Mellophone
Mellophone to instrument muzyczny z rodziny mosiądzu , używane w niektórych typach ambulatoryjnych fanfarami (głównie amerykańskich ) jako zamiennik dla francuskiego róg . (Nie należy go mylić z melofonem : instrumentem miechowym w kształcie gitary, której dźwięk przypomina dźwięk akordeonu).
Podobnie jak pojedynczy róg ma trzy tłoki . Tłoki mellofonu obsługiwane są prawą ręką, a lewą ręką klakson. Ponadto tłoki znajdują się między pozycjami klaksonu i trąbki . Mellophones tak samo jak waltornie lub ich połówki .
W niektórych fanfarach melofony są czasami preferowane od waltorni, ze względu na ich lepsze przystosowanie do gry podczas chodzenia. Z jednej strony ze względu na mniejszą masę niż w większości nowoczesnych rogów, z drugiej strony dlatego, że dzwonek mellofonu jest skierowany do przodu. Pozwala to muzykowi skierować dźwięk w osi marszu. Ta osobliwość akustyczna okazuje się ważna, gdy formacja paraduje między dwoma rzędami widzów. Istnieją jednak rogi paradne, które mają podobne cechy.
Jego szczególna geometria, z zwojami rur, które są krótsze i mniej skomplikowane niż róg, nadaje mellofonowi wygląd dużej trąbki z dużym dzwonkiem.
Ustnik najczęściej jest paraboliczny, podobny do trąbki, a rogi koncertowe są zwykle wyposażone w zwężającym się ustnik.
Melofon w jazzie
Mellophone czasami stosowane w jazzie (the big band z Stan Kenton był odcinek melofon czas).
Jako specjaliści od instrumentu możemy przytoczyć:
- Don Elliott ;
- Gene Roland ;
- Ray Starling ;
- Keith LaMotthe .