Charente Maritime | |
Administracja | |
---|---|
Kraj | Francja |
Region | Nowa Akwitania |
Utworzenie działu | 4 marca 1790 r |
Główne miasto ( prefektura ) |
La Rochelle |
Podprefektury |
Jonzac Rochefort Saintes Saint-Jean-d'Angely |
Przewodniczący rady wydziałowej |
Sylvie Marcilly ( DVD ) |
Prefekt | Nicolas Basselier |
Kod INSEE | 17 |
Kod ISO 3166-2 | FR-17 |
Kod Eurostatu NUTS-3 | FR532 |
Demografia | |
Miły | Charentais-Maritime, Charentais |
Populacja | 646 932 mieszk . (2018) |
Gęstość | 94 mieszkańców/km 2 |
Geografia | |
Powierzchnia | 6864 km 2 |
Podziały | |
Dzielnice | 5 |
Okręgi ustawodawcze | 5 |
Kantony | 27 |
Międzywspólnoty | 13 |
Gminy | 463 |
Znajomości | |
Stronie internetowej | la.charente-maritime.fr |
Charente-Maritime ( / ʃ ma . ʁ ɑ t . M ma . ʁ ja . T i m / ) to francuski departament położony w południowo-zachodniej Francji, w północnej połowie regionu New Aquitaine . Należy on geograficznie do „ Południowego Atlantyku ”. Dział ten jest podzielony na pięć okręgów i nosi numer 17 we francuskiej numeracji departamentalnej. Jej prefekturą jest La Rochelle, a jej mieszkańcy nazywają się Charentais-Maritimes .
Szósty departament według obszaru na poziomie regionalnym, ma rozległą pierzeję morską na Oceanie Atlantyckim i duże otwarcie na ujście rzeki Gironde . Jest nawadniana przez kilka rzek, w tym Charente, której częściowo zawdzięcza swoją nazwę.
Ten departament nie ma ani wielkiego miasta, ani ośrodka miejskiego samoistnie polaryzującego całą przestrzeń departamentu. Korzysta jednak z dobrze rozproszonej sieci miast średnich reprezentowanych przez La Rochelle , Saintes , Rochefort i Royan oraz kilku małych miasteczek wywierających znaczący wpływ, takich jak Saint-Jean-d'Angély , Surgères , Saint-Pierre- d'Oléron , Marennes i Jonzac .
Z sektorem pierwotnym nadal ważnym dzięki zróżnicowanemu rolnictwu i pierwszej hodowli skorupiaków we Francji, Charente-Maritime nigdy nie było działem przemysłowym. Sektor wyższy jest tam w dużej mierze dominujący, z prawie 3/4 miejsc pracy zajmowanych przez sklepy i usługi, administrację, wyższy sektor wyższy i turystykę, która jest najbardziej dynamicznym sektorem gospodarczym departamentu.
Departament Charente-Maritime należy do regionu Nouvelle-Aquitaine , którego zajmuje północno-zachodnią część. O powierzchni 6,864 km 2 , plasuje się na szóstym miejscu w Nowym Akwitanii i jest trzeci dział pod względem liczby ludności na poziomie regionalnym, położony po Gironde i tuż po Pireneje Atlantyckie , z 646,932 mieszkańców w 2018 roku.
Ogólnie rzecz biorąc, Charente-Maritime jest częścią „Atlantyckiego Południa”, położonego w południowo-zachodniej Francji, graniczącej z Oceanem Atlantyckim i największym ujściem rzeki w Europie, które reprezentuje Gironde .
Korzystając z szerokiej pierzei nadmorskiej w zachodniej części, Charente-Maritime graniczy z pięcioma departamentami. Na północy graniczy z Vendée , na północnym wschodzie z Deux-Sèvres , na wschodzie z Charente - departamentem, z którym dzieli największą długość administracyjną - na południowym wschodzie z Dordonii i na południu z Żyrondą .
Beaumont Terrier , na południu.
Chenac-Saint-Seurin-d'Uzet , na południowym zachodzie.
Mortagne-sur-Gironde na południowym zachodzie.
Isle Madame i gładzica na Północnym Zachodzie.
