Narodziny |
2 sierpnia 1989 Borgo Valsugana |
---|---|
Narodowość | Włoski |
Obecna drużyna | Emiraty ZEA |
Specjalności | Sprinter , poszukiwacz przygód |
|
|
Mistrzostwa Europy Szosowych Mistrzów 2018 2 Paryż-Tours klasyki 2015 i 2017 1 załącznik klasyfikacja Grand Tours Prix de la combativité Tour d'Italie 2016 8 etapów Grand Tours Tour de France (3 etapy) Tour d'Italie (1 etap) Tour of Spain (4 etapy) |
Matteo Trentin , urodzony dnia2 sierpnia 1989w Borgo Valsugana (w prowincji Trento ) jest włoskim kolarzem , członkiem zespołu Zjednoczonych Emiratów Arabskich i profesjonalistą od 2011 roku . Dobry sprinter i klasyczny zawodnik , wygrywał etapy na trzech wielkich trasach i dwukrotnie na Paris-Tours ( 2015 i 2017 ). Wyróżnił się również na mistrzostwach, zdobywając tytuł szosowego mistrza Europy 2018 oraz drugie miejsce w szosowych mistrzostwach świata 2019 .
W 2006 roku , w wieku 17 lat, Matteo Trentin został zawieszony na dwa miesiące za pozytywny wynik testu antydopingowego na salbutamol w grudniu. Wracając do zawodów w 2007 roku, został mistrzem Włoch juniorów w przełajach .
W 2011 roku Matteo Trentin dołączył do amatorskiej drużyny kolarskiej Marchiol-Pasta Montegrappa-Orogildo . Tym samym wyróżnił się, zostając mistrzem Włoch na drogach , wyprzedzając Fabio Aru .
W czerwiec 2011, Training Quick Step , stał się w 2012 roku Omega Pharma-Quick Step , ogłasza swoje podpisanie. Matteo Trentin debiutuje w zawodowym peletonie w miesiącusierpień 2011jako stażysta w Szybkim Kroku . Wygodny w sprintach, jego dyrektorzy sportowi zauważyli, że wyróżnia się w klasyce .
W 2012 roku odkrył Mediolan-San Remo i klasykę Północy . Zajmuje jedenaste miejsce w sprincie Grand Prix de l'Escaut wygranym przez Marcela Kittela . Pod koniec sezonu, został wybrany na mistrzostwach świata w Valkenburg, gdzie ukończył 120 th prawie dziesięć minut za zwycięzcą Philippe Gilbert .
W 2013 roku złamał swoją prawą łódeczkę na początku sezonu po upadku podczas Circuit Het Nieuwsblad , pozbawiając go rywalizacji na dwa miesiące. Trentin startuje w Tour of Italy, a następnie w Tour de France, aby połączyć siły z Markiem Cavendishem i przygotować go do sprintu. We francuskiej imprezie skorzystał z upoważnienia od swojego kierownictwa, aby ingerować w odjazd i wygrać na mecie czternastego etapu . Jak sam przyznał, nie współpracując efektywnie, zmęczony, wykorzystał powrót grupy do Juliena Simona , który odszedł sam, by rozpocząć sprint niespełna dwieście metrów przed metą i wygrać pierwsze zwycięstwo Włocha w Tourze. , od 2010 roku .
W 2014 roku zdobył 6 th etap w Tour de Suisse i po raz kolejny była obecna na początku Tour de France , gdzie zdobył 7 th scenie przez kilka milimetrów pod koniec sprintu w małej komisji przed Peter Sagan i Tony Gallopin .
2015-2017: zwycięstwa w Giro, Vuelta i Paris-ToursW 2015 roku zdobył swoje pierwsze podium w półklasyku z północy, zajmując trzecie miejsce w Grand Prix E3 , które wygrał Geraint Thomas . Po wygraniu dwóch etapów Tour du Poitou-Charentes i Tour of Britain , został wybrany do wyścigu drogowego z mistrzostw świata w Richmond , gdzie zajmuje 34 th . Drugi w Tour du Piémont , następnie wygrał Paris-Tours po tym, jak uczestniczył w ucieczce zainicjowanej od pierwszej godziny wyścigu. Autor średniej 49,642 km/h osiągnął najszybszą średnią w historii na dystansie ponad 200 kilometrów, zdobywając tym samym Żółtą Wstążkę w miejsce Marco Marcato, który zdobył ją z Paris-Tours 2012 .
W 2016 roku zajął dziesiąte miejsce w Mediolanie-San Remo . Podczas 18 -tego etapu na Tour Włoch , to jest w dniu separatystycznego. Został wypuszczony w ostatnim górskim Grand Prix przez Moreno Mosera i jego kolegę z drużyny Gianlucę Brambillę . Dzięki pogoni na odcinku domowym wrócił do dwóch kolarzy z przodu i pokonał ich w sprincie, czemu sprzyjała zarówno obecność Brambilli, jak i fakt, że Moser nie zauważył jego powrotu. Pod koniec sezonu wygrał jeden etap w Tour de Wallonie i drugi w Tour de l'Ain , po czym wycofał się na Mistrzostwa Świata w Doha.
W 2017 roku ukończył 13 th w Tour of Flanders i dziewiątym włoskiego mistrzostw drogowy na profilu, który nie pasuje do jego charakterystyki. Wrócił na Tour de France, ale pod koniec dziewiątego etapu skończył mu się czas z powodu upadku. W przeciwieństwie do swoich kolegów z drużyny Juliana Alaphilippe i Fernando Gavirii , w sierpniu 2017 r. zdecydował się nie przedłużać kontraktu z Quick-Step Floors i w 2018 r. podpisał kontrakt z australijską drużyną Orica-Scott . Po wyzdrowieniu zadebiutował w Tour of Spain i wygrał cztery etapy w sprincie, czwarty, dziesiąty, trzynasty i ostatni. Jego zwycięstwa pozwalają mu już wygrał etap na każdej wielkiej trasy koncertowej , jest on 100 th jeźdźca osiągnęli ten występ. Dzięki swojej formie (wygrał także Primus Classic w Belgii) został ponownie powołany na mistrzostwa świata w Bergen jako lider. W sprincie zajął czwarte miejsce za Peterem Saganem , Alexandrem Kristoffem i Michaelem Matthewsem . Swój sezon i pobyt w Quick-Step Floors zakończył, wygrywając po raz drugi Paris-Tours .
Ze swoim nowym zespołem Mitchelton-Scott jego sezon 2018 rozpoczął się późno, z powodu złamanego żebra podczas treningu na początku stycznia. Po osiągnięciu dobrej formy w Paryżu-Nicea prowadzi Milan-San Remo . W zjeździe z Poggio wyrusza w pogoń za przyszłym zwycięzcą Vincenzo Nibalim , nie mogąc do niego dołączyć, kończąc wyścig na trzydziestym siódmym miejscu. W kwietniu zajął szczególnie siódme miejsce w Gand-Wevelgem , ale doznał ciężkiego upadku na Paris-Roubaix (złamany kręg), co zmusiło go do rezygnacji z Tour of Italy . W sierpniu został mistrzem Europy szosowej w Glasgow przed Mathieu van der Poelem i Woutem Van Aertem , a następnie zajął piąte miejsce w EuroEyes Cyclassics .
W 2019 roku wygrał jeden etap Tour of the Valencian Community i dwa Tour of Andalusia . Podczas Tour de France , wygrał ucieczkę w GAP 17 th scenicznej . Pod koniec lipca został wytypowany do reprezentowania swojego kraju na Mistrzostwach Europy w kolarstwie szosowym . Z tej okazji zajął siódme miejsce w wyścigu szosowym. We wrześniu był liderem drużyny na Mistrzostwach Świata w Yorkshire. Należy do trójki kolarzy walczących o ostateczne zwycięstwo, ale zajmuje drugie miejsce, pokonując Duńczyka Madsa Pedersena .
Postanawia dołączyć do ekipy CCC na sezon 2020. Dobrze rozpoczyna sezon zdobywając czwarte miejsce w Het Nieuwsblad Circuit . Podczas Tour de France zaangażował się w walkę o zieloną koszulkę, ale wygrał tylko trzy do pierwszej dziesiątki. W klasyfikacji punktowej uplasował się na trzecim miejscu za Samem Bennettem i Peterem Saganem . Ponieważ pakiet Greg Van Avermaet , jest on zasilany prowadząc brukowane klasyki i zajmuje trzecie miejsce w Gandawa-Wevelgem , ale skończył daleko od Tour of Flanders ( 62 th ). W trudnej sytuacji finansowej ekipa CCC zatrzymuje się pod koniec sezonu.
W 2021 podpisuje kontrakt na dwa lata z zespołem Zjednoczonych Emiratów Arabskich .
Wraz z karierą wyścigową Trentin kontynuował naukę ekonomii do 23 roku życia.
6 uczestników
2 udziały
2 udziały
Rok | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Światowa trasa UCI | 215 tys | nc | 113 tys | 95 tys | 74 tys | 93 tys | 61 tys | 77 tys | |||
Ranking swiatowy | 69 tys | 23 rd | 70 th | 19 th | 59 tys | ||||||
Wycieczka po Europie UCI | 143 tys | nc | nc | nc | nc | nc | 98 tys | 10 th | 73 rd | 18 th | 49 tys |
Wycieczka po Azji UCI | nc | nc | nc | nc | nc | nc | 494 tys | nc | 306 tys | nc | nc |
Legenda: nc = niesklasyfikowaneŹródło: UCI |