| Narodziny |
17 maja 1922 lub 17 maja 1925 Chambry |
|---|---|
| Śmierć |
9 stycznia 1986 Paryż |
| Imię i nazwisko | Michel Jean Emmanuel z La Barge de Certeau |
| Narodowość | Francuski |
| Trening |
Praktyczna Szkoła Studiów Zaawansowanych Wydział Listów w Paryżu ( doktorat ) Université Grenoble-II Katolicki Uniwersytet Lyon Saint-Sulpice Seminarium |
| Zajęcia | Historyk , filozof , profesor uniwersytetu , ksiądz , socjolog socio |
| Pracował dla | Instytut Katolicki w Paryżu , Uniwersytet Kalifornijski w San Diego , Szkoła Zaawansowanych Studiów Nauk Społecznych , Uniwersytet Paris-VIII , Uniwersytet Genewski |
|---|---|
| Religia | katolicyzm |
| Zakon religijny | Towarzystwo Jezusa |
| Różnica | Nagroda Stałego Daugueta (1968) |
Michel de Certeau (pod pełnym imieniem Michel Jean Emmanuel de La Barge de Certeau ), urodzony dnia born17 maja 1925w Chambéry ( Francja ) i zmarł dnia9 stycznia 1986w Paryżu jest francuskim księdzem jezuitą , filozofem , teologiem i historykiem . On jest autorem badań historii religijnej (zwłaszcza mistyk z XVI TH i XVII -tego wieku), w szczególności w jego książce Mystic Fable , opublikowanej w 1982 roku , a bardziej ogólnej refleksji książek o historii i jego epistemologii , psychoanalizy i status religii we współczesnym świecie.
Michel de Certeau urodził się dnia 17 maja 1925w willi Les Fouzes , rue Marceau w Chambéry w Sabaudii . Jest synem Huberta de La Barge de Certeau (1900-1986) i Marie-Antoinette de Tardy de Montravel (1903-1967). Jego ojciec jest agentem ubezpieczeniowym w Chambéry i ma drugi dom w Sabaudii, w Saint-Jean-de-la-Porte : Château de Lourdens. Ten dawny zależność kartuski Aillon XIII th century jest kolebką tej gałęzi rodziny, w pobliżu Saint-Pierre-D'albigny . Rozległy dom sabaudzki, odrestaurowany w 1659 r. przez zakonników kartuzów , w czasie wakacji schronienie rodzicom z czwórką dzieci:
Jeden z jego biografów, François Dosse , napisał: „W tym górzystym wszechświecie Massif des Bauges , z synlicami zwisającymi nad przejściem Chambéry , Michel spędził dzieciństwo naznaczone bardzo surową edukacją. „ W rozmowie z tym autorem Alex Derczansky, który dobrze znał Michela de Certeau, ujawnia: „Certeau jest głęboko sabaudzki. Nie zrozumiemy tego, jeśli nie zrozumiemy Savoya! "
Michel i jego brat studiowali w college'u Notre-Dame de La Villette od 1936 do 1940 roku, aż do lekcji retoryki . Ta uczelnia, prowadzona przez księży z diecezji Chambéry , zajmuje dawną posiadłość odziedziczoną przez rodzinę Costa de Beauregard w La Ravoire , która obecnie stała się przedmieściem Chambéry. Zakład jest także małym seminarium diecezji Chambery. Pod życzliwym autorytetem kanonika Kolumba obaj bracia uzyskali dobre wykształcenie akademickie i około 14 roku życia Michel myślał już o powołaniu zakonnym .
W 1942 i 1943 był pensjonariuszem w kolegium ojców marystów , Institution Sainte-Marie w La Seyne-sur-Mer , w departamencie Var . Tam walczy z JEC ( chrześcijańską młodzieżą studencką ). Tam z powodzeniem przechodzi obie części maturę pierwszą i filozoficzną. Uczestniczył w akcji maquis Savoyard jako agent łącznikowy dla ruchu oporu. Wojna się skończyła Michel de Certeau wstąpił do seminarium w Issy-les-Moulinaux na studia nad filozofią przygotowawczą do kapłaństwa (1944-1945 i 1946-1947), które kontynuował jako teologia w seminarium w Lyonie (1947-1950). Tonsurę otrzymał z rąk kardynała Gerliera w 1948 roku.
Jednakże, zmieniając kierunek wstąpił do nowicjatu z jezuitów w Laval (Mayenne) na5 listopada 1950. Po dwóch latach nowicjatu jego formacja jezuicka była krótka, ponieważ odbył już podróż filoteologiczną. W ten sposób został wyświęcony na kapłana , w Lyonie ,31 lipca 1956 r. W tym samym roku był współzałożycielem magazynu Christus . Jego pierwszym pragnieniem apostolskim było wyjazd jako misjonarz do Chin . Jezuita , zawsze pozostał wierny swojej rodzinie zakonnej, ewoluując w kręgach freudowskich: jest współzałożycielem paryskiej szkoły freudowskiej , skupionej wokół Jacquesa Lacana .
W 1960 roku w Paryżu, pod kierunkiem Jean Orcibal , Michel de Certeau obronił na Sorbonie pracę doktorską poświęconą mistycznego życia z Sabaudczyk jezuity, Pierre Favre ( 1506 - 1546 ). Pochodzący z Saint-Jean-de-Sixt , ten ostatni był na początku renesansu jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Jezusowego (wraz z Ignacym de Loyolą ). Był czczony jako święty w Księstwie Sabaudii . Ale to było jego badania na innym jezuitów XVII th century , Jean-Joseph Surin , którzy noszą się skupić szczególnie na ludzkich aspektach doświadczenia religijnego, mistycznego , a nawet psychoanalizą .
Michel de Certeau wykładał następnie w Genewie , San Diego i Paryżu. W 1968 opublikował dwa główne artykuły w czasopiśmie Études , w których opowiedział się po stronie ruchu Maja 68 . Po wydarzeniach z maja 68 współpracuje również z Robertem Jaulinem z wydziału etnologii Uniwersytetu Paris VII w celu pogłębienia swoich badań. Historyk mistycyzmu i przynajmniej „przekonany o doświadczeniach”, Michel de Certeau to złożona osobowość, której prace obejmują wszystkie dziedziny nauk społecznych. Wykładał w Instytucie Katolickim w Paryżu i na Uniwersytecie Paris VIII w latach 70. W 1974 r. kierownik Działu Studiów i Badań w Sekretariacie Stanu ds. Kultury Augustin Girard zaproponował Michelowi de Certeau stanowisko współpracownika w badaniu dotyczącym polityk działania związanych z rozwojem kultury. To doświadczenie umożliwiło mu następnie podpisanie kontraktu badawczego dla DGRST, którego celem jest refleksja nad praktykami kulturowymi w oparciu o konkretne przypadki. Oficjalny tytuł przypisywany projektowi to „Conjoncture, synteza et prospektywy”. Projekt trwał od 1974 do 1977 roku i obejmował trzy koła konsultacyjne złożone ze specjalistów z różnych środowisk, choć większość z nich miała zaledwie 25 lat, następując po sobie w tym okresie.
Od 1978 do 1984 wykładał na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego . Wrócił do Francji, aby objąć nową katedrę naukową w „Historyczna antropologia wierzeń” w École des Hautes Etudes en Sciences Sociales . Poświęca również kilka seminariów w tym jeden zatytułowany „przekonań historyczna antropologia, XIV th - XVIII XX . Wieku” Odcisnął wielkie piętno na historykach grupy Bussière'a .
Wpływ psychoanalityczny jest silnie widoczny w jego pracy historiograficznej , gdzie analizuje „powrót wypartych” przez arbitralne granice oficjalnej historii i przetrwanie „niewypowiedzianego” na marginesie słowa pisanego. Jest to odniesienie, często cytowane w badaniach związanych z kulturoznawstwem.
Michel de Certeau zmarł dwa lata później, 9 stycznia 1986, w Paryżu, w wyniku raka trzustki .
Jednym z głównych wkładów twórczości Michela de Certeau jest poziom praktyk kulturowych, które identyfikuje we współczesnym społeczeństwie. Odwracając postulat wysuwany następnie przez Foucaulta w Surveiller et punir , Michel de Certeau kwestionuje tezę, zgodnie z którą jednostki są bytami biernymi i wywłaszczonymi i nie mogą zdecydować się na traktowanie mas jako jednorodnej całości. Ich rzekomej bezczynności stawia raczej ich funkcję twórczą, która byłaby ukryta w zestawie codziennych praktyk, które nazywa sztuczkami, a które przeciwstawiałyby się strategiom ludzi u władzy lub dążących do ich osiągnięcia. Te subtelne sztuczki, niewykrywalne przez władze, miałyby miejsce w zwykłych miejscach. Poprzez to, co nazywa „praktyką przestrzeni” , jednostka jest w stanie skomponować własną przestrzeń z fragmentów znaczeń „uszytych” po obu stronach.
Michel de Certeau upodabnia producentów znaczenia do właścicieli ziemskich, którzy mają moc nadawania znaczenia dobrom kultury, konsumentom, poprzez regulację użytkowania i dostępu. Następnie porównuje konsumentów do kłusowników . Na ziemiach, które do nich nie należą, ale na których żyją, jednostki wędrują przez oczka narzuconej sieci, zbierają to, co wydaje im się przydatne i komponują swoim spacerem, a także kolekcjonowaniem określonych fragmentów, swoją codzienność. Właściciele opracowują strategie, działania kontroli przestrzeni mające na celu uwięzienie zdominowanych, którzy ze swojej strony dokonują aktów oporu (np. zapping, ujeżdżanie) polegających na mikrowolności podejmowanych w stosunku do władzy, w celu ponownego zawłaszczenia tej sieci nakładane na konsumenta poprzez „sztuczki” lub „procedury” . Michel de Certeau sposób rozwija się równolegle do theorisation z Michel Foucaulta panoptycznego systemu , nadzoru i kontroli „z góry” społeczna teorią taktyki odporności na obszarze drugiej, dywersją ale od wewnątrz i od samego podstawy system. Jeśli ci, którzy piszą, wydają się narzucać swoją władzę tym, którzy mówią i robią, Certeau wyraźnie pokazuje, że publiczność nie jest tak zdominowana i pozostaje aktywna w odbiorze wysyłanych do nich wiadomości, z krytycznymi paroksyzmami, gdy „mówi” rozbieżność z „robi” (mnożenia mistycznych odcinków XVIII -tego wieku, co czyni mowy w maju 1968 roku , teologii wyzwolenia w Ameryce Południowej , aby wymienić obszary, gdzie szczególnie zaangażowanych).
Sekcja wynalezieniem dzienne poświęcono aktu odczytu, która według Michel de Certeau, przyjmuje ten sam sposób działania jak w kłusownictwa. Czytanie jest odpowiedzią na autorski akt wydrążenia, śmierci, ponieważ czytelnik dokonuje aktywnej selekcji w tekście. Podobnie jak kłusownik, który zbiera fragmenty, aby ukuć swoje codzienne życie, czytelnik wybiera fragmenty, które pozwalają mu aktualizować dzieło literackie.
Tę analizę kultury masowej można znaleźć mniej więcej w tym samym czasie u Edgara Morina (w L'Esprit du temps , 1962) we Francji , czy u Richarda Hoggarta ( The Uses of Literacy , 1957; przetłumaczony na francuski pod tytułem z The Culture of the Poor , 1970) i Stuart Hall w Wielkiej Brytanii ( Kodowanie, dekodowanie , 1977). Certeau przyczynił się do rozwoju badań nad „kulturami medialnymi” we Francji, które zostały wówczas zaniedbane, a jego wkład został później podjęty przez Érica Maigreta i Érica Macé (w: Penser les médiacultures , 2005). Podejścia te zostały również przyjęte przez historię kultury , w szczególności przez modernistycznych historyków Daniela Roche'a , Rogera Chartiera , czy nawet Christiana Jacoba (w swoich rozważaniach o miejscach poznania ). Ale to przede wszystkim początkowo w Stanach Zjednoczonych , gdzie nauczał i gdzie mikrohistoria mogła rozkwitać w ruchu kontrkulturowym , jego twórczość od razu spotkała się z bardzo silnym przyjęciem.
Pełna bibliografia pism Michela de Certeau: Luce Giard, Pełna bibliografia Michela de Certeau , w Badania nauk religijnych , t. 76 (1988), s. 405-457.