Ikhwan al-Safa

Ikhwan al-Safa Obraz w Infoboksie. Biografia
Zajęcia Astronom , astrolog , pisarz , encyklopedysta , matematyk , filozof
Inne informacje
Religie islam , izmailizm , sufizm
Wymowa Podstawowe prace
Listy braci w czystości ( d )

Rasâ'il Ikhwan al-Safa ' ( listów od braci w czystości , arabski  : رسائل إخوان الصفا ) to suma naukowa składa się z 52 listach każdy czynienia z filozoficznej nauki od arytmetyki do magii. Ich nazwa wiąże się z obszernym listem ( Al-Risâla al-jâmi`a ), który podsumowuje dzieło. Kwestionuje się autorstwo dzieła, jego datowanie i przynależność religijną. Konsensus jest wokół Iraku w okresie Abbasydów (między IX th  wieku i X th  wieku). Utwór został skomponowany przez Ikhwân al-Safâ´ (Bracia Czystości, arab  . إخوان‌ الصفا ).

Historyczny

Rasâ'il Ikhwan al-Safa " pozostał anonimowy pracy. Ikhwân al-Safa 'stanowi albo pseudonim, za którym chowa się grupa, albo oznacza konceptualny charakter wymyślony przez autora.

Historyczny paradygmat grupy Basra

Kiedy około 980 r. Abû Hayyân al-Tawhîdî został poproszony o zidentyfikowanie Braci w Czystości, wymienił niektórych z jego współczesnych:

Ten paradygmat został od tego czasu obalony, a Listy były już znane w Andaluzji przed 932 rokiem.

Na poziomie doktrynalnym, niektórzy badacze są zgodni, że Ikhwan i ich Rasâ'il należą do Ismaili ruchu , inni do Mu'tazilism , inni do sufizmu , inni do Sabaism , jeszcze inni do szkoły al- Kindi .

Ważny związek z izmailizmem pochodzi z jego historycznego przywłaszczenia przez ruch izmailitów, który popierał jego ramy, takie jak dâ'î Abû Hâtim al-Râzî .

Hipoteza al-Sarakhsiego

Listy do braci w czystości są prawdopodobnie dziełem ucznia al-KindK, Aḥmada ur. al-Ṭayyib al-Sarakhsī, który był pitagorejskim filozofem wysokiego szczebla, opierającym filozofię na matematyce. Tutor, następnie komensal kalifa al-Mu'tadid , został wtrącony do więzienia i stracony z „grupą rewolucjonistów (khawârij)”.

Krótki opis pracy

Encyklopedia składa się z 52 listów ( rasâ'il ) o różnej długości, podzielonych na cztery tomy. Każdy tom rozwija różne tematy:

Nauki filozoficzne

Ich prezentacje filozofii i teologii sformułowane w określonej składni mają cel teleologiczny. Byli także pod wpływem neopitagorejskich teorii arytmetycznych, autorzy rozwinęli swoją teozofię zgodnie z tą pitagorejską zasadą  : „istoty są zgodne z naturą liczby”. Inspiracją dla nich był Pitagoras  : „W znajomości właściwości liczb oraz sposobu ich klasyfikacji i hierarchizacji leży wiedza o bytach Bożych”. Każda liczba zależy od poprzedniej. Możemy rozbijać liczby jednostka po jednostce, aż dotrzemy do pierwszej. Ale od tego ostatniego „nie możemy niczego zabrać […], bo to jest początek i źródło liczby”. Według nich ludzie są jak liczby: pochodzą od Boga i ostatecznie do Niego wracają. W ten sposób dostosowali teorie pitagorejskie do swojego fundamentalnego przekonania, aby pisać świat duchowy i fizyczny według hierarchii.

Metafizyka Ikhwân al-Safâ 'jest oparta na filozofii helleńskiej. Dzielą one terminologię arystotelesowską, ale pojęcia [materia i forma, substancja (z greckiego ousia ), potencjalne lub akt przypadłości oraz cztery przyczyny] różnią się nieznacznie. Dla nich studiowanie jest sokratejską reminiscencją wiedzy już zdobytej przez duszę; dusza posiada potencjalną wiedzę i może dojść do pełnej wiedzy.

Ikhwân utrzymywał, że substancja jest samowystarczalna i jest zbiorem atrybutów. Z drugiej strony forma dzieli się na: substancje i wypadki. Pojmują cztery przyczyny: materialną, formalną, sprawną i ostateczną. Materialna przyczyna roślin pochodzi z czterech żywiołów (ogień, powietrze, woda i ziemia), a ich celem jest dostarczanie pożywienia zwierzętom. Tutaj Ikhwân wyjaśnia przyczynę materialną surowca (np. brązu lub srebra); ze względów formalnych podają przykład nasiona, które ostatecznie wyda jabłko; przyczyna sprawcza wskazuje na pochodzenie, np. ojciec jest przyczyną sprawczą dziecka, a przyczyna celowa wskazuje na cel czegoś.

Dwa rodzaje kreacji: duchowe i fizyczne

Stworzenie przebiega w dwóch fazach: po pierwsze, Bóg stwarza Intelekt ex nihilo ; po emanacji ( fayd ) tego ostatniego postępuje stopniowo, nadając kształt obecnemu wszechświatowi. Kolejność i charakter emanacji opisano poniżej.

  1. Al-Bârî (Stwórca) jest Pierwszą i jedyną Wieczną Istotą, nie należy Mu przypisywać żadnych antropomorficznych atrybutów. Dotyczy Go tylko Wola, która jest początkiem świata. Dla Ichwanu Bóg jest niepoznawalny (por. Deus absconditus ) ponad hierarchią, paradoksalnie objawia się w Bogu ( Deus revelatus ) prowadzącym wierzących po właściwej drodze.
  2. Al-`Aql ( Intelekt lub gr. Us ) jest pierwszą istotą, która pochodzi od Boga. Jest jeden w liczbie, tak jak sam Bóg jest wyjątkowy. Bóg stworzył w intelekcie wszelkie formy kolejnych bytów, z niego emanowała Uniwersalna Dusza i Pierwotna Materia. Jest jasne, zdaniem Ichwanu, że Intelekt jest najlepszym reprezentantem Boga.
  3. Al-Nafs al-Kulliyya (Dusza Uniwersalna) jest Duszą całego wszechświata, prostą esencją emanującą z Intelektu. Otrzymuje swoją energię od Intelektu. Przejawia się w Słońcu, przez które ożywiany jest świat materialny. To, co nazywamy stworzeniem w naszym świecie fizycznym, dotyczy Duszy Uniwersalnej.
  4. Al-Hayûlâ al-Ûlâ (Surowa Materia, arabizowana forma greckiego hyle ), jest duchową substancją, która nie może sama emanować. Jest to spowodowane przez Intelekt, tak że Dusza Uniwersalna emanuje Pierwotną Materię, która otrzymuje różne formy.
  5. Al-Tabî'at (natura) to energia rozproszona we wszystkich ciałach organicznych i nieorganicznych. Jest przyczyną ruchu, życia i zmian. Wpływ Intelektu ustaje na poziomie natury, ponieważ odtąd wszystkie inne emanacje stają się coraz bardziej materialne i niedoskonałe.
  6. Al-Jism al-Mutlaq (ciało absolutne). Surowa Materia nabiera właściwości fizycznych i staje się ciałem absolutnym lub fizyczną substancją, z której zbudowany jest nasz świat.
  7. Świat sfer (gwiazdy stałe, Saturn , Jupiter , Mars The Sun , Wenus , Merkury i Księżyc ) pojawi się w siódmym etapie emanacji. Wszystkie ciała niebieskie zbudowane są z piątego elementu, eteru, i nie podlegają tworzeniu i zepsuciu.
  8. Four Elements (ogień, powietrze, woda i ziemia) znajdują się pod sfery Księżyca, gdzie podlegają one generacji i korupcji. Ikhwan przyjmują teorię Talesa (545 pne) i Jonów, twierdząc, że te cztery „elementy” podlegają nieustannym zmianom, woda staje się powietrzem i ogniem; ogień staje się powietrzem, wodą, ziemią i tak dalej...
  9. Te trzy królestwa są ostatnim etapem emanacji. Trzy królestwa (mineralna, roślinna i zwierzęca) składają się z proporcjonalnej mieszanki czterech żywiołów.

Ikhwan al-Safa " podjął teorii Demokryta z Abdery ( około 370 rpne ) rozważa wszechświat jako makrokosmosu i istoty ludzkiej jako świat w miniaturze (mikrokosmos). Zaczęły formować się różne dusze ( al-nafs al-juz'iyya ), reprezentujące nieskończone moce Duszy Uniwersalnej. Dusze te przez bardzo długi czas wypełniały świat sferami i stanowiły aniołów ożywiających ciała niebieskie. Początkowo aniołowie kontemplowali Intelekt i czcili Boga. Po pewnym czasie niektóre z tych dusz zaczęły zapominać o swoim pochodzeniu i pozycji. Ich nieuwaga spowodowała upadek dusz na ziemię. To wyjaśnia metafizyczne pochodzenie życia na ziemi.

Uwagi

  1. Godfrey z Callataÿ, „  Magia in al-Andalus: Rasaʾil ijwan al-Safaʾ, Rutbat al-hakim y Gayat al-hakim (Picatrix)  ”, al-Qantara ,2013, s.  297‒344
  2. por. Nasr, 1978, s. 29; Marquet, 1971, s. 1071; Poonawala, s. 93; Corbin, s. 194
  3. Adel Awa, Duch krytyczny Braci Czystości , Bejrut, druk katolicki,1948, s. 48-9
  4. Suzanne Diwald, Arabische Philosophie und Wissenschaft in der Enzyklopädie , Wiesbaden, O. Harrassowitz,1975, s. 21-23
  5. Muhammad ʿAbd al-Ḥamid al-Ḥamd, Ṣabiʾat Ḥarran wa Iḫwan aṣ-ṣafa , Damaszek, al-Ahali li-l-ṭabʿ,1998
  6. Guillaume de Vaulx d'Arcy, Listy braci w czystości. Matematyka i Filozofia , Paryż, Les Belles Lettres,2019, s. 41-45
  7. Abû Ḥâtim al-Râzî, Dowody proroctwa (aʿlām an-nubuwwa) , USA, Brigham Young University Press,2011, książka 7
  8. Guillaume de Vaulx d'Arcy, Listy braci w czystości. Matematyka i filozofia. , Paryż, Les Belles Letters,2019, s.  13-48
  9. Franz Rosenthal , Aḥmad ur. ṭ-Ṭayyib as-Saraḫsi. Uczony i literat IX wieku. , Nowe Niebo, Amerykańskie Towarzystwo Orientalne,1943
  10. Guillaume de Vaulx d'Arcy, „  Aḥmad ur. ṭ-Tayyib as-Saraḫsī, korektor Arytmetycznego Wprowadzenia Nikomaki autorstwa Gerasiusa i redaktor Rasāʾila Iḫwan ṣ-ṣafā.  », arabskie nauki i filozofia ,2019
  11. Ibn al-Nadîm, Al-Fihrist , s. 55-6
  12. Steigerwald, 2002, s. 82
  13. Rasâ'il Ikhwân al-Safâ' , tom 2, s. 79; por. tom 2, s. 115, tom 3, s. 358
  14. Rasâ'il Ikhwân al-Safâ ' , tom 1 s. 54; por. tom 3, s. 184, 196-7; 235
  15. Netton, s. 14-15

Zobacz również

Bibliografia

Linki wewnętrzne