Ten departament, na całej długości io ciekawej konfiguracji geograficznej, składa się z równin i nizin z niewielką ilością lasów na północy, ale bardziej na południe od rzeki, zwłaszcza w jej południowej części. Charakteryzuje się łagodnie pofałdowaną rzeźbą terenu, gdzie wysokości są generalnie niskie (najwyższym punktem departamentu jest Cent Journaux de Chantemerlière na wysokości 173 m , w lesie Aulnay i miejscowości Contré ), Charente-Maritime jest przecinane przez rzeki i potoków płynących w płytkich i rozkloszowanych dolinach i graniczy z jego brzegiem z dużymi obszarami bagien, które zajmują 1/5 terytorium departamentalnego.
Departament posiada szeroką pierzeję morską, zarówno na Oceanie Atlantyckim, jak i u ujścia Żyrondy .
Przegląd wybrzeża Charente-MaritimeCałkowita długość jego linii brzegowej wynosi 463 km, z czego 230 km pochodzi z czterech wysp Charente, które tworzą archipelag Charente , reprezentowany z północy na południe wzdłuż kontynentalnych obrzeży departamentu przez Ré , Aix , Madame i Oléron .
Z geologicznego punktu widzenia Charente-Maritime zajmuje północną część basenu Akwitanii , jednego z trzech basenów sedymentacyjnych we Francji. Na północy departament jest oddzielony od Masywu Armorykańskiego rozległą depresją Marais poitevin . Na północnym wschodzie próg Poitou oddziela departament od Basenu Paryskiego .
Podglebie Charente-Maritime składa się wyłącznie ze starych skał osadowych mezozoiku , kenozoiku i czwartorzędu . Skały zbudowane są głównie z wapieni , margli , glin i piaskowców . W północnej części departamentu zajmują wapieni i margli z Górnym jury ( oksford do tyton poprzez Kimmeridgien ), głównie oznakowania krajobrazy Ile de Ré , na północy Oléron i równiny Aunis . Ziemie górnej kredy składają się głównie z wapieni kredowych, wapieni rudystowskich, wapieni gliniastych i piaszczystych w wieku od cenomanu do kampanu ( Saintonge , brzegi ujścia Żyrondy ). Gleby kenozoiczne piaszczysto-gliniaste zajmują południowo-wschodnią część działu. Bagna przybrzeżne (Rochefort, Brouage, Poitevin) składają się z czwartorzędowych aluwiów rzeczno-morskich. Podglebie Charentais-maritime jest zbudowane według kilku uskoków i otwartych fałdów plurikilometrycznych ( antykliny i synkliny : synklina Saintes, antyklina Jonzac) i zorientowane NW-SE (kierunek znany jako „Armorican”). Dział znajduje się na obszarze o niskiej sejsmiczności (na południe od działu) do umiarkowanej (na północ od działu).
Przegląd hydrografii oddziałuCztery Dopływu rzeki z Ocean Atlantycki wody Zakładu:
W departamencie Charente-Maritime panuje umiarkowany klimat oceaniczny dzięki szerokiemu otwarciu na Ocean Atlantycki i ujście rzeki Gironde , charakteryzujący się ogólnie i głównie na wybrzeżu łagodnymi zimami i umiarkowanymi latami.
Charente-Maritime to departament charakteryzujący się ogromnym bogactwem flory i fauny. Wynika to z kilku czynników.
W 2018 r. departament liczył 646 932 mieszkańców, co stanowi wzrost o 2,13% w porównaniu do 2013 r. ( Francja z wyłączeniem Majotty : + 2,36%).
1791 | 1801 | 1806 | 1821 | 1826 | 1831 | 1836 | 1841 | 1846 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
438 042 | 399 162 | 405 592 | 409,477 | 424 417 | 445 249 | 449 649 | 460 245 | 468 103 |
1851 | 1856 | 1861 | 1866 | 1872 | 1876 | 1881 | 1886 | 1891 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
469 992 | 474 828 | 481.060 | 479 529 | 465,653 | 465 628 | 466,416 | 462,803 | 456,202 |
1896 | 1901 | 1906 | 1911 | 1921 | 1926 | 1931 | 1936 | 1946 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
453 455 | 452,149 | 453,793 | 451.044 | 418 310 | 417 789 | 415 249 | 419 021 | 416 187 |
1954 | 1962 | 1968 | 1975 | 1982 | 1990 | 1999 | 2006 | 2011 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
447,973 | 470,897 | 483 622 | 497 859 | 513 220 | 527,146 | 557,024 | 598 915 | 625 682 |
2016 | 2018 | - | - | - | - | - | - | - |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
642,191 | 646 932 | - | - | - | - | - | - | - |
Departament Charente-Maritime jest departamentem umiarkowanie zaludnionym, jego gęstość zaludnienia osiągnęła 94,3 mieszkańców/km 2 w 2018 roku.
Jednak bardziej wyrafinowana analiza rozmieszczenia ludności na terytorium departamentalnym ujawnia silne dysproporcje w populacji.
Wybrzeże, gęsto zaludnione i silnie zurbanizowane, z łatwością wspiera porównanie ze średnią krajową, podczas gdy kontynentalny Saintonge prezentuje te same cechy wiejskiej i słabo zaludnionej Francji, z godnym uwagi wyjątkiem centralnej doliny Charente , zorganizowanej wokół de Saintes , i wyróżnia się trwałym i regularnym dynamizmem demograficznym.
Nazwisko | Kod INSEE |
Międzywspólnotowość | Powierzchnia (km 2 ) |
Populacja (ostatni legalny pop. ) |
Gęstość (mieszk./km 2 ) |
Edytować |
---|---|---|---|---|---|---|
La Rochelle | 17300 | La Rochelle CA | 28,43 | 76 114 (2018) | 2677 | |
Saintes | 17415 | CA Saintes | 45,55 | 25148 (2018) | 552 | |
Rochefort | 17299 | Kalifornia Rochefort Ocean | 21,95 | 23 583 (2018) | 1,074 | |
Royan | 17306 | CA Royan Atlantic | 19.30 | 18 499 (2018) | 958 | |
Aytre | 17028 | La Rochelle CA | 12.22 | 9205 (2018) | 753 | |
Perigny | 17274 | La Rochelle CA | 10,78 | 8575 (2018) | 795 | |
Tonnay-Charente | 17449 | Kalifornia Rochefort Ocean | 34,39 | 8048 (2018) | 234 | |
Saujon | 17421 | CA Royan Atlantic | 18.07 | 7 146 (2018) | 395 | |
Lagord | 17200 | La Rochelle CA | 8.04 | 7130 (2018) | 887 | |
Saint-Jean-d'Angely | 17347 | Wspólnota Vals de Saintonge | 18.78 | 6 886 (2018) | 367 | |
Chirurdzy | 17434 | CC Aunis Południe | 28,71 | 6797 (2018) | 237 | |
Saint-Pierre-d'Oléron | 17385 | CK Île-d'Oléron | 40,55 | 6683 (2018) | 165 | |
Puilboreau | 17291 | La Rochelle CA | 7,88 | 6 369 (2018) | 808 | |
Marennes-Hiers-Brouage | 17219 | CC dorzecza Marennes | 51,44 | 6250 (2018) | 122 | |
Châtelaillon-Plage | 17094 | La Rochelle CA | 6.59 | 5871 (2018) | 891 |
Ewolucja demograficzna departamentu jest zdefiniowana w czterech głównych okresach historycznych, począwszy od ustanowienia międzyspisowych spisów ludności.
Od okresu napoleońskiego do Drugiego Cesarstwa departament odnotował niezwykły wzrost demograficzny i pierwsze maksimum demograficzne z populacją 481.060 mieszkańców w 1861 roku . Ta rekordowa liczba została przekroczona dopiero sto lat później, w 1968 roku .
Nastąpił długi okres niżu demograficznego, silnie naznaczonego exodusem ze wsi , pomimo żywotności miast departamentu. Pojawiają się dwie dość niepodobne do siebie fazy, z których pierwsza charakteryzuje się silnym spadkiem demograficznym, od upadku II Cesarstwa i początku III RP aż do następstw I wojny światowej , następnie obserwuje się okres stagnacji demograficznej w między dwiema wojnami.
Czwarty okres demograficzny odpowiada energicznemu i regularnemu wznowieniu wzrostu liczby ludności po II wojnie światowej, który ponownie przyspieszył od 1990 roku.
