Katia i Marielle Labèque

Katia i Marielle Labèque , ur11 marca 1950 (Katia) i 6 marca 1952 r.(Marielle) w Bayonne , to siostry i pianistki francuskie występujące najczęściej w duecie .

Biografia

Szkolenia i pierwsze wycieczki tour

Ich ojciec, lekarz, sportowiec ( gracz rugby ) i meloman , jest członkiem chóru Opéra de Bordeaux . Ich matką, która daje im pierwsze lekcje, jest włoska pianistka Ada Cecchi, sama uczennica Marguerite Long . Katia i Marielle Labèque, po klasycznym szkoleniu muzycznym w zakresie gry na fortepianie solo w klasie Lucette Decaves, otrzymały pierwszą nagrodę CNSM w Paryżu w 1968 roku.

Wykształceni jako soliści w konserwatorium, repertuarem na cztery ręce i dwa fortepiany zainteresowali się dopiero pod koniec studiów, w wieku 17 i 19 lat. Na prośbę kompozytora, nagrali swój pierwszy album z Visions de l'Amen przez Oliviera Messiaena pod jego kierunkiem artystycznym. Następnie biorą udział w wielu festiwalach muzyki współczesnej, gdzie wykonują utwory Luciano Berio , Pierre'a Bouleza , Philippe'a Boesmansa , György Ligetiego czy Oliviera Messiaena .

Kariera międzynarodowa

Ich międzynarodowa kariera wystartowała, gdy nagrali oryginalną wersję Rhapsody in Blue (wersja napisana przez Georgesa Gershwina na dwa fortepiany), sprzedaną w ponad milionie egzemplarzy i pierwszą złotą płytę w wytwórni Philips Records w 1980 roku.

Poza tradycyjnym repertuarze klasycznym, ich repertuar teraz rozciąga się na muzyce współczesnej , w jazzie , w ragtime , z flamenco , w minimalistycznej muzyki , z barokową muzykę na instrumentach z epoki, a nawet pop czy rock awangardowy .

Odkryli muzykę baroku i klasycyzmu w kontakcie z Marco Postinghelem i postanowili zlecić budowę w 1998 roku dwóch fortepianów Silbermana. Instrumenty te wykorzystują podczas tournée z Il Giardino Armonico pod dyrekcją Giovanniego Antoniniego lub grupy Musica Antiqua Köln pod dyrekcją Reinharda Goebela (upamiętnienie roku Bacha w 2000 roku), ale także z The English Baroque Soloists pod dyrekcją Sir Johna Eliota Gardinera , następnie z Barokową Orkiestrą Wenecji i Andreą Marcon i ponownie Orkiestrą Wieku Oświecenia pod kierunkiem Sir Simona Rattle'a .

W całej swojej karierze, Katia i Marielle Labèque wystąpić z największych szkolenia na świecie ( Berlin Philharmonic , Munich Philharmonic , Symphony of the Bavarian Radio Orchestra , Orkiestra Gewandhaus w Lipsku , Dreźnie Staatskapelle , London Symphony Orchestra , London Philharmonic Orchestra la Scala, Vienna Philharmonic , Boston Symphony Orchestra , Chicago Symphony , Cleveland Orchestra , Philharmonic Orchestra of Los Angeles , Philadelphia Orchestra ) pod dyrekcją prestiżowych dyrygentów ( Semyon Bychkov , Sir Colin Davis , Charles Dutoit , Sir John Eliot Gardiner , Miguel Harth-Bedoya , Paavo Järvi , Kristjan Jarvi, Zubin Mehta , Seiji Ozawa , Antonio Pappano , Georges Pretre , Sir Simon Rattle , Esa-Pekka Salonen , Leonard Slatkin i Michael Tilson Thomas ) w głównych salach poświęconych muzyce klasycznej ( Musi kverein (Wiedeń) , Musikhalle ( Hamburg ), Philharmonie (Monachium) , Carnegie Hall (Londyn) , Royal Festival Hall (Londyn) , La Scala Milan , Philharmonie (Berlin) , Disney Hall (Los Angeles) , Hollywood Bowl (Hollywood) ) , czy na uznanych festiwalach, takich jak Mostly Mozart ( Nowy Jork ), Ravinia ( Chicago ), Tanglewood (Lenox), The Proms ( Londyn ), Lucerne festival Suisse , Klavier Ruhr Festival ( Niemcy ), Salzburg Festival ( Austria ).

Wystąpili w szczególności przed 33 000 widzów na koncercie galowym Waldbühne Berlin , koncercie zamykającym Orkiestrę Filharmonii Berlińskiej oraz przed ponad 100 000 widzów wmaj 2016w Chateau de Schoenbrunn z Orkiestrą Filharmonii Wiedeńskiej pod dyrekcją Siemiona Bychkowa transmitowane w 82 krajach i oglądane przez 1,5 miliarda widzów.

Poza koncertami, specjalnie dla nich powstaje wiele utworów, takich jak Linea na dwa fortepiany i perkusję Luciano Berio , Water Dances na dwa fortepiany Michaela Nymana , Battlefield na dwa fortepiany i orkiestrę Richarda Dubugnona, Nazareno na dwa fortepiany, perkusję i orkiestra przez Osvaldo Golijovem i Gonzalo Grau, Haga Hacking na dwa fortepiany i orkiestrę Louisa Andriessena , Capriccio przez Philippe Boesmans , Koncert na dwa fortepiany przez Philipa Glassa premierę w Los Angeles z Gustavo Dudamel i Los Angeles Philharmonic , Koncert na dwa fortepiany przez gitarzysta Bryce Dessner (członek grupy The National), Koncert na dwa fortepiany Nico Mulhy.

Katia i Marielle wzbogacają repertuar na dwa fortepiany i utwory perkusyjne, podobnie jak w latach 80., o pierwszą instrumentalną wersję West Side Story w transkrypcji przez Irwina Kostala (orkiestratora utworu) lub o wersję na dwa baskijskie fortepiany i perkusję Bolero z Ravela w roku 2010. Potem tworzyć, na wniosek Igor Toronilalich, King Placu Londynie wlistopad 2011Projekt 50 lat minimalizmu , co czyni je zbliżyć nowy repertuar, minimalizm, z utworami Johna Cage'a , David Chalmin, William Duckworth , Arvo Part , Michael Nyman , Terry Riley , Steve Reich , Howard Skempton ,  etc.

Produkcja muzyczna

W latach 1970-1997 nagrali liczne nagrania dla Erato ( Warner Classics ), Philips Records , EMI Classics , Sony Music Entertainment , Decca Records .

Potem przestali nagrywać na dziesięć lat, zanim w 2007 roku stworzyli własną wytwórnię muzyki klasycznej KML Recording z siedzibą we Włoszech . Poza własnymi płytami tworzą młode zespoły muzyczne i muzyków w dziedzinach tak różnych, jak rock eksperymentalny (B for Bang, DimensionX, Dream House, Red Velvet) czy muzyka tradycyjna (Mayte Martin, Kalakan).

Na przykład wyprodukowali pierwszą płytę baskijskiego trio Kalakan, z którą współpracowali od 2009 do 2016 roku i zaprezentowali ją swojej przyjaciółce Madonnie w 2011 roku. Spotkanie to dało również początek udziałowi tria w światowej trasie MDNA tour 2012 .

W 2005 roku utworzyli także Fondazione Katia e Marielle Labeque w Rzymie . Struktura ta ma na celu promowanie relacji między muzyką a wizerunkiem oraz wspieranie eksperymentalnych grup muzycznych . Ich pierwszy projekt w 2009 roku wspiera młody filmowiec Tal Rosner.

W 2012 roku w dawnej szkole w Rzymie założyli własne studio nagraniowe Studio KML. W tym miejscu spotkania i tworzenia wszystkich muzyków Fondazione Katia é Marielle Labeque oraz wytwórni KML Recording, pierwszym nagraniem dokonanym jest projekt Minimalist Dream House .

Oni się logują czerwiec 2016nowy kontrakt z wytwórnią Deutsche Grammophon na dystrybucję ich wytwórni KML Recording.

Życie prywatne

Katia Labèque ma za towarzysza Davida Chalmina  (in) , kompozytora, wokalistę i gitarzystę grupy Triple Sun i producenta. Mieszkała z gitarzystą jazzowym Johnem Mc Laughlinem i była częścią jego zespołu na początku lat 80 - tych .

Marielle Labèque poślubiła dyrygenta Siemiona Bychkowa w 1999 roku.

Obie siostry mieszkały razem przez długi czas. W 1987 roku osiedlili się w Londynie w pobliżu swojego przedstawiciela artystycznego , następnie w 1993 roku w pałacu we Florencji , a od 2005 roku mieszkają w Rzymie w jednym z pałaców należących do rodziny Borgia. Marielle spędza dużą część swojego czasu na Wybrzeżu Basków. Towarzysz Katii Labèque, David Chalmin, również założył w regionie swoje studio nagraniowe.

Dyskografia

Albumy w duecie

Albumy ze współpracą

Albumy solowe Katii Labèque i we współpracy

Filmografia

Uwagi i referencje

  1. Marielle i Katia Labèque, program C'est de famille na temat Europy 1, 25 lipca 2011 r.
  2. Katia i Marielle Labèque udzielają wywiadu swoim rodzicom w 1969 roku .
  3. „  Wywiad z Albrechtem Mayerem  ” ,28 września 2018 r.
  4. Les Visions de l'Amen , pierwsza płyta Katii i Marielle Labèque .
  5. Koncert Luciano Berio, archiwum INA .
  6. Interpretacja Bacha na fortepianie z zespołem Il Giardino Armonico .
  7. Recenzja koncertu z Orkiestrą Wieku Oświecenia .
  8. Siostry Labèque i Simon Rattle, historyczne trio .
  9. Współpraca z Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej
  10. Współpraca z Orkiestrą Filharmonii Monachijskiej (w języku niemieckim)
  11. Współpraca z Orkiestrą Filharmonii Wiedeńskiej pod dyrekcją Siemiona Bychkowa (w języku niemieckim)
  12. Współpraca z Chicago Symphony Orchestra
  13. Recenzja koncertu Hollywood Bowl z Los Angeles Philharmonic w lipcu 2010
  14. Współpraca z Semionem Bychkovem podczas Studniów Studenckich 34 w Londynie w sierpniu 2012
  15. Siostry Labèque i Orchestre de Paris pod dyrekcją Paavo Jarvi
  16. Współpraca z Sir Simonem Rattle
  17. Współpraca z Esa-Pekka Salonen
  18. Recenzja koncertu z Michaelem Tilsonem Thomasem 15 grudnia 2007
  19. „  Koncerty w Vienna Musikverein (w języku angielskim)  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
  20. Recenzja koncertu z 25 września 2008 w Carnegie Hall w Londynie
  21. „  Recenzja koncertu z września 2011 roku w Hollywood Bowl (w języku angielskim)  ” ( Archiwum • Wikiwix • Archive.is • Google • Co robić? )
  22. Wywiad dla BBC Proms 2009
  23. Katia i Marielle Labèque na festiwalu w Lucernie 2012 (w języku angielskim)
  24. Recenzja koncertu galowego Waldbühne z Orkiestrą Filharmonii Berlińskiej pod dyrekcją Sir Simona Rattle
  25. „  The Vienna Philharmonic Orchestra's Midsummer Night Concert  ”, na stronie wien.info (dostęp 18 lutego 2017 ) .
  26. Recenzja koncertu w Disney Hall w Los Angeles z programem Battlefield (w języku angielskim) .
  27. Recenzja koncertu z Nazareno (po hiszpańsku) .
  28. Koncert Critics of Los Angeles w Disney Hall z programem The Hague Hacking (angielski) .
  29. (w) „  World's Concerto for Two Pianos and Orchestra by Philip Glass napisał dla Katii i Marielle Labèque  ” na laphil.com (dostęp 18 lutego 2017 ) .
  30. Recenzja koncertu z listopada 2009 z dwoma baskijskimi fortepianami i perkusyjną wersją Bolera (w języku niemieckim) w programie .
  31. Recenzja koncertu 50 Years of Minimalism (w języku angielskim) .
  32. Recenzja twórczości Williama Duckwortha (w języku angielskim) .
  33. Repertuar Classica , luty 2007, s. 23.
  34. Wywiad z Mayte Martin na temat płyty "De fuego y agua" (po hiszpańsku) na elmundo.es.
  35. Kalakan prezentuje swój pierwszy album współprodukowany przez wytwórnię KML Recordings (w języku baskijskim) .
  36. „Katia i Marielle Labèque prezentują Madonnie trio Kalakan” na next.liberation.fr .
  37. Prezentacja Minimalistycznego Domu Marzeń na temat France Musique .
  38. „  The Labèque Sisters podpisuje się w Deutsche Grammophon  ” , na classiquenews.com (dostęp 18 lutego 2017 ) .
  39. Severine Garnier, Classica ,marzec 2020
  40. (w) Los Angeles Philharmonic, „  Philip Glass: Double Concerto for Two Pianos and Orchestra  ” na laphil.com ,2015.

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne