Mahdist Sudan

الدولة المهدية
Al-Dawla al-Mahdiyah Mahdist
State

1885–1899


Flaga Khalifa Abdallahi
Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Ekstremalne granice terytorium kontrolowanego przez reżim Mahdist (1891) Ogólne informacje
Status Państwo islamskie
Stolica Omdurman
Język Arabski i inne dialekty Sudanu
Zmiana Prawny środek płatniczy  : funt egipski
Kurs de facto: rial osmański majidi
Powierzchnia
Powierzchnia ~ 2505810  km 2 (1982)
Historia i wydarzenia
1881 - 1885 Bunt Mahdistów
26 stycznia 1885 Oblężenie Chartumu
18 stycznia 1899 Konwencja Sudańska
24 listopada 1899 Bitwa pod Umm Diwaykarat
Mahdi
1881 - 1885 Muhammad Ahmad ibn Abd Allah Al-Mahdi
Kalif
1885 - 1899 Abdallahi ibn Muhammad

Poprzednie podmioty:

Następujące podmioty:

Mahdist Sudan lub Mahdist państwa lub Mahdiyah (w języku arabskim الدولة المهدية ) to system polityczny, który orzekł, Sudan od 1885 do 1899 roku Obszar ona sterowana z grubsza odpowiada aktualnej Sudanie. Jego upadek, który zakończył wojnę Mahdystów , doprowadził do powstania anglo-egipskiego Sudanu . Mahdyści są czasami uważani za pierwszych sudańskich nacjonalistów.

Historia

Fundacja (1881-1885)

Uczniowie Muhammada Ahmada ibn Abd Allaha Al-Mahdiego - który rościł sobie tytuł „  mahdi  ” - oraz Abdulaha ibn Mohammeda al-Taaichiego , zwanego także „  derwiszami  ”, podbili egipski Sudan w latach 1881-1885 podczas wojny mahdystów .

W bitwie pod El Obeid , która biegnie od 1 st do3 listopada 1883armia egipska pod dowództwem brytyjskim zostaje zaatakowana i unicestwiona przez mahdystów, gdy bierze udział w paradzie.

Plik 26 stycznia 1885Mahdyści odnieśli zwycięstwo w oblężeniu Chartumu , podczas którego zginął brytyjski gubernator Charles Gordon . Tam założyli swoją stolicę, zwaną Omdourman .

Następstwo Mahdiego (1885-1887)

Mahdi zmarł dnia na tyfus22 czerwca 1885sześć miesięcy po zdobyciu Chartumu. Zadanie ustanowienia i utrzymania rządu spoczywa na jego zastępcach, trzech kalifach wybranych przez Mahdiego na wzór proroka Mahometa . Rywalizacja między trzema, wspieranymi przez ludność swojego rodzinnego regionu, trwała do 1891 roku, kiedy to Abdulah ibn Mohammed al-Taaichi , z pomocą głównie Arabów z Baggary , pokonał opozycję swoich rywali i zwyciężył. Jako niekwestionowany przywódca Mahdist Sudan. Abdulah - zwany Khalifą (następcą) - następnie oczyszcza kraj z członków rodziny Mahdiego i wielu jego wczesnych wyznawców religijnych.

Ekspansjonizm Mahdiyah (1887-1893)

Stosunki regionalne pozostawały trudne podczas Mahdiyah , w dużej mierze z powodu praktyki Khalifa polegającej na wykorzystywaniu dżihadu do poszerzenia swojej koncepcji islamu. Tym samym Khalifa odrzuca propozycję sojuszu przeciwko Europejczykom zaproponowaną przez etiopskiego negusa Yohannesa IV . W 1887 roku 60-tysięczna armia z Ansaru najechała Etiopię, docierając aż do stolicy kraju, Gondaru , którą splądrowali.

W Marzec 1889, Etiopski siły dowodzone przez Negus , marsze na Metemma . Yohannes ginie w bitwie, a Etiopczycy wycofują się. Abd ar Rahman an Nujumi, najlepszy generał Khalifa, najechał Egipt w 1889 roku, ale wojska egipskie dowodzone przez Brytyjczyków pokonały Ansarów w Tuszce . Niepowodzenie inwazji na Egipt kładzie kres niezwyciężoności Ansara. Belgowie uniemożliwiają ludziom Mahdiego podbicie Equatorii, aw 1893 roku Włosi odparli atak Ansarów w Agordacie ( Erytrea ) i zmusili Ansarów do wycofania się z Etiopii.

Koniec (1893-1899)

Mahdija zniknęła po tym, jak wojska anglo-egipskie pod przywództwem lorda Kitchenera odbiły Sudan w latach 1896–1899. Mahdyści zostali kolejno pokonani w bitwie pod Atbarą ,8 kwietnia 1898oraz w bitwie pod Omdurmanu , w2 września 1898. Wreszcie, Mahdi Abdullah al-Taashi został zabity24 listopada 1899w bitwie pod Umm Diwaykarat .

Brytyjskie sukcesy doprowadziły również do konfrontacji francusko-brytyjskiej pod Fachodą .

Reżim Mahdistów

Mahdija narzuca szariat na terytoriach, które kontroluje. Nowy władca Sudanu zezwala również na niszczenie list referencyjnych oraz ksiąg prawniczych i teologicznych ze względu na ich związek ze starym porządkiem oraz ponieważ wierzył, że przeszłość akcentowała plemienność kosztem jedności religijnej.

Mahdi modyfikuje pięć filarów islamu, aby stworzyć dogmat lojalności wobec niego. Dodaje stwierdzenie „a Muhammad Ahmad jest Mahdim Boga i reprezentantem Jego Proroka” do recytacji wyznania muzułmańskiego, szahady . Ponadto służba w dżihadzie zastępuje hadżdż , pielgrzymkę do Mekki , jako obowiązek wielbiciela. Zakat deveint podatek zapłacony w państwie. Mahdi uzasadnia tę i inne innowacje i reformy jako odpowiedzi na instrukcje, które dał mu Bóg.

Wreszcie Mahdi utrzymuje, że jego ruch nie jest zakonem religijnym, który można dowolnie przyjmować lub odrzucać, ale powszechnym reżimem. Dlatego uważa, że ​​każdy musi do niego dołączyć lub zostać zniszczony.

Pierwotnie Mahdiyah działał na wzór obozu wojskowego. Sądy szariatu egzekwują prawo islamskie i przykazania Mahdiego, które są prawnie wiążące. Po umocnieniu swojej władzy Khalifa ustanawia administrację i wyznacza Ansara (którym był zwykle Baqqara) jako amirów nad każdą z wielu prowincji .

Khalifa rządzi także bogatym regionem Al Jazirah . Chociaż nie udało się przywrócić dynamiki handlowej w tym regionie, Khalifa utworzyli warsztaty produkujące amunicję i konserwujące parowce na rzece.

Uwagi i odniesienia

Zobacz też

Powiązane artykuły

Bibliografia