy stole Wielkiego Księcia Toskanii Cosimo II we wrześniu 1611 roku .

Galileusz sprzeciwia się profesorom z Pizy, aw szczególności samemu Delle Combe, podczas tak zwanej „  bitwy pływających ciał  ”. Galileo zdaje sobie sprawę z tego doświadczenia i wychodzi zwycięsko z wymiany. Kilka miesięcy później wydał broszurę, w której przedstawił swoją teorię.

Poza tymi kłótniami Galileusz kontynuuje swoje badania. Jego system wyznaczania długości geograficznych na podstawie obserwacji pozycji satelitów Jowisza został zaproponowany Hiszpanii przez ambasadora Toskanii .

W 1612 rozpoczął dyskusję z niemieckim astronomem „Apelles latens post tabulam” (pseudonim jezuity Christopha Scheinera ) na temat plam słonecznych. Apelles broni nieprzekupności Słońca, argumentując, że plamy są w rzeczywistości skupiskami gwiazd pomiędzy Słońcem a Ziemią. Galileusz pokazuje, że plamy znajdują się albo na powierzchni samego Słońca, albo tak blisko, że nie można zmierzyć ich wysokości . Akademia Lyncean opublikuje tę korespondencję w dniu22 marca 1613 rpod tytułem Istoria e dimostrazioni intorno alle macchie solari e loro accidenti . Scheiner ostatecznie przylgnie do tezy Galileusza.

2 listopada 1612 r, kłótnia zostaje wznowiona. Dominikańska Niccolo Lorini, profesor historii kościelnej w Florence, daje kazanie zdecydowanie przeciwieństwie do teorii rewolucji Ziemi wokół Słońca . Kazanie bez szczególnego znaczenia, ale które wyznacza początek ataków religijnych. Przeciwnicy używają fragmentu biblijnego ( Joz 10, 12-14), w którym na modlitwie Jozuego Bóg zatrzymuje bieg Słońca i Księżyca, jako teologicznej broni przeciwko Galileuszowi.

W grudniu 1613 , profesor Benedykt Castelli , dawny uczeń Galileusza i jeden z jego kolegów w Pizie, został wezwany przez wdowa Wielkiej Księżnej Christine Lotaryngii udowodnić ortodoksję z Kopernika doktryny . Galileusz przyjdzie z pomocą swemu uczniowi, pisząc do niego list na21 grudnia 1613o relacji między nauką a religią, stwierdzając, że w dziedzinie zjawisk fizycznych Pismo Święte nie ma jurysdykcji. Wielka Księżna jest uspokojona, ale kontrowersje nie słabną.

Galileo jednak kontynuuje swoją pracę. Od 12 do 15 listopada przyjmował Jeana Tarde , któremu prezentował swój mikroskop i pracę w astronomii. W 1614 poznał Jean-Baptiste Balianiego , fizyka genueńskiego , który przez wiele lat był jego przyjacielem i korespondentem.

20 grudniaDominikanin Tommaso Caccini bardzo gwałtownie atakuje Galileusza w kościele Santa Maria Novella . 6 stycznia 1615 rKopernikanin, karmelita Paolo Foscarini, publikuje list odnoszący się pozytywnie do opinii pitagorejczyków i Kopernika na temat ruchliwości Ziemi. Wyobraża sobie system kopernikański jako rzeczywistość fizyczną. Kontrowersje narosły do ​​tego stopnia, że ​​kardynał Bellarmine , mimo że był przychylny Galileuszowi, był zmuszony interweniować w sprawie12 kwietnia. Pisze list do Foscariniego, w którym wobec braku jednoznacznego obalenia systemu geocentrycznego jednoznacznie potępia tezę heliocentryczną. Uznając praktyczne zainteresowanie systemem kopernikańskim dla obliczeń astronomicznych, formalnie oświadczył, że nierozważne jest przedstawianie go jako prawdy fizycznej, zgodnie z tak zwaną doktryną równoważności hipotez .

1615 - List do Christine de Lorraine

W liście do swojego przyjaciela, M gr Piero Dini, z dnia15 lutego 1615 rwyjaśnia, że ​​na pytania postawione przez doktrynę Kopernika w odniesieniu do problemów, jakie stawia interpretacja Pisma Świętego, jest w trakcie przygotowywania relacji, która nie jest jeszcze jasna. W liście od23 marcaGalileusz pisze do Diniego, że „starał się przedstawić te pytania na piśmie” i że nie mógł mu go wysłać z powodu problemów zdrowotnych. 16 majaDini pisze, że jeszcze nie otrzymał odprawy. Po raz pierwszy został pomyślany jako list przeznaczony dla zakonnika, prawdopodobnie Castelli , zanim Galileusz zdecydował się zaadresować go do Christine z Lotaryngii, która wydawała się bardziej uważna na swoje pomysły. Pierwotnie list nie był drukowany, lecz kopiowany. Został wydrukowany dopiero w 1636 r. w Strasburgu przez Matthiasa Berneggera .

Ten długi list przypomina:

Galileo jest przekonany, że jego odkrycia pokazują, że ma rację. Potępia tych, którzy używają Pisma Świętego do twierdzenia, że ​​Księżyc świeci sam i nie otrzymuje światła od Słońca, że planety Medycejskie wokół Jowisza nie istnieją, a następnie twierdzi, że jeśli tacy pisarze, którzy błędnie rozumieją Pismo, nadużywają swojego autorytetu, aby narzucać swoją interpretację swoim czytelnikom, wówczas mogliby zakazać wszelkich nauk spekulatywnych.

Galileusz przypomina, że ​​dla tych teologów „ teologia jest królową wszystkich nauk i nie może być poniżana, aby dostosować się do propozycji innych nauk, które są mniej wartościowe i które są im gorsze, ale przeciwnie, te inne nauki muszą odnosić się do niej jako do najwyższego mistrza i modyfikować swoje wnioski zgodnie ze statutami i dekretami teologii ”.

Dla Galileusza teologia jest królową nauk ze względu na wzniosłość jej przedmiotu, jakim jest nauczanie o Bożych objawieniach i zdobywaniu błogosławieństwa. Ale geometria, astronomia, muzyka i medycyna nie są traktowane w Piśmie bardziej dokładnie niż u Archimedesa , Ptolemeusza , Boecjusza i Galena . Wywnioskował z tego, że zmuszanie profesorów astronomii do nieufności wobec swoich obserwacji, ponieważ są one tylko błędami, jest niedopuszczalnym twierdzeniem. Następnie prosi Ojców, aby rozważyli różnice, jakie istnieją między poglądowymi doktrynami a poglądowymi doktrynami, między dowodzeniem matematykiem a filozofem, między wydawaniem instrukcji kupcowi lub prawnikowi.

Wracając do fragmentów Pisma, które stanowiły problem z kosmologicznego punktu widzenia, cytuje św. Hieronima  : „Istnieje wiele fragmentów Pisma, które należy interpretować zgodnie z ideami czasu, a nie zgodnie z samą prawdą rzeczy” ( komentarz do 28. rozdziału Księgi Jeremiasza ) oraz „W Piśmie Świętym zwyczajowo narrator przedstawia wiele pytań zgodnie z ich ówczesnym rozumieniem” (komentarz do 13 rozdziału św. Mateusza ). Dlatego normalne jest, że dla zwykłych ludzi Ziemia jest nieruchoma, a Słońce jest ruchome, ponieważ są oni połączeni z Ziemią i widzą poruszające się Słońce. Ta opinia jest naturalna i została przyjęta przez Ojców i nie była dyskutowana, ale to nie czyni z niej prawdy wiary, ponieważ nie potępili przeciwnej opinii, ponieważ nie dotyczyli. Ponieważ Kopernik znał siłę, z jaką idea stabilności Ziemi była zakotwiczona w umysłach, zademonstrował ruch Ziemi wokół Słońca, ale przedstawił tablice mówiąc o wschodzie i zachodzie słońca. .

Galileusz następnie interpretuje unieruchomienie Słońca i Księżyca na prośbę Jozuego .

W liście tym Galileusz, który zerwał z nauką Arystotelesa , twierdzi, że nauka uczonych, należycie kontrolowana przez obserwację i wykazana, może być autorytatywna bez żadnego odniesienia do autorytetu kościelnego i Pisma Świętego. Teologom nie wolno ingerować w nauki, które nie należą do ich kompetencji i które nie wchodzą w zakres wiary .

Cenzura tezy kopernikańskiej (1616)

Galileusz udał się do Rzymu, aby bronić się przed oszczerstwami, a przede wszystkim starać się uniknąć zakazu doktryny kopernikańskiej. Ale brakuje mu przekonujących dowodów rotacji Ziemi na poparcie jego próśb. Jego interwencja przychodzi zbyt późno: Lorini listem z donosem ostrzegł już Rzym o przybyciu Galileusza, a Święte Oficjum już rozpoczęło śledztwo w tej sprawie.

Zawsze szukając dowodów na ruch Ziemi i odpowiadając na zarzuty kardynała Bellarmina, Galileusz myśli, że znajduje je w zjawisku pływów. 8 lutego 1616 rprzesyła swoją teorię pływów ( Discorso del Flusso e Relusso ) kardynałowi Orsini. Teoria ta przywołuje związek między pływami a pozorną pozycją księżyca, który krąży wokół Ziemi wolniej (29,57 dnia) niż Ziemia powinna krążyć wokół siebie (1 dzień). Niestety Galileusz nie potrafi wytłumaczyć w ten sposób jednego przypływu dziennie, podczas gdy zwykle obserwuje się dwa, czasami z niewielkim opóźnieniem czasu astronomicznego (co wyjaśnię dopiero później dynamika płynów ). Z drugiej strony pozostaje to zgodne z zasadą bezwładności przyjętą przez Galileo. Wpływ księżyca na pływy wskazywał już Kepler , ale Galileusz zignorował go wtedy.

Trzeba będzie poczekać do roku 1728 i obserwacji Bradleya dotyczących aberracji światła, aby mieć pierwszy bezpośredni dowód ruchu Ziemi w stosunku do gwiazd.

Historyk Maurice Clavelin starał się uzasadnić odrzucenie równoważności hipotez Galileusza. Bellarmin, który prosi Galileusza o przedstawienie heliocentryzmu jako hipotezy, czyni to w oparciu o uznany i uznany za prawdziwy geocentryzm. Kiedy Galileusz odrzuca ten kompromis, odrzuca, że ​​astronomia zachowuje podrzędną rolę w stosunku do tradycyjnej filozofii naturalnej (Arystotelesa), będącej wówczas integralną częścią teologii katolickiej. Galileusz twierdzi, że jest filozofem i uważa, że ​​Bóg nie tylko dał ludziom zmysły i powód do odkrycia prawdziwej konstytucji świata, ale że jego obserwacje podważają astronomię Ptolemeusza i uzasadniają jego przywiązanie do astronomii kopernikańskiej.

Mimo dwóch miesięcy spędzonych na licznych negocjacjach, Galileo został wezwany na 16 lutego 1616przez Święte Oficjum do badania propozycji cenzury. 25 lutego i26 lutego 1616 rCenzura jest ratyfikowana przez Inkwizycję i papieża Pawła V . Galileusz nie martwi się osobiście, ale proszony jest o przedstawienie swojej tezy jako hipotezy. Dekret ten rozciąga się na wszystkie kraje katolickie. Krążą pogłoski, że Galileusz wyrzekł się i otrzymał surową pokutę. Na jego prośbę Bellarmin wydaje mu certyfikat (26 maja 1616 r) wyjaśniając, że nic takiego się nie wydarzyło. Został po prostu powiadomiony, że heliocentryzmu, będącego w sprzeczności z Pismem Świętym , nie można na tym etapie bronić ani nauczać.

Postęp tez Galileusza

Ta sprawa bardzo przetestowała Galileo. Choroby powróciły, dręcząc go przez następne dwa lata, a jego działalność naukowa zmniejszyła się. Dopiero wznawia studia nad określaniem długości geograficznych na morzu, jego dwie córki przyjmują rozkazy.

W 1618 roku obserwowaliśmy przejście trzech komet, zjawisko, które ożywiło kontrowersję o niezniszczalność niebios.

W 1619 roku jezuita Orazio Grassi opublikował De tribus cometis anni 1618 disputatio astronomica . Broni punktu widzenia Tycho Brahe na eliptyczne trajektorie komet. Galileusz odpowiedział najpierw za pośrednictwem swojego ucznia Mario Guiducci, który w czerwcu 1619 opublikował Discorso delle comete, w którym rozwinął osobistą teorię na temat komet, posuwając się nawet do hipotezy meteorologicznego zjawiska złudzeń optycznych .

W październiku Orazio Grassi atakuje Galileusza w bardziej przebiegłej broszurze: względy naukowe mieszają się z aluzjami religijnymi, które w czasach kontrreformacji uważano za złośliwe i niebezpieczne .

