Krzysztofa Lascha

Krzysztofa Lascha Biografia
Narodziny 1 st czerwiec +1.932
Omaha
Śmierć 14 lutego 1994(w wieku 61 lat)
Pittsford ( pl )
Narodowość amerykański
Trening Uniwersytet Harvarda
Uniwersytet Columbia
Zajęcia Historyk , krytyk społeczny, pisarz , socjolog , dziennikarz
Inne informacje
Pracował dla Uniwersytet Rochester , Uniwersytet Iowa
Pole Historia
Nagrody Guggenheim
National Book Award

Christopher Lasch , urodzony dnia 1 st czerwiec 1932w Omaha ( Nebraska ) i zmarł dnia14 lutego 1994w Pittsford  (w) ( Nowy Jork ), jest amerykańskim historykiem i socjologiem . Jest intelektualnej znaczący w drugiej połowie XX -go  wieku .

We Francji Lasch jest przedstawiany przez „ Revue du MAUSS ” jako „specjalista od historii rodziny i kobiet, krytyk współczesnego społeczeństwa terapeutycznego i narcyzmu, pogromca nowych elit zaawansowanego kapitalizmu” oraz jako „historyk i filozof o inspiracji marksistowskiej ”przez czasopismo Raisons politiques .

Jego wpis w Encyclopedia of Historyns and Historical Writing (1999) kończy się konkluzją: „Sednem jego krytycznego myślenia było przekonanie, że szacunek intelektualny wynika w pełni z konstruktywnej niezgody […] [Lasch] nadal jest wzorem rekonstrukcji życia intelektualnego (a nawet obywatelskiego) w czasach zbyt małego krytycznego przyjmowania idei naszych przyjaciół i zbyt surowego odrzucania idei naszych rzekomych wrogów. "

Biografia

Studiował na Uniwersytecie Harvarda i Uniwersytecie Columbia, gdzie studiował pod kierunkiem Richarda Hofstadtera . Wykładał na University of Iowa (1961-1966), następnie na Northwestern University (1966-1970) i ​​zakończył karierę jako profesor historii na University of Rochester od 1970 aż do śmierci z powodu zdumiewającej białaczki w 1994 roku .

W 1986 roku interweniował wraz z Corneliusem Castoriadisem w dyskusji prowadzonej przez Michaela Ignatieffa na temat wzrostu indywidualizmu w BBC .

Prace i pomysły

Kultura, polityka i społeczeństwo

Pod wpływem ideologicznego nurtu szkoły frankfurckiej Christopher Lasch krytycznie przygląda się przemysłom kultury. W kulturze masowej czy kulturze popularnej? krytykuje on definicję kultury masowej, taką jak pojmuje ją „liberalno-libertariańska” lewica, która w każdej krytyce społeczeństwa czasu wolnego widzi myśl konserwatywną. Krytycy industrializacji kultury postrzegani są jako krytyka samej demokracji. Według socjologa Bertranda Ricarda „Lasch pokazuje z finezją, że nadejście indywidualizmu, poprzez połączenie prawa i kapitalizmu, przejrzało korzenie kultury popularnej i jej społeczne i socjologiczne konsekwencje, takie jak wzajemna pomoc. kultury "ale" jednym słowem, jeśli Lasch zadaje właściwe pytania o przyszłość kultury i świata w ogóle, na przykład o więź społeczną, odpowiada ramię w ramię, kiedy oczernia odwrót różnych wyrażeń i kiedy jest zaniepokojony niemożliwością, jaką kultura masowa daje do wyrażenia minimalnych możliwych warunków przestrzeni publicznej ”.

Prawdziwa przynęta według niego, cel demokratyzacji kultury prowadzi do standaryzacji propozycji kulturowych i manipulacji obywatelami [wymagane odniesienie]. Te liberalne wartości są według niego zakotwiczone w filozofii Oświecenia , która ucisza partykularyzmy i dokonuje rewolucji kulturalnej [wymagane odniesienie]. Krytykuje tę ideologię za uczynienie z nowoczesności konceptem, który rozpuszcza się i zrywa z jakąkolwiek formą tradycji.

Porównując rozwój Francji do rozwoju Ameryki, uważa, że ​​likwidacja korzeni i korzeni na rzecz „  tygla  ” jest drogą obraną przez społeczeństwo francuskie [wymagane odniesienie]. Charakteryzuje się to przekonaniem, że tylko wykorzenieni mają dostęp do prawdziwej wolności. Zaprzeczając koncepcji, zgodnie z którą istnieje podwójny obieg kulturowy, jeden deptany przez elity, drugi przez masy, uważa, że ​​obecny system roztapia przez samą swoją strukturę kultury popularne w narcyzmie kultury .

Współczesna jednostka i jej narcyzm

Dopiero pod koniec lat 70. Lasch rozpoczął badania nad pojawieniem się nowego typu jednostki charakteryzującej się „osobowością narcystyczną” (w tym samym czasie co prace Richarda Sennetta nad „wycofywaniem się do sektora prywatnego”). "). Dla Danilo Martuccelli , u Lascha, „narcyzm jako społeczna figura wycofania lub implozji wobec siebie pojawia się jako konsekwencja upadku autorytetu i możliwych źródeł identyfikacji normatywnej”.

Potomkowie

We Francji jego twórczość wywarła szczególny wpływ na Jean-Claude'a Michéę i Philippe'a Muraya, których można w pewnym stopniu uznać za jego następców.

Francuski Archipelago przez Jérôme Fourquet (2019) częściowo wykonuje swoją diagnozę.

Bibliografia

Działa w języku angielskim

Prace przetłumaczone na język francuski

Uwagi i referencje

  1. Przegląd Maussa , n O  22 2003/2, str.  427 . [PDF] [ czytaj online ]
  2. Napój morskie, z powodów politycznych , n o  6 2002/2, s.  165-171 . [PDF] [ czytaj online ] .
  3. "  w sercu jego krytycznego umysłu było uznanie, że intelektualny szacunek pochodził najpełniej z konstruktywnej różnicy zdań. To właśnie w swoich narzekaniach, zrodzonych dziwnie z hojności, Lasch nadal służy jako model rekonstrukcji życia intelektualnego (i być może obywatelskiego) w epoce zbyt bezkrytycznej akceptacji idei przyjaciela i zbyt ostre odrzucanie swoich domniemanych wrogów  ” , (en) Kelly Boyd ( reż. ), Encyklopedia historyków i pisarstwa historycznego , t.  1: A - L. , Londyn Chicago, Fitzroy Dearborn,1999, 1562  s. ( ISBN  978-1-884964-33-6 , czytaj online ) , s.  686.
  4. (w) Głosy: Kultura narcyzmu, nowoczesności i jej niezadowolenia, którego fragment dostępny jest w języku francuskim „Walka z wycofaniem się w sferę prywatną”
  5. Paul Smith 2007 , s.  28.
  6. Bertrand Ricard , Muzyczne pęknięcie: muzyka popularna w erze chodzącego populizmu , Paris, L'Harmattan, coll.  "Muzyczny wszechświat",2006, 362  s. ( ISBN  978-2-296-00869-4 , OCLC  182615153 , czytaj online ) , s.  313.
  7. Bertrand Ricard 2006 , s.  95.
  8. Renaud Beauchard, „  Christopher Lasch, lewa i prawa  ”, L'inactuelle ,2 kwietnia 2019( przeczytaj online )
  9. Marcelo Otero , Reguły współczesnej indywidualności: zdrowie psychiczne i społeczeństwo , Quebec, Presses de l'Université Laval, coll.  „Współczesna socjologia. ",2003, 322  s. ( ISBN  978-2-7637-7981-2 , czytaj online ) , s.  23.
  10. Danilo Martuccelli , Figures de la domination, Revue française de sociologie , tom 45 2004/3, s.  469-497 . [PDF] [ czytaj online ]
  11. Philippe Muray, Christopher Lasch czyli partia życia, w Egzorcyzmy duchowe III, 2002.
  12. Anna Rasmussen, „W wielu głosów w jednej i prawdziwy raj  ” Mouvements , n O  32 2004/2, str.  180-183 . [PDF] [ czytaj online ]

Zobacz również

Bibliografia

Linki zewnętrzne