Młodzież jest klasa wieku uczestniczyło w dzieciństwie i wieku dojrzewania (od początku okresu dojrzewania większościowy ), które dodaje się w krajach rozwiniętych , w okresie między większością a wieku 25 lub nawet 30 lat, podczas których osoby są zwykle określane jako „młodzi dorośli”.
Górna granica grupy wiekowej zwanej „młodzieżą” różni się w zależności od kultury. Jeśli dzieciństwo i okres dojrzewania są jednogłośnie przyjętymi podziałami, kraje rozwinięte, zwłaszcza kraje zachodnie , generalnie dodają kategorię „młodych dorosłych”.
Biologicznie dzieciństwo zaczyna się w momencie narodzin i kończy w okresie dojrzewania . Legalna definicja dzieciństwa, jednak może zawierać dojrzewania, a Konwencja Praw Dziecka z tym ONZ stosuje się przez okres od urodzenia do 18 lat.
Termin „nastolatek” oznacza osobę niepełnoletnią, która osiągnęła wiek dojrzewania . Na poziomie biologicznym Światowa Organizacja Zdrowia definiuje okres dojrzewania jako grupę wiekową od 10 do 19 lat włącznie.
W krajach zachodnich , a szerzej w krajach rozwiniętych , wyrażenie „młodzi dorośli” ( młodzi dorośli lub wschodzący dorośli , w literaturze naukowej w języku angielskim) jest zwykle używane w odniesieniu do osób w wieku 18–25, a nawet 18–30 lat. , lata. Ta kategoria opiera się głównie na aspektach socjologicznych i odzwierciedla wydłużanie się studiów oraz spadek wieku pierwszej stałej pracy, związanej z tworzeniem pary i pierwszego dziecka. Młodzi dorośli tworzą więc zróżnicowaną grupę wiekową, w skład której wchodzą głównie studenci, młodzi rodzice, osoby poszukujące pracy mieszkające w domu rodzinnym, a także młodzi pracownicy nastawieni na rozpoczęcie kariery zawodowej.
Koncepcje klasycznej starożytności wyróżniają kilka wieków życia , których młodość często symbolizuje niewinność . Młody mężczyzna wśród Greków jest efebem , młode kobiety muszą przejść rytuał inicjacji niedźwiedzia w sanktuarium Artemidy . Rzymianie mają bardziej precyzyjne terminy: infans oznacza maluch, który nie mówi, puer lub puella wyznacza małego chłopca lub dziewczynkę od 7 do 17 lat i Liberi odpowiada młodzieży w stosunku do rodziców.
Postrzeganie młodzieży jako wieku odrębnego od dorosłych i dzieci nie istnieje w średniowieczu, ale istnieje jako status społeczny: łacińskie słowo juvenis ( joven w języku narodowym) odnosi się do niezamężnej młodej osoby. Jednostka przechodzi bezpośrednio z dzieciństwa w dorosłość , jak Bertrand du Guesclin, który uczestniczy w turnieju od 15 roku życia. Guillaume le Maréchal jest uważany za młodego człowieka, dopóki nie ożeni się w wieku czterdziestu lat. W niektórych miastach powstają „opactwa młodzieżowe” zapewniające szkolenie wojskowe przed wejściem tych młodych ludzi do kompanii straży burżuazyjnej (kuszników, łuczników, strzelców), którym władze miejskie często delegują organizację imprez folklorystycznych, karnawałów i charywarów .
Dla Philippe'a Arièsa społeczeństwo zmienia się w tym samym czasie, co mentalność. Jego argument opiera się na dwóch idei: przywiązanie rodziców do swoich dzieci jest rzeczywiście rodzi się z kontrolą urodzeń i płodności spadku, albo od końca XVIII -tego wieku; zanim dziecko stanie się tylko dorosłe. Wysoka śmiertelność nie pozwala dorosłym poświęcać zbytniej uwagi. Percepcja społeczna specyfiki młodości to długi proces, który idzie z XVIII -tego wieku do dziś, pojęcie dojrzewania i przepisy regulujące pracę dzieci (do tego czasu, ta praca jest częścią normalnego społeczeństwa uniwersum kulturowym) pojawia się tylko XIX th century .
W XIX TH i XX th stulecia, media wywołują pewne „gangów młodzieżowych” ( Apacze , czarne kurtki ) jako zagrożenie dla bezpieczeństwa publicznego, zauważając, że to zagrożenie wydaje się zanikać, gdy młody żonaty i uzyskiwania dostępu do świata pracy .
Dla Isidore Isou , autora Treatise on Nuclear Economy: Le Uprising of Youth (opublikowanego w 1949 r.), Młodzież stanowi jedyną dynamiczną i rewolucyjną siłę zdolną do działania w obiegu gospodarczym poprzez przejaw „czystej kreatywności” (wynalazki i odkrycia w teorii i praktyka) lub „odwrócona kreatywność” (wojny, niszczenie bogactwa itp.). Jego harmonijna penetracja w obrębie obwodu zostanie osiągnięta poprzez wdrożenie zestawu działań zgrupowanych pod hasłem „Juventist protekcjonizm”: skrócenie lat szkolnych, kredyt na start na rzecz młodzieży, kompleksowe planowanie, rotacja na odpowiedzialne stanowiska.
Prawo zabraniające zatrudniania dzieci poniżej 8 roku życia pochodzi z 21 marca 1841zainspirowany twórczością Louisa-René Villerme . Przepisy Jules Ferry z1881 i 1882uczynić nauczanie podstawowe obowiązkowym dla chłopców i dziewcząt w wieku od 6 do 13 lat. Szkoła publiczna jest bezpłatna i świecka.
Przed że dzieci nauczania zależy od nauczania katolickiego, od momentu wprowadzenia instytucji jezuitów w XVII -tego wieku, młodych arystokratów i burżuazyjnych i chrześcijańskich braci dla mniejszych dzieci. Ale te szkoły dotyczą tylko mniejszości dzieci.
Polityczna troska o opiekę nad młodymi ludźmi poza godzinami szkolnymi datuje się od pierwszych patronatów wynikających z przepisów promowych.
Pierwsze schronisko młodzieżowe zostało założone przez Henri Sanniera w 1931 roku.
Pierwszym sekretarzem stanu ds. Młodzieży był Léo Lagrange w 1936 r. Z Frontem Ludowym .
Nowoczesna organizacja nieprzystosowanego dzieciństwa sięga 1943 roku za czasów Vichy . 1945 Rozporządzenie przejęciu organizacji planowanej przez Vichy, a przede wszystkim edukacji podejmowania normalnej praktyce do czynienia z przestępczością nieletnich. Z tego okresu pochodzi zawód pedagoga-specjalisty . Powszechna edukacja, jako władza przejmująca władzę nad młodymi dorosłymi w domach młodych i kulturach, jest również promowana do Wyzwolenia.
Wśród tekstów skierowanych do młodych ludzi, które naznaczyły historię, można przytoczyć List do młodzieży , w którym pisarz Émile Zola , zaniepokojony antysemickimi manifestacjami niektórych młodych Francuzów w sprawie Dreyfusa , zwraca się do nich poprzez to przesłanie nadziei. kończąc: „Dokąd idziecie, młodzi ludzie, dokąd idziecie, studenci, którzy biją ulice, demonstrują, rzucają w środek naszych niezgody odwagę i nadzieję na wasze dwudziestolecie? Idziemy do ludzkości, do prawdy, do sprawiedliwości! ” .
Jeśli biologia podaje naukową definicję opartą na badaniu zjawisk przyrodniczych związanych z wiekiem: narodzin , rozmnażania biologicznego , rozwoju fizycznego, starzenia się , to socjologiczna definicja młodości podlega państwowym klasyfikacjom i reprezentacjom populacji. W istocie klasyfikacje państw mogą ewoluować w czasie lub zmieniać się przestrzennie: w zależności od czasu i kraju, na przykład prawna większość wynosi 21 lub 18 lat. W potocznym języku definicja wieku również się różni: nie uważa się go za „młodego”, „ dorosłego ” lub „ starego ”, w tym samym wieku, w zależności od epoki i środowiska.
Socjologia interweniuje na innym poziomie, badaniu społecznego wymiaru tych zjawisk , na przykład reprodukcji społecznej . Definiuje epoki nie na podstawie biologicznego starzenia się od urodzenia, ale na podstawie głównych etapów zmian i wydarzeń w życiu, trochę tak, jakbyśmy dzielili okresy na historię nie na podstawie liczb, ale na podstawie „wydarzeń”. Toggle ”.
W socjologii dorosłość zaczyna się, gdy ktoś rozpoczyna życie zawodowe i zakłada rodzinę (zob. Olivier Galland Sociologie de la jeunesse , Armand Colin i Pierre Bourdieu „Młodość to tylko słowo” Question de sociologie , éditions de Minuit). Patrząc w ten sposób, widzimy, że wejście w dorosłe życie jest bardzo zróżnicowane w zależności od grupy społecznej, do której należy, na przykład w zależności od tego, czy osoby studiują krótko, czy długo, czy też nie studiują. Słowo „młodzież”, które jest używane jako spójna całość (na przykład w badaniach ankietowych między 15 a 25 rokiem życia), obejmuje bardzo odmienne rzeczywistości: jednostka może stać się dorosłym w wieku 20 lat, jeśli pracuje i jest naładowana. w przypadku, gdy używamy wyrażenia „nie miał młodości”.
W potocznym języku pokolenia sprzeciwiają się młodym, dorosłym i starszym, niemniej jednak te grupy wiekowe przecinają podziały społeczne i nie jest się młodym, dorosłym, w ten sam sposób w zależności od grupy społecznej, do której należy : na przykład młoda osoba z ubogich środowisk nie ma takiej samej młodości jak młoda osoba z zamożnych klas (zob. Jean-Claude Chamboredon Jeunesse et classes sociales , edycje rue d'Ulm). Dlatego kiedy mówimy o „nowym pokoleniu młodych ludzi”, jest to konstrukcja sztuczna.
Socjolog Gérard Mauger proponuje zdefiniowanie młodości jako „ wieku życia, w którym następuje podwójne przejście mniej więcej w czasie - ze szkoły do życia zawodowego, z rodziny pochodzenia do rodziny. , sekwencja trajektorii biograficznej („wejście w życie” lub „przejście w dorosłość”) określona przez podwójny proces dostępu do rynku pracy i do rynku małżeńskiego, który zamyka się wraz ze stabilizacją pozycji zawodowej i małżeńskiej ”.
Gérard Mauger identyfikuje następnie sześć niezmienników „kondycji młodości”. Młodość można opisać jako okres:
Definicja ta umożliwia wyjaśnienie wydłużenia czasu trwania „młodości” w naszym społeczeństwie w wyniku przedłużenia okresu nauki szkolnej, wzrostu bezrobocia i niepewności, a także rozwoju współżycia między parami. Młodzi ludzie bez konieczności wyjeżdżania do małżeństwa i prokreacji.
Większość socjologów zauważa ten rozwój. Niemniej jednak dla niektórych to uogólnienie statusu „młodego” przyczynia się do wyrównywania (zob. Uśrednianie artykułu ) i indywidualizacji młodości, a nawet zacierania przejścia między młodością a dorosłością. Dla innych, rozbudowa szkoły, która obecnie dotyka większość młodych kobiet i znaczną część młodzieży z klas pracujących, nie powinny jednak przesłaniać głębokie podziały społeczne w populacji studentów: podziały między strumieniami ( ogólnie bac / profesjonalny bac na przykład), podziały na „małe dyplomy” (Bac + 2 lub 3) i Masters / Grandes écoles , podziały między studentami z pobliską pracą (która może stać się stałą pracą po przyjeździe) a studentami finansowanymi przez rodzinę.