Louis-Jacques-Maurice de Bonald | ||||||||
![]() | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Narodziny |
30 października 1787 Millau ( Francja ) |
|||||||
Święcenia kapłańskie | 1811 | |||||||
Śmierć |
25 lutego 1870 Lyon |
|||||||
Kardynał Kościoła Katolickiego | ||||||||
Utworzony kardynał |
1 st marzec 1841 przez Grzegorza XVI |
|||||||
Tytuł kardynała |
Kardynał Priest of Trinite-des-Monts |
|||||||
Biskup Kościoła Katolickiego | ||||||||
Konsekracja biskupia | 1823 | |||||||
Arcybiskup Lyonu, Prymas Galów | ||||||||
1839 - 1870 | ||||||||
| ||||||||
Biskup Puy-en-Velay | ||||||||
1823 - 1840 | ||||||||
![]() ![]() |
||||||||
Prima sedes Gallarium | ||||||||
(en) Informacja na www.catholic-hierarchy.org | ||||||||
Louis-Jacques-Maurice de Bonald , ur.30 października 1787w Millau ( Aveyron ) i zmarł dnia25 lutego 1870w Lyonie , jest francuski duchowny , arcybiskup Lyonu od 1839 do 1870 roku . Był jednym z najgorętszych obrońców ultramontanizmu przed starym francuskim gallikanizmem .
Louis-Jacques-Maurice de Bonald był synem pisarza Louis-Gabriel de Bonald ( 1754 - 1840 ), autor Legislacji Primitive oraz Elisabeth de Guibal de Combescure.
Wracając z emigracji po 18 Fructidor , został umieszczony w pensjonacie w Lyonie. Po ukończeniu studiów wstąpił do seminarium duchownego Saint-Sulpice, gdzie zasłynął z żarliwej pobożności. Kiedy został wyświęcony na kapłana w 1811 roku, został zauważony przez arcybiskupa Besançon Gabriela Cortois de Pressigny , który przyjął go jako sekretarza w trudnej i delikatnej misji, która miała sprzeciwiać się zawarciu konkordatu i zabrał go ze sobą do Rzymu. .
W 1817 r. w ramach Restauracji został wielkim wikariuszem i archidiakonem Monseigneur de Latil , biskupa Chartres . W 1823 został mianowany biskupem Le Puy (nowo przywróconego biskupstwa na mocy rozporządzenia królewskiego). Teraz okazał się gorliwym obrońcą praw Kościoła. 4 grudnia 1839został mianowany arcybiskupem Lyonu , prymasem Galów.
Wybór M gr Bonald do tej ważnej pozycji jest fakt Ludwika Filipa , który nie docenia opinie legitymistów diecezji Administrator Apostolski, Jean-Gaston de Pins . W jego miejsce, on sugeruje M gr Bonald. Ten ma aprobatę Rzymu, ponieważ oprócz jego poglądów politycznych jest ultramontanem , przychylnym rzymskiej eklezjologii, a ponadto dobrym dyplomatą, cechą niezbędną do wpływania na kapitułę kanoników .
Jedną z pierwszych reform przeprowadzonych przez nowego biskupa jest instalacja organów w prymatach . W chwili jego przybycia była to rzeczywiście jedyna katedra we Francji, która jej nie miała. Poza możliwymi pytaniami o prestiż czy piękno liturgii, jest to bardzo polityczny gest. Rzeczywiście, kościoły diecezji Lyonu śledzić obrzęd Lyon (jeden z obrzędów Kościoła Katolickiego , różniących się nieco od rytu rzymskiego , a które między innymi zakaz stosowania narządu: „ Ecclesia lugdunensis non utitur zorganizowane ” kanonicy , pozbawieni przez Rewolucję ważnych uprawnień politycznych , zachowali kontrolę nad liturgią chóralną katedry, a napięcie ich stanowiska w tym aspekcie nadało konfliktowi tożsamościowy charakter.To jeden z powodów nominacji. M gr Bonald na tej pozycji, ponieważ Rzym ograniczałoby trendów Gallican w Kościele Francji, w tym Lyon biskup jest prymat . akt rozdziału30 sierpnia 1840 rpokazuje roztropność i dyplomację prałata, który jako pierwszy proponuje tymczasowe oddanie organu na próbę; opory nie odnoszą się już do samej liturgii, ale do tradycji, która zostaje pokonana. Równolegle z tą dzierżawą arcybiskup nalegał na kapitule, aby dokonać prawdziwego zakupu. Święcenia M gr Louis Rossat , nowego biskupa Gap , w 1841 roku, dostarcza okazji inauguracji narządu. W dodatku chodzi o skromne organy, liczące zaledwie piętnaście głosów; a przede wszystkim nie obciąża finansów diecezji, ponieważ prałat zarządza ją z własnych środków. Ogólnie rzecz biorąc, instalacja ta odniosła sukces podczas zgromadzenia, a w następnych latach podjęto decyzję o budowie kilku organów w kościołach diecezji.
W 1866 r. kardynał Bonald promulgował nowy mszał rytu lyońskiego , którego tytuł określa zgodność treści z wytycznymi papieskimi i który będzie obowiązywał do Soboru Watykańskiego II : Missale Romano-Lugdunense, sive missale Romanum in quo ritus Lugdunenses ultimi tridui ante Pascha, ordinis missae et vigiliae Pentecostes auctoritate Sanctae Sedis Apostolicae iisdem ritibus romanis proprio loco substituntur .
Nowy arcybiskup Lyonu zostaje mianowany kardynałem na konsystorzu 1 st marzec 1841i otrzymuje kapelusz z rąk Papieża dnia 22 maja 1843, pod Sainte-Trinité-des-Monts .
Został wybrany senatorem II Cesarstwa od 26 stycznia 1852 do 26 lutego 1870.
W 1844 r. potępił Podręcznik prawa kościelnego , dzieło M. Dupina starszego , prokuratora generalnego w Sądzie Kasacyjnym, uważając, że księga zawierała „doktryny odpowiednie do zniszczenia prawdziwych wolności Kościoła, które należy umieścić w ich miejsce haniebnych służebności ... ”.
W 1848 był jednym z pierwszych, którzy pozdrowili rewolucję 1848 , której motto Wolność, Równość, Braterstwo wydawało się korzystne dla interesów Kościoła. Już przed 1848 r. potępiał nędzę klasy robotniczej nowego rodzaju, spowodowaną przez struktury ekonomiczne wielkiego przemysłu.
W 1852 ostrzegł swoją diecezję przed przesądami i potępił kult Notre-Dame-de-la-Salette , kiedy biskup Grenoble właśnie publicznie uznał pojawienie się w 1846 roku.