Ameryce Łacińskiej (w języku hiszpańskim i portugalskim : America Latina ) jest ogólnie zdefiniowany jako część Ameryki , gdzie kraje mają oficjalnego języka z języków romańskich , to znaczy, pochodzącą od łacińskiego ( hiszpańskim , portugalskim i francuskim ). Ameryka Łacińska obejmuje zatem potencjalnie Amerykę Latynoską , niektóre wyspy karaibskie , a także prawie całą Amerykę Południową i Środkową . Jednak, chociaż francuski jest językiem romańskim, terytoria z francuskim jako językiem urzędowym nie zawsze są używane do określenia Ameryki Łacińskiej, często uważanej za jedyne niezależne kraje, których językiem urzędowym jest hiszpański lub portugalski.: Ibero-America . Jeśli chodzi o Portoryko , Belize , Haiti , Antyle Francuskie i Gujanę Francuską, nie zawsze są one brane pod uwagę.
Podobnie jak Ameryka Północna , populacja Ameryki Łacińskiej jest zróżnicowana etnicznie, mieszając potomków rdzennych Amerykanów , europejskich kolonizatorów , niewolników pochodzenia afrykańskiego i nowszych imigrantów, Włochów , Niemców , Libańczyków , Syryjczyków , Japończyków itd. w zależności od regionu. Dominującą religią w Ameryce Łacińskiej jest chrześcijaństwo , historycznie katolicyzm , konkurujący dziś z kościołami ewangelicznymi . W indiańskiej religie i afroamerykańskiej religii nadal następować w ramach tych społeczności.
Ameryka Łacińska ma powierzchnię około 20 010 600 km 2 , czyli ponad 3,9% powierzchni Ziemi i 13,5% jej powierzchni lądowej . W 2012 roku jego populację szacuje się na ponad 600 milionów mieszkańców.
Wyrażenie „Ameryka Łacińska” zostało po raz pierwszy użyte przez kolumbijskiego poetę José María Torres Caicedo w 1856 roku oraz przez chilijskiego socjalistę Francisco Bilbao , obaj blisko Lamennais .
Koncepcję Ameryki Katolickiej i Łacińskiej przeciwstawiającej się Ameryce anglosaskiej i protestanckiej przejęła świta Napoleona III . W 1861 r. to właśnie w imię obrony tych „łacińskich” krajów, uważanych za bliskie kulturowo Francji, cesarz wysłał z Meksyku ekspedycję w kontekście panlatynizmu.
Rozwój wyrażenia „Ameryka Łacińska” jest zatem powiązany z kolonialnymi celami Napoleona III w tym regionie, około 1860 roku, podczas meksykańskiej przygody. To Francuz Michel Chevalier przedstawił koncepcję „panlatinity”, mającą na celu promowanie francuskich ambicji, przeciwstawiając regiony romańskojęzyczne (hiszpańskie, portugalskie i francuskie) w obu Amerykach regionom anglojęzycznym. Ten rodzaj „ingerencji” jest wciąż walczyli w imię prawa do kraju ojczystego, przez Madryt , gdzie pojęcie Ameryki Łacińskiej nadal nie ma prawa obywatelstwa, ale gdzie przeciwnie koncepcję Hispanicism przeważa . Hiszpanie zawsze woleli je określać wyrażeniami Hispanoamérica lub Iberoamérica . Ostatnio geografowie używali wyrażenia „Daleki Zachód” w odniesieniu do Ameryki Łacińskiej. Akademia Francuska definiuje Ameryce Łacińskiej „wszystkich krajów Ameryki dawniej skolonizowanych przez Hiszpanii i Portugalii”.
Najczęstsza definicja Ameryki Łacińskiej w praktyce zachowuje osiemnastu niezależnych krajów „ Hiszpanie America ”, którego głównym językiem urzędowym jest hiszpański, dodając Brazylii , którego językiem urzędowym jest portugalski. ; Czasami włącza się tam Haiti, jeśli weźmie się pod uwagę, że francuski , ze względu na swój charakter języka romańskiego, może uzasadniać włączenie tego państwa do Ameryki Łacińskiej. Wyrażenie, bez definicji lub powszechnie akceptowanego obwodu, może dziś na przykład oznaczać:
Wyrażenie „Ameryka Łacińska” można rozumieć na różne sposoby, nawet jeśli definicja odpowiedniego obwodu nie zawsze jest dokładna, ogólnie uważa się, że Ameryka Łacińska składa się z 19 krajów wymienionych poniżej, bez systematycznego uwzględniania Portoryko , „stowarzyszony” ze Stanami Zjednoczonymi , Haiti , niezależnym krajem posługującym się językiem romańskim, ani z Antylami Francuskimi i Gujaną. Jednak definicja ograniczająca Amerykę Łacińską do krajów powstałych w wyniku kolonizacji iberyjskiej czyni ją synonimem terminu Ibero-America : ich rozróżnienie może wydawać się logiczne.
Upadek cesarstwa hiszpańskiego po 1808 roku zrodził jednocześnie, po piętnastu latach wojen wyzwoleńczych , nowe kraje, które wezwały giełdę londyńską do finansowania swojego przemysłu wydobywczego i jego modernizacji, ale ich losy następnie się rozchodzą, Simón Bolivar za marzeniem o wielkiej federacji nie nadchodzi prawdziwa .
Z drugiej strony uważne zbadanie historii i kultury Ameryki Łacińskiej pokazuje, że ta ostatnia nie stanowi jednorodnej kulturowo całości: wyrażenie „Ameryka Łacińska” wymazuje przedkolumbijską przeszłość regionu, aby na język kolonizatorów. Często spotykana definicja sprawia, że w Ameryce Łacińskiej pojawia się z jednej strony osiemnaście niezależnych krajów hiszpańskojęzycznych („Ameryka hiszpańska”), z drugiej Brazylia (portugalskojęzyczna) i Haiti.
Ta definicja Ameryki Łacińskiej jest zgodna z koncepcją „podziału świata” podpisaną w 1494 r. przez Hiszpanię (wówczas Kastylię ) i Portugalię podczas traktatu z Tordesillas , ustanowionego w celu zdefiniowania podziału Nowego Świata – uważanego za terra nullius – między dwie wschodzące potęgi kolonialne, z południkiem północ-południe jako linią podziału, położonym 370 mil (1770 km ) na zachód od Wysp Zielonego Przylądka , południkiem, który obecnie znajduje się na 46°37' Where is.
Kraj | Populacja (2018) | Powierzchnia | Stolica | Największe miasto | Głowa stanu |
---|---|---|---|---|---|
Argentyna | 44,7 miliona | 2 766 890 km 2 | Buenos Aires | Buenos Aires | Alberto Fernández |
Boliwia | 11,3 miliona | 1 098 581 km 2 | Cukier | Santa Cruz de la Sierra | Jeanine Áñez (tymczasowa) |
Brazylia | 208,9 miliona | 8 547 877 km 2 | Brazylia | San Paulo | Jair Bolsonaro |
Chile | 17,9 miliona | 756 950 km 2 | Santiago | Santiago | Sebastian Piñera |
Kolumbia | 48,2 miliona | 1 141 748 km 2 | Bogota | Bogota | Iván Duque |
Kostaryka | 5 milionów | 51 100 km 2 | San Jose | San Jose | Carlos Alvarado |
Kuba | 11,1 miliona | 110 861 km 2 | Hawana | Hawana | Miguel Diaz-Canel |
Ekwador | 16,5 miliona | 283,560 km 2 | Quito | Guayaquil | Lenín Moreno |
Gwatemala | 16,6 miliona | 108 890 km 2 | Gwatemala | Gwatemala | Alejandro Giammattei |
Honduras | 9,2 miliona | 112 090 km 2 | Tegucigalpa | Tegucigalpa | Juan Orlando Hernandez |
Meksyk | 126 milionów | 1 972 550 km 2 | Meksyk | Meksyk | Andrés Manuel López Obrador |
Nikaragua | 6,1 miliona | 129 494 km 2 | Managua | Managua | Daniel Ortega |
Panama | 3,7 miliona | 75640 km 2 | Panama | Panama | Laurentino Cortizo |
Paragwaj | 7 milionów | 406.750 km 2 | Asuncion | Asuncion | Mario |
Peru | 31,3 miliona | 1 285 220 km 2 | Lima | Lima | Martin Vizcarra |
Republika Dominikany | 10,3 miliona | 48 730 km 2 | Santo Domingo | Santo Domingo | Danilo Medina |
Salvador | 6,2 miliona | 21 040 km 2 | San Salvador | San Salvador | bukele nayib |
Urugwaj | 3,4 miliona | 176 220 km 2 | Montevideo | Montevideo | Luis Lacalle Pou |
Wenezuela | 31,7 miliona | 916 445 km 2 | Carakas | Carakas | Nicolás Maduro |
CAŁKOWITY | 614,9 mln | 20 010 636 km 2 |
Kraj | Populacja | Powierzchnia | Stolica | Największe miasto | Głowa stanu |
---|---|---|---|---|---|
Haiti | 10,8 miliona | 27 750 km 2 | Port au Prince | Port au Prince | Jovenel Mojżesz |
Portoryko | 3,194 miliona | 8870 km 2 | San Juan | San Juan | Joe Biden , gubernator Alejandro García Padilla . ( Uwaga: kraj „stowarzyszony” ze Stanami Zjednoczonymi) |
Belize | 398 000 | 22 966 km 2 | Belmopan | Miasto Belize | Colville Young |
Sytuacja gospodarki krajów Ameryki Łacińskiej jest bardzo zróżnicowana w poszczególnych krajach, zarówno pod względem PKB , partnerów handlowych, inflacji , ubóstwa / bogactwa , eksportowanych produktów itp. .
Cztery największe gospodarki pod względem PKB to Brazylia , Meksyk , Argentyna i Kolumbia .
Cztery kraje o najsilniejszym rolnictwie w Ameryce Południowej to Brazylia , Argentyna , Chile i Kolumbia . Obecnie:
W Ameryce Środkowej wyróżniają się:
Meksyk jest największym na świecie producentem awokado , jednym z 5 największych na świecie producentów chili , cytryny , pomarańczy , mango , papai , dyni i szparagów , oraz jednym z 10 największych na świecie producentów trzciny cukrowej , kukurydzy , sorgo , fasoli , pomidorów , kokos , ananas , melon i jagoda .
Brazylia jest największym na świecie eksporterem mięsa kurcząt : 3.77 mln ton w roku 2019. Ten kraj jest posiadaczem drugiego co do wielkości stada bydła na świecie, 22,2% światowego stada. Kraj był drugim co do wielkości producentem wołowiny w 2019 roku, odpowiedzialnym za 15,4% światowej produkcji. Był to także 3 th światowym producentem mleka w roku 2018. W tym roku, w kraju produkowane 35,1 mld litrów. W 2019 roku Brazylia była 4 th światowym producentem wieprzowiny, z prawie 4 mln ton.
W 2018 r Argentyńczyk był 4 th światowym producentem wołowiny , z produkcji 3 mln ton (tyle tylko Stanach Zjednoczonych, Brazylii i Chinach). Urugwaj jest również dużym producentem mięsa. W 2018 roku wyprodukowała 589 tys. ton wołowiny.
W produkcji mięsa drobiowego Meksyk należy do 10 największych producentów na świecie, Argentyna do 15, a Peru i Kolumbia do 20 największych. W produkcji wołowiny Meksyk jest jednym z 10 największych producentów na świecie, a Kolumbia jest jedną z 20 największych. W produkcji wieprzowiny Meksyk należy do 15 największych producentów na świecie. W produkcji miodu Argentyna jest wśród 5 największych producentów na świecie, Meksyk wśród 10 największych, a Brazylia wśród 15 największych. Pod względem produkcji mleka krowiego Meksyk należy do 15 największych producentów na świecie, a Argentyna do 20 największych.
Chile odpowiada za około jedną trzecią światowej produkcji miedzi . W 2018 roku Peru było drugim co do wielkości producentem srebra i miedzi na świecie i szóstym producentem złota (3 metale, które generują największą wartość), oprócz tego, że zajęło trzecie miejsce na świecie w produkcji cynku i cyny oraz 4 th z ołowiu . Brazylia jest drugim eksportera rud żelaza , ma 98% znanych rezerw niobu na świecie i jest jedną z 5 największych producentów boksytu , manganu i cyny . Boliwia jest piątym co do wielkości producentem cyny , siódmym producentem srebra i ósmym producentem cynku na świecie.
Meksyk jest największym producentem srebra na świecie, co stanowi prawie 23% produkcji światowej, produkując ponad 200 milionów uncji w roku 2019. Posiada również znaczną górniczego miedzi i cynku i wytwarza znaczną ilość złota .
W produkcji ropy naftowej , Brazylia była 10 th największym producentem ropy naftowej 2019 2,8 milionów baryłek / dzień. Meksyk był 12 th z 2,1 mln baryłek / dzień, Wenezuela była 21 th z 877 tysięcy baryłek / dzień Kolumbii do 22 th z 886 tysięcy baryłek / dzień, Ekwador na 28 th z 531 000 baryłek / dzień i Argentyna 29 th z 507 tys. baryłek/dobę. Ponieważ Wenezuela i Ekwador zużywają niewiele ropy i eksportują większość swojej produkcji, są częścią OPEC . Wenezuela doświadczyła gwałtownego spadku produkcji po 2015 r. (gdzie produkowała 2,5 mln baryłek/dobę), spadając w 2016 r. do 2,2 mln, w 2017 r. do 2 mln, w 2018 r. do 1,4 mln, a w 2019 r. do 877 tys. z powodu braku inwestycji .
W wydobyciu gazu ziemnego w 2018 r. Argentyna wyprodukowała 1524 bcf (miliard stóp sześciennych), Meksyk wyprodukował 999, Wenezuela 946, Brazylia 877, Boliwia 617, Peru 451, Kolumbia 379 .
Brazylia to kraj o najczystszej energii na świecie. Większość energii elektrycznej pochodzi ze źródeł odnawialnych (głównie hydroelektrowni i biomasy), a kraj ma ogromny potencjał energetyki wiatrowej (która dostarcza już 10% krajowej energii, plus potencjał łatwego wypierania energii wodnej) i słonecznej ( który nie jest jeszcze w pełni rozwinięty na świecie, ale kraj ten ma najlepszy współczynnik promieniowania słonecznego na świecie, mający potencjał bycia jednym z głównych źródeł energii). Brazylia jest jednym z wiodących światowych producentów energii hydroelektrycznej . W 2019 roku w Brazylii działało 217 elektrowni wodnych o mocy zainstalowanej 98 581 MW , czyli 60,16% krajowej produkcji energii. Łączna produkcja energii elektrycznej w 2019 r. w Brazylii osiągnęła 170 000 megawatów mocy zainstalowanej, z czego ponad 75% pochodzi ze źródeł odnawialnych (większość to energia wodna). Potencjał wiatru w Brazylii szacuje, w 2019 roku 500 GW (to tylko na ziemi), wystarczająco dużo energii, aby sprostać trzy razy aktualnego zapotrzebowania kraju; znajduje się głównie na północnym wschodzie i południu. Według danych ONS w lutym 2021 r. łączna moc zainstalowana wyniosła 19,1 GW , przy średnim współczynniku mocy 58%. Podczas gdy średni globalny współczynnik mocy wytwarzania energii wiatrowej wynosi 24,7%, istnieją obszary w północnej Brazylii, zwłaszcza w stanie Bahia, gdzie średnie współczynniki mocy niektórych farm wiatrowych przekraczają 60%; średni współczynnik pojemności w regionie północno-wschodnim wynosi 45% na wybrzeżu i 49% w głębi kraju. W 2019 roku energia wiatrowa stanowiła 9% energii produkowanej w kraju. W 2020 roku Brazylia była 8 th krajem na świecie pod względem zainstalowanej mocy energii wiatrowej (17,2 GW ). Według danych ONS w maju 2021 r. łączna moc zainstalowana fotowoltaiki wyniosła 9,4 GW , przy średnim współczynniku mocy 23%. Niektóre z najbardziej napromieniowanych stanów Brazylii to Minas Gerais, Bahia i Goiás, które rzeczywiście mają światowe rekordy napromieniowania. W 2019 roku energia słoneczna stanowiła 1,27% energii produkowanej w kraju. W 2020 roku Brazylia była 14 th krajem na świecie pod względem zainstalowanej mocy energii słonecznej (7,8 GW ). W 2020 roku, Brazylia był 2 th na świecie pod względem produkcji energii z biomasy (produkcji energii z odpadów stałych i biopaliwa odnawialnych), 15,2 GW zainstalowany.
