Francois de Guise

Francois de Guise
Rysunek.
Franciszek I st z Lotaryngii, książę Guise.
Portret François Cloueta , Luwr .
Tytuł
Książę Guise , ojciec ówczesny książę Joinville
i baron de Lambesc
12 kwietnia 1550 - 24 lutego 1563 r
( 12 lat, 10 miesięcy i 12 dni )
Poprzednik Claude I st
Następca Henryk I st
markiz Mayenne
12 kwietnia 1550 - 24 lutego 1563 r
( 12 lat, 10 miesięcy i 12 dni )
Poprzednik Claude I st
Następca Claude II
Wielki Mistrz Francji
10 lipca 1559 - 24 lutego 1563 r
( 3 lata, 7 miesięcy i 14 dni )
Poprzednik Francois de Montmorency
Następca Henri de Guise
Biografia
Dynastia Dom Przebrania
Data urodzenia 17 lutego 1519
Miejsce urodzenia Bar-le-Duc
Data śmierci 24 lutego 1563 r
Miejsce śmierci Saint-Hilaire-Saint-Mesmin
Pogrzeb Joinville
Tata Claude z Lotaryngii
Matka Antoinette Burbon
Małżonka Anna d'Este
Dzieci Henri
Catherine
Charles
Louis
Antoine
François
Maximilien
Francois de Guise

François I st Lotaryngii , 2 e  książę i pierwszy książę de Joinville (17 lutego 1519, Bar-le-Duc -24 lutego 1563 r, Saint-Hilaire-Saint-Mesmin ) jest żołnierzem i francuski mąż stanu z XVI -tego  wieku. Był jednym z najlepszych dowódców armii króla Henryka II i głównym przywódcą katolickim podczas I wojny religijnej .

Był parem Francji , księciem Aumale (od 1547 do 1550), następnie księciem Guise (od 1550 do 1563), markizem de Mayenne , baronem, następnie (1551) księciem Joinville , wielkim szambelanem , wielkim myśliwym i wielkim mistrzem Francji ( 1559 ).

Towarzysz z dzieciństwa Henri d'Orléans (przyszły Henri II ), François de Guise jest znanym przywódcą wojskowym, stojącym na czele potężnego rodu . To pokazuje, w wielu kampaniach wojskowych, na wychwytywanie Calais do angielskiego i rządzi Francja pod panowaniem François II (1559- 1560 ) z bratem, kardynała Karola Lotaryngii . Jest przywódcą katolików podczas Pierwszej Wojny Religijnej. W szczególności jego odpowiedzialność jest omawiana w słynnej masakrze w Wassy , gdzie dziesiątki protestantów , mężczyzn, kobiet i dzieci, są masakrowani w pełnym kulcie , otwierając tym samym wojny religijne we Francji. Zmarł niecały rok później, podczas oblężenia Orleanu , w24 lutego 1563 r, z pistoletu wystrzelonego przez protestanta Jean de Poltrot de Méré .

Biografia

François de Lorraine-Guise urodził się w Château de Bar w 1519 roku. Jest najstarszym synem Claude de Lorraine , pierwszego księcia Guise i wnukiem księcia Lotaryngii René II . Jej matka, Antoinette , jest księżniczką rodu Burbonów . 29 kwietnia 1548ożenił się z Anne d'Este , wnuczką Lucrèce Borgia , córką Herkulesa II d'Este , księcia Ferrary , Modeny i Reggio oraz Renée z Francji , córki Ludwika XII i Anny Bretanii .

W 1544 roku François de Lorraine brał udział w oblężeniu Boulogne przeciwko Anglikom, podczas którego został poważnie ranny w twarz, co według niektórych autorów przyniosło mu przydomek „Blizny”. Bardzo odważny watażka, po aneksji miasta przez Henryka II został mianowany gubernatorem Metzu . W 1552 roku zwycięsko obronił miasto , oblężone przez 55 000 imperialistów, zmuszając Charlesa Quinta do zniesienia oblężenia. W 1554 brał udział w bitwie pod Renty , następnie w latach 1556-1557 kierował wyprawą, która we Włoszech na próżno próbowała odbić Neapol z rąk Hiszpanów . Po powrocie został mianowany generałem porucznikiem królestwa i odebrał Thionville imperialistom. W 1558 roku odbił Calais z rąk Anglików po śmiałym manewrze: bagna wokół miasta zamarzły, przeleciał nad nimi francuskie działa i zaskoczył wrogów.

Za panowania Henryka  II książę Guise utworzył wraz ze swoją rodziną partię wrogą Montmorency . Przechwytywania Calais w 1558 i małżeństwo w tym samym roku jego siostrzenicy Marie Stuart (córka jego siostry Marie de Guise ) z Dauphin François chwilę przyćmił posterunkowy Francji od łaski królewskiej. Po śmierci Henryka  II na tron ​​wstąpił jego najstarszy syn Franciszek II , mąż jego siostrzenicy. Młody król pozwala rządzić wujom żony . François de Guise i jego brat, kardynał Lotaryngii , prawdziwa polityczna głowa rodziny, zostali panami królestwa. Rodzina Guise jest u szczytu swojej potęgi, podczas gdy jest coraz bardziej kontestowana. Zagorzały obrońca katolicyzmu , książę Guise kazał stłumić spisek Amboise w 1560 r., potajemnie wspierany bez wątpienia przez Ludwika de Bourbon, księcia Condé .

Po przedwczesnej śmierci króla Franciszka II ingrudzień 1560, Katarzyna Medycejska , Regent Królestwa, prowadzi politykę tolerancji wobec reformowanej religii . Książę Guise i jego partia, przeciwni tej polityce, zostali wykluczeni z dworu i władzy. 1 st marca 1562, na ziemiach księcia w Szampanii , dochodzi do starć, których obowiązki omawiają historycy, między jego wojskami a protestantami, którzy odprawiali swój kult (zabroniony) w stodole. Zginęło ponad 30 protestantów, a 100 zostało rannych. Ta sprawa, nazywana masakrą Wassy , wywołuje protest protestantów i rozpoczyna pierwszą z wojen religijnych . Dowódca armii królewskiej, książę podbił hugenotów w Rouen ,Październik 1562oraz w Dreux w grudniu tego samego roku; potem próbuje odzyskać Orlean . Podczas oblężenia Orleanu protestancki dżentelmen Jean de Poltrot de Méré strzelił do niego z pistoletu.18 lutego 1563 r. Poważnie ranny książę Guise zmarł kilka dni później. Po jego śmierci, o którą Guises oskarżają admirała de Coligny , Théodore de Bèze i Jeana V de Parthenaya , w królestwie na jakiś czas powraca spokój.

Anne d'Este , po wniesieniu kilku procesów przeciwko przywódcom protestanckim, których podejrzewała o podżeganie do zabójstwa jej męża, zostanie uciszona przez króla. W 1566 ponownie wyszła za mąż za Jakuba de Savoie, księcia Nemours , innego obrońcy sprawy katolickiej.

Dobytek

Dzieci

Franciszek Lotaryngii, 2 e  książę Guise i Anna d'Este mieli siedmioro dzieci, czworo ocalałych, którzy wyznaczyli swój czas:

Bibliografia

Bibliografia

  1. Philippe Boitel, Francuz, który stworzył Francję , południowy zachód,2009, s.  646. Petit Larousse 2009 Artykuł Guise (rodzina) , jednak przypisać Scarface nick jak Henri I er de Guise , syna Franciszka. Jean-Pierre Babelon, „Ostatnie chwile księcia Franciszka z Guise, według scenariusza Lancelot Carle (luty 1563),” Sprawozdania z posiedzeń Akademii napisami i literatury pięknej, 131 th  roku, n O  3, 1987, s.  597-608 , dostępny na stronie Persée , nie przypisuje tego pseudonimu François , ale pisze na s. .  604  : „W testamencie postanowiono również, że książę de Joinville, przyszły książę Guise, Henri, którego nazywamy Blizna (…)”. Według Jean-Marie Constanta, cytowanego przez Hélène Germa-Romann, to Henri był najsłynniejszym „bliznam”, ale to François jako pierwszy nosił ten przydomek. (Jean-Marie Constant, Les Guise , Paryż, 1984, s.  80 i 25; cyt. Hélène Germa-Romann, Od „bel dying” do „well dying”: uczucie śmierci wśród francuskich dżentelmenów (1515-1643) , Librairie Droz, 2001, s.  46 ).
  2. Masakra Vassy ma miejsce sześć tygodni po podpisaniu edyktu15 stycznia 1562 rna mocy którego król zezwolił protestantom na publiczne zgromadzanie się poza miastami otoczonymi murami, aby celebrować ich kult. Ale stodoła Wassy, ​​w której spotykali się reformaci, znajdowała się w obrębie murów... Nie przemyślawszy masakry, książę wezwał swoje wojska, widząc w tym dobrą okazję do zastraszenia protestantów i złamania prawa, polityki królewskiej. Zobacz artykuł opublikowany w 1913 roku w „Yearbook-biuletynie Towarzystwa historii Francji”, strony 189 do 235, w szczególności s.  197 i 219-222; czytać online .
  3. Babelon 1987 , s.  597-608.
  5. Charles-Victor Langlois, Hotele Clisson, Guise i Rohan-Soubise w Marais , Paryż, Jean Schemit,1922, 308  pkt. ( czytaj online ) , s.  12-123
  6. Georges Poull, Dom Książęcy Lotaryngii , Nancy, Presses Universitaires de Nancy,1991, 592  s. ( ISBN  2-86480-517-0 ) , s.  419-423

Bibliografia

Linki zewnętrzne