Pościg drużynowy to rywalizacja kolarska na torze pomiędzy dwoma zespołami startującymi z dwóch przeciwnych punktów na torze. Zwycięzcą zostaje drużyna, która dołączy do drugiej drużyny lub ta, która osiągnie najlepszy czas na łącznym dystansie 4 kilometrów.
Zasady są podobne jak w przypadku pościgu indywidualnego . Zawody mężczyzn rozgrywają się na dystansie czterech kilometrów w czteroosobowych zespołach. Kobieca impreza odbywa się od 2013 roku w czteroosobowych drużynach biegaczy na dystansie czterech kilometrów. Po przyjeździe klasyfikuje się trzeciego mężczyznę i trzecią kobietę. Na torach krótszych niż 400 metrów każda drużyna będzie biegać samotnie na czas. Na pozostałych torach sędziowie zgromadzą za każdym razem dwie drużyny podobno o tej samej wartości, nie przeciwstawiając się jednak dwóm rzekomo lepszym.
Wózek spacerowy pomiędzy członkami drużyny jest absolutnie zabroniony pod groźbą dyskwalifikacji drużyny w eliminacjach i degradacji podczas pierwszej rundy zawodów. W finale omawiany zespół przegrywa w finale.
Serie kwalifikacyjne są organizowane w celu wyłonienia najlepszych drużyn.
Przed czerwiec 2014zawody odbywają się w dwóch fazach:
Od czerwiec 2014konkurs jest podzielony na trzy etapy:
Mistrzostwa świata mężczyzn są rozgrywane od 1962 roku dla mężczyzn. Niemcy zdobyły 16 tytułów.
Na mistrzostwach świata w 2008 roku wprowadzono imprezę dla kobiet .
Rekord świata dla dyscypliny został ustawiony dla mężczyzn na5 kwietnia 2018 rprzez australijski zespół z czasem 3 minuty 49 sekund i 804 tysięcznymi. Brytyjczycy mają rekord kobiet w 4 minuty 10 sekund 236 tysięcznych.
W 2012 roku pościg drużynowy kobiet pojawił się w programie olimpijskim. Drużynowy pościg mężczyzn jest dyscypliną olimpijską od 1908 roku.