Mówiąc o przemyśle , 80% produkcji w regionie Ameryki Łacińskiej jest realizowane przez Argentynę, Brazylię i Meksyk. Bank Światowy corocznie wymienia szczyt państw produkujących łącznej wartości produkcji. Według zestawienia z 2019 r. Brazylia ma trzynasty najcenniejszy przemysł na świecie (173,6 mld dolarów), Wenezuela trzydziesty (jednak 58,2 mld dolarów, które zależy od ropy naftowej, aby uzyskać tę wartość), Argentyna 31. (57,7 mld dolarów). ), Kolumbia 46. miejsce (35,4 mld USD), Peru 50. (28,7 mld USD) i Chile 51. miejsce (28,3 mld USD). Brazylia ma trzeci co do wielkości sektor produkcyjny w obu Amerykach. Branże brazylijskie obejmują przemysł samochodowy, stalowy i petrochemiczny, komputery, samoloty ( Embraer ), żywność, farmaceutyki, obuwie, metalurgię i dobra konsumpcyjne trwałego użytku. W branży spożywczej w 2019 roku Brazylia była drugim co do wielkości eksporterem przetworzonej żywności na świecie. W 2016 roku kraj ten był 2 nd producent miazgi na świecie i 8 th producentem papieru. W przemyśle obuwniczym, w 2019, Brazylia zajęła 4 th wśród światowych producentów. W 2019 roku, w kraju było 8 th producent pojazdu, a 9 th producent stali na świecie. W 2018 roku, brazylijski przemysł chemiczny był 8 th na świecie; w przemyśle tekstylnym Brazylia, mimo że była jednym z 5 największych producentów na świecie w 2013 r., jest bardzo słabo zintegrowana ze światowym handlem.
W ostatnich latach Ameryka Łacińska poczyniła znaczne postępy. Ten kontynent, bardzo bogaty w odnawialne i nieodnawialne zasoby naturalne, doświadczył dynamicznego wzrostu w latach 2000. Wiele krajów w regionie próbowało również połączyć dynamikę gospodarczą z większą równością poprzez nową politykę społeczną. Kraje Ameryki Łacińskiej nie uniknęły skutków światowego kryzysu gospodarczego, ale radzą sobie z nim skuteczniej niż w poprzednich kryzysach, dzięki lepszemu zarządzaniu makroekonomicznemu i zmniejszeniu wrażliwości finansowej.
Jednak przed regionem pozostają poważne wyzwania. W niestabilnym środowisku międzynarodowym będzie musiał pokonać przeszkody, takie jak niska produktywność , stosunkowo niski poziom oszczędności i inwestycji krajowych, silne nierówności przestrzenne i społeczne lub niewystarczające wysiłki badawcze i innowacyjne, aby wejść na ścieżkę wzrostu i zrównoważonego rozwoju. rozwój .
W OECD podkreśla w 2020 roku, że w Ameryce Łacińskiej, „klasa średnia jest zagrożony, ponieważ ma słabe jakości miejsc pracy, na ogół nieformalny i niewystarczającej ochrony socjalnej, często niestabilne dochody niskie, co naraża ją na ryzyko popadnięcia w ubóstwo”.
Kopalnia srebra w Boliwii
Kopalnia ametystu w Ametista do Sul . Ameryka Łacińska jest głównym producentem kamieni szlachetnych, takich jak ametyst, topaz, szmaragd, akwamaryn i turmalin
Fabryka czekolady Neugebauer w Arroio do Meio . Ameryka Łacińska specjalizuje się w przetwórstwie spożywczym
Siderúrgica CSN , w Volta Redonda . Brazylia jest jednym z 10 największych producentów stali na świecie; Meksyk jest jednym z 15 największych, a Argentyna jedną z 30 największych
Kompleks przemysłowy Klabin, w Ortigueira . Brazylia jest drugim co do wielkości producentem celulozy i ósmym co do wielkości producentem papieru na świecie
Portyk fabryki obuwia męskiego Democrata we Francji . Brazylia jest czwartym największym producentem obuwia na świecie
Fabryka General Motors w Rosario . Meksyk i Brazylia należą do 10 największych producentów pojazdów na świecie, a Argentyna do 30 największych.
Plantacja winogron w Argentynie. Argentyna i Chile należą do 10 największych producentów winogron i wina na świecie, a Brazylia do 20 największych.
Hering, w Santa Catarina w Brazylii. W kraju znajduje się jeden z 5 największych przemysłów tekstylnych na świecie
Szmaragd kolumbijski. Kraj jest największym producentem szmaragdów na świecie, a Brazylia jest jednym z największych
Ananas w Veracruz, Meksyk. Ameryka Łacińska produkuje 35% ananasów na świecie.
Owce w Argentynie. W kraju jest 11 th producent wełny światowej.
Plantacja oleju palmowego w Magdalenie w Kolumbii. Kraj jest jednym z 5 największych producentów oleju palmowego na świecie.
Produkcja miodu w Argentynie. Kraj jest trzecim co do wielkości producentem miodu na świecie.
Chilijskie wiśnie. Chile jest jednym z 5 największych producentów czereśni na świecie.
Chilijskie kiwi. Kraj jest jednym z 10 największych producentów owoców kiwi na świecie.
Banan w Ekwadorze. Kraj jest największym na świecie eksporterem bananów. Ameryka Łacińska produkuje około 30% bananów na świecie.
Kukurydza w Dourados . Brazylia, Argentyna i Meksyk należą do 10 największych producentów na świecie.
Plantacja słonecznika w Argentynie. Kraj jest trzecim co do wielkości producentem nasion słonecznika na świecie.
Na liście globalnych kierunków turystycznych w 2018 roku Meksyk był siódmym najczęściej odwiedzanym krajem na świecie, z 41,4 milionami międzynarodowych turystów (i przychodami w wysokości 22,5 miliarda USD), z których większość graniczy ze Stanami Zjednoczonymi. Argentyna była 47 th najbardziej odwiedzanym kraju, z 6,9 mln turystów (i przychody 5,5 mld USD); Brazylia była 48 th najbardziej odwiedzanym kraju z 6,6 mln turystów (i przychody 5,9 mld USD); Dominikana w 49 th miejsce z 6,5 mln turystów (i przychody 7,5 mld USD); Chile w 53 -cim miejscu z 5,7 mln turystów (i dochód 2,9 mld USD); Peru w 60 th pozycji z 4,4 mln turystów (a dochodem 3,9 mld USD); Brytyjska 65. pozycja z 3,8 milionami turystów (i przychodami 5,5 miliarda USD); Urugwaj 69 th z 3,4 mln turystów (a dochodem 2,3 mld USD); Kostaryka 74 th z 3 mln turystów (i przychody w wysokości 3,9 mld dolarów). Należy pamiętać, że liczba turystów nie zawsze odzwierciedla sumę pieniężną, jaką kraj czerpie z turystyki. Niektóre kraje praktykują turystykę na wyższym poziomie, uzyskując więcej korzyści
Transport w Ameryce Południowej odbywa się głównie transportem drogowym , najbardziej rozwiniętym w regionie. Istnieje również znaczna infrastruktura portów i lotnisk . Sektor kolejowy i rzeczny , choć ma potencjał, jest na ogół traktowany w sposób drugorzędny.
Brazylia ma ponad 1,7 miliona kilometrów dróg , z czego 215,000 km są wybrukowane, a około 14000 km to drogi ekspresowe . Dwie najważniejsze autostrady w kraju to BR-101 i BR-116 . Argentyna ma ponad 600 000 km dróg, z czego ok. 70 000 km to drogi utwardzone, a ok. 2500 km to drogi ekspresowe. Trzy najważniejsze autostrady w kraju to Trasa 9 , Trasa 7 i Trasa 14 . Kolumbia ma około 210 000 km dróg, a około 2300 km to drogi ekspresowe. Chile ma około 82 000 km dróg, z czego 20 000 km jest utwardzonych, a około 2000 km to drogi ekspresowe. Najważniejszą autostradą w kraju jest Chile Route 5 ( Autostrada Panamerykańska ).Te 4 kraje mają najlepszą infrastrukturę drogową i największą liczbę autostrad dwutorowych.
Meksykańska sieć drogowa obejmuje 366 095 km , z czego 116 802 km jest utwardzonych; Spośród nich, 10,474 km to autostrady multi-LANE: 9,544 km to autostrady cztery-pasa, a pozostała część ma 6 lub więcej pasów ruchu.
Ze względu na Andy Kordyliery , Amazonkę i Amazonię Lasy Deszczowe , zawsze były trudności z tworzeniem autostrad transkontynentalnych lub bioceanicznych. Praktycznie jedyna droga, jaka istniała, to ta, która łączyła Brazylię z Buenos Aires w Argentynie, a później z Santiago w Chile. Jednak w ostatnich latach, dzięki wspólnemu wysiłkowi krajów, zaczęły powstawać nowe drogi, takie jak Brazylia-Peru (Autostrada Pacyfiku) i nowa autostrada między Brazylią, Paragwajem, północną Argentyną i północnym Chile (Korytarz Bioceaniczny). .
W Brazylii jest ponad 2000 lotnisk. Kraj ten ma drugą co do wielkości liczbę lotnisk na świecie, za samymi Stanami Zjednoczonymi. Międzynarodowy Port Lotniczy São Paulo , położony w aglomeracji São Paulo, jest największym i najbardziej ruchliwym lotniskiem w kraju – lotnisko łączy São Paulo z praktycznie każdym większym miastem na świecie. Brazylia posiada 44 międzynarodowe porty lotnicze, takie jak między innymi w Rio de Janeiro , Brasília , Belo Horizonte , Porto Alegre , Florianópolis , Cuiabá , Salvador , Recife , Fortaleza , Belém i Manaus . Argentyna posiada ważne międzynarodowe porty lotnicze, takie jak między innymi Buenos Aires , Kordoba , Bariloche , Mendoza , Salta , Puerto Iguazú , Neuquén i Usuhaia . Chile posiada ważne międzynarodowe porty lotnicze, takie jak między innymi Santiago , Antofagasta , Puerto Montt , Punta Arenas i Iquique . Kolumbia posiada ważne międzynarodowe porty lotnicze, takie jak między innymi Bogota , Medellín , Cartagena , Cali i Barranquilla . Peru posiada ważne międzynarodowe porty lotnicze, takie jak Lima , Cuzco i Arequipa . Inne ważne lotniska to te w stolicach Urugwaju ( Montevideo ), Paragwaju ( Asunción ), Boliwii ( La Paz ) i Ekwadoru ( Quito ). 10 najbardziej ruchliwych lotnisk w Ameryce Południowej w 2017 roku to: São Paulo-Guarulhos (Brazylia), Bogota (Kolumbia), São Paulo-Congonhas (Brazylia), Santiago (Chile), Lima (Peru), Brasilia (Brazylia) , Rio de Janeiro . (Brazylia), Buenos Aires-Aeroparque (Argentyna), Buenos Aires-Ezeiza (Argentyna) i Minas Gerais (Brazylia).
W Meksyku znajduje się 1834 lotnisk, co stanowi trzecią co do wielkości liczbę lotnisk na kraj na świecie. Siedem największych lotnisk – które pochłaniają 90% podróży lotniczych – to (w kolejności ruchu lotniczego): Meksyk , Cancún , Guadalajara , Monterrey , Tijuana , Acapulco i Puerto Vallarta . Biorąc pod uwagę całą Amerykę Łacińską, 10 najbardziej ruchliwych lotnisk w 2017 r. to: Mexico City (Meksyk), São Paulo-Guarulhos (Brazylia), Bogota (Kolumbia), Cancun (Meksyk), São Paulo-Congonhas (Brazylia), Santiago ( Chile), Lima (Peru), Brasilia (Brazylia), Rio de Janeiro (Brazylia) i Tocumen (Panama).
Mówiąc o portach , Brazylia ma jedne z najbardziej ruchliwych portów w Ameryce Południowej, takie jak Port de Santos , Port of Rio de Janeiro , Port Paranaguá , Port of Itajaí , Port of Rio Grande , Port São Francisco do Sul i Port de Suape . Argentyna ma porty takie jak Port Buenos Aires i Port Rosario . Chile ma ważne porty w Valparaíso , Caldera , Mejillones , Antofagasta , Iquique , Arica i Puerto Montt . Kolumbia posiada ważne porty, takie jak Buenaventura , Cartagena Container Terminal i Puerto Bolivar . Peru ma ważne porty w Callao , Ilo i Matarani . 15 najbardziej aktywnych portów w Ameryce Południowej to: Port Santos (Brazylia), Port Bahía de Cartagena (Kolumbia), Callao (Peru), Guayaquil (Ekwador), Buenos Aires (Argentyna), San Antonio (Chile), Buenaventura ( Kolumbia), Itajaí (Brazylia), Valparaíso (Chile), Montevideo (Urugwaj), Paranaguá (Brazylia), Rio Grande (Brazylia), São Francisco do Sul (Brazylia), Manaus (Brazylia) i Coronel (Chile).
Cztery główne porty morskie skupiające około 60% ruchu towarowego w Meksyku to Altamira i Veracruz w Zatoce Meksykańskiej oraz Manzanillo i Lázaro Cárdenas na Oceanie Spokojnym . Biorąc pod uwagę całą Amerykę Łacińską, 10 największych portów pod względem ruchu to: Colón (Panama), Santos (Brazylia), Manzanillo (Meksyk), Bahía de Cartagena (Kolumbia), Pacífico (Panama), Callao (Peru), Guayaquil ( Ekwador), Buenos Aires (Argentyna), San Antonio (Chile) i Buenaventura (Kolumbia).
Brazylijska sieć kolejowa ma długość około 30 000 kilometrów. Służy głównie do transportu minerałów. Kolej w Argentynie, z 47 000 km torów, była jedną z największych na świecie i nadal jest najbardziej rozległą w Ameryce Łacińskiej. Doszło do około 100 000 km torów, ale podniesienie torów i nacisk na transport samochodowy stopniowo go zmniejszały. Posiada cztery różne szlaki i połączenia międzynarodowe z Paragwajem, Boliwią, Chile, Brazylią i Urugwajem. Chile ma prawie 7000 km linii kolejowych z połączeniami z Argentyną, Boliwią i Peru. Kolumbia ma tylko około 3500 km linii kolejowych.
Wśród głównych brazylijskich dróg wodnych wyróżniają się dwie: Hidrovia Paraná-Tietê (która ma długość 2400 km , 1600 km na rzece Paraná i 800 km na rzece Tietê, odprowadzająca produkcję rolną stanów Mato Grosso, Mato Grosso do Sul, de Goiás i część Rondônia, Tocantins i Minas General) oraz Hidrovia do Solimões-Amazonas (posiada dwie sekcje: Solimões, która rozciąga się od Tabatinga do Manaus, liczącą około 1600 km , oraz Amazonas, która rozciąga się od Manaus do Belém, z 1650 km . Prawie całkowity transport pasażerów z równiny amazońskiej odbywa się tą drogą wodną, oprócz praktycznie całego transportu towarów, który jest kierowany do dużych regionalnych centrów Belém i Manaus). W Brazylii transport ten jest nadal niewykorzystany: najważniejsze z ekonomicznego punktu widzenia odcinki rzek znajdują się na południowym wschodzie i południu kraju. Jego pełne wykorzystanie nadal zależy od budowy śluz, dużych prac pogłębiarskich i przede wszystkim portów umożliwiających integrację intermodalną. W Argentynie sieć dróg wodnych składa się z rzek La Plata, Paraná, Paragwaju i Urugwaju. Główne porty rzeczne to Zárate i Campana . Port Buenos Aires jest historycznie pierwszym portem o indywidualnym znaczeniu, ale obszar znany jako Up-River, który rozciąga się wzdłuż 67 km części Santa Fé rzeki Paraná, skupia 17 portów, które skupiają 50% całkowitej eksport.
W tym obszarze Ameryka Łacińska prezentuje silne kontrasty. Region odnotował znaczny spadek ubóstwa (najniższy wskaźnik od trzydziestu lat) i boom w klasie średniej (odsetek Latynosów żyjących za mniej niż cztery dolary dziennie wzrósł z ponad 40% w 2000 r. do mniej niż 30% w 2010 r.). Pomimo tych pozytywnych wyników jedna trzecia ludności regionu nadal jest zagrożona ubóstwem. Niektóre kraje pozostają bardziej niestabilne gospodarczo, podczas gdy inne przeżywają bardzo szybki rozwój, któremu towarzyszy szczególnie dynamiczny wzrost gospodarczy, jak np. Peru , gdzie do 2017 r. spodziewane jest blisko 70 miliardów dolarów inwestycji. Jeszcze bardziej uderzający jest przykład Kolumbii : wzrost o 6,4% średnio w 2013 r., jeden z najwyższych wskaźników wzrostu na świecie, za Chinami , jedynym krajem, który osiągnął lepsze wyniki. Ameryka Południowa jest wraz z Bliskim Wschodem kontynentem, który ma największe rezerwy ropy naftowej na świecie. Tym samym Wenezuela jest pierwszą potęgą naftową na świecie, z absolutnymi rezerwami szacowanymi na 297 mld baryłek, więcej niż jakikolwiek inny kraj. Gigantów gospodarki, Brazylia i Meksyk są zarówno gigant postać na scenie międzynarodowej: w rzeczywistości, Brazylia jest 7 th towarzyszy największą gospodarkę w górę 15 Meksyku ( 14 th ). Mierzone w parytetu siły nabywczej The Mexican gospodarka niedawno wyprzedziły Włochy do teraz zajmują 10 th miejsce.
W latach 2014–2020 Ameryka Łacińska doświadczyła najniższego średniego tempa wzrostu od 1950 r.: 0,5%. Podczas gdy populacja nadal rośnie, bogactwo na mieszkańca spadło o 4% w latach 2014-2019. Ubóstwo i nierówności rosną, a klasa średnia, która pojawiła się w 2000 roku, odnotowała spadek standardu życia.
Kraje Ameryki Łacińskiej są zaludnione zupełnie inaczej, zwłaszcza pod względem wielkości populacji każdego kraju. Tak więc Brazylia ma 206 milionów mieszkańców, Meksyk nieco ponad 119 milionów mieszkańców, podczas gdy Urugwaj ma mniej niż 4 miliony mieszkańców. Dwa kraje mają ponad 100 milionów mieszkańców, dwa ponad 40 milionów, cztery inne od 10 do 16 milionów, pięć krajów ma od 5 do 10 milionów mieszkańców.
Ludność Ameryki Łacińskiej wyróżnia się także różnorodnością pochodzenia etnicznego, ponieważ na kontynencie, na którym człowiek pojawił się znacznie później niż na większości innych kontynentów, następowało kolejno kilka fal osadnictwa o różnym pochodzeniu.
Populacje rdzennych AmerykanówPopulacja indiańska pochodzi z osad przedkolonialnych. Te indiańskie populacje, pochodzące z Azji, zostały zdziesiątkowane w czasie podboju hiszpańskiego, w szczególności w Meksyku , w wyniku kontaktu z chorobami z Europy (np. ospą ), której nie potrafiły przeciwstawić się żadnej naturalnej obronie. Niezależnie od choroby, sam podbój i eksploatacja ludności przez Hiszpanów i Portugalczyków zdziesiątkowały ludność: najwyższy szacunek śmiertelności spowodowanej eksploatacją kopalń w Potosi wynosi 8 milionów rdzennych Amerykanów, zwłaszcza z powodu użycia rtęć do wydobywania srebra z kopalń. Na początku XXI -go wieku, liczba ludności indiańskiej jest większość tylko w Boliwii (55% populacji). Jest bardzo ważny w Peru , gdzie mieszka 45% ludności, 47% w Gwatemali i w Ekwadorze (25%), ale w Meksyku należy do mniejszości (12%, czyli od 13 do 14 milionów mieszkańców). w pozostałej części Ameryki Środkowej, a jeszcze mniej w Wenezueli (5% populacji) i Kolumbii (3% populacji).
Populacje pochodzenia europejskiegoPoczątkowo była głównie pochodzenia portugalskiego w Brazylii lub hiszpańskiego gdzie indziej. Nastąpiły kolejne fale imigracji: na przykład włoska imigracja do Argentyny .
W amerykańskich rasy białej Łacińskiej są potomkowie założycieli Europy przybył do Ameryki w okresie kolonialnym i post-niezależne. Pochodzą głównie z Hiszpanii , Niemiec , Włoch i Portugalii . Chociaż w mniejszości w porównaniu do 18 milionów Niemców czy 31 milionów Włochów w Brazylii, społeczność Francuzów lub potomków Francuzów w krajach Ameryki Łacińskiej szacowana jest na nie mniej niż milion .
Ludzie pochodzenia europejskiego są największą grupą etniczną w Ameryce Łacińskiej i razem z ludźmi o częściowo europejskim pochodzeniu stanowią 80% populacji w niektórych krajach lub więcej. Kraje o najwyższym odsetku ludności pochodzenia europejskiego to Urugwaj (80%), Kostaryka (64%), Argentyna (60%) i Portoryko (54%). W Chile mieszkańcy pochodzenia europejskiego stanowią 45%. Dalej są Brazylia (41%), Kuba (36%) i Wenezuela (31%). W Kolumbii biali stanowią jedną piątą populacji (20%). W krajach takich jak Dominikana , Meksyk , Peru i Nikaragua około 15-16% ludności to kreolowie lub biali, głównie pochodzenia hiszpańskiego. W Panamie , Gwatemali , Salwadorze , Ekwadorze i Boliwii od 8 do 11%. Na Haiti jest 5%. Krajem o najmniejszej populacji pochodzenia europejskiego jest Honduras (4% populacji).
Populacje pochodzenia afrykańskiegoPrzybycie tych populacji do Ameryki Łacińskiej jest spowodowane niewolnictwem. Rzeczywiście, „niewystarczający” opór miejscowej ludności, w szczególności w obliczu chorób importowanych ze Starego Świata, skłonił rolników francuskich, hiszpańskich i portugalskich do sprowadzenia bardziej odpornej populacji niewolników z Afryki.
Populacje MetisMieszkańcy Ameryki Łacińskiej mają różne pochodzenie, a kontynent składa się z różnych grup etnicznych. Jest możliwe, aby rozbić mieszane populacje na kilka kategorii: Metysów lub castizos (populacje europejskie i Indian zejście), mulatos (europejskich i pochodzenia afrykańskiego) lub nawet zambos ., Termin używany w dawnych portugalskich i hiszpańskich kolonialnych imperiów do wyznaczenia dzieci urodzony przez indyjskich i afrykańskich rodziców.
W społecznościach andyjskich Ameryki Łacińskiej pojęcie rozwoju definiuje wyrażenie sumak kawsay , które w języku keczua oznacza „ buen vivir ”, „bien vivre” lub „joie de vivre” po francusku. Zakorzeniona w kulturach i światopoglądach grup tubylczych, koncepcja ta integruje zachodnią krytykę dominujących modeli rozwoju, proponując inny paradygmat oparty na harmonii między ludźmi, a także między ludźmi a ich naturalnym środowiskiem. Sumak kawsay proponuje inną koncepcję rozwoju i jest zapisana w Konstytucji Ekwadoru i Boliwii .
