Elisabeth la Coumane

Elisabeth la Coumane Funkcje
Księżna ( d )
Banat de Mačva
1279-1284
Ugrin Csák ( we ) Stefan Dragutin
Królowa Konsorcjum
Węgier
1270-1272
Marie Lascaris Isabelle z Anjou
Tytuł szlachecki
Królowa małżonka
Biografia
Narodziny 1240
Coumania
Śmierć pomiędzy 1290 i 1295
Królestwo Węgier
Rodzina Árpád
Tata Kuthen lub Seyhan ( d )
Małżonka Około Stefana V Węgier (w przybliżeniu od1255)
Dzieci Elisabeth Węgier ( w )
Anna Węgierska
Władysław IV Węgier
Maria Węgierska
Katarzyna Węgierska ( w )
André, książę Slawonii ( w )

Élisabeth la Coumane (po węgiersku Kun Erzsébet , 1240 - między 1290 a 1295 ) jest królową Węgier , żoną Stefana V Węgier i matką Władysława IV Węgier .

Biografia

Jest córką wodza Cumana ( klan Terter  (on) ) o nieznanej dokładnej tożsamości, ale historycy zakładają, że jest przywódcą Kötöny  (in) ( Kuthen ) lub głową Szejhána ( Zeihan ). W 1254 roku poślubiła Etienne V Węgier . Kiedy ten ostatni przyjął w 1262 r. Tytuł „mniejszego” króla (po łacinie rex iunior ), Elżbieta zrobiła to samo. W 1270 roku Stefan V został koronowany na króla i królową.

Po nagłej śmierci męża w 1272 roku , zdobyła władzę jako opiekun Władysława IV Węgier podczas gdy jeszcze dzieckiem, ale nie do krawężnika lub przeciwwagi do władzy oligarchów od szlachty . W 1273 roku Finta Aba  (es) złapała ją i zamknęła w zamku Turóc . W 1274 roku została ponownie schwytana w Budzie . Po jej wyzwoleniu ona wykluczyć między 1280 i 1284 z banats z Macsó i Bośni , a od 1282 roku nosił tytuł „księżniczki wszystkich Slawonii” (po łacinie ducissa totius Sclavonia ).

Toczyła ciągły spór z synem i różnymi frakcjami oligarchów. Jego osobistym doradcą był Joachim Gutkeled  (es) .

Po śmierci swojego syna Władysława IV w 1290 r. Przestała odgrywać rolę polityczną. Została pochowana wraz z mężem Étienne V w dominikańskim opactwie Île aux Lièvres .

Dzieci

Uwagi i odniesienia

(hu) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku węgierskim zatytułowanego „  Kun Erzsébet magyar királyné  ” ( zobacz listę autorów ) .
  1. W węgierskim fejedelem i po łacinie imperator na pieczęci
  2. (hu) Ágnes Kenyeres ( red. ), Magyar életrajzi lexikon I. (A - K) [„Węgierska encyklopedia biograficzna”], Budapeszt, Akadémiai kiadó,1967( ISBN  978-963-05-2497-1 , czytaj online ) , „Erzsébet (Kun Erzsébet)”
  3. (hu) Gyula Kristó , Magyarország története, 895-1301 [„Historia Węgier, 895-1301”], Budapeszt, Ozyrys,2003, 316  str. ( ISBN  963-389-506-5 ) , str.  308
  4. W 1264 roku, potwierdziła oddawanie domeny w okręgu z Borsod z łacińskim tytułem „królowej-moll”: po łacinie Elisabeth Dei Gratia Regina Hungariae młodszy .

Zobacz też