Czas przeszły skomponowany w języku francuskim

Czas przeszły to słowna szuflada koniugacji francuskich czasowników . Jest to czas złożony z trybu indykatywnego .

posługiwać się

Czas przeszły wyraża jednorazową akcję, która miała miejsce i zakończyła się w przeszłości. To nie powinno być mylone z ekspresji obecnym stanie rodzaju obowiązkiem jest zakończona , gdzie jest tu nie ma pomocniczego ale czasownik być w pełnym tego słowa znaczeniu.

Niemniej jednak czas przeszły ma strukturę - i u źródła wartość - spełnionego teraźniejszości, co oznacza, że ​​w momencie mówienia zdarzenie wyrażone przez czasownik jest zakończone, niezależnie od momentu, w którym miało miejsce, czyli nieprzewidziane przez mówcę (interesuje go jedynie obecna sytuacja). Na przykład:

Ale częściej jest używany w odniesieniu do wartości przeszłej, wyrażając, że zdarzenie miało miejsce w czasie w przeszłości, które może nie być określone lub dokładnie znane, ale które jest przewidziane przez mówcę. Na przykład:

W niektórych przypadkach czynność lub stan trwają w momencie wypowiedzenia (i dlatego nie są obiektywnie zakończone), ale są wyrażane w czasie przeszłym, ponieważ rozpatrywane są wyłącznie w ramach przestrzeni czasowej, która jest dla niego zakończona. Na przykład:

Może mieć również aspekt iteracyjny  :

Czas przeszły jest głównym czasem narracji ustnej (z czasem teraźniejszym ).

Wreszcie, rzadziej, może wyrażać bliską przyszłość, gdy jest powiązany z pewnymi przysłówkami: Niedługo skończę .

Koniugacja

Składa się z 2 słów, czasownika posiłkowego w prostej teraźniejszości i imiesłowu czasu przeszłego w bezokoliczniku.

Czasowniki pierwszej grupy

W przypadku rzadkich czasowników czysto nieprzechodnich, takich jak „zniknąć” i „pojawić się”, Akademia dopuszcza te dwie pomocnicze czasowniki, ale użycie wyraźnie preferuje „mieć”, z wyjątkiem „pojawiać się” w przypadku publikacji. „zgadza się” i „nie ma”)

Niewyczerpująca lista czasowników używających pomocniczego terminu być  

Zgodność czasownika w imiesłowu czasu przeszłego

Czasownikowi umieszczonemu w imiesłowu biernym nadaje się rodzaj i liczbę, jeśli czasownik pomocniczy jest czasownikiem, który ma być (zgodność z podmiotem ) lub jeśli dopełnienie dopełnienia bezpośredniego (COD) jest umieszczone przed czasownikiem (zgoda z COD). W przypadku czasownika zaimkowego, mimo że ma być pomocniczy , imiesłów bierny nie jest przyznawany, jeśli następuje po nim COD lub zaimek zwrotny to COI. Przykłady:

Uwagi i odniesienia

Bibliografia

  1. Georges Duhamel , cytowane przez Marca Wilmeta w Marc Wilmet , Critical Grammar of French , Brussels, Duculot,2003, 3 e  ed. , 758  str. , 23 cm ( ISBN  2-8011-1337-9 ). Wilmet sugeruje nawet nazwanie obecnego związku w tym miejscu .
  2. Francuska Akademia cytowana w Le nouveau Bescherelle, sztuce koniugacji .

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne