Athari , Tradycjonalista teologia , teologia Salaf lub teologii Hanbali jest ruch badacz islamski , urodzony w końcu VIII p wieku AD, który odrzuca islamskiej teologii racjonalistów (kalam) na rzecz ściśle textualism w interpretacji Koran i hadisy . Nazwa pochodzi od „tradycji” w sensie technicznym jako tłumaczenie arabskiego słowa hadis.
Zwolennicy teologii tradycjonalistycznej uważają, że zahir (dosłowne, pozorne) znaczenie Koranu i hadisów są jedynymi autorytetami w sprawach wiary i prawa i że rozumu nie należy używać do unieważniania tekstów lub do ich metaforycznej interpretacji. Dokonują dosłownego odczytania Koranu, w przeciwieństwie do interpretacji ta'wil (metafory). Nie dążą do racjonalnej konceptualizacji znaczeń Koranu i wierzą, że ich rzeczywistość, modalność należy powierzyć tylko Bogu (tafwid modalności). Zasadniczo tekst Koranu i Sunny jest akceptowany bez szukania „jak” lub „Bi-la kaifa”.
Teologia tradycjonalistyczna pojawiła się wśród uczonych hadisów, którzy ostatecznie połączyli się w ruch zwany ahl al-hadith pod przywództwem Ahmada ibn Hanbala (ur. 780-m. 855). W sprawach wiary sprzeciwiali się mutazylitom i innym nurtom teologicznym, potępiając kilka aspektów ich doktryny, jak również racjonalistyczne metody stosowane w ich obronie. To samo dotyczy racjonalistów Ach'arite czy Ahl al-kalam posługujących się racjonalizmem pod wpływem teorii filozoficznej Platona, uznając, że słowa i idee mają właściwe i autonomiczne istnienie, przewyższające nawet rzeczywistość materialną. Przypisywanie Bogu kwalifikatora (np.: „Alim „obdarzony wiedzą”), który stosuje się również do śmiertelnika, stanowi według nich formę stowarzyszania i nadużycia porównania między tymi dwiema istotami. Doktryna Atharite obala rzeczywiste istnienie idei i pojęć, które definiuje jako proste konstrukcje umysłu bez własnej rzeczywistości. Fakt przypisania tego samego słowa dwóm istotom oznacza zatem brak skutecznego połączenia i podobieństwa. Dlatego twierdzenie, że Allah jest obdarzony wiedzą i że człowiek jest obdarzony wiedzą, nie oznacza porównania i równoważności między nimi. Objawienie Koranu posługuje się wieloma imionami i atrybutami, które odnoszą się zarówno do boskich, jak i ludzkich, bez sugerowania najmniejszego podobieństwa czy porównania między nimi.
Podczas gdy ataryzm jest często określany jako sunnicka „ortodoksja”, aszaryzm rozkwitał po tych stronach, rywalizując z nim w definiowaniu prawdziwej ortodoksji sunnickiej. W epoce nowożytnej atharyzm wywarł znaczący wpływ na teologię islamską, spopularyzowany przez wahabizm, a następnie przez inne tradycjonalistyczne nurty salafickie i rozprzestrzeniony daleko poza granice hanbalistycznej szkoły prawniczej.
Szkoła teologiczna Atharite jest szkołą tradycjonalistyczną i dlatego nie akceptuje interpretacji tekstów odnoszących się do wiary. Ich argumentem jest werset Koranu: „To Ten, który zesłał wam Księgę: istnieją jednoznaczne wersety, które są podstawą Księgi, i inne wersety, które można interpretować na różne sposoby. ich serca mają skłonność do zbłądzenia, podkreślania dwuznacznych wersetów, szukania niezgody, próbując znaleźć dla nich interpretację, kiedy nikt nie zna interpretacji oprócz Allaha. Ale ci, którzy są zakorzenieni w nauce, mówią: "Wierzymy w nią: wszystko pochodzi z nasz Pan!" Ale pamiętają o tym tylko osoby obdarzone inteligencją.” (Sura 3, werset 7). Imam Ibn Qudamah Al Maqdissi (m.620H / 1223G), wielki hanbalistyczny uczony atarów i zagorzały przeciwnik nurtu aszaryckiego, powiedział w swoim wyznaniu wiary zwanym Lum'atu al i'tiqad odnośnie tego wersetu cytowanego powyżej: „Jeśli jest to problematyczne jest (dotyczy atrybutów Boga), termin ten powinien być przyjmowany bez zastanawiania się nad znaczeniem (modalnością znaczenia), podążając ścieżką tych, którzy są zakotwiczeni w nauce, tych, o których Allah zwrócił uwagę. w Jego jasnej księdze, kiedy mówi: „A ci, którzy są zakorzenieni w nauce, mówią: Wierzymy w nią, wszystko jest od naszego Pana”. Dalej mówi: „Powiedział, ganiąc tych, którzy interpretują niejednoznaczne wersety:” Dlatego ludzie, którzy mają w sercu skłonność do błądzenia, podkreślają niejednoznaczne wersety, szukając niezgody, próbując znaleźć dla nich interpretację, gdy nie każdy zna interpretację z wyjątkiem Allaha. "Uważa poszukiwanie interpretacji za oznakę oszołomienia i porównał je do poszukiwania niezgody. postaw przeszkodę przed ich nadzieją i połóż kres ich celowi Swoim słowem: "Nie ktoś zna interpretację, z wyjątkiem Allaha" "(koniec cytatu).
Co się tyczy faktu rozumienia tekstów odnoszących się do wiary, szkoła ataryjska stwierdza, że należy je rozumieć zgodnie z ich dosłownym i pozornym znaczeniem oraz przekazać Bogu znaczenie modalności. W tym sensie Ibn Qudama powiedział: „A w sunnie słowo Proroka: „Nasz Pan schodzi każdej nocy do najniższego nieba”, „Twój Pan jest zdumiony młodym człowiekiem, którego nie pociągają namiętności”. Allah się śmieje w dwóch ludzi, z których jeden zabił drugiego, a potem obaj wejdą do Nieba”. To i [hadisy] mają autentyczny łańcuch przekazu, a reporterzy są sprawiedliwi. Wierzymy w to bez nich. Odrzuć ich lub zaprzecz im, bez interpretując je w sposób sprzeczny z ich pozornym znaczeniem i bez upodabniania ich do atrybutów stworzeń. Wiemy, że Allah nie ma podobieństwa i podobieństwa: „Nic nie jest jak on i to On wszystko słyszy i wszystko widzi” (42/11) Wszystko to jest wyobrażane przez przyczyny i pojawia się w umyśle, Allah jest od niego inny. Imam Ahmed Ibn Hanbal powiedział: „Odnosząc się do powiedzenia Proroka: „Allah zstępuje do najniższego nieba”. Oraz „Allah będzie widziany w dniu sądu” i inne podobne hadisy; wierzymy w nie, uważamy je jako prawdziwe bez pytania jak i bez podawania jakiegokolwiek znaczenia (znaczenia modalności). Nie odrzucamy żadnego z tych hadisów, wiemy, że to, co pochodzi od Proroka, jest prawdą, nie odpowiadamy na Proroka. On to robi. Powiedział, przypisujemy Mu to, co On przypisał sobie bez żadnych dodatków. „Nie ma nic takiego jak On; a On jest Słyszącym, Widzącym”. Opisy do niego nie docierają. Nie. Wierzymy w cały Koran, co jest jasne i niejednoznaczne. Nie odbieramy Allahowi atrybutu, który należy do Niego pod presją przypisywanych nam potworności. Nie wykraczamy poza to, co jest opisane w Koranie i hadisach. Nie wiemy, jak atrybuty i uważamy za prawdziwe słowa Proroka i con zaczerpnięte z Koranu. ""
Centralnym aspektem szkoły teologicznej Atharite jest jej dosłowna definicja tauhied .
Według szkoły teologicznej Atharite, tauhied wyraża się w trzech nierozłącznych wymiarach:
„Atarowie można zatem opisać jako szkołę lub ruch kierowany przez kontyngent uczonych ( ulama ), zazwyczaj hanbality lub nawet szafiizmu , który zachował wpływy, a przynajmniej wspólne odczucia i koncepcję pobożności, daleko poza ograniczony zasięg społeczności Hanbalite. To grono uczonych nadal odrzucało teologię na rzecz ścisłego tekstualizmu długo po tym, jak asz'aryzm przeniknął do sunnickich szkół prawa. Z tych właśnie powodów musimy nakreślić istnienie wyraźnie tradycjonalistycznego, antyteologicznego ruchu, który sprzeciwia się ścisłej identyfikacji z jakimkolwiek konkretnym madhabem i dlatego nie może być określany jako Hanbalite. "