Banpo | |||
Lokalizacja | |||
---|---|---|---|
Kraj | Chiny | ||
Województwo | Shaanxi | ||
Miejscowość | Xi'an | ||
Informacje kontaktowe | 34 ° 16 ′ 28 ″ na północ, 109 ° 02 ′ 51 ″ na wschód | ||
Geolokalizacja na mapie: [[ Model: Geolocation / Shaanxi ]]
| |||
Historia | |||
Czas | neolityczny | ||
Banpo ( chiński :半坡 ; pinyin : ) to archeologiczne znajduje się około dziesięciu kilometrów od Xi'an , w prowincji Shaanxi prowincji , Chiny . Został wydobyty od 1953 roku. W 1958 roku zbudowano tam muzeum . Początkowe miejsce było związane z innymi pobliskimi miejscami, w całości z kultury Yangshao .
Banpo było wioską neolityczną należącą do kultury Yangshao, kultury neolitu środkowego, podzieloną na kilka faz. Około 4500 do4000 pne J.-C.„starożytne Yangshao” obejmuje kultury Banpo na Zachodzie (okolice Xi'an ) i Hongang I na Wschodzie (okolice Anyang ). Miejsce Banpo było okupowane od około 4800 do 3600 pne.
Wszystkie miejsca związane z Banpo, takie jak Beishouling, dostarczyły ceramiki zwanej typem Banpo.
Miejsce Banpo znajduje się 10 km na wschód od Xi'an , w pobliżu Doliny Żółtej Rzeki . Kultura Banpo obejmuje południowy obszar Hetao rzeki Żółtej, górną rzekę Han i region gór Yaoshan. Dowody na tę kulturę znajdujemy na znacznie większym obszarze dookoła: Jiangzhai, Yuanjunmiao, Hengzhen, Shijiacun, Xiamengcun, Beishouling, Lujiaya i Longgangsi w Shaanxi, a także Xishanping w Gansu i Guandi w Mongolii Wewnętrznej i wreszcie Tongziya w Shanxiya.
Jest więcej pozostałości z kultury Yangshao niż kiedykolwiek wcześniej. Są one współczesne ze stanowiskiem Hougang I, położonym dalej na wschód.
Stanowisko Banpo było intensywnie wykopywane w latach 1954–1957, po czym niższy poziom stanowiska Banpo określano jako „typ Banpo kultury Yangshao ”. Następnie w 1980 roku nazwano go „Kulturą Banpo”. Dzisiaj mówimy o instalacji Banpo jako jednolitej całości, ale z oczywistymi wewnętrznymi różnicami. Stanowisko Jiangzhai jest obecnie miejscem odniesienia dla tego okresu, wydobywanym w różnych warunkach od 1972 do 1982 roku.
W kontekście kulturowym jego odkrycia, miejsce Banpo, a co za tym idzie, kultura Yangshao, podobnie jak cała Nizina Centralna, były rozpatrywane z marksistowskiego punktu widzenia, którym był Guo Moruo ( Studium starożytnego społeczeństwa chińskiego ), oraz zgodnie z teorią Engelsa zgodnie z teorią Lewisa Henry'ego Morgana , opublikowaną pierwotnie w 1884 r. pod tytułem Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa . Zgodnie z tą teorią kultura Banpo była przykładem społeczeństwa matrylinearnego .
Obszar Banpo obejmuje od 5 do 6 ha. Otacza ją rów "prawdopodobnie" obronny o szerokości od 5 do 6 m. Okrągły rów o głębokości 6 metrów chronił mieszkańców lub odgrywał rolę w nawadnianiu.
Jego mieszkańcy opuszczali go i wracali tam kilkakrotnie, w rytm siecznego rolnictwa. Wieś zajmowała więcej niż jeden hektar i składała się z 45 półpodziemnych lub parterowych domów, okrągłych lub czworokątnych, z wejściami skierowanymi na południe. Mierzyły około 5 m średnicy lub na boki, były wykonane z drewna i błota , z klepiskiem pośrodku którego znajdowało się palenisko.
W środku wsi wzniesiono budynek o powierzchni 160 m 2 , z pewnością przeznaczony do użytku publicznego.
Na wschód od wsi znajdowało się kilka pieców garncarskich, a na północy cmentarz z 250 grobami. Dorosłych chowano pojedynczo, parami lub trójkami na plecach, oddzielając mężczyzn od kobiet. Dzieci chowano w celowo przekłutych słojach, w pobliżu niektórych domów. Jest to zwyczaj, który można znaleźć w całej kulturze Yangshao .
Najwyraźniejszym dowodem postępu działalności rolniczej jest mnożenie się narzędzi rolniczych, które przetrwały, w szczególności noże kamienne i ceramiczne typu Dao . W Banpo znaleziono 217 takich obiektów, a 32% wszystkich znalezisk to narzędzia rolnicze. Pod koniec procent narzędzi do zbioru jest jeszcze wyższy. W produktach rolnych dominował proso. W klimacie sprzyjającym rolnictwu, zwłaszcza proso włoskie i proso zwyczajne ( Panicum miliaceum ), stały się głównym źródłem pożywienia, powodując znaczny wzrost populacji. To z kolei spowodowało znaczny wzrost osadnictwa rolniczego, dochodzący z niektórych do 10 ha.
