Jean-Jacques Sempé

Jean-Jacques Sempé Obraz w Infoboksie. Jean-Jacques Sempé na Targach Książki w Paryżu w marcu 2011 r. Biografia
Narodziny 17 sierpnia 1932
Pessac
Pseudonimy Sempé, Drô
Narodowość Francuski
Zajęcia Rysownik , malarz , autor komiksów , karykaturzysta , artysta wizualny
Dziecko Inga Sempé
Inne informacje
Pracował dla The New Yorker , Paris Match , Pilot , L'Express , L'Express
Gatunek artystyczny Karykatura
Nagrody Commander of Arts and Letters
Alphonse Allais
Royal Designers for Industry Honorowy ( d ) (1989)
Podstawowe prace
Mały Mikołaj
podpis Jean-Jacques Sempé podpis

Jean-Jacques Sempé , znany jako Sempé , ur17 sierpnia 1932w Pessac ( Francja ), niedaleko Bordeaux , jest francuskim projektantem komiksów . Jego rysunki były publikowane m.in. w Sud Ouest , L'Express , Le Figaro , Le Nouvel Observateur , Télérama , The New Yorker , Le Moustique , Le Rire , Noir et Blanc , Ici Paris , Paris Match i wielu innych.

„Czasami zdarzyło mi się stać rozsądnym, ale nigdy dorosłym. Właśnie z tym pomysłem stanie się ilustratorem przygód Małego Mikołaja, którego autorem jest René Goscinny .

Biografia

Dzieciństwo

„Moje dzieciństwo nie było szalenie szczęśliwe. To było nawet ponure i trochę tragiczne” – zwierza się Sempé w rozmowie z Markiem Lecarpentierem. Naturalne dziecko , jego „ojciec adopcyjny”, „Pan Sempé”, jest przedstawicielem handlowym. Gdy temu ostatniemu na rowerze uda się sprzedać w sklepach spożywczych w rodzinnym mieście puszki pasztetu, tuńczyka, sardynki, anchois czy słoiki z piklami, „świętuje to w miejscowym bistro”. Kiedy wraca do domu, między ojcem a matką rozgrywają się straszne sceny, „wszystko rozbijają, znowu talerze, szklanki…”, a jego przyrodnia siostra i przyrodni brat mają „załamania nerwowe”.

„Całe moje życie – jako dziecko – słyszałem, jak mama wyrzucała ojcu, że nie może znaleźć innej pracy niż ta, którą miał. […] Zawsze były bójki, zawsze kłótnie, zawsze długi, zawsze szybkie posunięcia. "

Samotne dziecko wykazuje względne jąkanie, co uniemożliwia mu wymawianie pewnych słów i tików. Szkoła, w której jest awanturniczy, ale dobry we francuskim, jest „schronieniem”. Rodzice nie mają pieniędzy na książki, on ich nie ma, jeździ na kolonie, ale nie ma też pieniędzy na zorganizowane wycieczki. Radio zapewnia go także o „przeżyciu”. Tam dowiaduje się, że możemy wyrażać siebie w inny sposób niż w naszym otoczeniu. Słuchał tam w wieku około sześciu lat orkiestry Raya Ventury, która go oczarowała, później zafascynował się Aimé Barellim czy Fredem Adisonem . Mając około jedenastu lat czytał powieści detektywistyczne, Maurice Leblanc , zbiór L'Illustration , kobiecych gazet, takich jak Confidences, które subskrybowali sąsiedzi jego matki, cokolwiek znalazł - co pozwoliło mu przestać popełniać błędy ortograficzne, ponieważ chce się wydostać z tego zarabiać na życie, dawać swoim rodzicom pieniądze. Mniej więcej w wieku dwunastu lat zaczął tworzyć rysunki bez legendy, które od razu nabrały humoru .

W obliczu dzieciństwa Jean-Jacques Sempé zachowuje więc niejednoznaczną postawę, wspomnienia surowości matki i jej „torgnoles”, wstydu, jaki odczuwał, gdy „zaczęła krzyczeć”, wstydu niektórych „chichotów”, kiedy powiedział do siebie: „Jestem wśród szalonych! Są kompletnie szaleni. " Kilkadziesiąt lat później podsumowuje:

„Moi rodzice naprawdę zrobili, co mogli dla biednych. Nie winię ich nawet przez sekundę, zrobili, co mogli. "

Początki jego kariery

Jean-Jacques Sempé opuścił szkołę w wieku nieco ponad czternastu lat, spędziwszy dwa lata bez chodzenia w czasie II wojny światowej, kiedy był w Pirenejach. Znalazł pracę jako dostawca rowerów przez półtora roku, aw 1950 był przedstawicielem proszkowej pasty do zębów, a następnie pośrednikiem wina . Rozpoczyna się w tym czasie jego kariera rysownika humorystycznego w prasie , umieszczając kilka rysunków w 1950 r. na południowym zachodzie, aby najpierw podpisać "DRO" angielski "do rysowania" (rysować). W wydaniu29 kwietnia 1951opublikował swój pierwszy rysunek pod swoim nazwiskiem. Wkrótce potem wstąpił do wojska, fałszując swoje dokumenty, aby ukryć swój młody wiek. Dotknięte w regionie paryskim wlipiec 1951, często trafia do więzienia wojskowego, bardziej przez rozproszenie, jak mówi, niż przez brak dyscypliny.

„Kiedy przyjechałem do Paryża, Paryżanie byli bardzo radośni. Pochodzę z Bordeaux, gdzie ludzie nie uśmiechali się naturalnie. Od razu urzekło mnie metro, autobusy, miejska gorączka. A przede wszystkim dużo jeździłem na rowerze. Przez trzydzieści lat wszędzie jeździłem na rowerze. "

W 1954 Sempé odbył decydujące spotkanie, René Goscinny . W biurach belgijskiej agencji prasowej World Press na Polach Elizejskich młodzi autorzy poznają się i nawiązują przyjaźnie. Aureola swoich nowojorskich lat, dwujęzyczny i zawsze elegancki, René Goscinny imponuje młodym Bordelais.

„Był moim pierwszym paryskim przyjacielem, tak samo jak moim pierwszym przyjacielem”, powie Sempé

Obaj pracują m.in. dla belgijskiego tygodnika Le Moustique , który publikuje ich rysunki na okładce iw formie seryjnej. Sempé szkicuje małą postać w formie efemerycznego rysunku w pudełku, którą nazywa Nicolas , a którego imię inspiruje reklama słynnego handlarza winem. Na prośbę redaktora naczelnego do nakręcenia komiksu Sempé, niezbyt zainspirowany tym ćwiczeniem, naturalnie zasugerował swojemu przyjacielowi René Goscinny (już scenarzyście Lucky Luke ) napisanie scenariusza. Ale przygoda nie potrwa długo i kończy się na dwudziestej ósmej desce. Goscinny zostaje zwolniony przez redaktora gazety za żądanie lepszego uznania autorów, a Sempé solidarnie odchodzi. Trzy lata później Sud-Ouest Dimanche złożyło zamówienie u dwóch autorów, którzy, podejmując swój Petit Nicolas, tym razem nadali mu formę ilustrowanej opowieści.

„On (Goscinny) wymyślił tekst, w którym dziecko, Nicolas, opowiadał historię swojego życia, ze swoimi przyjaciółmi, którzy wszyscy mieli dziwne imiona: Rufus, Alceste, Maixent, Agnan, Clotaire… Generalny przełożony miał przydomek Le Bouillon. Trwało: René znalazł formułę ”- wyjaśnił Sempé.

Duet dzieli się wspomnieniami z dzieciństwa. Teksty Gościnnego ilustrują trzy lub cztery rysunki Sempé. 29 marca 1959 roku ukazała się pierwsza opowieść o Małym Mikołaju, gdy stał się sławny. To metryka urodzenia słynnego ucznia. Żona paryskiego redaktora (Denoël), widząc kilka takich odcinków w gazecie podczas wakacji, radzi mężowi, aby skontaktował się z Sempé i Goscinnym. Ukazuje się pięć albumów. W odstępie kilku miesięcy, w tym samym roku, René Goscinny stworzył Asterixa z projektantem Albertem Uderzo . Od pierwszego numeru Pilote w październiku 1959 roku Goscinny publikował Le Petit Nicolas, który ukazywał się obok Asterixa . W ciągu prawie dziesięciu lat współpracy Goscinny napisał 222 opowiadania ilustrowane około tysiącem rysunków Sempé. Od 2004 roku Niepublikowane Historie Petit Nicolas , wydawane przez IMAV przez Anne Goscinny , córkę scenarzystki, odniosły bezprecedensowy sukces tej serii, co sprawiło, że Sempé powiedział: „Le Petit Nicolas jest ponadczasowy, ponieważ kiedy już staromodny. "

„Le Petit Nicolas to przede wszystkim opowieść o przyjaźni. Nigdy by tego nie zrobił beze mnie, ale najważniejsze jest to, że nigdy bym tego nie zrobiła bez niego. Byliśmy prawdziwymi wspólnikami. "

Pierwsze sukcesy

W 1953 Sempé opublikował rysunki w Le Rire , Noir et Blanc , Ici Paris , w 1954 dla Samedi soir , ale także France Dimanche . W następnych latach, sukces przyszedł z regularnych współpracy w Paris Match , na wniosek Roger Thérond , z kolegami Chaval i Bosc (1956). Współpracował także z Pilotem (1960) oraz za granicą z Punch and Esquire (1957).

W latach 1965-1975 Françoise Giroud zapraszała go do L'Express , gdzie co tydzień dawał swoje rysunki i którego przez dwa tygodnie był „specjalnym wysłannikiem” do Stanów Zjednoczonych w 1969 roku. Współpracował także przy Le Figaro , m.in. Nouvel Observateur , a w latach 80. częściej do Télérama, która każdego lata publikuje zapowiedź jednego ze swoich albumów.

W tym okresie bywał w „  Tout-Paris  ” w Lipp , w Café de Flore , w La Closerie des Lilas , Chez Castel , w klubach jazzowych i Ogrodzie Luksemburskim , zaprzyjaźnia się z Françoise Sagan , Jacques Tati , Jacques Prévert i Savignac , ale także Simone Signoret , Brigitte Bardot , Brigitte Fontaine i Anémone .

Konsekracja

W 1978 roku Sempé stworzył swoją pierwszą okładkę dla New Yorkera , słynnego amerykańskiego magazynu kulturalnego. Stworzy potem ponad sto. 29 grudnia 2014, napisany przez Minę Kaneko i Françoise Mouly, ten sam magazyn oddaje jej hołd, publikując w Internecie wybór jej okładek pod tytułem Cover Story: Jean-Jacques Sempé's Dancers .

W latach 80. przeniósł się kolejno na Place Saint-Sulpice, a następnie na Montparnasse .

Po sukcesie Petit Nicolas , od 1962 (z Nic nie jest proste ), Sempé wydaje prawie co roku album z rysunkami w Denoël , czterdzieści do 2010. Le Petit Nicolas jest obecny w ponad czterdziestu krajach, a jego albumy z komiksami w dwudziestu , w tym Niemcy, Brazylia, Chiny, Korea, Stany Zjednoczone, Grecja, Włochy, Japonia, Łotwa i Rosja.

Wspiera kandydata PS François Hollande'a w wyborach prezydenckich w 2012 roku .

W czerwiec 2014The Monnaie de Paris jest uruchomienie nowej emisji euro w srebro i złoto dla valeurs de la République  serii: zaprojektowany przez Sempé, to przywołuje republikańskich wartości wolności, równości i braterstwa, uzupełnione o uniwersalnej wartości pokoju . Projektant zdecydował się na umieszczenie tej serii pod znakiem jazdy na rowerze, co symbolizuje dla niego wolność:

„Jazda na rowerze to prosty sposób na wolność. Zdejmujesz ręce z kierownicy i możesz jechać, gdzie chcesz. "

Biznes

W czerwiec 2018, gazeta Le Monde ujawnia, że ​​śledztwo związane z Panama Papers umożliwiło zidentyfikowanie Jean-Jacquesa Sempé jako właściciela spółki offshore .

"Jego nazwisko nie zostało opublikowane podczas" Panama Papers "in kwiecień 2016. Z prostego powodu: Jean-Jacques Sempé […] ukrył się za kaskadą nominowanych firm, aby nie pojawiać się w biały dzień, m.in. w bazie danych Mossack Fonseca (MF)”.

Rodzina

Od pierwszego małżeństwa z malarką Christine Courtois Jean-Jacques Sempé miał syna, Jean-Nicolas Joël (1956-2020); oraz Mette Ivers , jego drugą żonę, córkę, projektantkę Ingę Sempé urodzoną w 1968 roku. Ożenił się w 2017 roku, Martine Gossieaux, właścicielkę galerii i agentkę.

Nagrody

Publikacje

Dokument użyty do napisania artykułu : źródło użyte do napisania tego artykułu.

Mały Mikołaj

Scenariusz: René Gościnny

Świetne albumy Denoëla


Większość z tych albumów została wznowiona w formacie kieszonkowym w kolekcji Folio .

Edycja specjalna - kompilacje

Wystawy

Uwagi i referencje

  1. Nathalie Crom, „  Dossier  ” , na temat La Croix (dostęp 28 lipca 2016 ) .
  2. Sempé, Enfances , wywiad z Markiem Lecarpentierem, Editions Denoël i wydania Martine Gossieaux, Paryż, 2011, s.  25 .
  3. Tamże. , s.  26 .
  4. Tamże. , s.  28 i 29.
  5. Tamże. , s.  35 .
  6. Tamże. , s.  47 .
  7. Tamże. , s.  49 i 50.
  8. Tamże. , s.  53 .
  9. Tamże. , s.  66-67 .
  10. Tamże. , s.  80-81 .
  11. Tamże. , s.  36 .
  12. Tamże. , s.  25 .
  13. Tamże. , s.  80 .
  14. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , katalog wystawy w paryskim ratuszu, Éditions Martine Gossieaux, Paryż, 2011.
  15. Dzieciństwo , s.  83 .
  16. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , op. cyt. , s.  46 .
  17. prasowe Niepublikowanych Historii Petit Nicolas - wydania IMAV. 2004.
  18. "Sempé". Księga wystawy. Miasto Caen. Czerwiec 1984
  19. Le Petit Nicolas - Oryginalny komiks . Wydania IMAV. 2017  
  20. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , op. cyt. , s.  22 , 34 i 36.
  21. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , op. cyt. , s.  43 .
  22. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , op. cyt. , s.  44 .
  23. Sempé, trochę Paryża i gdzie indziej , op. cyt. , s.  254 ).
  24. (w) „  Okładka: Tancerze Jean-Jacquesa Sempé  ” ,29 grudnia 2014
  25. „Holenderska kultura. Ci artyści, którzy go wspierają ”, Le Figaro , wstawiają„  Le Figaro et vous  ”, czwartek 10 maja 2012 r., strona 32.
  26. Sempé: „Tu pieniądze… Paryża” , Paris.fr, 5 czerwca 2014
  27. Monnaie de Paris wydaje monety zaprojektowane przez Sempé , Le Figaro , 2 czerwca 2014
  28. „  Po „Panama Papers”, wielkim poszukiwaniu prawdziwych właścicieli spółek offshore  ”, Le Monde.fr ,21 czerwca 2018 r.( przeczytaj online , konsultacja 10 lipca 2018 r. )
  29. Jean-Nicolas Joël Sempé na MatchDI
  30. "  Foredrag - INGA SEMPÉ  " , StudArk ,24 maja 2011(dostępny 1 st lipca 2017 ) .
  31. "Inga Sempé:" W projektowaniu Francja jest trochę chłodna "" na Rue89 .
  32. Benoist Pasteau, „  Niepublikowana wystawa Sempé w Paryżu  ” , na europe1.fr ,22 października 2011(dostęp 18 stycznia 2021 )
  33. https://www.rueil-tourisme.com/fr/exposition-semp%C3%A9-itin%C3%A9raire-dun-dessinateur-dhumour

Załączniki

Bibliografia krytyczna

Filmy poświęcone Sempé i jego twórczości

Linki zewnętrzne