W najnowszej wersji Konstytucja Ekwadoru jest inspirowana tą koncepcją i odnosi się do „nowej formy współistnienia obywateli, w różnorodności i w harmonii z naturą, w celu osiągnięcia dobrego życia, sumak kawsay”. Konstytucja opiera się na uznaniu „prawa ludzi do życia w zdrowym i ekologicznie zrównoważonym środowisku, które gwarantuje zrównoważony rozwój i dobre życie (sumak kawsay)”. Stanowi on ponadto, że obowiązkiem państwa jest „promowanie tworzenia i produkcji wiedzy, wspieranie badań naukowych i technologicznych oraz promowanie mądrości przodków w celu osiągnięcia dobrego życia (sumak kawsay)”.
Ameryka Łacińska jest pięć razy bardziej dotknięta zabójstwami niż inne kontynenty. Średnia roczna morderstw wynosi 27 na 100 000 mieszkańców, podczas gdy średnia światowa to 5 na 100 000. Ta fala przestępczości dotyka wielu krajów Ameryki Łacińskiej (ponad 80 na 100 000 mieszkańców rocznie) . Przemoc jest szczególnie miejska.
Oprócz tej żarliwej przestępczości narastają drobne przestępstwa, które powodują poczucie niepewności w klasie średniej (nieuprzejmość, kradzieże kieszonkowe, włamania, kradzieże samochodów itp.).
Ameryka Łacińska doświadcza wysokiego poziomu przemocy wobec kobiet. W rzeczywistości 50% kobiet jest maltretowanych w sferze prywatnej z fizycznego i/lub psychicznego punktu widzenia. Kobiety te doświadczają różnych form przemocy, zarówno indywidualnej, jak i codziennej, i regularnie wychodzą poza ramy domowe. Preferowanymi ofiarami powszechnej przemocy społecznej są kobiety.
Ameryka Łacińska i Karaiby jako całość pozostają jednym z regionów o największych nierównościach dochodowych, pomimo silnego wzrostu gospodarczego i poprawiających się wskaźników społecznych od 2010 r. W rzeczywistości w Ameryce Łacińskiej 40% najbiedniejszych gospodarstw domowych otrzymuje 15% całkowitego dochodu , podczas gdy 10% najbogatszych posiada 30% całkowitego dochodu.
Odnajdujemy te nierówności w różnych skalach: subkrajowej , subregionalnej i lokalnej.
Nierówności dotykają głównie mniejszościowe grupy społeczne, takie jak kobiety, dzieci poniżej 17 roku życia oraz osoby pochodzenia afrykańskiego i są źródłem szalejącej w Ameryce Łacińskiej przemocy społecznej.
W obrębie dużych metropolii widoczne są różnice między dzielnicami bogatymi a dzielnicami biednymi. Te różne dzielnice są na ogół odcięte fizycznymi lub naturalnymi murami (lasy, brak infrastruktury umożliwiającej dotarcie do centrum miasta itp.).
Nierówności te można częściowo wytłumaczyć bardzo korzystnym systemem podatkowym dla bogatych: niewiele podatków od majątku lub majątku oraz podatków od towarów i usług (które dotyczą zarówno bogatych, jak i biednych) od pięciu do sześciu razy wyższych niż podatki dochodowe.
Departament ONZ Spraw Gospodarczych i Społecznych informuje, że:
„Spadek udziału płac przypisuje się wpływowi postępu technologicznego, który promuje oszczędzanie pracy oraz ogólnemu osłabieniu regulacji i instytucji rynku pracy. Ten spadek prawdopodobnie wpłynie nieproporcjonalnie na grupy o średnich i niskich dochodach, które opierają się głównie na dochodach z pracy ”. Ponadto raport podkreśla, że „wysoce nierówny podział gruntów spowodował napięcia społeczne i polityczne oraz jest źródłem nieefektywności gospodarczej, ponieważ drobni właściciele ziemscy często nie mają dostępu do kredytów i innych zasobów niezbędnych do zwiększenia użytkowania gruntów. duzi właściciele nie zawsze mają do tego wystarczającą zachętę ”.
Według Cepalc ( ONZ ), współczynnik Giniego (który mierzy różnice w dochodach) spada tylko o 3% po opodatkowaniu w Ameryce Łacińskiej wobec 17% w krajach OECD . Według badania OECD dotyczącego Ameryki Łacińskiej „Niskie dochody z podatków od dochodów, zysków i kapitału można częściowo wyjaśnić hojnymi zwolnieniami i wysokimi rabatami, a także uchylaniem się od płacenia podatków przez najbogatszych podatników”. Uchylanie się od płacenia podatków to 350 miliardów dolarów rocznie, czyli 6,3% PKB.
W większości krajów Ameryki Łacińskiej panuje katolicyzm . Jednak protestantyzm (głównie ewangelicki ) od kilku lat przeżywa silny wzrost.
Udział religii w krajach Ameryki Łacińskiej (2014)
Kraj | Katolicyzm (%) |
Protestantyzm (%) |
Bez religii (%) |
Inne religie (%) |
---|---|---|---|---|
Paragwaj | 89 | 8 | 1 | 2 |
Peru | 76 | 17 | 4 | 3 |
Meksyk | 81 | 9 | 7 | 4 |
Ekwador | 79 | 13 | 5 | 3 |
Boliwia | 77 | 16 | 4 | 3 |
Panama | 70 | 19 | 7 | 4 |
Argentyna | 71 | 15 | 11 | 3 |
Kolumbia | 79 | 13 | 6 | 2 |
Wenezuela | 73 | 17 | 7 | 4 |
Kostaryka | 62 | 25 | 9 | 4 |
Brazylia | 61 | 26 | 8 | 5 |
Republika Dominikany | 57 | 23 | 18 | 2 |
Chile | 64 | 17 | 16 | 3 |
Nikaragua | 48 | 39 | 9 | 4 |
Honduras | 46 | 41 | 10 | 2 |
Gwatemala | 51 | 38 | 8 | 3 |
Salvador | 49 | 36 | 12 | 3 |
Urugwaj | 42 | 15 | 37 | 6 |