Groźnych (S611)
| Groźny | ||
 SNLE redoubtable | ||
| Rodzaj | SSBN | |
|---|---|---|
| Klasa | Groźny | |
| Historia | ||
| Serwowane w | Marynarka wojenna | |
| Stocznia | Arsenał w Cherbourgu | |
| Zamówione | 2 marca 1963 | |
| Kil ułożony | 1964 | |
| Uruchomić | 29 marca 1967 | |
| Uzbrojony | 1 st grudzień 1971 | |
| Status | Wycofany ze służby w 1991 r. / Na wystawie | |
| Załoga | ||
| Załoga | 135 | |
| Charakterystyka techniczna | ||
| Długość | 128,7 m² | |
| Mistrz | 10,6 m² | |
| Wersja robocza | 10 m² | |
| Przeciąg powietrza | 11 mln | |
| Przesunięcie | 8080 t na powierzchni, 8920 t pod wodą | |
| Napęd |
|
|
| Moc | 2 × 12.000 KM | |
| Prędkość | 25 węzłów w nurkowaniu | |
| Głębokość | 300 | |
| Cechy wojskowe | ||
| Uzbrojenie | 16 MSBS 4 x 533 mm torpedy z rury 18 L 5, F 17 torpedy i pociski Exocet |
|
| Elektroniczny |
|
|
| Zakres działania | nieograniczony, 65 dni jedzenia | |
| Kariera | ||
| Port macierzysty | Brześć | |
| Lokalizacja | ||
| Informacje kontaktowe | 49°38′53″ północ, 1°37′02″ zachód | |
Geolokalizacja na mapie: Cherbourg-Octeville
| ||
Jądrowej wyrzutni rakietowej (SNLE) Le Redoutable to pierwszy okręt podwodny tego typu zbudowany przez Francję . Jest częścią klasy okrętów podwodnych, która obejmowała 6 okrętów. Zasilany ciśnieniowym reaktorem atomowym na wodę , przenosił 16 rakiet z głowicą jądrową typu M20 i był uzbrojony przez 135- osobową załogę. Budowę rozpoczęto w 1964 roku, a do użytku wprowadzono w 1971 roku. Został wycofany z eksploatacji w grudniu 1991 roku.
Historyczny
Pierwszy francuski okręt podwodny, który miał być nuklearny, otrzymał numer budowy Q244 . Jego budowę rozpoczęto pod koniec lat pięćdziesiątych, a następnie porzucono, ciśnieniowy reaktor ciężkowodny nie mógł zmieścić się w kadłubie, aby zapewnić wystarczającą moc. Wyprodukowane elementy zostały jednak zmontowane, aby stać się okrętem podwodnym Gymnote , klasycznym okrętem podwodnym o napędzie, ale wyposażonym w 4 wyrzutnie pocisków rakietowych. Przez całą swoją karierę był okrętem podwodnym testowym do kwalifikacji strategicznych systemów rakietowych.
2 marca 1963, podpisana zostaje decyzja o budowie pierwszego francuskiego SSBN, nosi on nazwę projektu Q-252 (numer kadłuba).
Budowę tego nowego typu sprzętu rozpoczęto pod koniec 1964 roku w Cherbourgu. Chodzi o stworzenie okrętu podwodnego o wadze ponad 9000 ton, wyposażonego w system napędu jądrowego i zdolnego ponadto do wystrzeliwania pocisków z głowicami nuklearnymi .
29 marca 1967, zostaje zwodowany w Cherbourgu w obecności generała de Gaulle'a, a dowódcami są kapitanowie fregat Louzeau i Bisson, z których każdy dowodzi jedną z dwóch załóg.
25 września 1970został przeniesiony z tymczasowego nabrzeża znajdującego się w brzeskim arsenale do nowej bazy na Île Long .
1 st grudzień 1971, został przyjęty do czynnej służby w Strategicznych Siłach Oceanicznych (FOST) pod dowództwem dowódcy Louzeau. W chwili przyjęcia do czynnej służby został wyposażony w 16 pocisków balistycznych morze-ziemia M1 (450 kt na przestrzeni 2000 km ), następnie M2 z 1974 r. , a następnie pociski M20, każda z jedną megatonową głowicą nuklearną i zasięgiem ponad 3000 km .
Okręt podwodny i jego uzbrojenie kosztowały 90 miliardów franków przez pierwsze piętnaście lat, co odpowiada dzisiejszym 90 miliardom euro, biorąc pod uwagę inflację.
Dwie załogi liczące 135 osób każda (120 mężczyzn i 15 oficerów), „Niebiescy” i „Czerwoni” na zmianę zapewniały sprawność statku przez cały czas. Z 6 SSBN cztery wciąż znajdowały się na morzu, z których trzy znajdowały się w pozycji strzeleckiej.
29 maja 1971, pierwsze odpalenie rakiety strategicznej M1E Evening Primrose miało miejsce z Redoutable podczas nurkowania. Ten SSBN wyrusza w swój pierwszy patrol na28 stycznia 1972; trwało to od 55 dni na początku do 75 dni na morzu pod koniec jego kariery. Podobnie jak wszystkie inne SSBN, przez całą swoją karierę był zintegrowany ze strategicznymi siłami oceanicznymi francuskiej marynarki wojennej i miał bazę na Île Longue w porcie w Breście . W przeciwieństwie do pozostałych pięciu okrętów podwodnych z tej serii, nie skorzystał z „remontu M4 ”.
W ciągu 20 lat służby wykonał 51 patroli, 3469 dni na morzu i 83500 godzin nurkowania (11 lat na morzu, z których 10 nurkowało). Le Redoutable został wycofany z aktywnej służby w dniu13 grudnia 1991 i potępił 24 lipca 1992 r.. Przed wycofaniem się z czynnej służby i po usunięciu pocisków balistycznych, w kwietniu 1991 r. odbył postój z odciążeniem załogi w Dakarze, wspierany przez TCD Orage (operacja Jubarte, mająca na celu przetestowanie pomocy dla załogi naturalnej wielkości z dala od baz). Był to jedyny przystanek na ziemi afrykańskiej w historii francuskich SSBN.
7 października 1991, Le Redoutable wraca do Cherbourga. Kierunek morskich konstrukcji , jej budowniczy, a następnie uruchamia w demontażu statku, który potrwa nieco ponad dwa lata .
W 1993 roku blok reaktora został oddzielony od reszty łodzi podwodnej, a następnie przetransportowany do specjalnie wyposażonego i chronionego obszaru odpornego na trzęsienia ziemi.
19 stycznia 1996Ministerstwo Obrony postanawia przekazać Redoutable gminie miejskiej Cherbourg w celu uczynienia go atrakcją przyszłego Cité de la Mer .
Ta jedyna w swoim rodzaju operacja, przeprowadzona przez arsenał Cherbourg we współpracy z Urban Community of Cherbourg, wymaga inwestycji w wysokości 25 milionów franków, w całości sfinansowanej przez Ministerstwo Obrony.
Aby pomieścić łódź podwodną Le Redoutable , konieczne jest stworzenie odpowiedniego doku . Całkowicie wykopanym w północnej części quai de France i na otwartej przestrzeni, praca na formularzu REFIT rozpoczęła się wCzerwiec 1999. Dok La Cité de la Mer miał być zaprojektowany jako odpowiedź na projekt turystyczny. Z tego powodu nie spełnia norm dla basenów przeznaczonych na budynki wojskowe w trakcie budowy lub planowanych prac konserwacyjnych.
Kształt przebudowie jest rzeczywiście zbyt wąskie, aby umożliwić przejście statku towarzyszy sprzęgła holowników lub pchaczy, i to jest bardzo wysoki w porównaniu do średniego poziomu morza. Groźny może zatem jedynie wpisać "podczas przypływu silnych współczynnik i w idealnych warunkach pogodowych.
Należy spełnić wszelkie techniczne umiejętności, aby wprowadzić i zepsuć budynek o długości 128 metrów i szerokości 10,60 metra w doku o wymiarach 136 metrów na 19 metrów. Basen ten pozbawiony jest bowiem urządzenia zamykającego, środków odwadniających oraz infrastruktury przeładunkowej lub cumowniczej.
4 lipca 2000 r.70 mężczyzn i prawie wszystkich zasobów morskich z bazy morskiej Cherbourg są mobilizowane do podjęcia Le Redoutable z portu wojskowego do doku La Cité de la Mer. Po umieszczeniu w stacji dokującej, okręt musi być brzeg na jego linii puszkach . Ekipy powtarzają operację dwa razy dziennie, aż do zamknięcia doku grodzicami i odwodnienia.
29 kwietnia 2002 r., Le Redoutable jest otwarte dla publiczności, w samym sercu La Cité de la Mer w Cherbourg-Octeville , muzeum poświęconego przemysłowej przygodzie morskiego napędu jądrowego , eksploracji podmorskiej i Strategicznej Siły Oceanicznej.
Charakterystyka
Redoutable jest wyposażone w odbiornik globalnego systemu nawigacji (SGN) specjalnie stworzony przez firmę SAGEM na typ okrętów podwodnych SSBN.
Pierwsze cztery z tych sześciu okrętów podwodnych pierwotnie należały do klasy „Redoubtable”, a następnie zostały przetopione, aby otrzymać pociski M4 i zmodernizowane do L'Inflexible .
Ich kadłub wykonany jest ze stali 80 HLES (wysoka spawalna granica sprężystości), co pozwala im nurkować do 300 m .
Niektóre otrzymały system wsparcia dowodzenia SEAO/OPSMER.
Były to jedne z najcichszych okrętów podwodnych swoich czasów .
Budynki te zostały zaprojektowane jako budynki „wędzarnicze”, z systemem oddymiania na wylocie wędzarni. Jednak, aby utrwalić tradycję okrętów podwodnych, pierwszy dowódca Redoutable zadecydował o zakazie palenia na pokładzie, zakazu, który obowiązuje we wszystkich francuskich okrętach podwodnych.
Zobacz również
- Historia klasy Le Redoutable i szczegółowa charakterystyka okrętów podwodnych w tej klasie
- S 612 Straszne (1973-1996)
- S 610 Foudrojant (1974-1998)
- S 613 Nieugięty (1976-2003)
- S 614 Le Trante (1980-1999, pierwszy okręt podwodny wyposażony w M2)
- S 615 L'Inflexible (1985-2008, pierwszy okręt podwodny wyposażony w M4 )
- Lista francuskich klas okrętów podwodnych
- Siły podwodne
- Klasa Le Triomphant, klasa, która zastąpiła klasę Redoutable .
Bibliografia
- Ouest France - 19 kwietnia 2012: Okręty podwodne: niesamowity zakład na energię jądrową .
Bibliografia
- Jean Meyer i Martine Acerra , Historia francuskiej marynarki wojennej: od jej początków do współczesności , Rennes, Ouest-France ,1994, 427 s. [ Szczegółowo wydanie ], ( ISBN 2-7373-1129-2 , informacja BNF n O FRBNF35734655 )
- Michel Vergé-Franceschi ( reż. ), Słownik historii morskiej , Paryż, edycje Roberta Laffonta , coll. „Książki”,2002, 1508 s. ( ISBN 2-221-08751-8 i 2-221-09744-0 )
- Alain Boulaire , Francuska marynarka wojenna: Od Royal of Richelieu do dzisiejszych misji , Quimper, edycje Palantines,2011, 383 s. ( ISBN 978-2-35678-056-0 )
- Rémi Monaque , Historia marynarki francuskiej , Paryż, edycje Perrin,2016, 526 pkt. ( ISBN 978-2-262-03715-4 )
- Jean Moulin , Francuskie okręty podwodne na zdjęciach , Rennes, Marines Éditions ,2006, 91 s. ( ISBN 2-915379-40-8 ) , s. 84-85.
- Claude Huan i Jean Moulin, Francuskie okręty podwodne 1945-2000 , Rennes, Marines éditions ,16 lutego 2010, 119 s. ( ISBN 978-2-35743-041-9 i 2-35743-041-9 , EAN 978-2-35743-041-9 ) , s. 72.