Współczesna filozofia jest terminem używanym do wyznaczenia różne prądy filozoficzne zrodzone z nowoczesnością .
Współczesna filozofia kiełkowały w XIX th Century nasiona Immanuela Kanta . Opracował teorię wiedzy opartą na kategoriach rozumienia, aw szczególności na syntetycznych sądach a priori .
Odkrycie nieeuklidesowych geometrii podczas XIX -tego wieku ( Lobachevsky , Bolyai , Riemann ) potrząsa te fundamenty już kwestionowane przez Bolzano . Cios do geometrii euklidesowej wzrośnie na początku XX -go wieku przez Alberta Einsteina , który pokazuje, że geometria opisując nasz świat nie jest euklidesowa.
Powoduje to kryzys fundamentów matematycznych aksjomatów, które nie mogą opierać się na intuicji, na „ziarnach prawdy” (wrodzonych pewnikach) drogich Kartezjuszowi i Kantowi. Logiczni pozytywiści będą twierdzić, że wszystkie prawdy mogą pochodzić tylko z doświadczenia, „ a priori dowodów ” nic nie mówią i są tylko tautologiami.
Ten kryzys jest powiązany w Wiedniu z profesorem Brentano , który uczy Frege'a i Husserla . Z tych dwóch ostatnich autorów zrodzą się dwie gałęzie (nawet jedyne ) Współczesnej filozofii: filozofia analityczna (zapoczątkowana przez Fregego) i fenomenologia (wymyślona przez Husserla), znana także w terminach filozofii kontynentalnej .
Współczesną filozofię można rozumieć jako zbiór dwóch głównych nurtów, filozofii analitycznej i fenomenologii . Należy jednak zauważyć, że sprowadzenie współczesnej filozofii do tego dualizmu ruchów myślowych nie pozwala nam wytłumaczyć filozofii Hannah Arendt czy Johna Rawlsa .
Raczej anglosaska proponuje wyjaśnienie języka poprzez analizę logiczną i rozbicie używanych pojęć. Ewoluuje w kierunku teorii wiedzy (inspiracji pozytywistycznej ) u Carnapa i Poppera oraz w kierunku filozofii języka z drugim Wittgensteinem i filozofami pokroju Searle'a .
Próbuje odpowiedzieć na kryzys matematyki „powrotem do rzeczy samych” (by użyć określenia Husserla), czyli do zjawisk lub przeżyć świadomości. To kwestia umieszczenia świata „w nawiasach” (nie komentowania go, jego istnienia, zawieszania wszystkich naszych przekonań), aby skoncentrować się na pojawianiu się, na tym, co ukazuje się świadomości. Nie jest to czysto naiwny punkt widzenia: wręcz przeciwnie, zjawiska muszą być pozbawione naiwnych przekonań. Nie będzie podczas XX th century wszelkiego rodzaju fenomenologii: religijne, egzystencjalny ( Heidegger , Sartre ), percepcja ( Merleau-Ponty ), etc.
Praktyka filozofii w formie zajęć psychoterapeutycznych i quasi-non-akademickich znajduje się w takich autorów jak Oscar Brénifier, Michel Tozzi i Michel Weber (patrz na przykład jego Trial of Philosophy , 2008).