Olivier Brouzet

Olivier Brouzet Opis zdjęcia 08-47 France-Ecosse 23-02-2003.jpg. Rekord tożsamości
Narodziny 22 listopada 1972
w Béziers ( Hérault , Francja )
Skaleczenie 2,04  m (6 ′  8 ″ )
Przezwisko La Brouze
Poczta druga linia
Kariera juniorska
Kropka Zespół  
???? - ????
 ???? - 1990		 RC Seyssins
FC Grenoble
Kariera seniora
Kropka Zespół M ( Pkt )
1990-1996
1996-2000
2000-2002
2002-2004
2004-2005		 FC Grenoble
CA Bègles-Bordeaux
Northampton Saints
ASM Clermont
Stade français Paris		 ? (?)
 ? (?)
 ? (?)
27 (5)
27 (10)
Kariera w reprezentacji
Kropka Zespół M ( Pkt ) b
1994-2003 Francja 72 (10)

a Tylko oficjalne zawody krajowe i kontynentalne.
b Tylko oficjalne mecze.
Ostatnia aktualizacja: 29 sierpnia 2009.

Olivier Brouzet , urodzony dnia22 listopada 1972w Béziers jest graczem rugby w drugim rzędzie . 72 razy był wybierany do drużyny francuskiej .

Biografia

Olivier Brouzet jest synem Yvesa Brouzeta , francuskiego sportowca, który jest rekordzistą Francji w pchnięciu kulą od 1973 do 2007 roku. Jest żonaty z Valérie Cousset, obiecującą międzynarodową zawodniczką piłki ręcznej, która grała w D1 na Mios-Biganos . Ich syn Hugo jest mistrzem świata młodzieży w piłce ręcznej w 2017 roku, aw 2019 roku podpisał swój pierwszy profesjonalny kontrakt z Chambéry Savoie Mont Blanc Handball . Olivier Brouzet jest także wujem Thomasa Jolmèsa .

Olivier Brouzet rozpoczął karierę w rugby w RC Seyssins, a następnie przeniósł się do FC Grenoble . W pierwszej drużynie zadebiutował w 1990 roku. Był członkiem drużyny Grenoble Mammoths , która była wicemistrzem Francji 1993 , pokonana 14 do 11 przez Olympic Castres po błędzie sędziowskim, w finale uznawanym za jeden z największych skandale we francuskim rugby. Jest to również próba, której tego wieczoru odmówią mamutom z Grenoble.

Plik 6 września 1994Swój pierwszy mecz z francuskimi Barbarzyńcami rozegrał przeciwko Barbarzyńcom na stadionie Charlety w Paryżu . The Baa-Baas wygrać 35-18.

Pozostał w FC Grenoble do 1996 roku, kiedy to opuścił klub Athlétic Bordeaux-Bègles Gironde, gdzie spędził cztery sezony do 2000 roku. Następnie spędził dwa sezony w Anglii z Northampton Saints, po czym wrócił do Francji na dwa sezony w ASM Clermont i jeden sezon z francuskim Paris Stade .

W listopad 2004, po raz drugi i ostatni został wybrany z francuskimi barbarzyńcami do gry przeciwko Australii na stadionie Jean-Bouin w Paryżu . The Baa-Baas łuk 15 do 45.

W 2005 roku brał udział ze Stade Français w finale Pucharu Europy przeciwko Stade Toulouse na Murrayfield Stadium w Edynburgu . Zaczął grę na ławce następnie zastępuje Mike James w 54 th minutę. Pod koniec regulaminowego czasu obie drużyny remisują 12 do 12, ale Toulouse udaje się wygrać 12 do 18 na koniec dogrywki.

Pracuje w Union Bordeaux Bègles jako dyrektor ds. Rozwoju wraz z prezydentem Laurentem Martim od 2007 do31 grudnia 2020 r.

Nagrody

W klubie

W drużynie narodowej

Statystyki drużyn narodowych

Uwagi i odniesienia

  1. „  Olivier Brouzet  ” , na www.cybervulcans.net (dostęp: 5 listopada 2012 )
  2. „  Brouzet Olivier  ” , na www.itsrugby.fr (dostęp: 5 listopada 2012 )
  3. „  Death of Yves Brouzet  ” , na liberation.fr ,10 maja 2003(dostęp 24 kwietnia 2020 ) .
  4. Emmanuel Quintin, „  Tragic zaginięcie Yves Niaré  ” , na sport24.lefigaro.fr ,5 grudnia 2012(dostęp 24 kwietnia 2020 ) .
  5. „  Wesela wśród 73/74  ” , magazyn Hand , Francuska Federacja Piłki Ręcznej ,Czerwiec 1997(dostęp 23 kwietnia 2020 ) .
  6. Maxime Thomas, „  Mistrz świata!  » , Na handnews.fr ,20 sierpnia 2017(dostęp 24 kwietnia 2020 ) .
  7. „  Hugo Brouzet podpisuje swój profesjonalny kontrakt w Chambéry Savoie Mont-Blanc Handball  ” , na stronie francebleu.fr ,8 lutego 2019 r(dostęp 23 kwietnia 2020 ) .
  8. Le Journal du Rugby n ° 21 - czerwiec 2012 - strona 31, „  FCG: Thomas Jolmes ma wszystko, co najlepsze  ” , na ledauphine.com (dostęp 7 lutego 2020 ) .
  9. Dauphiné-Libéré z 17 września 2018 r., Suppl. Magazyn sportowy s.  12 .
  10. „  Olivier Brouzet  ” , na rugby-guide.com (dostęp: 5 listopada 2012 ) .
  11. Escot et Rivière 2009 , s.  268.
  12. Clément Garioud, „  Te mroczne sprawy, które skaziły reputację francuskiego rugby  ” , na stronie aktu.fr ,1 st sierpień 2019(dostęp 5 sierpnia 2019 ) .
  13. Le Journal du Rugby n ° 21 - czerwiec 2012 - strona 31, "  " Morszczuk wyjmuje noże! "  » , Fr.1001mags.com/ , 21 czerwca 2012 (dostęp 26 sierpnia 2019 ) .
  14. Simon Valzer, „  Ile razy Bayonne wygrywało w stolicy?  » , Na rugbyrama.fr ,3 stycznia 2013(dostęp 22 sierpnia 2013 ) .
  15. „  Barbarian Rugby Club vs British Barbarians  ”, na barbarianrugbyclub.com (dostęp 18 grudnia 2016 ) .
  16. „  Zbyt delikatni barbarzyńcy  ” , na ladepeche.fr , La Dépêche du Midi ,17 listopada 2004(dostęp 11 grudnia 2016 ) .
  17. „  Barbarian Rugby Club vs Australia  ”, na barbarianrugbyclub.com (dostęp 11 grudnia 2016 ) .
  18. Arnaud Carré, „  Top 14 - UBB: Olivier Brouzet wyrusza w„ trzecie życie ”  ” , na www.francebleu.fr , Francja Bleu Gironde ,30 grudnia 2020 r(dostęp 2 stycznia 2021 ) .
  19. Richard Escot, „  Top 5 najbardziej pamiętnych finałów  ” , na lequipe.fr ,13 czerwca 2015 r(dostęp 26 sierpnia 2019 )
  20. Réginald Mouyan, "  Michel Ringeval (część 2):" Po kwadransie zrozumiałem, że nie wygramy "  ", Le Sport Dauphinois ,19 listopada 2016 r( czytaj online , sprawdzono 4 lutego 2019 r. )

Załączniki

Bibliografia

Linki zewnętrzne