28 sierpnia 1620Kardynał Maffeo Barberini skierował do przyjaciela wiersz Adulatio Perniciosa, który ułożył na jego cześć. 20 stycznia 1621 r, Galileusz zostaje konsulem Accademia fiorentina. 28 lutego zmarł nagle Cosimo II, obrońca Galilei. W 1622 roku we Frankfurcie ukazała się Apologia Galileusza napisana przez Tommaso Campanella w 1616 roku . Bardzo kłopotliwy obrońca, bo Campanella jest już przekonany o herezji .

Jednak Galileusz, zachęcony przez swego przyjaciela kardynała Barberiniego (przyszły papież Urban VIII) i wspierany przez Akademię Lynceans, zareagował ironią na Grassiego, publikując w 1623 Il Saggiatore (lub L'Essayeur ); ważna praca na temat filozofii atomistycznej , która jest uważana za „arcydzieło sztuki polemicznej” . Wygłasza uwagi na temat atomizmu i deklaruje, że atom posiada wiele cech pierwotnych, które są dla niego specyficzne, ale to, co w terminologii arystotelesowskiej określa się mianem „jakości drugorzędnych” lub „przypadków” – które określają smak, dotyk, zapach – są w rzeczywistości wynik interakcji przedmiotów z narządami ludzkiego ciała. Grassi, jeden z największych uczonych jezuitów, zostaje wyśmiany i wysyła anonimowy list do Inkwizycji, w którym potępia sprzeczność z katolickim dogmatem transsubstancjacji , ale teolog inkwizycji kończy z odprawą.

Kiedy Peiresc , przyjaciel i były uczeń Galileusza, dowiaduje się, że jest zaniepokojony, wysyła list do kardynała Barberiniego.

W międzyczasie Galileusz wznowił badania satelitów Jowisza. Niestety trudności techniczne zmusiły go do zaniechania obliczania ich efemeryd . Mimo to Galileusz widział siebie obłożonego zaszczytami w 1620 i 1622 roku .

6 sierpnia 1623 r, przyjaciel Galileusza, kardynał Maffeo Barberini zostaje wybrany na papieża pod imieniem Urban VIII . 3 lutego 1623 rGalileusz otrzymuje upoważnienie do opublikowania swojego Saggiatore, które dedykuje nowemu papieżowi. Praca pojawia się na20 października 1623. To przede wszystkim polemiczne (i literackie) walory dzieła zapewnią mu wówczas powodzenie. Faktem jest, że w ciągu kilku miesięcy iw atmosferze wielkiego wrzenia kulturowego Galileusz staje się niejako sztandarowym nosicielem buntu rzymskich środowisk intelektualnych przeciwko intelektualnemu i naukowemu konformizmowi narzuconemu przez jezuitów. W tej pracy przedstawia matematyzację fizyki:

„Filozofia jest zapisana w tej ogromnej księdze, która jest zawsze otwarta przed naszymi oczami, mam na myśli wszechświat, ale nie możemy jej zrozumieć, jeśli najpierw nie przyłożymy się do zrozumienia języka i poznania postaci, w których jest napisana. Napisana jest językiem matematycznym, a jej znakami są trójkąty, koła i inne figury geometryczne, bez których po ludzku nie można zrozumieć słowa. Bez nich to próżna wędrówka po ciemnym labiryncie. "

Kolejne lata były dla Galileusza dość spokojne, pomimo ataków Arystotelesów . Skorzystał z okazji, aby udoskonalić swój złożony mikroskop (wrzesień 1624 ).

W 1626 Galileusz kontynuował badania nad twornikiem magnesu . Odwiedzi go również Élie Diodati , który przywiezie kopie swoich rękopisów do Paryża . W 1628 roku 64-letni Galileusz poważnie zachorował i prawie zmarł w marcu.

W następnym roku jego przeciwnicy próbowali pozbawić go zasiłku, który otrzymywał od Uniwersytetu w Pizie , ale manewr się nie powiódł.

Dialog oraz karę za 1633

W latach 20. XVII wieku, po ocenzurowaniu jego tez, Galileusz spędził miesiąc w Rzymie, gdzie kilkakrotnie przyjmował go zaprzyjaźniony z nim papież Urban VIII . Odsłania mu plan studium zleconego przez ten jedyny Dialog o dwóch wielkich systemach świata , pracy mającej w neutralny sposób przedstawić zalety i wady systemu Ptolemeusza i systemu Kopernika . Rzeczywiście, papież, który ceni Galileusza, nie chce, aby zawierał argumenty tak nieprzekonujące, zwłaszcza dotyczące jego teorii o przypływach, rady, której Galileusz nie weźmie pod uwagę.

Do 1631 roku Galileusz poświęcał swój czas na pisanie Dialogu, co byłoby triumfem jego idei i próbą ich akceptacji przez cenzurę. Druk ukończono w lutym 1632 roku . Oczy Galileusza zaczynają go zdradzać w marcu i kwietniu.

21 lutego 1632 r, Galileusz, chroniony przez papieża Urbana VIII i Wielkiego Księcia Toskanii Ferdynanda II de Medici , wnuk Krystyny ​​Lotaryngii , publikuje we Florencji swój dialog Massimi sistemi ( Dialogo sopra i due massimi sistemi del mondo , Dialog sur the two great systems of the world ), gdzie wyraźnie kpi z geocentryzmu Ptolemeusza, tak jak robił to z jego eksperymentem myślowym dotyczącym błędnych twierdzeń Arystotelesa o upadku ciał.

Galileusz, który chce zmiażdżyć swoich przeciwników, publikuje swoje dzieło, prosząc o imprimatur, czyli aprobatę Kościoła. Wpada w pułapkę M gr Riccardi, mistrza Świętego Pałacu, który miał misję inspekcji dialogu. Rzeczywiście, w trakcie kontroli, M gr Riccardi tylko świadomy wstępu i zakończenia, w którym Galileusz nie ujawni swoje prawdziwe intencje.

Styl Dialogu wywołuje zarówno rewolucję, jak i skandal. Dialog odbywa się w Wenecji w ciągu czterech dni od trzech rozmówców: Filippo Salviatiego Florentin zwolennik Kopernika , Giovan Francesco Sagredo, Venetian oświecony ale bez a priori , a Simplicio, biedny obrońca fizyki arystotelesowskiej, charakteru cartoonish który zadaje jedynie pytania laickich, w których duchowni Uniwersytetu, nawet sam Urban VIII, poczuliby się (być może) na celowniku. Jednak Galileusz, któremu zarzucono rzekomo pejoratywny charakter tego imienia, odpowiedział, że zainspirował go Symplicjusz z Cylicji .

