Dusicyon australis
Dusicyon australis Kopia naturalizowana w Muzeum Otago (N.-Z.).Królować | Animalia |
---|---|
Gałąź | Chordata |
Sub-embr. | Kręgowce |
Klasa | Mammalia |
Kohorta | Placentalia |
Zamówienie | Carnivora |
Zamówienie podrzędne | Caniformia |
Rodzina | Psowate |
EX : Wył
Falklandy Wilk lub Falkland Fox ( australis Dusicyon , dawniej nazywane Canis antarcticus ), znany także lokalnie jako Warrah lub sporadycznie Antarktycznego Wilka był tylko rodzimy ssak lądowy z Falklandy ( angielskich : Falklandy , hiszpańskim : Malwiny ). Ostatni znany okaz wymarł w 1876 roku na zachodniej wyspie archipelagu. Jest to jedyny gatunek psów, który zniknął w czasach historycznych. Gatunki najbliżej rodzaju Dusicyon wśród lisów na południowej półkuli jest nibylis andyjski lub lisa Patagonia , który został wprowadzony na Falklandach.
Futro lisa Falklandów było płowe, a koniec jego ogona był biały. Jego dieta jest nieznana. Biorąc pod uwagę brak gryzoni wyspowych, prawdopodobnie składał się on zarówno z ptaków gniazdujących na lądzie, takich jak gęsi i pingwiny , larwy i owady , jak i padliny morskiej. Czasami jest opisywany jako żyjący w norach.
Pierwszej odnotowanej obserwacji dokonał kapitan Strong w 1692 roku . Louis Antoine de Bougainville użył o sobie słowa lis-wilk . Kiedy Karol Darwin odwiedził wyspy w 1833 roku, nazwał gatunek Canis antarcticus i opisał go jako „pospolity i posłuszny”. Angielscy koloniści uważali tego lisa za zagrożenie dla swoich owiec i organizowali zatrucia oraz polowania na dużą skalę. Brak lasów doprowadził do szybkiego sukcesu kampanii eksterminacji. Sprzyjała temu potulność zwierzęcia , powszechna u gatunków wyspiarskich ze względu na brak drapieżników: traperzy jedną ręką zwabiali je kawałkiem mięsa, a drugą zabijali nożem lub patykiem. Żywy wojownik został przewieziony do londyńskiego zoo w Anglii w 1868 roku , ale przeżył tylko kilka lat. W 1880 roku, po jego wymarciu, Thomas Huxley sklasyfikował go jako krewnego kojota . W 1914 roku Oldfield Thomas zaklasyfikował go do rodzaju Dusicyon , razem z Pseudalopex culpaeus (zwanym również culpeo ) i lisy południowoamerykańskie.
Niezwykłe rozmieszczenie geograficzne tego zwierzęcia (jedyne inne gatunki psów występujące na wyspach oceanicznych to lis wyspowy w Kalifornii i lis Darwina z Chile , ale te siedliska nie są tak odległe jak Falklandy) i niektóre szczegóły jego czaszki sugerują, że ten lis pierwotnie towarzyszyła rdzennym populacjom odwiedzającym wyspy, jako zwierzę domowe, w stanie pół-domowym. Jeśli tak, to rodowa forma, znajdująca się na kontynencie południowoamerykańskim , wymarłaby podczas ostatniej epoki lodowcowej. Spośród okazów muzealnych do testów DNA nie do końca przekonały się one co do dokładnego pokrewieństwa tego zwierzęcia, niektóre nawet sugerowały hybrydyzację (podczas procesu udomowienia) z rodzicem lub przodkiem kojota. Nie wiadomo, czy byłoby to biologicznie możliwe. Inną możliwością jest to, że podczas epoki lodowcowej przejście lądowe między Falklandami a Ameryką Południową pozwoliło przodkom lisa pokonać odległość między nimi. Tak czy inaczej, wilk z Falklandów jest biogeograficzną tajemnicą.
Populacja, która pozostała na kontynencie, wymarła, pozostawiając na Falklandach jedyną próbkę swojej linii, która przetrwała w trudnych warunkach panujących na wyspach przez dziesiątki tysięcy lat, dopóki nie ścigana przez osadników siły brytyjskie wyplenią ją na zawsze z powierzchni ziemi. Ziemia. Był nieustannie ścigany i zabijany przez brytyjskich hodowców, aż do całkowitego wyginięcia, gdyż dla nich ten pies był jedynie drapieżnikiem ich stad owiec, które miały zostać całkowicie wytępione z całego archipelagu. Chociaż już wcześniej, w 1830 roku, amerykańscy łowcy wilków masowo go zarżnęli, aby zdobyć futro. To zwierzę było tak spokojne, że jedną ręką można było podać mu kawałek mięsa, a drugą zabić.
Najwcześniejsza historyczna wzmianka o tym zwierzęciu pochodzi z podróży kapitana Johna Stronga w 1690 roku i nadal była dość powszechna, kiedy Karol Darwin odwiedził Falklandy w 1833 roku. Darwin przewidział również wyginięcie lisa.
Liczebność tych wilków gwałtownie spada: zniknęły one już z połowy wyspy położonej na wschód od mierzei rozciągającej się między Zatoką Salvador a Cieśniną Berkeley. Za kilka lat, kiedy te wyspy zostaną zasiedlone, lis niewątpliwie, podobnie jak dodo, zostanie zaliczony do zwierząt, które zniknęły z powierzchni ziemi.
W XIX wieku liczba ludności znacznie się zmniejszyła. Brytyjscy osadnicy cenili zwierzęta i handlowali ich skórami. Uważa się, że ostatni okaz został zastrzelony w 1876 roku. Około jedenastu wypchanych okazów znajduje się w różnych muzeach.
Na Falklandach gatunek ten jest upamiętniany na różne sposoby: jedna z rzek we wschodnich Falklandach nosi nazwę Warrah; ten ostatni jest również przedstawiony na lokalnej monecie pięćdziesięciopensowej. Jedna z publikacji ekologicznych na wyspie nosi tytuł The Warrah .