Meroe | ||
Widok miejsca Meroe w 2001 roku | ||
Lokalizacja | ||
---|---|---|
Kraj | Sudan | |
Informacje kontaktowe | 16 ° 56 ′ 15 ″ północ, 33 ° 45 ′ 05 ″ wschód | |
Geolokalizacja na mapie: Sudan
| ||
Meroe to starożytne miasto Nubia , stolica królestwa Kush, które wyznacza początek ery meroickich i odpowiada również ostatniej fazie tego królestwa. Znany jest z pochówku w stromych piramidach, stosunkowo dobrze zachowanych. Witryna znajduje się na liście Światowego Dziedzictwa z UNESCO od 2003 roku miasto utworzyła kapitał Kusz od kilku stuleci. Królestwo Kush w Meroe, które dało swoją nazwę wyspie Meroe, jest obecnie częścią współczesnego Sudanu , regionu ograniczonego przez Nil (od rzeki Atbara do Chartumu ), rzekę Atbara i Nil Błękitny .
Państwo, niezależne od swojego potężnego sąsiada Egiptu , rozwinęło się od -2500 do -1500 na obszarze dzisiejszego Sudanu . Jej stolicą była Kerma . Po fazie podboju Kerma została pokonana, a Nubia została zintegrowana na pięć wieków z terytorium Egiptu. Następnie musi poczekać na VIII -go wieku pne, aby zobaczyć nowe niezależne zasilanie królewski pojawiają się w Nubii wokół nowego kapitału Napaty. Okres ten pozostał znany w szczególności ze względu na krótkim odcinku dominacji Egiptu przez Kusz podczas XXV XX dynastii . Pokonany przez Asyryjczyków , że Nubians następnie popłynęła z powrotem do południa, stolicy Meroe poruszającego się V th wieku pne.
Znajduje się poniżej szóstego katarakty Nilu w Nubii , to miasto daje nazwę genialny cywilizacji, która rozwija się od pierwszej katarakty do zbiegu dwóch Niles i prawdopodobnie dalej na południe, między IV th wpne a IV th wieku OGŁOSZENIE. Pod wpływem jej sąsiadami, zwłaszcza Ptolemeuszy Egiptu Ptolemeuszy i rzymskiego Egiptu, ale także na Bliskim Wschodzie iw Persji , to przeżywa złoty wiek w I st wpne.
To za panowania Nerona w latach 61/63 rzymska ekspedycja zakończyła rozpoznanie trasy między Syene ( Asuan ) a Meroe.
Królewską nekropolię odkryli francuscy odkrywcy Frédéric Cailliaud , Pierre-Constant Letorzec i Louis Maurice Adolphe Linant de Bellefonds w 1822 roku.
Stanowisko Meroe jest bardzo rozległe, a wykopaliska ledwo zarysowały powierzchnię szczątków. Poza miastem odkryto wiele kapliczek, a na trzech nekropoliach znajduje się około dwustu piramid. Na uwagę zasługują również łaźnie królewskie.
Daleko na wschodzie, zamykając tę ogromną równinę, piramidy królewskie zbudowane na szczycie dwóch małych wzgórz w 1834 r. Były nadal prawie nienaruszone. W tym samym roku Giuseppe Ferlini , włoski poszukiwacz przygód, lekarz wojskowy służący armii Mehemeta Ali , odkrywa skarb w grobie królowej Amanishakhéto wykorzystujący rysunki i plany Cailliaud . Aby to osiągnąć, Ferlini nakazał rozebranie piramidy, zamieniając ją w kupę kamienia. Biżuteria królowej jest obecnie wystawiana w Monachium i Berlinie ( Ęgyptisches Museum ).
Wiedza o pozostałościach meroickich jest fragmentaryczna, królowie i królowe, którzy podążają za sobą, są dla nas często tylko imieniem na stole ofiar pogrzebowych lub ozdobą piramidy.
Kilka kobiet dochodzi do władzy pod tytułem Candace . W -33 Candace Amanishakhéto odmawia poddania się Rzymianom. Królestwo żyje jeszcze dwieście lat, zanim wymiera z wciąż mało znanych powodów.
Około 350 roku król Aksum , Ezana , potwierdza na dwóch stelach, że zwycięsko walczył z Noba (Nubijczykami), przekraczając stare terytorium Kasou (Kuszyci). Stwierdzono, że w tym czasie królestwo Meroe uległo ciosom Etiopczyków .
350 kilometrów na północ od Chartumu czwarta katarakta zostaje pochłonięta przez zbiornik zapory Merowe , projekt zapoczątkowany w 2003 roku w celu zaopatrzenia kraju w energię elektryczną.
Rzeźba słonia i kolumna
Rzeźbiony portyk
Aleja wyłożona kolumnami z owcami
Piramidy nubijskie