Kościół czuje się zobowiązany w szczególności reagować, ponieważ uważa, że to jakoś skradziony jego imprimatur jak wydruk nie pasuje tekst prezentowany M gr  Riccardi. Ponadto Galileusz pisze swoją książkę po włosku, a nie po łacinie , języku naukowym. W ten sposób pragnie dotrzeć do szerokiej publiczności.

Sam papież może jedynie poprzeć wyrzuty przeciwników Galileusza, od których prosił o neutralną prezentację obu teorii, a nie apel na korzyść samego Kopernika . Zwłaszcza, że ​​w tamtych czasach systemy te były wydedukowane przez proste matematyczne przekształcenia od siebie: dopiero wahadło Foucaulta dostarczyłoby znacznie później dowodu na obracanie się Ziemi względem samej siebie, jej okrągłość nabytą od czasów Arystotelesa, na których Kościół jako Uniwersytet został wówczas wyrównany (kulista i nieruchoma Ziemia w centrum wszechświata) oraz ekspedycją Magellana na długo przed narodzinami Galileusza.

Papież czuje się wtedy podwójnie zdradzony, co skłania go do podjęcia surowej decyzji. Musi też działać szybko, bo wraz z sukcesem książki Galileusz staje się postacią bardzo nagłośnioną, wyzwalającą gniew swoich przeciwników. Mimo to papież Urban VIII chce zapobiec występowaniu Galileusza przed sędziami, ale Komisja odmawia.

Dlatego Galileusz zostaje ponownie wezwany przez Święte Oficjum, 1 st październik 1632. Zarzuca się mu dwie rzeczy: „trzymał i wierzył w fałszywą naukę i sprzeczną z Pismem Świętym, że słońce jest środkiem świata” oraz „trzymał i wierzył, że doktrynę, która została ogłoszona i zdefiniowana wbrew Pismom Świętym może być nadal uznawany i broniony jako możliwy do udowodnienia”. W ten sposób teologowie ograniczyły się do interpretacji Biblii jako jedynego sensie dosłownym , jak stało się powszechne w XVII -tego  wieku , jak w całej epoce nowożytnej . Chory Galileusz nie mógł udać się do Rzymu aż do lutego 1633 roku . Przesłuchania trwają do 21 czerwca pod groźbą tortur; Galileo się poddaje.

22 czerwca 1633 r, w klasztorze Dominikanów Santa-Maria wydaje się zdanie:

„We Florencji ukazała się książka zatytułowana Dialog dwóch światowych systemów Ptolemeusza i Kopernika, w której bronisz opinii Kopernika . Słowem oświadczamy, że ty, Galileusz, uczyniłeś siebie mocno podejrzanym o herezję, za to, że trzymałeś się tej fałszywej doktryny o ruchu Ziemi i reszty Słońca. Dlatego ze szczerym sercem musicie wyrzec się i przeklinać przed nami te błędy i herezje sprzeczne z Kościołem. Aby wasza wielka wina nie pozostała bezkarna, nakazujemy, aby ten Dialog został zakazany przez edykt publiczny, a was uwięzieni w więzieniach Świętego Oficjum”.

Wypowiada również formułę wyrzeczenia , którą przygotowało Święte Oficjum:

„Ja, Galileusz, syn nieżyjącego już Vincenzo Galilei z Florencji, lat siedemdziesiąt, tutaj przełożony, by stanąć przed sądem, klęczę przed bardzo wybitnymi i szanowanymi kardynałami, inkwizytorami generalnymi przeciwko wszelkiej herezji w chrześcijaństwie, mając przed oczami i dotykając ręką Świętego Ewangelie, przysięgam, że zawsze byłam prawdziwa i nadal się trzymam, i z pomocą Bożą spełnię się w przyszłości, wszystko to, co Święty Kościół Katolicki i Apostolski potwierdza, przedstawia i naucza. Jednakże, chociaż nakaz Świętego Oficjum nakazał mi całkowicie porzucić fałszywe przekonanie, że Słońce znajduje się w centrum świata i nie porusza się, a Ziemia nie znajduje się w centrum świata i się porusza, i nie bronić ani nie nauczać tej błędnej doktryny w jakikolwiek sposób, ustnie lub pisemnie; i po ostrzeżeniu, że ta doktryna nie jest zgodna z tym, co mówi Pismo Święte, napisałem i opublikowałem książkę, w której zajmuję się tą potępioną doktryną i przedstawiam ją z bardzo naglącymi argumentami, nie obalając jej w żaden sposób; za co uważano mnie za wysoce podejrzaną o herezję, za głoszenie i wierzenie, że Słońce jest centrum świata i jest nieruchome, a Ziemia nie jest centrum i się porusza. Wyrzekam się i przeklinam ze szczerym sercem i nieudawaną wiarą moje błędy. "

Słynny bok przypisywany Galileuszowi E pur si muove! (lub Eppur si muove – „A jednak ona się odwraca”) jest prawdopodobnie apokryficzne  : to wycofanie rzeczywiście natychmiast sprawiłoby, że uchodziłby za nawroty w oczach Kościoła i mogłoby zaryzykować stos , a nawet stracić wszelką nadzieję. zamiana jego zdania.

Tekst zdania jest szeroko rozpowszechniony: w Rzymie 2 lipca , 12 sierpnia we Florencji. Wiadomość dociera do Niemiec pod koniec sierpnia, do hiszpańskiej Holandii we wrześniu. Dekrety Świętego Oficjum nigdy nie zostały opublikowane we Francji , ale roztropnie i aby uniknąć kontrowersji, René Descartes zrezygnował z publikowania swojego traktatu o świecie i świetle .

Wielu (m.in. René Descartes, który z obawy przed publikacją traktatu naukowego odłożył, a następnie odwołał publikację swojego traktatu o nauce) uważało wówczas, że Galileusz padł ofiarą kabały jezuitów, którzy w ten sposób mścili się za zniewagę, jakiej doznał Orazio Grassi. w Saggiatore .

Stanowisko teologa Liège, Liberta Froidmonta (z Uniwersytetu w Louvain ) jest próbą szczegółowego wyjaśnienia dwuznaczności potępienia Galileusza.

Wyrok Galileusza został natychmiast zamieniony przez papieża na areszt domowy. Dlatego naukowiec nigdy nie poszedł do więzienia, a nawet nadal otrzymywał dochody z dwóch kościelnych świadczeń, które przyznał mu suwerenny papież. Druga sankcja: odmawianie psalmów pokutnych raz w tygodniu przez rok będzie wykonywana przez jego córkę zakonną karmelitanki.

