Boulevard de Strasbourg (Paryż)

10 th  ARR t Bulwar w Strasburgu
Widok z bulwaru.
Sytuacja
Miasto	10 th
Dzielnica	Porte-Saint-Denis Porte-Saint-Martin
Początek	10, bulwar Saint-Denis
Koniec	7, rue du 8 maja 1945 ( Gare de l'Est )
Morfologia
Długość	775  m²
Szerokość	30  m²
Historyczny
kreacja	1852
Geokodowanie
Miasto Paryż	8714
DGI	9100
Geolokalizacja na mapie: 10. dzielnica Paryża Bulwar w Strasburgu Geolokalizacja na mapie: Paryż Bulwar w Strasburgu
Obrazy na Wikimedia Commons

Boulevard de Strasbourg znajduje się w 10 th  dzielnicy Paryża .

Lokalizacja i dojazd

Rozpoczyna się o 7, bulwar Saint-Denis, a kończy o 7, rue du 8-Mai-1945 . Rozciąga się na Boulevard de Sébastopol i prowadzi do Gare de l'Est .

Jego długość wynosi 775  m , a minimalna szerokość 30  m . Boulevard Strasbourg znajduje się w szczególności w kierunku skrzyżowania z rue du Château-d'Eau , sercem jednej z dwóch afrykańskich dzielnic Paryża. Jest zdominowany przez sklepy, salony kosmetyczne i restauracje imigrantów afro- karaibskich i subsaharyjskich .

Boulevard de Strasbourg obsługiwany jest przez stacje metra Strasbourg - Saint-Denis , Château d'Eau i Gare de l'Est .

Pochodzenie nazwy

Nazywa się stolicą Alzacji , Strasburgiem . Wynika to z bliskości Gare de l'Est zwanego wówczas „przystankiem kolejowym w Strasburgu”.

Historyczny

Paryż od początków tego miasta rozwijał się ze wschodu na zachód, jak wszystkie miasta płynące biegiem rzek. Te naturalne, nieodparte zmiany wymagały w każdym stuleciu otwierania wielkich dróg w tym kierunku.

Paryż miał w połowie XIX e  wieku zupełnie wystarczająca liczba równoległych tętnic, a tym samym, nabrzeża, ulice Saint-Honoré , Rambuteau , wewnętrzne bulwarów i, wreszcie, ulica Rivoli .

Ale w rzeczywistości z dróg prostopadłych do rzeki bieda była kompletna. Temple Street , ulice Saint-Martin , Saint-Denis i Montmartre , w niektórych miejscach były i nadal są prawdziwe ulice, gdzie ruch gwałtowny tezie aktywność.

Obok tych prawd administracyjnych uznanych przez sędziów pojawiła się, jak gdyby dla ich wzmocnienia, pilna potrzeba stworzenia na naszych stacjach lądowania wielkich przelewów, aby ułatwić natychmiastowy przepływ tłumu i rozprzestrzenienia go w sercu Paryża. Wśród tych zbyt ciasnych pomostów, które dusiły się z braku powietrza, strasburski wciąż znajdował się w niefortunnej pozycji, ukrywając przed wzrokiem architekturę naprawdę godną publicznego podziwu.

Ten podwójny okoliczność zasugerował jeden z wybitnych mieszkańców 5 th dzielnicy potem , Monsieur de Chambine, szczęśliwy pomysł stworzenia świetny utwór, który demaskując piękne molo Strasbourg , przewód do Boulevard Saint-Denis , a może później, być kontynuowane aż do Place du Chatelet . Ta myśl administracyjna dotarła do głowy państwa, która z przyjemnością uczyniła ją owocną.

Boulevard de Strasbourg to przełom haussmanowski dokonany od 1852 roku. Zasada jego powstania została zatwierdzona dekretem10 marca 1852 r i została ratyfikowana dekretem z 8 listopada 1852 r.

"  Louis Napoleon Bonaparte , prezydent Republiki Francuskiej , ... uwzględniając dekret z dnia 10 marca 1852 r., który zasadniczo zatwierdził przywrócenie w Paryżu nowego bulwaru zwanego Strasburg o szerokości 30 metrów, aby , w linii bezpośredniej, od bulwaru Saint-Denis do nabrzeża kolei w Strasburgu i przyznał w imieniu państwa dotację na rzecz tego przedsiębiorstwa; dekrety:

• Artykuł 1 - Natychmiastowe założenie w Paryżu Boulevard de Strasbourg zostało ogłoszone jako użyteczności publicznej , zgodnie z wyrównaniem dołączonego planu, który przypisuje tej nowej drodze mniejszą szerokość 30 metrów. Traktat zawarty w dniu 27 września 1852 r. w sprawie wykonania tego przedsięwzięcia za ustaloną ceną między prefektem Sekwany reprezentującym miasto Paryż, a sieurs Ardoin, ojcem i synem , bankierami, wyprawa również pozostaje załączona do tego dekretu, jest zatwierdzona we wszystkich jego klauzulach i warunkach. W konsekwencji, wspomniani Sieurs Ardoin, wstępując w prawa i obowiązki wynikające dla miasta Paryża zarówno z ustawy z dnia 3 maja 1841 r. (art. 63), jak i z art. 2 dekretu z dnia 20 marca 1852 r., są upoważnieni do nabycia , albo polubownie, albo, jeśli to konieczne, przez wywłaszczenie, gruntu lub części gruntu, zabudowanego lub nie, którego zajęcie jest konieczne, co więcej, że są one oznaczone żółtymi odcieniami na wspomnianym samolocie.
• Artykuł 2 - Za wykonanie niniejszego dekretu odpowiedzialny jest Minister Spraw Wewnętrznych .
• Sporządzono w Pałacu Tuileries 8 listopada 1852 r.
• Podpisany Ludwik Napoleon Bonaparte . Minister Spraw Wewnętrznych podpisał F. de Persigny . "

Traktat między miastem Paryż a MM. Ardoin, 27 września 1852, nosi:

„Artykuł 8 - W zamian za powyższe zobowiązania państwo i miasto Paryż, w proporcji jednej trzeciej dla państwa i dwóch trzecich dla miasta, zobowiązują się zapłacić MM. Ardoin stałą sumę 7 750 000 franków w kapitale. Ta suma 7.750.000 franków zostanie im wypłacona w czterech ratach po 1937.500 franków każda, kapitału, z których pierwsza będzie płatna 31 grudnia, jeżeli jednak wywłaszczenia, które przejmą miasto w posiadanie nowej drogi, zostaną zakończone w w tym czasie lub po zakończeniu tych wywłaszczeń, jeżeli procedura ta nie została zakończona do dnia 31 grudnia. Pozostałe trzy renty będą wypłacane z roku na rok, całość z odsetkami w wysokości 5% rocznie, od dnia, w którym miasto przejęło własność wszystkich budynków niezbędnych do budowy drogi publicznej. My, Prefekt Sekwany , wyraźnie zastrzegamy dla Państwa i Miasta Paryż prawo do zwolnienia przed terminami wskazanymi powyżej i z góry, do obniżenia należnych odsetek, jeśli Administracja uzna to za stosowne. "

Wywłaszczenia, które rozpoczęły się w lutym 1853 r., zakończono w marcu następnego roku: suma odszkodowań wyniosła 8 392 000 franków.

Jego otwarcie w sercu bloku pomiędzy rue du Faubourg-Saint-Denis i rue du Faubourg-Saint-Martin sprawiło, że:

• miasto Orlean
• rue Neuve-de-la-fidélité
• Market Street St. Lawrence
• rynek Saint-Laurent
• rue de la Charité

a także szereg domów:

• z upływem Przemysłu
• od Brady Passage
• od rue du Château-d'Eau
• z upływem pożądania .

10 grudnia 1853 r. zainaugurowano nowy bulwar.

W dniu 23 marca 1918 roku , w czasie pierwszej wojny światowej , powłoki uruchomiony przez Grosse Bertha eksplodowała na Boulevard de Strasbourg, naprzeciwko Gare de l'Est

• Inauguracja bulwaru, 10 grudnia 1853 ( dawny 5 th dzielnica Paryża ).

• Salon fryzjerski w 1910 r. (fot. Eugène Atget ).

Niezwykłe budynki i miejsca pamięci

• W n °  2 jest muzeum obszarze .
• Do N O  8 został 120 Nights (1983-1984).
• W n °  4 bulwaru jest teatr Comedia , dawniej Eldorado , który ma również dostęp do 11, Faubourg Saint-Martin ul . Pokój znajduje się na liście zabytków.
• W N O  13 była La Scala , A koncert Cafe . Teatr o tej samej nazwie otwiera się w 2018 roku.
• W n °  14 jest Teatr Antoine Simone Berriau , zarejestrowana w zabytkowym budynku.
• W n °  17 jest otwarta w 1893 roku, koncert cafe-koncert Miejskiej japońskim, film stał się w 1911 roku, pod nazwą The Bumblebee, a następnie w 1912 roku, Paryż-Ciné, przemianowany Archipelag od 2001 roku.
• W n °  19, filozof Simone Weil mieszka ze swoją rodziną w młodości.
• W n °  39, kino Brady .
• W N O  58 żył Annette Zelmana , deportowany do Auschwitz w wieku 20 lat.
• W n o  60 było „U źródeł wynalazków” zmniejszone modele sklep modelarski prowadzony przez rodzinę Michel od 1906 do 1993 roku.
• W N O  66 była firma brązy z Louis Antoine markiza (1811/85), wiodący dostawcy królewskiego pałaców i calowych.
• W n o  68, kościół St. Lorenz .
• Globe Room, gdzie 25 kwietnia 1905 odbył się „ Globes Congress ”   , podczas którego oficjalnie utworzono SFIO .

Uwagi i referencje

1. [1] , africavenue.fr .
2. [bpt6k4605797h / f6.item przeczytaj online] na Gallica
3. "  Kino L'Eldorado  " , zawiadomienie n o  PA00086483, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
4. "  Antoine-Simone-Berriau Teatr  " , zawiadomienie n o  PA00086514, bazy Merimee , francuskiego Ministerstwa Kultury .
5. André Weil, Uczenie się wspomnień , Birkhäuser, 1991, 196  s. ( ISBN  978-3-7643-2500-8 ) , s.  13 .
6. https://aero-modelisme.com/a-la-source-des-inventions-histoire-dun-magasin-mythique/
7. Michel Winock , "Rok Jaurès założył L'Humanité  " , L'Histoire , n o  286, kwiecień 2004, str.  70-76 .