Tabela rozwoju demograficznego w Charente-Maritime od 1946 do 2009: ponad pół wieku nieprzerwanego wzrostu
Charente-Maritime to jeden z najatrakcyjniejszych departamentów we Francji , a w szczególności na wybrzeżu Atlantyku. Departament zawdzięcza tę atrakcję swoim przybrzeżnym obrzeżom i łagodnemu klimatowi z dużym nasłonecznieniem, które sprzyja zarówno haliotropizmowi, jak i heliotropizmowi , ale także aktywnej wsi oraz sieci małych i średnich miasteczek w sklepach i usługach. W rzeczywistości, od 1975 Charente-Maritime wykazał się dodatni bilans migracyjny , który stale rośnie i od tego dnia jest co do pochodzenia stałym wzrostem demograficznym , do którego głównych miast działu w dużej mierze przyczynił się jak przybrzeżnego.
Chociaż starzenie się społeczeństwa stało się bardzo realnym zjawiskiem globalnym w departamencie, obszary wiejskie od dawna dotknięte odpływem ze wsi, takie jak Haute-Saintonge, Double Saintongeaise i Saintonge du Nord-Est, przedstawiające postać zaniepokojoną swoją demografią, z kolei stają się atrakcyjnymi obszarami.
Jednak rozkład populacji według grup wiekowych jest stosunkowo nierówny w Charente-Maritime i ma tendencję do uwydatniania kontrastów populacyjnych. W rzeczywistości sprzeciwia się on obszarom osadniczym charakteryzującym się wciąż młodą populacją na obszarach miejskich i podmiejskich z innymi zamieszkałymi głównie osobami starszymi na obszarach przybrzeżnych i głęboko położonych obszarach wiejskich.
W rzeczywistości w Charente-Maritime pojawiają się trzy sektory ludności i są wyraźnie zróżnicowane pod względem demografii.
Główne ośrodki gospodarcze i miejskie - La Rochelle-Rochefort , dwubiegunowy Pays d'Aunis wokół trójkąta Surgères - Aigrefeuille-d'Aunis - Marans oraz obszar miejski Saintes uzupełniony osią Pons - Gémozac - mają tendencję do koncentracji młodych ludności i młodych gospodarstw domowych (ponad 30% populacji poniżej 25 roku życia). Dynamikę demograficzną w tych sektorach geograficznych charakteryzuje zarówno naturalna równowaga, jak i wyraźnie dodatnie saldo migracji. Ta witalność dotyczy nie tylko miejsca zamieszkania osób starszych, ale także instalacji pracowników, którzy często są młodzi. Te obszary geograficzne są najbardziej dynamiczne i najatrakcyjniejsze w dziale.
Natomiast sytuacja wydaje się znacznie mniej korzystna w sektorach głęboko wiejskich, reprezentowanych przez Haute Saintonge i Saintonge na północnym wschodzie, które zostały dotknięte długimi dziesięcioleciami odpływu z obszarów wiejskich i porzucania rolnictwa. Te dwa mikroregiony mają te same cechy demograficzne, co „ przekątna o niskiej gęstości ” (Francja od Ardenów na południe od Masywu Centralnego, brak dynamicznych ośrodków miejskich, ujemne saldo naturalne, dodatnie saldo migracji, ale charakteryzujące się osobami starszymi). Są to obszary wiejskie w głębokim kryzysie demograficznym, potęgowanym przez coraz bardziej niepokojący spadek gospodarczy. Małe ośrodki miejskie, takie jak Saint-Jean-d'Angély , Jonzac czy Montendre tracą na sile iw kryzysie miejskim wywierają ograniczony wpływ na swój region.
Jeśli chodzi o obszar przybrzeżny departamentu, którego gospodarka opiera się głównie na turystyce, jego atrakcyjność znacznie wzrosła od 1990 roku. Pomimo niezwykłego wzrostu demograficznego wybrzeża Charente - w szczególności obszaru miejskiego Royan , dolna dolina Seudre z Saujon w Marennes , nadmorskie kurorty Fouras i Chatelaillon-Plage oraz dwie główne wyspy kapciowe ( Oléron i Ré ) - nie jest odporny na zjawisko starzenia się ludności, które odtąd odsetek emerytów często przekracza 40% całej populacji ma taką samą wielkość jak ta obserwowana na wybrzeżu Morza Śródziemnego (w szczególności wybrzeża Lazurowego Wybrzeża, Var i Langwedocji). Jest to jednak obszar geograficzny, który szybko się urbanizuje i gdzie gęstość zaludnienia jest wysoka, znacznie wyższa niż w departamencie, a nawet we Francji .
Charente-Maritime jest oddziałem umiarkowanie zurbanizowanym. Wskaźnik urbanizacji zbliża się do 60%, podczas gdy we Francji wynosi ponad 75% . Jednak struktura urbanistyczna departamentu jest stosunkowo dobrze zrównoważona jako całość, z wyjątkiem skrajnego południowo-wschodniego (lub Double Saintongeaise ).
W 2007 roku głównymi aglomeracjami miejskimi departamentu były La Rochelle (168 000 mieszkańców), Rochefort (39 161 mieszkańców), Royan (34 918 mieszkańców) i Saintes (30 086 mieszkańców).
Tę sieć miejską uzupełnia osiem innych jednostek miejskich liczących ponad 5000 mieszkańców, których liczba ludności jest malejąca: La Tremblade (11 023 mieszkańców), Saint-Jean-d'Angély (8689 mieszkańców), Marennes (8626 mieszkańców), Saujon ( 6.404 mieszkańców), Saint-Pierre-d'Oléron (6204 mieszkańców), Surgères (6188 mieszkańców), La Flotte (5511 mieszkańców) i Jonzac (5183 mieszkańców).
Gospodarka Charente-Maritime jest w dużej mierze powiązana z jej środowiskiem naturalnym, które sprzyja rolnictwu o bardzo zróżnicowanej produkcji (mleko, zboża, winorośl, owoce i warzywa) oraz działalności morskiej ze znacznymi zasobami (ostrygi, małże, sól, ryby i skorupiaki). Duża liczba tych produkcji dała początek przemysłowi rolno-spożywczemu, ale sektor przemysłowy jest mało rozwinięty, choć unowocześniony i zróżnicowany.
Gospodarka departamentalna jest zdominowana przez potężny sektor handlowy wzmocniony turystyką, która stała się główną działalnością Charente-Maritime.
Wreszcie, górna część trzeciorzędowej znaczenie w gospodarce Charente-Maritime gdzie wzmocnił się znacznie w ostatniej dekadzie XX th wieku , wraz z otwarciem na Uniwersytecie La Rochelle w 1993 roku.
Zmodernizowane i wydajne rolnictwoCharente-Maritime jest ważnym działem zbóż i wina z produkcją koniaku. Duża część tych różnych produktów jest przetwarzana na miejscu, co doprowadziło do powstania zróżnicowanego przemysłu rolno-spożywczego i przyczynia się do reputacji działu poprzez produkcję koniaków eaux-de-vie , Pineau des Charentes i masła.
Zasoby morzaCharente-Maritime ma ważną pierzeję morską, która plasuje ją dziś na pierwszym miejscu w kraju pod względem produkcji skorupiaków (ostryg i małży). Oddział posiada również wiele słonych bagien , co pozwala na uzyskanie wysokiej produkcji soli. Produkcja soli jest ważnym zjawiskiem gospodarczym; historycznie rzecz biorąc, ta ostatnia była datowana na epokę żelaza, ponieważ pierwsze słone bagna (odkryte na wyspie Oléron ), stały się w średniowieczu pierwszą produkcją soli we Francji. Ta supremacja ekonomiczny Charente na soli sięga do XIX -tego wieku.
Innowacyjny sektor przemysłowyTrzeba przyznać, że sektor przemysłowy jest słabo rozwinięty w Charente-Maritime, gdzie nie ma dużych skupisk przemysłowych, jak na północy i wschodzie Francji . Ale to zmodernizowany i zdywersyfikowany, rozciągającego się na dość zróżnicowany zakres działań, które skupione są głównie w dzielnicy Północno-Zachodniej działu ( La Rochelle-Rochefort dwubiegunową , Surgères - aigrefeuille-d'aunis oś ) i jest rozprowadzana w kilku miasta Saintonge ( Saintes , Pons , Saint-Jean-d'Angély ) oraz na obszarach wiejskich.
Firmy przemysłowe to głównie MŚP, które potrafiły dostosować się do wymagań współczesnego świata i globalizacji, a wiele z nich pracuje na eksport, inne kultywują innowacje technologiczne w wydajnych biurach projektowych.
Ponadto przemysł morski Charente-Maritime ma silną dynamikę, w szczególności dzięki stoczniom Rochefort i La Rochelle . Zauważ, że całkiem niedawno , po 15 latach pracy, w porcie Rochefort zainaugurowano statek L'Hermione .
Dominujący sektor usługowySektor usługowy stał się dominujący, zajmując blisko 3/4 miejsc pracy w wydziale, a tę szczególną sytuację zawdzięcza z jednej strony silnej tradycji handlowej, az drugiej coraz większemu znaczeniu gospodarki turystycznej.
Wyższe gimnazjumSektor szkolnictwa wyższego rozwinął się znacznie w Charente-Maritime od czasu utworzenia Uniwersytetu La Rochelle w 1993 roku i rozwinął się w trzy obszary kompetencji reprezentowane przez szkolnictwo wyższe, laboratoria badawcze oraz badania i rozwój.
Departament Charente-Maritime zawsze był terytorium przejścia między Północą a Południem, i to od swoich starożytnych początków. Dzięki dużemu otwarciu na Ocean Atlantycki rozwinęło starą i ważną tradycję morską.
Dziś Charente-Maritime znacznie zmodernizowało swoją infrastrukturę komunikacyjną (koleje, drogi i autostrady) i wyposażenie portowe ( Grand morski port La Rochelle ) oraz zwiększyło swoją rolę tranzytu i wymiany, wezwane do dalszego rozwoju poprzez projekty elektryfikacji koleje, modernizacja dróg i rozbudowa obiektów portowych w porcie La Pallice .
Główne skrzyżowania szlaków komunikacyjnych kolejowych, drogowych i autostradowych są reprezentowane przez główne miasta, w których wiodącą rolę odgrywa zwłaszcza Saintes . La Rochelle i Rochefort są również ważnymi ośrodkami tranzytowymi i przesiadkowymi, a te dwie aglomeracje posiadają lotniska, z których najważniejszy jest La Rochelle - Île de Ré między Loarą a Gironde.
Warunki klimatyczne Clement, ważne zachowane dziedzictwo architektoniczne i środowiskowe, żywe i zróżnicowane życie kulturalne, a wszystko to w połączeniu z atrakcyjnością wybrzeża i jego wysp sprawiają, że Charente-Maritime jest drugim kierunkiem turystycznym we Francji i pierwszym departamentem. Wybrzeże Atlantyku.
Wśród emblematycznych miejsc Charente-Maritime są Stary Port La Rochelle , cytadele Brouage , Saint-Martin-de-Ré i Château-d'Oléron , stare fortyfikacje wojskowe wybrzeża, takie jak Fort Boyard , Fort Louvois czy stoczni z XVII th wieku od Rochefort , nadmorskich kurortów Royan , Fouras i Chatelaillon lub wsie Talmont-sur-Gironde , Mornac sur Seudre , La Flotte i Ars-en-Re , ten ostatni po uzyskaniu etykietę Plus Beaux Wioski Francji . Wreszcie Saintes , Rochefort i Royan są klasyfikowane jako miasta i kraje sztuki i historii ze względu na koncentrację zabytków w dwóch pierwszych i architekturę lat 50. w ostatnim.
Kilka miejsc na wydziale są wymienione jako światowego dziedzictwa przez UNESCO . Na tej liście znajdują się cytadela Saint-Martin-de-Ré , bazylika Saint-Eutrope de Saintes , szpital pielgrzymów z Pons i kościół Saint-Pierre-de-la-Tour d'Aulnay .
Dział ma wiele kościołów romańskich w większości i gotyckich dla innych, takich jak kościół Marennes , a także wiele zamków, z których niektóre są otwarte dla turystów, w szczególności château de la Rochecourbon , château de la Gataudière w Marennes lub nawet w Dampierre-sur-Boutonne . Dla zwiedzających dostępna jest duża liczba muzeów i ekomuzeów o zróżnicowanej i często odnawianej tematyce.
W departamencie znajduje się również kilkanaście centrów przyrodniczych, międzyregionalny park przyrodniczy Marais Poitevin (który obejmuje również departamenty Vendée i Deux-Sèvres ) oraz rezerwat ornitologiczny, rezerwat przyrody Marais d'Yves .
Bogactwo turystyki w Charente-Maritime polega na mnogości działań, które nie opierają się wyłącznie na wybrzeżu. Rozwija się więc turystyka zdrowotna dzięki rozwojowi hydroterapii (uzdrowiska Rochefort , Jonzac i Saujon ), termalnej zabawy i balneoterapii. Co roku przyciąga kilka tysięcy małych obiektów do kilkudziesięciu tysięcy zwiedzających dla największych ośrodków.
La Rochelle i Stary Port.
Saintes .
Royan .
Marennes .
Maranów .
Pon .
Jonzaca .
Czwórki .
Brouage .
Kościół Sainte-Radegonde w Talmont-sur-Gironde .
Kościół Aulnay-de-Saintonge .
Fort Louvois między wyspie Oléron i Bourcefranc-le-Chapus .
Charente-Maritime (w Saintongeais Chérente-Marine ) bierze swoją nazwę od rzeki i jej wybrzeża.
Rzeka nazywa się Chérente w Saintongeais . Jeśli chodzi o przymiotnik „morski”, to po prostu pochodzi od nadmorskiego położenia departamentu na skraju Oceanu Atlantyckiego.
Wcześniej departament nosił nazwę Charente-Inférieure ze względu na położenie w dolnym biegu rzeki, a od momentu powstania do4 września 1941.
Dawne nazwy rzekiDział zawdzięcza swoją nazwę rzece, która w czasach galijsko-rzymskich znana była pod grecką nazwą „Κανεντελος” ( Kanentelos ). Nazwa ta jest wspomniana przez słynnego geografa Claude'a Ptolemeusza w 140 AD.
W roku 360 , u schyłku antyku , łacińskojęzyczny poeta Ausone zlatynizował nazwę rzeki w formie „ Carentonus ”.
Później, w rękopisie datowanym na 865 r. , strumień jest pisany łacińską formą „ Caranto ”.
Pod koniec średniowiecza pojawia się w niemal współczesnej formie w tekście wspominającym o wiosce „ Taillebourg, która leży nad rzeką o nazwie Carente ”.
Większość z nazwami miast i wsi wzdłuż dwóch Charente działów rzeki dołączyło do nazwy miejscowości ich nazwy rzeki pod koniec XIX th wieku lub w ciągu następnego stulecia - jeśli Salignac-sur-Charente w 1952 lub de Bussac-sur-Charente w 1984 r. – generalnie po to, aby uniknąć zamieszania z ujednoznacznieniem geograficznym.
Aby zakończyć Ancien Regime , departament został utworzony podczas Rewolucji Francuskiej ,4 marca 1790 r, zgodnie z prawem 22 grudnia 1789.
Powstał on sztucznie z dawnych województw o Aunis i Saintonge , jak również niewielką część Poitou i Angoumois z Saintes jak w stolicy. Pierwotnie nosił nazwę Charente-Inférieure ze względu na położenie geograficzne rzeki, gdzie Charente płynie swoimi wodami w swoim dolnym biegu do ujścia do Oceanu Atlantyckiego .
1 st lipca 1810, Napoleon I po raz pierwszy przeniósł stolicę departamentu Saintes do La Rochelle dekretem cesarskim.
4 września 1941prawo upoważniło departament Charente-Inferieure do zmiany nazwy na Charente-Maritime.
W 1 st styczeń 2016, region Poitou-Charentes , do którego należał departament, łączy się z regionami Akwitanii i Limousin, tworząc nowy region Nouvelle-Aquitaine .
W dziedzinie podawania terytorialnym Departament Charente-morskiej, która wynika z połączenia dwóch pierwszych prowincji Aunis i Saintonge jak również frakcji Poitou i skośnik podczas Składnik w 1790 , składa się, jak następuje:
Po reformie sądownictwa z 2007 r. organizacja mapy sądownictwa Charente-Maritime przeszła gruntowny przegląd. Ale jednocześnie doprowadziło to do pewnej formy „pustynnienia” władzy sądowniczej w wydziale, często krzywdzącej dla stron procesowych, przy czym pojęcie „lokalnej sprawiedliwości” jest źle postrzegane przez obywateli, tyleż potępiane przez wszystkie zawody prawnicze.
Tak więc dwa sądy apelacyjne (TGI) dzielą terytorium departamentu, jeden w La Rochelle, a drugi w Saintes . Przed reformą Rochefort mieścił TGI.
Cztery sądy okręgowe (TI) są teraz rozłożone w departamencie zamiast sześciu przed reformą mapy sądownictwa. Znajdują się one w La Rochelle , Saintes , Rochefort i Jonzac . Dwie zlikwidowane TI miały swoje siedziby w Marennes i Saint-Jean-d'Angély .
Charente-Maritime nadal ma sąd przysięgłych , który pozostaje w Saintes, która pozostaje stolicą sądowniczą departamentu. Ale jego rola ma być znacznie zmniejszona przez fakt, że La Rochelle zostało wybrane na siedzibę wydziałowego centrum dochodzeń sądowych. Jego funkcja prefektury silnie wpłynęła na ten wybór, zwłaszcza że miasto posiada uniwersytet z wydziałem prawa. Ponadto La Rochelle jest siedzibą Izby Sprawiedliwości i Prawa, która została otwarta w 2002 roku . Jest to jedyny tego typu organ informacji prawnej znajdujący się na obszarze właściwości Sądu Apelacyjnego w Poitiers .
Sąd odwoławczy jest w Poitiers od którego zależy Charente-Maritime.
W Charente-Maritime znajdują się trzy ośrodki detencyjne (ośrodki detencyjne w Saintes , Bedenac i Rochefort oraz areszt penitencjarny, który znajduje się w Saint-Martin-de-Ré . Przewidywany jest projekt więziennictwa oddziałowego z 600 miejscami w oddziale, który zastąpi cztery obecne więzienia .
W Charente-Maritime nie ma jurysdykcji administracyjnej, znajduje się ona w Poitiers (sąd administracyjny) oraz w Bordeaux dla administracyjnego sądu apelacyjnego.
Ponadto w Charente-Maritime działają dwa sądy gospodarcze. Swoje siedziby mają w La Rochelle i Saintes . Miały sześć lat przed reformą. Te, które działały, miały swoje siedziby w Jonzac , Marennes , Rochefort i Saint-Jean-d'Angély .
Razem z nimi pracują teraz trzy rady Prudhommes w Charente-Maritime. Znajdują się one w La Rochelle , Saintes i Rochefort . Trzy sądy tej jurysdykcji zostały zniesione, znajdowały się one w Jonzac , Marennes i Saint-Jean-d'Angély .
Język Charente-Maritime, poitevin-saintongeais , obecny jest na liście języków Francji od początku 2010 roku z następującym sformułowaniem: „poitevin-saintongeais (w dwóch odmianach: poitevin i saintongeais)” . Jest to specyficzny język oïl, choć zabarwiony pewnymi wyrażeniami i słownictwem prowansalskim .
Granica między tymi dwoma odmianami, Poitevin i Saintongeais, przecina północ od Charente-Maritime, departamentu dzielonego między małym obszarem językowym Poitou (Île de Ré, na północ od Aunis, regiony Loulay i Aulnay) i dużym obszarem językowym Saintonge ( cała reszta działu).
Mieszkańcy Saintonge i Aunis dostarczali duże kontyngenty emigrantów, którzy osiedlili się w Nowej Francji ( Acadia i Quebec ). Wiele słów ze słownika Saintonge pozostaje w dzisiejszym języku francusko-kanadyjskim .
W ramach wymiany kulturalnej między narodami blisko dwadzieścia gmin Charente-Maritime, głównie miast, jest związanych z innymi miastami, zwłaszcza Europy , ale także Afryki i Ameryki Północnej .
Poza ramami umów miejskich, które wiążą je z miastami na całym świecie, University of La Rochelle , w szczególności poprzez Wydział Literatury i Nauk Humanistycznych, prowadzi liczne wymiany z innymi miastami uniwersyteckimi, takimi jak Halmstad w Szwecji , Montreal w Kanadzie a nawet z miastami w Stanach Zjednoczonych .
Logo Charente-Maritime od 1986 do 2008 roku.
Logo z 2008 roku.
(w porządku alfabetycznym autorów)
Ogólne prace na wydziale (wykaz orientacyjny)