Dorothy Burlingham

Dorothy Burlingham Obraz w Infobox. Dorothy Burlingham i jej najstarszy syn Robert (1915) Biografia
Narodziny 11 października 1891
Nowy Jork
Śmierć 19 listopada 1979(88)
Londyn
Narodowość amerykański
Zajęcia Psychoanalityk , eseista
Tata Louis Comfort Tiffany
Matka Louise Wakeman Tiffany ( d )

Dorothy Burlingham , urodziła się w Nowym Jorku dnia11 października 1891i zmarł w Londynie dnia19 listopada 1979, jest amerykańskim psychoanalitykiem . Jej życie osobiste i zawodowe związane jest z życiem Anny Freud i pierwszym ruchem psychoanalitycznym.

Biografia

Jego dziadek, Charles Lewis Tiffany , jest założycielem Tiffany & Co sklepach . Jej ojciec, Louis Comfort Tiffany , jest artystą. Wyszła za mąż za lekarza Roberta Burlinghama, z którym miała czworo dzieci. Ich związek szybko się pogarsza, w szczególności z powodu epizodów maniakalno-depresyjnych jej męża. Wraz z dziećmi przeprowadziła się do Wiednia i przeprowadziła analizę z Theodorem Reikiem, a następnie z Zygmuntem Freudem . Anna Freud analizuje dzieci z Burlingham.

Eva Rosenfeld i Anna Freud, do których dołączyła Dorothy Burlingham, założyły szkołę Hietzing (1927-1932), szkołę inspirowaną zarówno psychoanalizą, jak i nową pedagogiką, w szczególności pedagogiką poprzez projekty. W 1929 roku Dorothy Burlingham przeprowadziła się z czwórką dzieci do mieszkania w wiedeńskim budynku, w którym mieszkał Freud i gdzie Anna miała mieszkanie. Jest „towarzyszką życia” Anny Freud.

W 1956 roku założyła klinikę Hampstead przeznaczoną dla dzieci.

Uwagi i odniesienia

  1. Bernard Golse, „Burlingham-Tiffany, Dorothy”, por. bibliografia.
  2. Florian Houssier, Anna Freud i jej szkoła. Kreatywność i kontrowersje , Paryż, pierwsza kampania,2010, 304  s. ( ISBN  978-2-915789-56-0 i 2-915789-56-8 )
  3. Young-Bruehl 1991 , s.  71
  4. Michel Plon i Élisabeth Roudinesco, Słownik psychoanalizy , str.  503 .
  5. É. Roudinesco, Przedmowa, S. Freud i A. Freud, Korespondencja 1904-1938 , pod redakcją i opublikowaną przez Ingeborg Meyer-Palmedo, przekład z niemieckiego: Olivier Mannoni, Paryż, Fayard, 2012. s.  15 .

Załączniki

Bibliografia

Powiązany artykuł

Linki zewnętrzne