Oprócz hodowli świń, psów, bydła i kurczaków, zgodnie z praktykami hodowlanymi z poprzedniej epoki, udoskonalono techniki łowieckie, o czym świadczy obecność kości dużych ssaków, takich jak tygrys ( Panthera tigris ). Koń Przewalskiego został zidentyfikowany na stronie Banpo spośród kilku stron z górnego paleolitu (szczególnie w północnej Shanxi na początku epoki brązu w północnych Chinach i na wschód od Qinghai ). Ale bardzo silne podobieństwa między dzikimi końmi i końmi udomowionymi, w obecnym czasie, nie pozwalają na dokonanie wyraźnego rozróżnienia. Jednak badacze z płaskowyżu środkowego Iranu ustalili, że ten koń Przewalskiego był formą dzikiego konia. Szczątki znalezione w Miaodigou (najlepiej udokumentowana kultura, która następuje po kulturze Banpo w kulturze Yangshao) są dowodem na to, że ten koń był nadal ścigany, a nie udomowiony.
Materiał ceramiki może wtedy znacznie się różnić, od piaszczystego i szorstkiego wyglądu do drobnej i wypolerowanej tekstury. Terakoty są przeważnie czerwonawe, czasem szare lub czarne. Kształty to często butelki ze spiczastym dnem (typ jiangdi ping ), słoiki (typ guan ) i miski (typ bo ). Ale są też ping- butelek typu , obsadki do piór umywalki typu , wan- miseczki typu i weng- typu urny . Większość z tych ceramiki ma gładki wygląd, ale bez dekoracji, podczas gdy niektóre mają dekoracje sznurkowe, a inne są malowane. Obrazy są przeważnie czarne i składają się z prostych wzorów, czasem geometrycznych, takich jak szerokie linie, czasem krzywe, okrągłe kropki, trójkąty, szelki, które mogą przywoływać sieci rybackie, a następnie przedstawienia ryb, nawet jeleni, i ozdobne ludzkie twarze, takie jak maski. Zdarzają się też motywy roślinne: gałęzie i liście. Powtarzanie się motywu ryby sugeruje, że łowienie ryb było ważną czynnością żywieniową. Ceramika z Banpo bardzo przypomina tę z poprzedzającej ją kultury Laoguantai.
Wykorzystanie orlika zostało bardzo dobrze opanowane. Dowody tej metody są wyraźnie widoczne wewnątrz pomieszczeń, a czasem na zewnątrz. Poziome linie wydają się wskazywać na użycie kształtu wieży. Jednakże, chociaż nie znaleziono żadnego koła garncarskiego, koncentryczne ślady u podstawy niektórych naczyń ceramicznych są niepodważalnymi wskazówkami o powszechnym używaniu do dziś, gdy przedmiot jest odłączany sznurkiem od jego dźwięku. Wspornik, który się obraca. Ponadto nie użyliśmy tego samego materiału zgodnie z zamierzonym przeznaczeniem: mieliśmy dobry sposób na uzyskanie dobrze zróżnicowanych dostosowanych materiałów: na przedmioty narażone na działanie ognia użyto gleby gruboziarnistej i piaszczystej, części używane do przechowywania były wykonane w drobniejsza pasta, podczas gdy oferta gastronomiczna została opracowana w postaci szczególnie delikatnego makaronu.
Znaleziono również kilka dzwonów terakotowych typu ling i instrumentów dętych typu xun .
Kilka unikalnych odkryć zdaje się zmierzać w tym samym kierunku: z jednej strony w grobie z kilkoma zmarłymi pochowano dużego młodzieńca z kamieniem szlifierskim związanym z ceramiką typu gejowskiego z pokrywą, walcem kruszącym, małym kubek i czerwona substancja barwiąca. To, co wydaje się być materiałem malarza ... Dokonaliśmy również odkrycia na terenie Banpo, w Beishouling, czerwonych pigmentów w dołach grobowych. Wszystko to mogło sugerować, że malowanie było praktyką zarezerwowaną dla specjalistów.
Butelka z delikatnej szarej terakoty z długą wąską szyjką , typu ping , bez dekoracji. Beishouling-Banpo. Muzeum Shaanxi
Umywalka typu długopis . Terakota irchowa pomalowana ciemnym lakierem: twarze lub maski i ryba, wys. 16,4 cm ; Gł . 39,5 cm . Kultura Banpo, witryna Banpo, Shaanxi , ok. 4500. Muzeum Shaanxi. Xi'an
Inny punkt widzenia, bliżej, na ten basen.
Umywalka typu długopis . Malowana płowa terakota: ryba. Wys. 16,7 cm . Kultura Banpo, witryna Banpo, Shaanxi , ok. 4500. Muzeum Shaanxi. Xi'an
Miska / miska typu bo , terakota z czerwonej gliny, pomalowana na czarno-pomarańczowo, pomalowana na czarno: symetrie, typ Banpo. D. otwarte 38 cm. Muzeum Prowincji Henan , Zhengzhou
Dwa cmentarze dobrze reprezentują tę kulturę: Yuanjunliao i Hengzhen. W obu przypadkach dominują groby kilku zmarłych. Sugeruje się, że powodem takiego faktu jest bliskość (społeczna, rodzinna?) Zmarłego, bez względu na przyczynę. Może to w przyszłości ujawnić strukturę społeczną i system pokrewieństwa w tej kulturze.
W muzeum znajdują się artefakty ze stanowiska archeologicznego Banpo. Daje dostęp do wykopanych terenów: dzielnicy warsztatów garncarskich, dzielnicy mieszkalnej i cmentarza. Przedstawia zbiór artefaktów z tego miejsca i kilka zrekonstruowanych domów, które mają przypominać, jeśli to możliwe, osadę neolityczną.
Autobus łączy Muzeum Banpo z Muzeum Armii Terakotowej: Mauzoleum cesarza Qina .