Koniec

Po raz pierwszy umieszczony w areszcie domowym u arcybiskupa Piccolomini w Sienie , w końcu został przeniesiony do swojego domu we Florencji, do swojej willi w Arcetri , Villa le Gioiello ("Willa mały klejnot"), niedaleko swoich dziewcząt w klasztorze.

Na początku nikomu nie pozwolono iść do „więźnia Arcetri”, ale zakaz ten został następnie złagodzony, co pozwoliło mu na kilka wizyt i dało mu możliwość przejścia granicy do kilku prac poprzez kurs pisania. Księgi te ukazują się w Strasburgu i Paryżu w przekładzie łacińskim .

W 1636 roku , Louis Elzevier otrzymał projekt z discours sur deux nauk Nouvelles od mistrza florenckiego. To ostatnia książka, którą napisze Galileusz, praca, w której naukowiec zapisał odkrycia, z których narodziła się nowoczesna dynamika; tam ustanowił podstawy mechaniki jako nauki i tym samym wyznaczył koniec fizyki arystotelesowskiej. Próbuje również położyć fundamenty pod wytrzymałość materiałów , z mniejszym powodzeniem. Wąsko skończy tę książkę, ponieważ4 lipca 1637 rtraci sprawność prawego oka.

2 stycznia 1638 rGalileusz stracił wzrok na stałe. Na szczęście Dino Peri otrzymał pozwolenie na zamieszkanie z Galileuszem, aby towarzyszyć mu z ojcem Ambrogetti, który odnotuje szóstą i ostatnią część przemówień . Ta część pojawi się dopiero w 1718 roku . Całe dzieło ukazało się w lipcu 1638 w Leyden ( Holandia ) oraz w Paryżu. Czytają go wielkie umysły tamtych czasów. Kartezjusz na przykład prześle swoje spostrzeżenia do Mersenne , paryskiego wydawcy.

Pozostanie w Arcetri aż do śmierci w otoczeniu swoich uczniów ( Viviani , Torricelli , Vincenzo Reinieri , Dino Peri itp.), pracujących w astronomii i innych naukach. End 1641 , Galileo zamierza zastosować huśtawka z wahadłem do mechanizmów zegara .

Kilka dni później 8 stycznia 1642 rGalileusz zmarł w Arcetri, niewielkim wzgórzu na południe od Florencji, w wieku 77 lat. Z rozkazu Wielkiego Księcia Toskanii jego ciało zostało pochowane religijnie we Florencji 9 stycznia w rodzinnym grobowcu bazyliki Santa Croce we Florencji . Kościół, który odmówi postawienia mu pomnika nagrobnego, na jego cześć zostanie wzniesione mauzoleum13 marca 1736.

Potomność: od naukowego nieporozumienia do ponownego rozpatrzenia przez Kościół

Proces Galileusza, zwłaszcza ze względu na jego prezentację uważaną za nie neutralną w stosunku do pracy, która została zlecona Dialogowi o dwóch wielkich systemach świata ( 1633 ), wywarła znaczny wpływ na metodę naukową, zarówno eksperymentalną , jak i teoretyczną. , ale także pośrednio na filozofii i innych dziedzinach myśli. W filozofii widzieliśmy więc pojawienie się racjonalistycznych (Descartes) i empirycznych (por. Francis Bacon , ale także Robert Boyle ) nurtów myślowych .

XVII th  wieku: reakcje Scientists

Teoria heliocentryzmu po raz pierwszy postawiła pytania o arystotelizm ( Ziemia utwierdzona w centrum wszechświata ) oraz o metafizykę , co wywołało reakcje naukowców:

XVIII th  wieku: potwierdzenie naukowe i zniesienie zakazu przez papieża Benedykta XIV

W 1728 r. James Bradley jako pierwszy naukowo udowodnił, poprzez wyjaśnienie „ aberracji światła  ”, obrotu Ziemi wokół Słońca.

Papież Benedykt XIV upoważniony książek na temat heliocentryzmu w pierwszej połowie XVIII -tego  wieku , i to w dwóch etapach:

W wstępnym przemówieniu Encyklopedii , d'Alembert surowo krytykuje Inkwizycję za potępienie Galileusza:

„Trybunał, który urósł w siłę na południu Europy, w Indiach, w Nowym Świecie, ale którego wiara nie nakazuje wierzyć, a miłość aprobować, lub raczej, że religia potępia, chociaż jest okupowana przez swoich ministrów, i którego Imię Francja nie mogła jeszcze przyzwyczaić się do wypowiadania bez strachu, potępiła słynnego astronoma za wspieranie ruchu ziemi i ogłosiła go heretykiem […]. W ten sposób nadużycie autorytetu duchowego łączyło się z doczesnym zmuszaniem rozumu do milczenia; i stopniowo zabroniono ludzkości myśleć. "

- D'Alembert.

W artykule „Astronomia” Encyklopedia stwierdza:

„Opinie Galileusza przyciągnęły go cenzurami rzymskiej inkwizycji, ale te cenzury nie przeszkodziły w tym, że nie był uważany za jednego z największych geniuszy, którzy pojawiali się przez długi czas”

- Encyklopedia.

XIX th  wieku: exegetical zintensyfikowane prace

W protestanci pracował w Starym Testamencie , a katolicki zaprzęgać się do Nowego Testamentu . Dziewiętnaście przekłady Biblii na język francuski ukazał się w XIX -tego  wieku , a pod koniec tego stulecia, papież Leon XIII wskazał na przyjęcie przepisów dotyczących studiów biblijnych ( Encyklika Deus Providentissimus od 1893 roku ).

Wcześniej, w 1820 roku , kanonik Settele przygotowywał się do opublikowania swoich Elementów Optyki i Astronomii i odmówiono mu druku. To najnowszy przejaw zakazu pism kopernikańskich. Niesłusznie ocenzurowany autor zwraca się do papieża Piusa VII , od którego w 1822 r . otrzymuje korzystny wyrok.

„Galileo sprawa” stała się XIX th  century jest „siłą napędową pozytywizmu i więcej o antyklerykalizm ledwo ukrytym”, który stworzył obraz prześladował Galileusza i więziony przez Kościół obskurancka choć nie spędzić godzinę w „niegodnego lochu i że jego wyrok jest stosunkowo łagodny w porównaniu z wyrokiem Giordano Bruno . Ta bitwa zapomina również, że Galileusz, choć wyznawca metody naukowej , postępuje z taką samą nieustępliwością, jaką wykazał, by wykazać błędy Arystotelesa w sprawie upadku ciał naukowych twierdzeń, nie zawsze je ugruntowując. Prowokacyjny i pewny siebie traktuje swoich adwersarzy jak „pigmejów umysłowych”, „głupich idiotów”, „nie zasługujących na miano ludzi” i stopniowo oddala się od jezuitów, którzy jednak od 1611 r. potwierdzali jego naukowe odkrycia. .

XX th  wieku: Kościół uznaje swoje błędy

Kościół katolicki uznał podczas Soboru Watykańskiego II (1962-1965), że interwencje niektórych chrześcijan w historii na polu naukowym były niesłuszne, wspominając o Galileuszu. Współcześni papieże złożyli hołd wielkiemu uczonemu Galileo Galileo.

Nowe przekłady Biblii pojawiły się w drugiej połowie XX th  wieku , w świetle badań biblijnych ( egzegeza i hermeneutyka ) rozpoczętego przez papieży Leona XIII i Piusa XII (który nie został obrażony przez teorię Wielkiego Wybuchu , zobacz Piusa XII i Wielki Wybuch ).

W 1979 i 1981 roku , papież Jan Paweł II , niedawno wybrany, powołał komisję do zbadania Ptolemeo-Kopernika kontrowersje z XVI TH - XVII th  wieku i próby Galileo , mianowania kard Paul Poupard na czele tej komisji. To był historyczny sens, ale nie było ustanowienie rehabilitacji, sąd, że skazanego Galileo już nie istnieje, a indeks wstawszy z XVIII -tego  wieku. Jest to zresztą dorozumiane po upoważnieniach do edycji dzieł Galileusza udzielonych przez Benedykta XIV w 1741 i 1757 roku .

31 października 1992 r., Jan Paweł II wyraźnie uznane, w przemówieniu do uczestników sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk , błędy niektórych teologów XVII -tego  wieku , w przypadku:

„W ten sposób nowa nauka, ze swoimi metodami i wolnością badań, którą zakłada, zmusiła teologów do zakwestionowania własnych kryteriów interpretacji Pisma Świętego. Większość nie wiedziała, jak to zrobić. "

Paradoksalnie Galileusz, szczery wierzący, wykazał się większą wnikliwością w tej kwestii niż jego przeciwnicy teologowie. „Jeśli pismo nie może się nie udać”, pisał do Benedetto Castelli , „niektórzy z jego tłumaczy i komentatorów mogą to zrobić i to na kilka sposobów”. Znamy również jego list do Christine de Lorraine ( 1615 ), który jest jak mały traktat o hermeneutyce biblijnej. "

„Błędem ówczesnych teologów, kiedy popierali centralność ziemi, było myślenie, że nasza wiedza o strukturze świata fizycznego została w jakiś sposób narzucona przez dosłowne znaczenie Pisma Świętego (...) . "

Jan Paweł II podkreślił, że wielki naukowiec miał „intuicję genialnego fizyka” w zrozumieniu, dlaczego tylko Słońce może funkcjonować jako środek świata, jak było wtedy znane, czyli jako układ planetarny.

XXI th  century

W październiku 2005 r. ukazała się druga książka kardynała Paula Pouparda (po tej z 1983 r. ) na temat sprawy Galileusza: L'Affaire Galilée , kard. Paul Poupard , Éditions de Paris, październik 2005 r. ( ISBN  2-85162-166-1 ).

W Styczeń 200867 profesorów Uniwersytetu Rzymskiego „La Sapienza” wspieranych przez studentów atakuje papieża Benedykta XVI , do tego stopnia, że ​​musi on zrezygnować z udziału w ceremonii inauguracji roku akademickiego, na który został zaproszony. Profesorowie ci krytykują papieża za jego stanowisko w sprawie Galileusza, które pojawiło się w przemówieniu wygłoszonym w Parmie w 1990 roku, w którym opiera się on na interpretacji filozofa nauki Paula Feyerabenda, oceniając stanowisko „Kościoła wówczas bardziej racjonalnego niż że Galileusza. Demonstracja poparcia dla Papieża gromadzi 100 000 wiernych na Placu św. Piotra w dniu20 stycznia 2008.

15 lutego 2009445 lat do dnia po narodzinach Galileusza, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury odprawia mszę ku czci Galileusza w bazylice Matki Bożej Anielskiej i Męczenników .

Rok 2009 został ogłoszony Światowym Rokiem Astronomii (AMA09 lub IYA09 w języku angielskim) przez UNESCO, organ Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury. To zbiega się z 400 XX rocznicy pierwszych obserwacji z teleskopu przez Galileusza (1564/42) i jego pierwszych ustaleń na księżycowych gór, plam, fazy Wenus, satelitów Jowisza (1609).

Hołdy i referencje

„Ludzie relikwii: mają również kręgosłup Galileusza w Akademii, niczym inny cierń, kość szpiku do niedzielnego gulaszu. Trzeba by wszystko włożyć do kufra u Świętej Nauki lub u św. Antoniego. "

- strona 119, edycje Emila-Pawła

Heraldyka

Herb rodziny Galilei
Herb Galileo Galileo Galilei .svg Blazon :

Lub w skali z trzema szczeblami Gules

Pracuje

Główne prace naukowe

Tłumaczenia francuskie

Muzea

Bibliofilmografia

Bibliografia

W sprawie Galileo
  • Leon Petit, Galileo za sprawą Kartezjusza i Pascala w XVII wieku , Biuletyn Towarzystwa XVII -tego  wieku,lipiec 1955, s.  231-239 ( czytaj online )
  • "Galileo, astronomia przed Świętym Oficjum", plik w przeglądzie Codex # 02 , wydania CLD,styczeń 2017.
  • Sprawa Galilée , Émile Namer (komentarze do korespondencji), Paryż, Gallimard / Julliard, 1975, coll. "Archives" n O  58.
  • Heretyk Galileusza z Pietro Redondi. Paryż, Gallimard, 1985, coll. „Biblioteka Historii” ( ISBN  2-07-070419-X ) .
  • Isabelle Stengers, „Les affaires Galilée”, w: Michel Serres (reż.), Elementy historii nauki , Paryż, Bordas, 1997, s.  337-375 ( ISBN  2-04-018467-8 )
  • Galileo na rozprawie, Galileo zrehabilitowany? , pod redakcją Francesco Beretty. Saint-Maurice, Wydania Saint-Augustin, 2005 ( ISBN  2-88011-369-5 ) .
  • Sprawa Galilée , kardynał Poupard , Éditions de France, październik 2005 .
  • Egzorcyzmowanie widma Galileusza , Philippe Marcille, Éditions du Sel, 2006.
  • Prawda o sprawie Galileusza , Aimé Richardt, François-Xavier de Guibert, 2007.
  • Dowód według Galileusza , Pierre Gillis, Matter and Spirit, 5, s.  27-42, Mons, Belgia, 2006.

Inne prace tematyczne

  • Studia Galileusza Alexandre Koyré. Paryż, Hermann, 1966. (Historia myśli; 15)
  • Galileo Galilei , 350 lat historii (1633-1983), praca zbiorowa pod kierunkiem M gr Poupard Descle International, Tournai 1983
  • William R. Shea, Rewolucja Galileusza. Od teleskopu do systemu światowego  ; handel. od 2 e wyd. Angielski François de Gandt. Paryż, wyd. du Seuil, 1992. (Otwarta nauka). 313 pkt. ( ISBN  2-02-012417-3 )
  • Erwin Panofsky , krytyk sztuki z Galilée , Paryż, Les Impressions nouvelles, 1992.
  • Galileo, pośrednik: praktyka nauki w kulturze absolutyzmu Mario Biagioli, Chicago, University of Chicago Press, 1993
  • Na ramionach olbrzymów , Stephen Hawking , wyd. Dunod, 2003
  • Kopernikański Galileusz , Maurice Clavelin. Paryż, Albin Michel, 2004. ( ISBN  2-226-14235-5 ) , nagroda Victora-Delbosa 2004

Artykuły

  • Michel Pierre Lerner, „O krytyczne wydanie wyroku i wyrzeczenia Galileusza”, w: Revue des sciences philosophiques et théologiques 82-4 (Paryż 1998), s.  607-629
  • Jean-Pierre Luminet , Bruno et Galilée au condition de l'Infini , Czytaj online
  • William R. Shea, „Galileo, Scheiner i interpretacja plam słonecznych”, Isis 61, 1970, s.  498-519

Literatura

  • Druga Galilea – Cesare Capitani (sztuka)
  • La Vie de Galileo , Bertolta Brechta (sztuka)
  • Córka Galileusza , Dava Sobel , Editions Odile Jacob , 2001 ( ISBN  978-2738109507 )
  • A jednak okazuje (żywotność Galileo) przez Zsolt Harsányi , francuskim adaptacji Muller-Straussa, wyd. Calmann-Lévy (1947)
  • Galileo 1610, niebiański posłaniec Christel Larrouy, spektakl teatralny naukowy, wyd. Pasjans (2009)

Literatura młodzieżowa

Honor Books Medal Caldecotta 1997
  • Brigitte Labbé i Pierre-François Dupont-Beurier, Galilée , Tuluza, Milan Jeunesse,2009, 58  pkt. ( ISBN  978-2-7459-3641-7 i 2745936417 )
  • Mathieu Labonde, Kto chce skóry Galileusza? , Paryż, Le Pommier,2017, 304  pkt. ( ISBN  978-2-7465-1111-8 )

Filmografia

Uwagi i referencje

  1. Brigitte Labbé, P.-F. Dupont-Beurier, Jean-Pierre Joblin, Galileo , Mediolan, 2009.
  2. JJ O'Connor, EF Robertson: „Galileo Galilei” , archiwum historii matematyki MacTutor , University of St Andrews , Szkocja .
  3. Maurice Clavelin, Kopernikanin Galileo, Albin Michel, 2004
  4. Jedyna metoda czasu na łatwe mierzenie czasu.
  5. Roger G. Newton, Wahadło Galileusza: od rytmu czasu do powstawania materii , s.  51 , w wydawnictwie Harvard University Pressbook, 2004
  6. patrz teoria względności Galileusza
  7. Évelyne Barbin, Przemówienia Galileusza: upadek grobów , kurs magisterski z historii nauki i techniki, s.  3 .
  8. Universal Biography, Joseph O. Michaud, Louis Gabriel Michaud, strona 320
  9. [wideo] „  Wywiady o pochodzeniu między Raphaëlem Enthovena i Étienne Kleinem  ” , w programie Arte w niedzielę, 20 listopada 2011 r.
  10. Zobacz tutaj
  11. Michael Sharratt, Galileo: Decydujący innowator . Cambridge University Press, Cambridge (1996), s.  45-66 . ( ISBN  0-521-56671-1 )
  12. Pierre Sergescu, „  Mersenne animator” (8 września 1588 - 1 września 1648), Revue d'histoire des sciences et de their applications, vol.2, nr 2-1, s.9  ” , na stronie persee.fr ,1948(dostęp 28 września 2013 )
  13. Dava Sobel, op. cytowany, s.  20
  14. Aimé Richardt, „Prawda o Galileo”, program Au coeur de l'histoire o Europie 1, 27 lutego 2012
  15. René Taton, „  Tabela chronologiczna życia i twórczości Galileusza  ”, Revue d'histoire des sciences et de their applications , tom.  17 N O  4,1964, s.  293
  16. (it) Ludovico Geymonat, Galileo Galilei , Turyn 1983, s.  72
  17. Guglielmo Libri Carucci dalla Sommaja, Historia nauk matematycznych we Włoszech, od odrodzenia listów do końca XVII wieku , 1840, s.  189
  18. Kosmos: Tygodniowy encyklopedyczny przegląd postępu nauk i ich zastosowań w sztuce i przemyśle, 1865, s.  381 i następne
  19. (w) Mario Biagioli, Instrumenty kredytowe Galileusza: teleskopy, obrazy, tajność , University of Chicago Press,15 lipca 2007 r., 301  pkt. ( ISBN  978-0-226-04562-7 , czytaj online ) , Przypis 19 do strony 84
  20. Pierre Costabel , "  Galileo: 2." Niebiańskie Messenger "  " , na tej Encyclopaedia Universalis
  21. Kopie na wystawie w Muzeum Historii Nauki we Florencji .
  22. przeglądaj tekst online , digitalizacja e-rara
  23. Tekst w Favaro, Opere di Galileo , t. XI, s.  87-88 i 92-93
  24. James Brodrick, Robert Bellarmin, Saint and Scholar , Westmister, Newman Press, 1961, s.  343-344
  25. “  Czy Galileusz odkrył Neptuna?  ", Nauka i przyszłość ,10 lipca 2009( przeczytaj online ).
  26. André Brahic , Ognia i lodu: Płonące planety , Odile Jacob ,2010, 400  pkt. ( ISBN  978-2738123305 ) , rozdz.  9 („Olbrzymi odległy”).
  27. (w) David Jamieson, „  Cudowny rok Galileusza 1609 i wprowadzenie do rewolucyjnego teleskopu  ” , Australian Physics , tom.  46, n o  3,maj-czerwiec 2009( przeczytaj online ).
  28. Claude Boucher , Krótka historia idei od Galileusza do Einsteina , Les Editions Fides,2008, 291  s. ( ISBN  978-2-7621-2863-5 , czytaj online ) , s.  52
  29. Bernard Dame, Galileo i plamy słoneczne (1610-1613) , s.  307-370 , w Revue d'Histoire des Sciences et de ich aplikacje , 1966, tom 19, n O  4 ( czytać online )
  30. Tłumaczone w dialogach Wybrane listy .
  31. Jednak Edward Rosen pokazał, że Galileo było źle, gdy twierdził, że Kopernik udał się do Rzymu, by prace nad reformą kalendarza, pracował na stołach używanych, a następnie napisał na De revolutionibus na prośbę Pawła III .
  32. James Brodrick, Robert Bellarmin, Saint and Scholar , Westminster, Newman Press, 1961, s.  376 . Galileusz zachował ten cenny certyfikat do końca życia.
  33. Esejer , op. cytowany, s.  22
  34. Pierre Costabel , „  Galileo: 4. Ostateczna dramat i zwieńczeniem pracy  ” , na tej Encyclopaedia Universalis
  35. Yves Gingras, „Atomizm przeciwko transsubstancjacji”, La Recherche ,listopad 2010, N O  446 i Pietra Redondi , Galileo HERETIC Gallimard 1985
  36. Pietro Redondi , Galileusz heretyk , Gallimard,1985, 447  s.
  37. Galileo ( tłumacz.  C. Chauviré ), The Essayeur de Galileo , Les Belles Lettres,1980( czytaj online ) , s.  141
  38. Arthur Koestler / Lessomnambules.
  39. PhilippeDecourt / Niepożądane prawdy
  40. La Revue des deux Mondes , tom 17, 1876, s.  645-663 .
  41. Jacques Maritain i Raissa Maritain, Jacques i Raissa Maritain. Ukończ dzieła. Tom XIII , Paryż, Edycje Saint-Paul Paris,1992, s.  345
  42. Régine Pernoud , w Na koniec średniowiecza , s. 101, nawiązując do dzieła Ojca Henri de Lubaca ( Egzegeza średniowieczna ) przypomina, że ​​w średniowieczu metody wyjaśniania tekstów zakładały możliwość komentowania Biblii w innym niż dosłowny sens: czytanie według przyzwyczajonych Czterech Zmysłów Pisma Świętego zwraca uwagę na kilka rodzajów komentarzy do tego samego tekstu: dosłowny, alegoryczny, tropologiczny i anagogiczny
  43. Zdanie Świętego Oficjum z 22 czerwca 1633 r.
  44. Pełny tekst znajduje się w Tekstach z książki The Galileo Affair  : A Documentary History, zredagowanej i przetłumaczonej przez Maurice'a A. Finocchiaro .
  45. oraz dzięki dziennikarzowi Giuseppe Barettiemu , który zrekonstruował to wydarzenie dla angielskiej publiczności w antologii opublikowanej w Londynie w 1757 roku, Italian Library .
  46. rustyjames.canalblog.com/archives/2013/07/19/27665334.html
  47. Geymonat, s.  216
  48. Rezydencja Galileusza w Arcetri, Villa le Gioiello, 42, Via del Pian dei Giullari: + E11 ° + 15% 27 + 26,39% 22 & ie = UTF8 & z = 18 & ll = 43.748126,11.257339 & spn = 0.001814,0.004946 & t = h i om = 1 współrzędne: 43 ° 44 '52,21 "N, 11 ° 15' 26,39" E.
  49. „Oto wreszcie niepodważalny dowód, choć spóźniony i nieoczekiwany, że Ziemia krąży wokół Słońca”. LM Celnikier, Histoire de l'astronomie, Technika i dokumentacja-Lavoisier, Paryż, 1986.
  50. Colette Le Lay, pod kierunkiem Jacquesa Gapaillarda, Artykuły astronomiczne w Encyklopedii Diderota i d'Alemberta , praca DEA z Historii Nauki i Techniki, Wydział Nauki i Techniki Nantes Center François Viète, 1997, czytaj online, str.  21
  51. Colette Le Lay, pod kierunkiem Jacquesa Gapaillarda, Artykuły astronomiczne w Encyklopedii Diderota i d'Alemberta , praca DEA z Historii Nauki i Techniki, Wydział Nauki i Techniki Nantes Center François Viète, 1997, czytaj online, str.  13
  52. Gerald Messadié , 500 lat naukowych mistyfikacji , Archipelag,2013, s.  53
  53. Bernard Faidutti, Kopernik, Kepler i Galileusz wobec mocarstw. Naukowcy i polityka , Éditions L'Harmattan,2010, s.  280 i 311
  54. Przemówienie Papieża Jana Pawła II do uczestników sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk
  55. Kardynał Paul Poupard, L'affaire Galileo , wydania paryskie, s. 125-126
  56. pełny tekst, na stronie Watykanu
  57. 100.000 ludzi bronić „prawa mówić” Papież w Rzymie , Le Monde, 21 stycznia 2008
  58. (w) „Kryzys wiary w nauce”, 15 marca 1990 Parma, fragmenty z A Turning Point for Europe? The Church and Modernity in the Europe of Upheavals, Paoline Éditions, 1992, s.  76-79 angielskie tłumaczenie na stronie internetowej National Catholic Reporter
  59. Wysyłka Zenit z dnia 15 stycznia 2008 15
  60. (de) Vatikan ehrte einstigen Ketzer Galileo mit Messe , Die Presse , 15 lutego 2009
  61. Zawiadomienie z oficjalnej strony internetowej
  62. Witryna Haute École.
  63. (w) "  Escutcheons of Science - Armorial of Scientists  " na www.numericana.com ( dostęp 14 marca 2020 ) .
  64. Dwa palce Galileusza na wystawie w muzeum we Florencji
  65. J. Bernhardt. Emile Namer, L'affaire Galilée, Revue d'histoire des sciences, 1977, tom. 30, n o  jeden, s.  81-82 .

Zobacz również

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne