Elie Wiesel
Elie Wiesel
Elie Wiesel w kwietniu 2012 r.
Eliezer Wiesel , znany jako Elie Wiesel (odm. Élie ), jest współczesnym amerykańskim pisarzem , filozofem i profesorem uniwersyteckim pochodzenia rumuńskiego , urodzonym30 września 1928w Sighetu Marmației , Rumunia , i zmarł dnia2 lipca 2016w Nowym Jorku .
Pochodzący z chasydzkiej rodziny został deportowany w 1944 roku w ramach polityki systematycznej eksterminacji Żydów w Auschwitz, a następnie Buchenwaldzie . Przeżył Szoa , został następnie przyjęty do Francji, gdzie studiował literaturę i dziennikarstwo, tworząc obfite prace w języku francuskim , hebrajskim , jidysz i angielskim , gdzie legendy o zaginionych żydowskich światach i Zagładzie zajmują ważną część, często centralną. . Wyemigrował do Nowego Jorku, tam się urodził, nadal pisał i nauczał, uczestniczył w tworzeniu American Holocaust Memorial, a także w licznych debatach na temat idei postępowania ludzkości, miejsca Żydów w świecie i Izrael w narodach.
Wielki Krzyż Legii Honorowej i dowódcy Order Imperium Brytyjskiego , który otrzymał w Stanach Zjednoczonych Złoty Medal Kongresu i Presidential Medal Wolności , wykonany doktor honoris causa ponad stu uczelni, w tym Harvard , Yale , Stanford , Cambridge , Princeton , Kolumbia , École normale supérieure , Oxford , Sorbona i Hebrajski Uniwersytet w Jerozolimie . Zdobył Pokojową Nagrodę Nobla w 1986 roku jako „Przewodniczący Prezydenckiej Komisji ds. Holokaustu” .
Jego książka The Night pozostał na liście bestsellerów w New York Times , The New York Times bestsellerów listy przez dziewięć tygodni z rzędu rekord niedopasowane do książki non-fiction .
Biografia
Elie Wiesel miał biedne, ale szczęśliwe dzieciństwo w Sighetu Marmației , w regionie Marmatie ( Rumunia ) początkowo oszczędzonym przez wojnę . Ale wmaj 1944W wieku 15 lat, podobnie jak wszystkich Żydów w węgierskim strefy z Transylwanii , został deportowany wraz z rodziną przez Niemców do Auschwitz-Birkenau , a następnie Buchenwaldzie . Stracił tam matkę i zagazowaną po przybyciu najmłodszą z trzech sióstr, a następnie ojca, z którym spędził cały czas w deportacji. Historię tej niewoli można znaleźć w pracy La Nuit . Dwie inne siostry Elie Wiesela, Hilda i Bea, również deportowane, przeżyły. Wyzwolony przez Amerykanów wkwiecień 1945przybył do Preventorium d'Écouis w Eure i spędził dziesięć lat we Francji , w Paryżu , gdzie studiował filozofię na Sorbonie . Jego profesorem filozofii jest François Wahl . Bezpaństwowiec , pisze dla izraelskiego dziennika Yediot Aharonot , który pozwala mu podróżować po świecie i spotykać ważne osobistości, artystów , filozofów i głowy państw; zaprzyjaźnia się z François Mauriac (który pomoże mu wydać jego pierwsze dzieło, La Nuit ) i Goldą Meir .
W wieku trzydziestu lat zaczął opisywać swoje przeżycia obozowe, aby zeznawać w sprawie ofiar Zagłady . Tak zaczyna się długa praca literacka. Poza piętnastoma powieściami Elie Wiesel jest autorem czterech sztuk teatralnych , wielu procesów podejmujących aktualne tematy judaizmu (m.in. cykl Obchody : chasydzkie , biblijne , talmudyczne , prorockie ), łącznik między wszystkimi tymi utworami będący w obronie Pamięć. Bardziej niż powieściopisarz , dramaturg czy eseista , Elie Wiesel określa się przede wszystkim jako gawędziarz .
Po uzyskaniu obywatelstwa amerykańskiego w 1963 uzyskał katedrę nauk humanistycznych na Uniwersytecie w Bostonie . Między innymi popierał sprawę Żydów Związku Radzieckiego .
Ożenił się w 1969 roku , w wieku 41 lat, na starym mieście w Jerozolimie , z Marion Erster Rose. Ślub celebruje rabin Saul Lieberman . Mają syna Elizeusza, który ma dwoje dzieci, Eliasza i Shirę.
Trzykrotnie pojawia się kursywą w 1972 i 1973. W 1980 założył American Holocaust Council, a pięć lat później potępił wizytę Reagana na niemieckim cmentarzu wojskowym w Bitburgu . Wkrótce po otrzymaniu Pokojowej Nagrody Nobla w 1986 r. za walkę o wiedzę o „ Holokauście ” i przeciw „obojętności”, on i jego żona założyli Fundację Elie Wiesel dla ludzkości. Fundacja od ponad dwóch dekad walczy o pamięć o Holokauście oraz z obojętnością, nietolerancją i niesprawiedliwością, w szczególności organizując akcje międzynarodowego dialogu i świadomości młodzieży. Ale wgrudzień 2008Fundacja ogłasza, że prawie wszystkie jej środki (równowartość 15,2 mln dolarów) wyparowały w oszustwie Bernarda Madoffa . Następnie poczynił szczególnie ostre uwagi w stosunku do Madoffa, wyjaśniając, że „ Psychopata to zbyt miłe słowo, by go zakwalifikować”, a nawet usprawiedliwiając wobec niego formę tortur psychicznych „Powinien być umieszczony w odosobnieniu na co najmniej pięć lat z ekranem, na którym pokazywane byłyby zdjęcia jego ofiar […] Musielibyśmy wymyślić wszystko, żeby cierpiał” .
Świadek podczas procesu Barbie w Lyonie z in11 maja w 4 lipca 1987 r.zainaugurował Centrum Historii Oporu i Deportacji w dniu15 października 1992 r..
Podczas inauguracji w United States Holocaust Memorial Museum w Waszyngtonie ,22 kwietnia 1993próbuje uwrażliwić prezydenta Stanów Zjednoczonych Billa Clintona na wojnę w Bośni i Hercegowinie tymi słowami: „Pojechałem do byłej Jugosławii . Panie Prezydencie, nie mogę nie powiedzieć: musimy coś zrobić, aby powstrzymać tę rzeź! »16 kwietnia 1993The ONZ przyjęła rezolucję 819 dotyczącym wprowadzania w bezpiecznej strefie miasta Srebrenica , zamieszkany głównie przez ludność muzułmańską i który oblegany przez siły Serbów bośniackich pod dowództwem generała Ratko Mladicia . Masakra w Srebrenicy odbędą się dwa lata później, wlipiec 1995.
Od jej powstania w 1993 roku przewodniczył Uniwersalnej Akademii Kultur. W 2005 roku otrzymał Nagrodę Światła Prawdy za działania na rzecz praw człowieka i narodu tybetańskiego.
Jego prace otrzymały również kilka nagród literackich.
12 marca 2003 r., pisze w San Francisco Chronicle :
„Chociaż jestem przeciwny wojnie, jestem za interwencją, gdy nie ma innej możliwości, a taka jest obecna sytuacja, z powodu ruchów Saddama Husajna i jego ciągłej prokrastynacji ” . Elie Wiesel twierdzi, że wierzy Colinowi Powellowi – „wielkim żołnierzem jest człowiek, który nie lubi wojny” – kiedy zapewnia, że armia iracka posiada broń masowego rażenia. Potem żałował tego stanowiska.
W Październik 2006premier Izraela Ehud Olmert oferuje mu stanowisko prezydenta państwa Izrael , zastępując Mosze Kacawa . Elie Wiesel odrzuca ofertę, tłumacząc, że jest „tylko pisarzem” .
W 2010 opublikował Rashi, szkic portretu (w marcu ) i swoją piętnastą powieść Zakładnik (w sierpniu ). Wgrudzień 2010, daje koncert w Nowym Jorku, Memories and Melodies of my Childhood nagrane na DVD.
W 2011 roku przeszedł operację na otwartym sercu, a swoją podróż po tej operacji opowiada w Open Heart .
W tym samym roku został szefem zarządu Elad, grupy skrajnie prawicowych izraelskich osadników prowadzących park archeologiczny w sercu palestyńskiej dzielnicy Silwan w Jerozolimie. Dziennikarz Benjamin Barthe wskazuje: „Jeżeli zwrócenie się Elie Wiesela do tego przedsięwzięcia nie jest niespodzianką, biorąc pod uwagę jego zaciekły sprzeciw wobec jakiegokolwiek podziału Jerozolimy, jego gest zasiał jednak konsternację w izraelskich kręgach pacyfistycznych, przekonał, że judaizacja Wschodu Jerozolima to bomba zegarowa” . Elie Wiesel broni się twierdząc: „Nigdy nie ingeruję w wewnętrzną politykę Izraela. Interesują mnie tylko wykopaliska archeologiczne” .
Elie Wiesel jest honorowym członkiem Budapest Club .
Zapowiada, że pisze książkę we współpracy z Barackiem Obamą wlistopad 2012 .
Jest on obecny podczas przemówieniu do Kongresu Stanów Zjednoczonych przez premiera Izraela , Benjamina Netanjahu , The3 marca 2015 r., w sprawie zagrożenia nuklearnego Iranu , a Netanjahu zwraca się do niego bezpośrednio podczas tego przemówienia, przy aplauzie Kongresu Stanów Zjednoczonych.
Zmarł w sobotę na Manhattanie2 lipca 2016, w wieku 87 lat.
Pogrzeb Elie Wiesela odbywa się w niedzielę w jego synagodze, Fifth Avenue Synagogue , ortodoksyjnej synagodze na Upper East Side na Manhattanie.3 lipca 2016, w obecności około 150 osób, w tym jego rodziny, przyjaciół, członków jego fundacji i przywódców społeczności żydowskiej.
Pochowany jest po ceremonii religijnej w Sharon Gardens cmentarzu w Valhalla, Westchester County , Nowy Jork .
Nagrody i hołdy
Odznaczony w 1984 r. we Francji Legią Honorową , w 1990 r. został podniesiony do godności Wielkiego Oficera Legii Honorowej , następnie w 2001 r. Wielkim Krzyżem Legii Honorowej .
Posiadacz złotego medalu Kongresu Amerykańskiego, otrzymał w 1986 roku Pokojową Nagrodę Nobla .
W 1993 roku otrzymał insygnia doktora honoris causa z Uniwersytetu w Bordeaux-Montaigne .
W 1998 roku został mianowany przez ONZ „ Posłańcem Pokoju ” .
W 2006 roku został Honorowym Komandorem Rycerskim Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE).
W 2010 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa rektoratu Uniwersytetu Genewskiego .
Otrzymał nagrodę NADAV w 2012 roku.
W 2016 roku został Honorowym Obywatelem Jerozolimy .
Elie Wiesel otrzymał również Nagrodę Orderu Żabotyńskiego od państwa Izrael.
Pośmiertne hołdy
Prezydent USA , Barack Obama , salutuje wspomnienie „przyjaciel” o „moralnej jednego z wielkich głosów naszych czasów, a pod wieloma względami, sumienie świata” . Pan Wiesel walczył nie tylko z antysemityzmem, ale także z nienawiścią, bigoterią i nietolerancją we wszystkich jej formach. Inne amerykańskie osobistości oddają mu hołd, takie jak były prezydent USA Bill Clinton oraz była sekretarz stanu Hillary Clinton i Melinda Gates .
Premier Kanady , Justin Trudeau , mówi: „Elie Wiesel spędził swoje życie w służbie ludzkości, zachowanie pamięci o grozy Holokaustu. Wypada nam dalej nieść tę pochodnię. "
W Francji , Prezydent Rzeczypospolitej , François Hollande , hołduje do „wielkiego humanisty, niestrudzonym obrońcą pokoju” . Dla François Hollande'a: „Dzięki temu doświadczeniu pod koniec horroru, który pozostawił go sierotą, pomógł otworzyć oczy świata na niewypowiedzianą ranę zagłady europejskich Żydów. " Inne osobistości i organizacji francuski wyrazić również swoje emocje.
Premier Izraela , Benjamin Netanjahu wita jego pamięć, twierdząc, że był to „promień światła, a przykładem człowieka, który wierzy w dobroć człowieka. "
Kanclerz Niemiec , Angela Merkel , powiedział „głos moralności i człowieczeństwa zamilkli” ze śmiercią Elie Wiesela.
Jego pamięć została uhonorowana w Waszyngtonie przez klasę polityczną w grudniu 2016 roku.
Opinie
W swojej autobiografii zatytułowanej Ja, Asimov (kolekcja Gallimard / Folio Science Fiction), pisarz science fiction Isaac Asimov opowiada o dyskusji, jaką odbył z Elie Wieselem, i podkreśla, że nie zgadza się z jego analizą antysemityzmu i Zagłady.
prawdziwość autobiograficzna
Według pisarza Michaëla de Saint-Cherona , Élie Wiesel jest krytykowany przez „niewyobrażalnych ludzi, którzy nie starają się oczernić, ale zburzyć posąg moralny” , który ucieleśnia, a niektórzy z nich kwestionują niektóre z jego zeznań, a nawet rzeczywistość jego deportacji. . W rzeczywistości ocalały z Holokaustu Żyd , Miklos Grüner; historyk zaangażowany w negowanie Holocaustu, Pierre Vidal-Naquet i były członek ruchu oporu, Claude Lanzmann , zakwestionowali słowa Elie Wiesela:
- Miklos Grüner, żydowski ocalały z Auschwitz , oskarża Elie Wiesela o „uzurpację numeru rejestracyjnego A-7713 pewnego Lazara Wiesela i [o] przywłaszczenie relacji tego ostatniego z jego wizyty w Auschwitz” . Tezę tę popierają negacjoniści oraz redaktor i dziennikarz Jean Robin , który nazywa siebie „antysemitą” i który otrzymał z archiwów Muzeum Narodowego Auschwitz-Birkenau e-mail, według którego deportowany zarejestrował się jako A-7713 nazywał się Lazar Wiesel i urodził się w 1913 (podczas gdy Elie Wiesel urodził się w 1928). Michaël de Saint-Cheron kwestionuje wiarygodność tych archiwów, twierdzi, że Wiesel stopniowo zmieniał pisownię swojego imienia (Lazar jest zdrobnieniem w jidysz od Eliezera) i wskazuje, że sam widział swój tatuaż.
- W kwietniu 1987 roku Pierre Vidal-Naquet , historyk zaangażowany w negowanie Holokaustu , zakwestionował historyczną prawdziwość niektórych opisów La Nuit d'Élie Wiesel: „Élie Wiesel mówi wszystko […] Wystarczy przeczytać pewne opisy La Overnight, aby dowiedzieć się, że niektóre z jego opisów nie są dokładne. „ Ten sam historyk pisze jednak w książce opublikowanej w 1995 roku, w której odnosi się do swojej młodości: „Pierwszą książką, która naprawdę nauczyła mnie, czym był obóz Auschwitz, była książka La Nuit autorstwa Elie Wiesela, opublikowana w 1958 roku przez Editions de Minuit. Miałem już dwadzieścia osiem lat. Tak się składa, że nienawidzę pracy Elie Wiesela, z jednym wyjątkiem tej książki. To był jeszcze jeden powód, dla którego o tym wspomniałem. "
- 3 lipca 2016, Claude Lanzmann powiedział Francja Inter , błędnie odnosząc się do książki Being Bez Przeznaczenia przez Imre Kertész , w którym rozmowy autorem o jego doświadczenia, nie zaś Elie Wiesel, że Elie Wiesel (wbrew temu, co mówi w La Nuit ) był tylko cztery dni w Oświęcimiu. Ponadto Claude Lanzmann krytykuje Wiesela za to, że nie zachęcał go, gdy ogłosił swój projekt wyreżyserowania swojego filmu Shoah i nie pochwalił tego filmu po „triumfalnym” przyjęciu (dixit Lanzmann), które otrzymał. Te uwagi przyniosły Lanzmannowi, w imieniu Jean-Paula Gavarda-Perreta w internetowym magazynie Alliance , zarzut „zaangażowania się w hańbę , egzekucję i przerażającą małość” .
Instrumentalizacja Shoah
Pierre Vidal-Naquet potwierdza w wywiadzie udzielonym Zéro cytowanemu powyżej, że Elie Wiesel „w końcu przekształca się w kupca z holokaustu… Cóż, on też ma błąd i ogromny błąd w prawdzie historycznej” .
W swojej książce The Holocaust Industry , Norman Finkelstein twierdzi, że Elie Wiesel odegrał kluczową rolę w wykorzystaniu nazistowskiego holokaustu do obrony izraelskiej polityki.
Alain Gresh kwalifikuje go jako „moralnego oszusta, który zasługuje na inne traktowanie w mediach” : krytykuje go za jego stanowisko w sprawie konfliktu izraelsko-palestyńskiego i kwestii statusu Jerozolimy , jego wezwanie do torturowania finansisty Bernarda Madoffa w którego zainwestował część swojej fortuny, a jego przemówienie „zwróciło się do25 października 20096000 chrześcijan syjonistów , zwolenników pastora Johna Hagee , człowieka, który czyni uwagi homofobiczne , ale też negacjonistów i antysemitów” , i to ze względów finansowych.
Yossi Sarid w izraelskiej gazecie Haaretz skrytykował za wspieranie organizacji założycielskiej Miasta Dawida (w) , organizacji pozarządowej, która ma na celu „wzmocnienie związku narodu żydowskiego z Jerozolimą ” poprzez turystykę, edukację, wykopaliska archeologiczne i nabywanie mieszkania w Jerozolimie . Według Yossiego Sarida, stowarzyszenie to nabywa domy w drodze wątpliwych transakcji, a następnie brutalnie eksmituje mieszkających w tych domach Palestyńczyków.
Post mortem
Na początku sierpnia 2018 r. rumuńska policja ogłosiła, że wszczyna śledztwo po odkryciu brudnych i antysemickich graffiti na fasadzie domu urodzenia Elie Wiesela w Sighetu Marmației, nazywając go „żydowskim nazistą” lub „pedofilem”. ”.
Pracuje
Opublikowano w jidysz
-
Un di Velt Hot Geshvign (dosłownie: A świat milczy ), świadectwo w języku jidysz , przetłumaczone/skondensowane na francuski pod tytułem La Nuit - 1956.
Wiesel pisał liczne artykuły w gazetach w języku jidysz, niepublikowane w tomach. Niektóre zostały przetłumaczone (na francuski lub angielski) i przedstawione w esejach na temat jego pracy.
Opublikowano w języku francuskim
-
Noc , świadectwo, Les Éditions de Minuit - 1958 (wznowienie w 2007 z nową przedmową Elie Wiesela)
-
L'Aube , powieść, éditions du Seuil - 1960 (przystosowana do kina dwukrotnie)
-
Le Jour , powieść, wydana przez Seuil - 1961
-
Miasto szczęścia , powieść, éditions du Seuil - 1962, Prix Rivarol 1964
-
Les Portes de la forêt , powieść, editions du Seuil - 1964
-
Pieśń Umarłych , opowiadania i teksty, éditions du Seuil - 1966
-
Żydzi milczenia , zeznania, edycje Seuil - 1966
-
Żebrak z Jerozolimy , powieść, Editions du Seuil - 1968, Prix Médicis 1968
-
Zalmen ou la folie de Dieu , teatr, editions du Seuil - 1968
-
Między dwoma słońcami , eseje i opowiadania + sztuka ( Pewnego razu , napisana w 1968), éditions du Seuil - 1970
-
Chasydzki uroczystość , portrety i legendy, Seuil edycje - 1972, Bordin nagroda z Akademii Francuskiej 1972
-
Przysięga Kolvillàg , powieść, editions du Seuil - 1973
-
Ani Maamin: Pieśń zagubiona ( kantata , wydanie dwujęzyczne Random House - 1973), powtórzona dzisiaj w Un juif (patrz Cantata Ani Maamin o muzyce Dariusza Milhauda na chór, orkiestrę, 4 aktorów: recytatora, Abrahama , Izaaka i Jakuba . Ed. Eschig)
-
Celebracja biblijna , portrety i legendy, éditions du Seuil - 1975
-
Żyd dzisiaj , opowiadania, eseje, dialogi, wydania Seuil - 1977
-
Proces Szamgordzki w dniu 25 lutego 1649 , teatr, éditions du Seuil - 1979
-
Testament zamordowanego żydowskiego poety , powieść, Editions du Seuil - 1980, Inter Book Prize 1980, Librarians Prize 1981
-
Przeciw melancholii ( Święto chasydzkie II ), éditions du Seuil - 1981
-
Słowa od cudzoziemca , teksty, opowieści, dialogi, edycje Seuil - 1982
-
Le Golem , ilustr. Mark Podwal , recyt., éditions du Rocher - 1983, wyd. francuski w 1998
-
Le Cinquième Fils , powieść, edycje Grasset - 1983, Grand Prix du Roman de la Ville de Paris 1983
-
Znaki exodusu , eseje, opowiadania, dialogi, edycje Grasset - 1985
-
Job or God in the Storm , z Josy Eisenberg , esej, edycje Fayard-Verdier - 1986
-
Przemówienie w Oslo , edycje Grasset - 1987
-
Le Crépuscule, au loin , powieść, edycje Grasset - 1987
-
Milczenie i pamięć ludzka , eseje, opowiadania, dialogi, Editions du Seuil, 1989
-
The Forgotten , powieść, wyd. Seuil - 1989
-
Uroczystość talmudyczna , portrety i legendy, éditions du Seuil - 1991
-
Uroczystości , wydanie w twardej oprawie , edycje Seuil - 1994
-
Wszystkie rzeki płyną do morza ( Mémoires I ), éditions du Seuil - 1994
-
Pamięć w dwóch głosach , z François Mitterrandem , dialogi, wydania Odile Jacob - 1995
-
Milczenie jest niemożliwe , z Jorge Semprún , dialog, edycje Arte / Mille et Une Nuits - 1995
-
… A morze nie jest pełne ( Mémoires II ), éditions du Seuil - 1996
-
Pascha Hagada , ilustrowany przez Mark Podwal , komentarzach, Le Livre de Poche edycjach - 1997
-
Uroczystość prorocza , portrety i legendy, éditions du Seuil - 1998
-
Les Juges , powieść, wyd. Le Seuil - 1999
-
Zło i wygnanie: 10 lat później , z Michaëlem de Saint-Cheron , dialogi, edycje Nouvelle Cité - 1999
-
Król Salomon i jego magiczny pierścień , ilustracja Marka Podwala , opowiadanie, edycje Le Rocher-Bibliophane - 1999
-
Skąd pochodzisz ? , teksty, eseje, dialogi, wydania Seuil - 2001
-
Pieśń, która zamieszkuje pieśń , komentarze do snów, zagadki i przypowieści rabina Nahmana de Bratslav , esej, wydanie Daniela Radforda -Bibliofane - 2002
-
Czas wysiedlonych , powieść, edycje Seuil - 2003
-
A gdzie idziesz? , teksty, eseje, dialogi, wydania Seuil - 2004
-
Szalone pragnienie tańca , powieść, editions du Seuil - 2006
-
Le Cas Sonderberg , powieść, edycje Grasset - 2008
-
Rashi , Szkic portretu , esej / biografia, edycje Grasset - 2010
-
Zakładnik , powieść, edycje Grasset - 2010
-
Otwarte serce , historia, edycje Flammarion - 2011
-
Nadzieja wbrew wszelkim przeciwnościom: Żyd i chrześcijanin po Auschwitz , z Johannem Baptist Metz , wywiady przeprowadzone w 1993 roku, edycje Salvator - 2012
W kwiecień 2013, nieopublikowana sztuka Wybór jest wystawiany w Paryżu : nie ma jeszcze możliwej daty publikacji tekstu.
Elie Wiesel uczestniczył też nie w pisaniu książek, ale w ich wzbogacaniu, udzielając autorowi długiego wywiadu:
-
Pan Chouchani , Zagadka mistrza XX th wieku ( Salomon Malka , edycje Jean-Claude Lattes - 1994)
-
Król Dawid : mistyczna biografia (Laurent Cohen, éditions du Seuil - 2000)
Wreszcie niektóre eseje na temat Elie Wiesela zawierają wywiady i / lub niepublikowane teksty Elie Wiesela:
-
Elie Wiesel. Kim jesteś ? (Brigitte-Fanny Cohen, edycje La Manufacture - 1987)
-
Elie Wiesel: Variations sur le silence (Myriam B. Cohen, edycje Rumeur des Âges - 1988)
-
Obecność Elie Wiesela ( David Banon , edycje Labor & Fides - 1991)
-
Słowo na przyszłość (pod redakcją Michaëla de Saint-Cheron , edycje Odile Jacob - 1996)
-
Elie Wiesel jako hołd (mieszanki zebrane przez Ariane Kalfa i Michaëla de Saint-Cheron , edycje Cerf - 1998)
-
Wywiady z Elie Wiesela następnie Wiesela, to mało znane przez Michaël de Saint-Chéron (Parole et Silence - 2008)
-
Na powitanie Elie Wiesel , plik ocena La Règle Jeu n O 61 (2016)
Opublikowano w języku angielskim
Bibliografia w języku angielskim nie zawsze odpowiada bibliografii opublikowanej w języku francuskim, w szczególności w przypadku esejów.
Z dokładnym odpowiednikiem w języku francuskim:
-
Noc (zeznanie - 1960)
-
Świt (powieść - 1961)
-
Wypadek (powieść - 1962)
-
Miasto za murem (powieść - 1964)
-
Wrota Puszczy (powieść - 1966)
-
Żydzi milczenia (zeznanie - 1966)
-
Żebrak w Jerozolimie (powieść - 1970)
-
Przysięga (powieść - 1973)
-
Zalmen, czyli szaleństwo Boga (teatr - 1975)
-
Żyd dzisiaj (eseje - 1978)
-
Próba Boga (teatr - 1979)
-
Testament (powieść - 1980)
-
Golem (historia - 1983)
-
Piąty syn (powieść - 1985)
-
Mowa Nobla (przemówienie - 1987)
-
Zmierzch (powieść - 1988)
-
Zapomniani (powieść - 1992)
-
Hagada Paschalna (1993)
-
Wszystkie rzeki płyną do morza (Wspomnienia - 1995)
-
Memoir in Two Voices (dialogi z François Mitterrand - 1996)
-
Król Salomon i jego magiczny pierścień (historia - 1999)
-
A morze nigdy nie jest pełne ( Mémoires II - 1999)
-
Hope Against Hope (wywiady Johann Baptist Metz i Elie Wiesel z Ekkehardem Schusterem i Reinholdem Boschert-Kimmingiem - 1999)
-
Sędziowie (powieść - 2002)
-
Czas wykorzenionych (powieść - 2005)
-
Szalone pragnienie tańca (powieść - 2009)
-
Raszi (esej / biografia - 2009)
-
Sprawa Sonderberga (powieść - 2010)
-
Zakładnik (powieść - 2012)
-
Otwarte Serce (historia - 2012)
Bez odpowiednika w języku francuskim:
-
Wymiary Holokaustu (esej, z Lucy Dawidowicz , Dorothy Rabinowitz i Robertem McAfee Brownem - 1977)
-
Podróż wiary (dialogi z kardynałem C. O'Connor - 1990)
-
Rozmowy z Elie Wieselem (dialogi z HJ Cargasem - 1976 i 1992)
-
Rozmowy z Elie Wieselem (dialogi z Richardem D. Heffnerem - 2001)
-
Po ciemności (eseje - 2002)
-
Konfrontacja z antysemityzmem (esej, współautor z Kofi Annanem - 2006)
Z mniej więcej odpowiednikiem w języku francuskim:
-
Legendy naszych czasów (eseje - 1968)
-
Jedno pokolenie po (próby - 1971)
-
Dusze w ogniu (eseje - 1972)
-
Ani Maamin ( kantata - 1973)
-
Posłańcy Boga: Portrety biblijne i legendy (eseje - 1976)
-
Czterech chasydzkich mistrzów (procesy - 1978)
-
Obrazy z Biblii (eseje - 1980)
-
Pięć portretów biblijnych (eseje - 1981)
-
Gdzieś Mistrz (eseje - 1982)
-
Against Silence: The Voice & Vision of Elie Wiesel (eseje - 1985). Zawiera sztukę Czarny baldachim, czarne niebo (napisana w 1968 r., niepublikowana w języku francuskim)
-
Sześć dni zniszczenia (eseje - 1988)
-
Z Królestwa Pamięci (eseje - 1990)
-
Mędrcy i Marzyciele: Portrety i legendy (eseje - 1991)
-
Zło i wygnanie z Michaëlem de Saint-Cheron (rozmowy - 2000)
-
Mędrcy i ich opowieści (eseje - 2003)
Ponadto, jeśli chodzi o prace publikowane w języku francuskim, istnieją eseje o Elie Wieselu zawierające jego teksty lub niepublikowane wywiady:
-
Telling the Tale: A Tribute to Elie Wiesel (prowadzony przez Harry'ego Jamesa Cargasa - 1993)
-
Elie Wiesel: Rozmowy (Robert Franciosi, redaktor - 2002)
Przedmowy
Elie Wiesel jest także autorem licznych przedmów, postfacji, przedmowy (lista niewyczerpująca):
-
Strażniku, gdzie jest noc? (Aleksandr Donat - 1967)
-
Po obu stronach muru. Pamiętniki z getta warszawskiego ( Vladka Meed -1977)
-
Zapomniana pamięć ( Guy Suarès - 1979)
-
Niezastąpiona Jerozolima (Jagodnik Franklin - 1980)
-
Dzieci Buchenwaldu ( Judith Hemmendinger - 1984)
-
Zaginiony świat ( Roman Vishniac - 1986)
-
Między cieniami (Herman Taube -1986)
-
Historia getta weneckiego (Ricardo Calimani - 1988)
-
Te dzieci, za którymi tęsknimy / Izieu, 6 kwietnia 1944 ( Antoine Spire - 1990)
-
Syjonizm zdradzony albo Izraelczycy niedziela ( Roger Ascot - 1991)
-
Moja winnica (Miriam Akavia - 1991)
-
Dlaczego umarł mój ojciec ( Annette Kahn – red. Simon and Schuster New York 1991)
-
Porzucenie Żydów ( David S. Wyman - 1992)
-
Testament Liou-Lio-Liana (Léon Leneman - 1992)
-
Więzienie N O 5 (Mehdi Zana - 1995)
-
Ogniwo w łańcuchu ( André Neher , edycje Septentrion, coll.: Racines & models - 1995)
-
Tybet, mon histoire , Jetsun Pema , Gilles van Grasdorff , Ed Ramsay, 1996
-
Winny urodzenia nastolatki w Auschwitz ( Simone Lagrange - 1997)
-
Święty Bracie. Inspirujące historie i zaczarowane opowieści o rabinie Shlomo Carlebachu (Yitta Halberstam Mandelbaum - 1997)
-
Król Salomon (Laurent Cohen - 1997)
-
Dusza Izraela (Schlomoh Brodowicz - 1998)
-
Księga i miecz ( David Weiss Halivni - 1999)
-
Człowiek, który nigdy się nie zatrzymał (Pierre Huth - 1999)
-
Bycie Żydem ( Manès Sperber - 1999)
-
Migrations et Errances (Powszechna Akademia Kultur - 2000)
-
Szmaragdy Gwiazdy (Jean-Pierre Allali - 2001)
-
Zapisane przez rysunek: Buchenwald (Walter Spitzer - 2004)
-
Sojusz i wygnanie ( Ariane Kalfa - 2004)
-
Konwój n o 6: Cel podróży: Auschwitz 17 lipca 1942 (Antoine Mercier - 2005)
-
Lekarze z piekła. Przerażająca relacja z nazistowskich eksperymentów na ludziach. (Vivien Szpic - 2005)
-
Tam, gdzie nie ma mężczyzn, spróbuj być mężczyzną… (Yael Vered - 2006)
-
Sprawiedliwi wśród Narodów Świata: Ratownicy Żydów podczas Holokaustu ( Mordecai Paldiel - 2007)
-
Listy do mamy, poza piekłem ( Íngrid Betancourt - 2008)
-
Zapobieganie ludobójstwu (David A. Hamburg - 2008)
-
Boks czy życie ( Noah Klieger - 2008)
-
Szczęśliwe dziecko. Pamiętnik o przetrwaniu Auschwitz jako młody chłopiec (Thomas Buergenthal - 2009)
-
Łzy rue des Rosiers (Alain Vincenot - 2010)
-
Z głębin. Historia dziecka z Buchenwaldu, które wreszcie wróciło do domu. Pamiętnik ( Izrael Meir Lau - 2011)
-
Teatr i sacrum w tradycji żydowskiej ( Guila Clara Kessous - 2012)
-
Uratowane dzieciństwo (Jean Arouete - 2013)
-
Po Holokauście wciąż dzwonią dzwony (Joseph Polak - 2015)
Uwagi i referencje
-
Por. Wszystkie rzeki płyną do morza .
-
Zobacz Elie Wiesel: Powstałem przeciwko Bogu, ale nigdy mu się nie zaparłem . ” Wywiad przeprowadził Charles Wright. Le Monde , 25 stycznia 2012.
-
Georges Bensoussan ( reż. ), Jean-Marc Dreyfus ( reż. ), Édouard Husson ( reż. ) Et al. , Słownik Zagłady , Paryż, Larousse, coll. " Teraz ",2009, 638 s. ( ISBN 978-2-03-583781-3 ) , s. 608.
-
Deportowany Miklós Grüner, który oskarża Elie Wiesela o przywłaszczenie tożsamości Lázára Wiesela, zaginął w Budapeszcie wluty 2012, a następnie w odwołaniu w listopad 2012, jego proces o zniesławienie przeciwko przywódcy Zjednoczonej Wspólnoty Izraelitów na Węgrzech, który nazwał go fałszerzem historii. - (hu) „ Csalódott a bíróságban a holokauszt-túlélő [Ocalony z holokaustu jest rozczarowany sprawiedliwością] ” , Népszabadság ,29 listopada 2012 r.( przeczytaj online ). Jednak prawdziwość relacji Wiesela została zakwestionowana dalej; zobacz szczegółowy artykuł La Nuit (Wiesel) .
-
Elie Wiesel, Wszystkie rzeki płyną do morza: wspomnienia , Tom 1 , Éditions du Seuil, 1994, s. 143 , które można przeszukiwać we fragmentach w Książkach Google .
-
Elisabeth Roudinesco, „ Śmierć wydawcy i filozofa François Wahla ” , na lemonde.fr ,15 września 2014 r..
-
Znamy dwie sztuki Proces Szamgoroda i Zalmena czyli szaleństwo Boga , istnieje trzecia, Dawno , dawno temu , opublikowana w zbiorze Entre deux soleils , wystawiona po raz pierwszy we Francji w Awinionie w 2008 roku: hebrajska. netto ; należy dodać niepublikowany utwór Le Choix , którego premiera odbyła się w Paryżu w rokukwiecień 2013.
-
Zobacz (en) Joseph Berger. Elie Wiesel, Ocalony z Holokaustu, który sprawił, że Wold nigdy nie zapomni, umiera w wieku 87 lat . The New York Times , poniedziałek, 4 lipca 2016 , s. A17 . Artykuł wspomina, że Marion Rose urodzona w Wiedniu (Austria) przetrwała Shoah , ukryta we Francji.
-
Zobacz (w) Elie Wiesel był świadkiem zła i symbolem wytrzymałości. Świat jesziwy. Niedziela 3 lipca 2016r .
-
Marion jest rozwiedziona i ma córkę Jennifer, o której wspomniał prezydent USA Barack Obama w pośmiertnym hołdzie Elie Wieselowi: (en) Oświadczenie prezydenta Obamy w sprawie śmierci Elie Wiesela. Sobota, 2 lipca 2016 .
-
Zobacz (w) Elie Wiesel. Otwarte serce . Alfred A. Knopf, Nowy Jork, 2012, s. 13 .
-
Kursywa , drugi kanał ORTF,20 stycznia 1972, 20 lipca 1972 r, 18 maja 1973 r..
-
(w) " Elie Wiesel - Fakty " na oficjalnej stronie Nagrody Nobla
-
Prezentacja na stronie internetowej Fundacji .
-
Zgodnie z Rachel Abrams i Diana B. Henriquesa. Jury decyduje o 5 pracownikach Madoffa, którzy znali wynik . The New York Times , wtorek, 25 marca 2014 , s. B1 i B4 , kwota utracona przez Fundację Elie Wiesela wynosi ponad 15 milionów dolarów (patrz strona B4 ).
-
Fundacji w związku z oszustwem Madoffa.
-
Bernard Madoff jest „psychopatą”, według Elie Wiesela .
-
fragmenty Procesu oglądanego w Centre d'Histoire de Lyon .
-
Tłumaczenie artykułu Elie Wiesela na stronie kanadyjskiego uniwersytetu .
-
Przeczytaj: magazyn literacki. Wiadomości z literatury francuskiej i literatury zagranicznej .
-
francematin.info .
-
Rashi na stronie Éditions Grasset .
-
Hostage na stronie internetowej Éditions Grasset .
-
(en) Wiesel na koncercie .
-
otwartym sercem , Flammarion.com.
-
Benjamin Barthe , Kiedy Elie Wiesel sponsoruje żydowskich ekstremistów w Jerozolimie , Le Monde , 26 października 2011.
-
(w) Elie Wiesel, honorowy członek Klubu Budapesztańskiego .
-
(w) Laura Rozen, „ Prezydent Obama i Elie Wiesel piszą książkę ” na The Back Channel ,2 listopada 2012 r..
-
Zobacz (en) przemówienie w Kongresie premiera Netanjahus na temat irańskiego zagrożenia nuklearnego. Świat jesziwy .
-
(w) Ronen Shnidman, „ Elie Wiesel, laureat Pokojowej Nagrody Nobla i znany ocalały z Holokaustu, umiera w wieku 87 lat ” , Haaretz ,2 lipca 2016( przeczytaj online ).
-
Zobacz (en) Joseph Berger. Elie Wiesel, ocalały z Auschwitz i laureat Pokojowej Nagrody Nobla, zmarł w wieku 87 lat . The New York Times , sobota, 2 lipca 2016 r .
-
Zobacz Śmierć Elie Wiesela, ocalałego z Holokaustu i laureata Pokojowej Nagrody Nobla , Le Monde, 2 lipca 2016 r.
-
(w) Ocalony z Holokaustu, laureat Nagrody Nobla Elie Wiesel, umiera w wieku 87 lat . Reuters. Sobota, 2 lipca 2016 .
-
Zobacz Elie Wiesel, laureat Pokojowej Nagrody Nobla i ocalony z Holokaustu nie żyje , Liberation, 2 lipca 2016 r.
-
Patrz Elie Wiesel, laureat Pokojowej Nagrody Nobla 1986, zmarł w wieku 87 lat . Le Point, 2 lipca 2016 r.
-
Zobacz Paul-François Paoli. Elie Wiesel, działacz pamięci . Le Figro, 2 lipca 2016 r.
-
Zobacz Elie Wiesel, śmierć pacyfisty , L'Express, 2 lipca 2016.
-
Zobacz Elie Wiesel. Reakcje po ogłoszeniu jego śmierci , Ouest France, 3 lipca 2016 r.
-
Zobacz (w) stosie Liama. W dziele Elie Wiesela wiele znalazło słowa, które paliły i szybowały . The New York Times , 2 lipca 2016 r .
-
Zobacz (w) Josha Barbanela. Pogrzeb Elie Wiesela w synagodze na Manhattanie . The Wall Street Journal , 3 lipca 2016 r .
-
Zobacz (w) Khalelę Rahman i Kalhan Rosenblatt i Ollie Gillman . Ocalony z Holokaustu i laureat Nagrody Nobla Elie Wiesel zostaje pochowany po prywatnym pogrzebie w synagodze na Manhattanie . Daily Mail UK , niedziela, 3 lipca 2016 .
-
Zobacz Nowy Jork żegna się z Elie Wieselem , Paris Match, 3 lipca 2016.
-
Zobacz pochwałę w Nowym Jorku, Elie Wiesel, powitaną przez trybutów z całego świata , Le Point, 3 lipca 2016.
-
Zobacz (w) Reuven Blau. Rodzina i przyjaciele żegnają się z Elie Wieselem na pogrzebie na Manhattanie, pamiętajcie ocalonego z Holokaustu jako pobożnego męża Bożego i orędownika pokoju . New York Daily News , niedziela, 3 lipca 2016 r .
-
Zobacz (w) Sarah Maslin Nir i Annie Correal . Elie Wiesel zostaje odwołany na pogrzebie ze względu na dziedzictwo wykraczające poza jego moralny głos . The New York Times , 3 lipca 2016 r .
-
Biografia Elie Wiesela , France Inter , grudzień 2011, konsultowana 17 stycznia 2013.
-
Przemówienie pana François Mitterranda, Prezydenta Republiki, na temat działalności i kariery Elie Wiesela, Oslo 28 sierpnia 1990 (doręczenie insygniów Wielkiego Oficera Legii Honorowej panu Elie Wieselowi w Oslo 28 sierpnia, 1990), dostęp 18 stycznia 2013.
-
Biografia Elie Wiesela , University of Kent , dostęp 17 stycznia 2013 r.
-
" Doctors Honoris Causa od wczoraj do dziś " , na Université Bordeaux Montaigne ,31 października 2019 r.(dostęp 23 stycznia 2020 r. )
-
(en) Wielka Brytania honoruje profesora Wiesela , 30/11/2006 .
-
„ Lista lekarzy honorowych ” na unige.ch (dostęp na 1 st stycznia 2021 )
-
Zobacz (w) Elie Wiesel otrzymuje nagrodę 2012 Nadav . Wiadomości Ynet. 11 listopada 2012 r .
-
View (en) Burmistrz Jerozolimy Nir Brkat wyraża głęboki smutek z powodu odejścia laureata Pokojowej Nagrody Nobla, profesora Elie Wiesela . Jesziwaświat . Niedziela 3 lipca 2016r .
-
> John J Mearsheimer , Lobby Izraela i polityka zagraniczna USA ,2007, 496 s. ( przeczytaj online )
-
Zobacz Le Monde, 2 lipca 2016 r.
-
(w) Oświadczenie prezydenta Obamy w sprawie śmierci Elie Wiesela . Sobota, 2 lipca 2016 . Jesziwaświat .
-
Zobacz (w) prezydent Obama pamięta Elie Wiesela jako „jeden z wielkich moralnych głosów naszych czasów”. Huffingtonpost , 3 lipca 2016 r .
-
(en) Phil Helsel. Świat reaguje na śmierć Elie Wiesela, „Sumienia świata” . nbcnews. 3 lipca 2016 r .
-
Le Monde 2 lipca 2016 r.
-
Elie Wiesel. Reakcje po ogłoszeniu jego śmierci . Zachodnia Francja. 3 lipca 2016 r.
-
Le Monde, 2 lipca 2016 r.
-
Zobacz (w) Thomasa Urbana. Żałobnicy żegnają się z Elie Wieselem na pogrzebie w Nowym Jorku . Czasy Izraela . 3 lipca 2016 r .
-
Zobacz (w) Noah Weiland. Uhonorowanie Elie Wiesela, świadka Holokaustu, który zachował pamięć. The New York Times, 1 grudnia 2016 r.
-
(w) Isaac Asimov, ja, Asimov: A Memoir , Random House Publishing Group23 grudnia 2009, 592 s. ( ISBN 9780307573537 , czytaj online ) , „Antysemityzm” , s. 22
-
Alain Gresh , „ Izaak Asimov, Elie Wiesel i antysemityzm ” , o Nouvelles d'Orient , Le Monde diplomatique ,18 stycznia 2010(dostęp 20 grudnia 2020 r. )
-
Zeznanie byłego deportowanego Miklosa Grünera.
-
Michaël de Saint-Cheron , „ Jaki proces dla tych, którzy postawili przed sądem Elie Wiesela? ”, Zasady gry ,11 marca 2013 r.( przeczytaj online ).
-
Pierre Vidal-Naquet , miesięczne ZERO , wywiad zebranych przez Michel FOLCO , kwiecień 1987, s. 57 .
-
Pierre Vidal-Naquet , Refleksje na temat ludobójstwa. Żydzi, pamięć i teraźniejszość, tom III La Découverte 1995. , Paryż, La Découverte,1995, 293 s. ( ISBN 2-7071-2501-6 , czytaj online )
-
David Caglioli, „ Claude Lanzmann skrytykowany za odmowę złożenia hołdu Elie Wieselowi ”, L'Obs ,5 lipca 2016( przeczytaj online ).
-
Daniel Schneidermann , „ Wiesel, Lanzmann i France Inter ”, Liberation ,10 lipca 2016( przeczytaj online ).
-
LePoint.fr, " Claude Lanzmann rozlicza się z Elie Wieselem!" ", Le Point ,5 lipca 2016( przeczytaj online ).
-
Jean-Paul Gavard-Perret, „Żałosny Lanzmann: diatryma przeciwko Elie Wieselowi w sprawie France-Inter ”, Alliance ,3 lipca 2016( przeczytaj online ).
-
Przemysł Holokaustu : refleksje na temat wykorzystywania cierpienia Żydów (przekład z amerykańskiego Eric Hazan , z posłowiem Rony Brauman ), wyd. La Fabrique, Paryż 2001, s. 157 . , ( ISBN 2-913372-10-4 ) .
-
Alain Gresh , „ Elie Wiesel oszust i Jerozolima ”, Les blogs du Monde diplomatique , 18 kwietnia 2010 r.
-
Elie Wiesel, przyjaciel izraelskich osadników , opublikowany 22 października 2014 r. na stronie internetowej kurier.com.
-
(on) " תלונה: פריצה לאתר של עמותת אלע " ד " , Arutz Sheva ,19 stycznia 2010( przeczytaj online , skonsultowano 3 lipca 2016 r. ).
-
(he) Elyakim Haetzni , “ ארכיאולוגיה או אידיאולוגיה ” , News1 ,14 kwietnia 2008( przeczytaj online , skonsultowano 3 lipca 2016 r. ).
-
„ Rumunia: antysemickie graffiti w miejscu urodzenia Elie Wiesela ” , z The Times of Israel ,5 sie 2018(dostęp 3 lutego 2019 )
-
Por. oryginalne wydanie z 1993 r. opublikowane w języku niemieckim: Trotzdem hoffen, edycje Grünewald.
-
http://www.centrecomparis.com/index.php?option=com_events&task=view_detail&agid=508&year=2013&month=04&day=25&Itemid=9
Załączniki
Bibliografia
Lista nie jest wyczerpująca.
W języku francuskim (lub przetłumaczony na francuski):
-
Śmiej się w tragicznym wszechświecie Élie Wiesel (Joë Friedemann, Librairie Nizet - 1981).
-
Elie Wiesel: przesłanie dla ludzkości (Robert McAfee Brown, wyd. Grasset - 1983).
-
Elie Wiesel. Kim jesteś ? (Brigitte-Fanny Cohen, edycje La Manufacture - 1987).
-
Elie Wiesel: Variations sur le silence (Myriam B. Cohen, edycje Rumeur des Âges - 1988).
-
Szalony Boga lub bóg szaleńców. Tragiczna praca Elie Wiesela. ( Vincent Engel , Uniwersytet De Boeck - 1989).
-
Obecność Elie Wiesela ( David Banon , edycje Labor & Fides - 1991).
-
Peace for Destiny ( Daniel Morgaine , edycje Denoëla - 1995).
-
Słowo na przyszłość (pod redakcją Michaëla de Saint-Cheron , edycje Odile Jacob - 1996).
-
W imię ojca, Boga i Auschwitz; literackie poglądy na współczesne problemy poprzez twórczość Elie Wiesela ( Vincent Engel , wyd. Petera Langa - 1997).
-
Elie Wiesel w hołdzie (mieszanki zebrane przez Ariane Kalfa i Michaëla de Saint-Cheron , edycje Cerf - 1998).
-
Elie Wiesel: Człowiek pamięci ( Michaël de Saint-Cheron , Éditions Bayard - 1998).
-
Wybierz francuski, aby wyrazić to, co niewyrażalne. Elie Wiesel (Olivier Rota) w Mythe et mondialisation. Wygnanie w literaturach francuskojęzycznych, Obrady kolokwium zorganizowanego w ramach dwustronnego projektu francusko-rumuńskiego „Mity i strategie Frankofonii w Europie, Rumunii i na Bałkanach”, program Brâcuși 8-9 września 2005, Editura Universității Suceava , Suczawa, 2006, trzcina. w Sens , grudzień 2007.
-
Wywiady z Elie Wieselem , a następnie Wieselem, to niezrozumiane ( Michaël de Saint-Cheron , wydanie Parole Silence - 2008).
-
Elie Wiesel: Świadek w obliczu pisania (Delphine Auffret, Editions Le Bord de l'eau - 2009) [ Elie Wiesel: Świadek w obliczu pisania ] .
-
Elie Wiesel czyli odmowa rozpaczy ( Léonard Rosmarin - Éditions du Grand-Pré, 2011).
Tylko w języku angielskim:
-
Wizja pustki. Refleksje teologiczne nad twórczością Elie Wiesela (Michael Berenbaum - 1979).
-
Telling the Tale: A Tribute to Elie Wiesel (prowadzony przez Harry'ego Jamesa Cargasa - 1993).
-
Wspominamy Elie Wiesela. Historie, eseje, refleksje. Alan Rosen - 1998).
-
Elie Wiesel: Rzecznik Pamięci (Linda Bayer - 2001).
-
Rozmowy z Elie Wieselem. Elie Wiesel i Richard D. Heffner ( Schocken Books - 2001)
-
Elie Wiesel: Rozmowy (Robert Franciosi, redaktor - 2002).
-
Elie Wiesel i sztuka opowiadania historii (Rosemary Horowitz - 2006).
-
Czy Bóg Człowieka jest przyjacielem?: Teodycea i przyjaźń w powieściach Elie Wiesela (Carole J. Lambert - 2006).
-
Elie Wiesel: Ocalona z Holokaustu woła o pokój (Sarah Houghton - 2007).
-
Elie Wiesel: Biografia religijna . (Frederick L. Downing - 2008).
-
Elie Wiesel: Witness for Humanity (Rachel A. Koestler-Grack - 2009).
Filmy dokumentalne
Elie Wiesel brał udział w kilku filmach dokumentalnych, z których niektóre dotyczą samego Elie Wiesela:
Powiązane artykuły
Linki zewnętrzne