Imię urodzenia | Joseph Elie Kessel |
---|---|
Narodziny |
31 stycznia 1898 r Villa Clara ( Entre Ríos , Republika Argentyńska ) |
Śmierć |
23 lipca 1979 mając Avernes ( Val-d'Oise , Republika Francuska ) |
Podstawowa działalność | Poszukiwacz przygód , dziennikarz , lotnik , bojownik ruchu oporu i powieściopisarz |
Nagrody |
Członek Académie française ( fotel 27 ) Wielki oficer Legii Honorowej Medal wojskowy Grand prix du roman de l'Académie française |
Język pisania | Francuski |
---|---|
Gatunki | Powieść , esej , literatura francuska |
Podstawowe prace
Joseph Elie Kessel czasami mówi „Jef”, urodzony dnia31 stycznia 1898 rw Villa Clara ( Entre Ríos , Argentyna ) i zmarł dnia23 lipca 1979w Avernes ( Val-d'Oise ), jest francuskim powieściopisarzem .
Ochotniczy jako lotnik podczas I wojny światowej czerpał z tego ludzkiego doświadczenia swój pierwszy wielki sukces literacki, L'Équipage , opublikowany w wieku 25 lat. Odtąd jego fikcyjna twórczość karmiła się ludzką przygodą, w którą zanurzał się w poszukiwaniu wyjątkowych mężczyzn. Po wojnie poświęcił się równolegle dziennikarstwu i powieściopisarzowi. Uczestniczył w tworzeniu „ Gringoire” , tygodnika polityczno-literackiego, który stał się jednym z najważniejszych w dwudziestoleciu międzywojennym, a także pisał znaczące udane reportaże dla Paris-Soir, kierowanego wówczas przez Pierre'a Lazareffa . Opublikował w szczególności Belle de jour , która wywołała skandal i pozostała otoczona siarkową reputacją aż do filmowej adaptacji Luisa Bunuela w 1967 roku oraz Fortune carrée , powieści inspirowanej podróżą po Morzu Czerwonym , podczas której poznał d ' Henry'ego . de Monfreid . Kiedy wybuchła II wojna światowa był korespondentem wojennym, następnie wstąpił do ruchu oporu i zjednoczył generała de Gaulle'a w Londynie . Tam skomponował i współpisał ze swoim siostrzeńcem Maurice Druonem tekst Pieśni partyzanckiej , która stała się hymnem ruchu oporu , i napisał L'Armée des ombres w hołdzie tym bojownikom, po czym zakończył wojnę jako kapitan w lotnictwie. Po wyzwoleniu powrócił do podróży – z których czerpał świetne reportaże i materiał do powieści, w tym do uznanej za jego romantyczne arcydzieło Les Cavaliers , czyli Le Lion , która spotkała się z ogromnym sukcesem. Oddaje się również obowiązkowi pamięci i przyjaźni, pisząc biografię takich ludzi jak dr Kersten w Les Mains du wonder czy Jean Mermoz . Został wybrany do Académie française w 1962 roku.
Joseph Kessel jest synem Samuela Kessela, żydowskiego lekarza pochodzenia litewskiego (wówczas w Cesarskiej Rosji ) i Raïssy Lesk, z żydowskiej rodziny założonej w Orenburgu nad Uralem . Samuel Kessel, po uzyskaniu doktoratu w Montpellier , wyruszył wraz z żoną do Argentyny, gdzie uzyskał stanowisko na trzy lata. W tym kraju urodził się Józef. Następnie rodzina wróciła do Europy, aby zbliżyć się do rodziny Lesków w Orenburgu, gdzie mieszkali od 1905 do 1908 roku. W tym samym roku osiedlili się we Francji , w Nicei , rue Auber.
W ten sposób Joseph Kessel ukończył studia średnie w Nicei w Lycée Félix-Faure (obecnie Lycée Masséna ), a następnie w Paryżu w Lycée Louis-le-Grand .
W 1914 roku przez kilka miesięcy nosił nosze, w 1915 uzyskał dyplom z literatury i został zatrudniony w wieku siedemnastu lat w „ Journal des debats” , w służbie polityki zagranicznej.
W 1920 r. został wysłany do Londynu przez „ Journal des debats” na swój pierwszy poważny raport. Ale ponieważ ma wtedy status bezpaństwowca , dostaje fałszywy paszport. To zachęciło go do ubiegania się o obywatelstwo francuskie w następnym roku, sprowadzając Roberta Dreyfusa , starszego doradcę urzędu fok, którego uzyskał wMarzec 1922.
Skuszony przez pewien czas teatrem , przyjęty w 1916 roku w Konserwatorium wraz ze swoim młodszym bratem Lazare (1899-1920) znanym jako Lola - ojcem Maurice'a Druona - Joseph Kessel wystąpił kilkakrotnie jako aktor na scenie Odeon . Ale pod koniec tego samego roku Joseph Kessel zdecydował się wziąć udział w walkach i zaciągnął się jako ochotnik, najpierw do artylerii , a następnie do lotnictwa . Służył w eskadrze S.39 pod dowództwem kapitana Thélisa Vachona . Uwiedziony charyzmą tego człowieka z zaraźliwym entuzjazmem, oddał mu hołd poprzez postać kapitana Gabriela Thélisa w swoim pierwszym wielkim hicie The Crew , opublikowanym w 1923 roku. Zakończył wojnę z misją na Syberię mijając Stany Zjednoczone Stany , a następnie Władywostok .
Ożenił się w 1921 roku z Nadią-Alexandrą Polizu-Michsunesti (pochodzenia rumuńskiego i przydomkiem „Sandi”), która zmarła w 1928 roku na gruźlicę.
W 1926 opublikował powieść Machno et sa Juive, w której opisał ukraińskiego przywódcę anarchistycznego Nestora Machno jako krwiożerczego tyrana dotkniętego urodą młodej Żydówki. Nie znajdując żadnego szczególnego echa, wywołał ostrą reakcję w kręgach anarchistycznych i odpowiedzi samego Machno na emigracji w Paryżu. Wiarygodność relacji Kessela, którą twierdzi na podstawie zeznań białego oficera, uważa się obecnie za nieważną.
Wraz z Georgesem Suarezem i Horace de Carbuccia Joseph Kessel założył w 1928 roku w Paryżu, polityczno-literacki zorientowany na prawicę, Gringoire . Romain Gary , który później został jego przyjacielem, opublikował dwa opowiadania w swoim debiucie, L'Orage (15 lutego 1935) następnie mała kobieta (the24 maja 1935), pod prawdziwym nazwiskiem Roman Kacew. Zdecydował się na zielony w 1932 roku i spędził cały miesiąc w hotelu Excelsior w Genewie z żoną i matką. Powieść Wagon-Lit napisał w trzy tygodnie . Skorzystał również z okazji, aby udać się do Annemasse po stronie francuskiej, aby odwiedzić doktora Alexandre Lapiné, bliskiego przyjaciela, który uczestniczył w jego narodzinach w Argentynie. Napisał też artykuł w Le Messager o kolejce linowej Salève , zainaugurowanej dwa miesiące wcześniej. Joseph Kessel jest także członkiem jury Nagrody Gringoire , ufundowanej przez tygodnik m.in. ówczesnych pisarzy pod przewodnictwem Marcela Prévosta . Ale później Kessel, zszokowany dojściem Hitlera do władzy w Niemczech i następującymi po nim antyżydowskimi prześladowaniami, opuścił Gringoire, kiedy gazeta zaczęła przyjmować wyraźnie antysemickie stanowisko . W 1936 opublikował powieść o antyfaszystowskim tonie La Passante du Sans-Souci .
Poznał Katarzynę Gangardt (1903-1972) (od łotewskiego pochodzenia i przydomek „Katia”), z którą ożenił się w 1939 roku, ale od którego później rozwiedli.
Joseph Kessel należy do wielkiego zespołu zgromadzonego przez Pierre'a Lazareffa w Paris-Soir , który jest złotym wiekiem wielkich reporterów. Odbywał liczne podróże dla gazety, z których przywoził reportaże zwiększające nakład gazety do kilkuset tysięcy egzemplarzy iz których czerpał materiał do powieści. Był korespondentem wojennym podczas hiszpańskiej wojny domowej , a następnie podczas wojny śmiesznej .
Po klęsce Joseph Kessel wraz ze swoim siostrzeńcem i przyjacielem Maurice Druonem dołączył do ruchu oporu w ramach sieci Carte . Jest z nim, że nielegalnie przekroczyły Pireneje wygrać Londyn i dołącz do Darmowe Francuskie Siły Powietrzne na generała de Gaulle'a .
W maj 1943, na terenie pubu The White Swan , w Coulsdon na południowych przedmieściach Londynu, skomponował ze swoim siostrzeńcem Maurice Druon francuski tekst Pieśni partyzanckiej, która stała się pieśnią bojową ruchu oporu. W tym samym roku Kessel opublikował L'Armée des ombres jako hołd dla tych wojowników cienia. Zakończył z kapitanem lotnictwa wojennego w eskadrze, która nocą przelatuje nad Francją, aby utrzymywać kontakty z ruchem oporu i wydawać mu instrukcje.
W tym czasie poznał w Londynie Michèle O'Brien, Irlandkę, z którą poślubił w 1949 roku. Następnie pogrążyła się w uzależnieniu od alkoholu, co skłoniło Kessel do zainteresowania się Anonimowymi Alkoholikami i metodami leczenia oraz opublikowania książki With Anonimowi Alkoholicy , 1960.
Po wyzwoleniu Joseph Kessel wznowił swoją działalność jako główny reporter. Jest jednym z dziennikarzy uczestniczących w procesie marszałka Pétaina w lipcu-sierpień 1945, a następnie uczestniczył w procesach norymberskich w imieniu France-Soir . Wyjeżdża do Palestyny i otrzymuje pierwszą wizę od nowo utworzonego państwa Izrael, kiedy ląduje w Hajfie na15 maja 1948.
Kontynuuje swoje podróże tym razem po Afryce , Birmie , Afganistanie . To właśnie ten ostatni kraj inspiruje jego romantyczne arcydzieło Les Cavaliers (1967).
W międzyczasie opublikował Kochanków Tagu , Dolinę rubinów , Lwa , Nie byli aniołami , i przywraca do życia, pod tytułem Świadek wśród ludzi , decydujące godziny jego dziennikarskiej egzystencji.
W 1950 ukazała się czterotomowa książka Le Tour du malheur . Ten epicki fresk, którego dojrzewanie autorowi zajęło dwadzieścia lat (patrz przedmowa), zawiera wiele elementów jego życia osobistego i zajmuje szczególne miejsce w jego twórczości. Skupiając się na postaciach pozbawionych wspólności w swoich ekscesach, ukazuje udręki epoki ( Wielka Wojna, potem dwudziestolecie ) i kryje w sobie głęboką analizę relacji międzyludzkich. Czytamy tam pod relacjami między głównym bohaterem a jego młodszym bratem Danielem, które łączyły Josepha Kessela i jego młodszego brata Lazare, który popełnił samobójstwo w 1920 roku, w wieku 21 lat.
Ostateczna konsekracja dla tego syna rosyjskich żydowskich imigrantów, Akademia Francuska otwiera przed nim swoje podwoje. Joseph Kessel został tam wybrany22 listopada 1962, w fotelu księcia La Force , 14 głosami przeciw, 10 wobec Marcela Briona w pierwszym głosowaniu. Następnie przed Akademią Francuską głośno twierdzi, że należy do judaizmu, jak wcześniej zeznał w Ziemi Ognistej (1948) opublikowanej w czasie tworzenia państwa Izrael. Zależy mu na tym, aby jego akademicki miecz był ozdobiony Gwiazdą Dawida .
„Aby zastąpić towarzysza, którego wspaniałe imię rozbrzmiewało chwalebnie przez tysiąclecie w annałach Francji, którego przodkowie, wielcy żołnierze, wielcy panowie, wielcy dygnitarze, przyjaciele książąt i królów, byli częścią jego historii genialnie, aby go zastąpić, kogo wyznaczyłeś? Rosjanin z urodzenia, a do tego Żyd. Żyd z Europy Wschodniej... przez osobliwy kontrast tej sukcesji zaznaczyłeś, że pochodzenie człowieka nie ma nic wspólnego z osądem, który musi być o nim osądzony. W ten sposób, panowie, udzieliliście nowego i potężnego wsparcia upartej i tak pięknej wierze wszystkich tych, którzy wszędzie wpatrują się w światła Francji. "
W czerwcu 2020 wstąpił do prestiżowej Bibliothèque de la Pléiade . W tym samym roku ukazał się album Pléiade Joseph Kessel, nr 59 w kolekcji.
Joseph Kessel zmarł z powodu pękniętego tętniaka w dniu23 lipca 1979, w wieku 81 lat, kilka miesięcy przed żoną Michèle (trzecią żoną, z domu O'Brien, Irlandką), która zmarła w Collioure w grudzień 1980.
Żył w 15 Lannes boulevard ( 16 th dzielnicy Paryża ), gdzie A panel Historia Paryż hołd dla niego.
François Mauriac oddaje mu hołd w swoim Notatniku : „Jest jedną z tych istot, którym dopuszczono wszelkie ekscesy, a przede wszystkim w zuchwałości żołnierza i bojownika ruchu oporu, i która dotrze do wszechświata bez stracił duszę. "
Nagroda literacka, która nosi jego imię, nagradza każdego roku pisarza wywodzącego się z jego rodu, Nagrodę Josepha-Kessela . W jej jury zasiadają Tahar Ben Jelloun , Michèle Kahn , Pierre Haski , Gilles Lapouge , Jean-Marie Drot , Michel Le Bris , Erik Orsenna , Patrick Rambaud , Jean-Christophe Rufin i Olivier Weber .
Wiele ulic są nazwane po nim, w tym Joseph Kessel ulicy w Paryżu w 12 th powiatowe ulice i inne w Dijon , Nimes , Montpellier , Lens , Ostwald , Tarare , Achères , Ozoir-la-Ferrière , Witry-les-Reims , Luce lub Blagnac i aleja w Voisins-le-Bretonneux .
W sumie w latach 1922-1975 jest autorem 80 książek.
Rola Josepha Kessela jest wykonywana: