Asortyment lub asortyment jest lista wszystkich produktów oferowanych do sprzedaży w danym momencie przez punkt sprzedaży dla swoich klientów . Lista ta wynika z pozytywnej decyzji odnoszącej się do każdego produktu podjętej przez menedżera rodziny produktów, działu lub półki. Decyzja ta wynika z uwzględnienia przez decydenta dwóch imperatywów:
Według P. Le Borgne wielkość asortymentu mierzy się według następujących trzech osi:
Wielkość to całkowita liczba odniesień
Szerokość mierzy liczbę rodzin oferowanych dla każdej grupy produktów
Głębokość mierzy liczbę referencji oferowanych przez rodzinę produktów
Do tych trzech osi możemy również dodać tzw. Oś „wysokości”, która charakteryzuje oferowany poziom cenowy czterema charakterystycznymi wartościami:
Asortyment budowany jest na podstawie badania rynku połączonego z integracją danych z kasy. Badania rynkowe są dostarczane przez panelistów (instytuty ankietowe), które sumują wypływy pieniężne wszystkich marek i tym samym umożliwiają porównanie struktury asortymentu. Wypływy pieniężne są zestawiane z wykorzystaniem bazy danych ( magazynu danych ). Skrzyżowanie tych dwóch informacji umożliwia analizę trafności oferty (aktualnego asortymentu), a także jej relatywną wydajność. Przegląd asortymentu odbywa się co najwyżej co miesiąc iw większości przypadków sezonowo.
Uwzględniając przeprowadzone analizy i arbitraże, celem może być ustanowienie:
Ostateczny wybór produktów i dostawców dokonywany jest na podstawie naliczonych cen, warunków dostawy i płatności. Chodzi o ustalenie planu asortymentowego, który będzie szczegółowo opisywał opis:
Oznacza to również, że plan asortymentowy może różnić się wielkością i czasem w zależności od
Im głębszy asortyment, tym bardziej mamy do czynienia ze sklepem specjalistycznym. Im szerszy zakres, tym bardziej mamy do czynienia z generalistą. Im niższa średnia cena, tym bardziej mamy do czynienia z punktem sprzedaży, im wyższa średnia cena, tym bardziej ekskluzywny jest sklep.
W zależności od rozmieszczenia punktów przewidzianych do wjazdu i wyjazdu klientów oraz w zależności od rozmieszczenia korytarzy komunikacyjnych można ustalić i obserwować średni przejazd klienta odwiedzającego punkt sprzedaży (badanie przepływu i kierunku ruchu ).
Ta ścieżka tworzy obszary gorące (bardzo uczęszczane) i zimne (rzadziej uczęszczane) w obszarze sprzedaży .
Gorący obszar posiada wysokiej frekwencji zauważyć z powodu:
Chcąc wyeksponować produkty odpowiadające zakupowi pod wpływem impulsu , często umieszczamy je w gorącej strefie.
Obszar zimno ma niską frekwencję zauważyć ze względu na:
Zwykle znajduje się na dole i po prawej stronie większości supermarketów
Ogólnie rzecz biorąc, strefy gorące są daleko od wejścia, aby umożliwić konsumentowi przejście przez strefy zimne, a tym samym wzmocnić te mniej uczęszczane strefy, przy czym klientów przyciągają produkty wywoławcze znajdujące się w gorącej strefie.
Planogram to reprezentacja planowanego układu produktów na półce. Reprezentuje fizyczne wymiary (wysokość, długość, głębokość) mebli, na których produkty są prezentowane klientom.
Decydentom ogólnie dostępne jest narzędzie programowe pomagające w zakładaniu przedsiębiorstwa, które dostarcza im za pośrednictwem bazy danych co najmniej jedną propozycję optymalizacji tworzenia asortymentu (przestrzeń, hak, sprzedaż itp.) W sposób liniowy. W bazie danych przechowywane są informacje o wymiarach, wadze i zdjęciach. Celem jest maksymalizacja zysków sklepu i sprawienie, by przestrzeń była opłacalna, a jednocześnie pozwoliła sklepowi łączyć to, co użyteczne (dla sklepu) z przyjemnym (dla klienta).
COS (stosunek powierzchni półek do całkowitej powierzchni sprzedaży) jest wskaźnikiem umożliwiającym zmierzenie (w strefie samoobsługowej) alokacji powierzchni sprzedaży pomiędzy:
W hipermarketach COS jest na ogół zbliżony do wartości między 0,30 a 0,40. Im niższy COS, tym więcej miejsca jest zarezerwowane dla obiegu konsumentów. Im współczynnik jest bliżej 1, tym mniej miejsca będzie musiał poruszać się klient.