Wieża Vésone

Wieża Vésone Obraz w Infoboksie. Wieża Vésone i jej wyłom, strona wschodnia. Prezentacja
Rodzaj Wieża , fanum
Budowa I st i II th  century
Wysokość 24,46 m²
Ojcowieństwo Sklasyfikowane MH (1846)
Lokalizacja
Kraj  Francja
Region Perigord
Region Nowa Akwitania
Departament Dordogne
Gmina Perigueux
Adres Ogród Vésone
Informacje kontaktowe 45 ° 10 ′ 46 ″ N, 0° 42 ′ 52 ″ E
Lokalizacja na mapie Dordogne
zobacz na mapie Dordogne Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Francji
zobacz na mapie Francji Czerwony pog.svg
Lokalizacja na mapie Périgueux
zobacz na mapie Périgueux Czerwony pog.svg

Tour de Vésone jest pozostałością z Gallo-rzymskiej świątyni poświęconej Vesunna , bogini opiekun Pétrucores . Świątynia została zbudowana w I st i II -go  wieku. Vesunna , była nazwa Gallo-Roman Perigueux, w dziale z Dordogne , w regionie Nowego Akwitanii .

Prezentacja

La Tour de Vésone znajduje się w Périgord , w centrum departamentu Dordogne , na południe od Périgueux , w dzielnicy znanej jako Vésone , na skraju linii kolejowej Périgueux - Brive . Jest to okrągła wieża o zewnętrznej średnicy 19,60 metra i obecnej wysokości 24,46 metra, usytuowana w publicznym ogrodzie Vésone, 50 metrów na zachód od muzeum Vesunna, w którym znajdują się pozostałości domus des Bouquets. Wyłom o szerokości prawie dziewięciu metrów wypatroszył jej wschodnią stronę.

Historia

Wieża jest pozostałością rzymskiej świątyni zbudowanej w II -go  wieku , a może na koniec I st  wieku .

Według legendy Święty Front , wypędzając za pomocą kija demony, które schroniły się w wieży, stworzył wyłom. W rzeczywistości byłoby to następstwem wycofania się dużych bloków tworzących drzwi wejściowe, powodując zawalenie się części górnej.

Pierwsze wykopaliska w wieży Vésone zostały podjęte przez M gr Machéco z Premeaux . Aresztowano ich w 1751 r. po panice wśród robotników. Zostały przejęte przez hrabiego de Taillefer i Josepha de Mourcin w 1820 roku wewnątrz i na zewnątrz wieży. Odkryli podstawę okrągłego muru otaczającego wieżę. Rozpoznali, że wieża to cella świątyni. Mur o grubości 2  m znajduje się 4,55  m od zewnętrznej okładziny wieży. Hrabia Taillefer zakładał, że miał wspierać perystyl . Zaproponował restytucję w Les antiquités de Vésone , tom 1.

W 1833 r. miejsce, należące do hrabiego Wlgrin de Taillefer , po jego śmierci zostało przeniesione do miasta Périgueux. W 1846 roku wieża została uznana za zabytek .

Budowa linii kolejowej Périgueux - Brive, oddana do użytku w 1860 roku, oraz zagospodarowanie sąsiednich ulic niszczą pozostałości rozległego ogrodzenia chroniącego świątynię.

W 1894 r. miasto Périgueux nabyło ogród, pośrodku którego wznosi się wieża, aby zainstalować plac archeologiczny. Zleciła wykonanie prac wykopaliskowych, które potwierdziły ustalenia hrabiego de Taillefer, przerwanie okrągłego muru po stronie przeciwnej do wyłomu przez konstrukcję z dużych bloków połączonych z dużą grupą budynków na zachód od świątyni. Wnętrze wieży zostało wyczyszczone do poziomu starożytnego bruku. To właśnie podczas wykopalisk prowadzonych przez Charlesa Duranda w latach 1906-1909 oczyszczono perybolę świątyni wraz z jej krużgankami oraz perystyl, przez który wykonano wejście na dziedziniec świątyni.

Posadowiona na skale wieża Vésone jest wszystkim, co pozostało ze świątyni, co daje jej wysokość 27  m od tego poziomu. Mur ma 2,10 m grubości  u podstawy i 1,80  m od wgłębienia podstawy widocznego nad obecnym gruntem. Na tym poziomie wewnętrzna średnica wieży wynosi 17,10  m .

Hrabia Taillefer przypuszczał, że ta świątynia była poświęcona Izydzie, ale inskrypcje zachowane w muzeum sztuki i archeologii Périgord pokazują, że świątynia była poświęcona opiekuńczej bogini Vésone, „Tute [lae] A [ u (gustae) Vesunnae ”. Jak wskazuje Camille Jullian w pierwszym tomie Inskrypcji rzymskich z Bordeaux , „kult Tuteli ma całkowicie rzymskie pochodzenie i polega na czczeniu pod tym imieniem nieznanego boga, który strzeże ludu, miasta, jednostki, bóstwa. pod czyją kuratelą znajdujemy się... Tu zaznaczona jest główna cecha kultu kurateli: są to bóstwa miast, a nie ludów... Wskazują na to wyraźnie inskrypcje: żadna nie jest dedykowana Tutelae populi , civitatis , ale po prostu Tutelae , Tutelae augustae ... TVTELAE VESUNNAE, w dobrze znanej inskrypcji Périgueux, należy przetłumaczyć nie jako „pod kuratelą Vésone”, ale przez „pod kuratelą, Vésone”.

Dla Émile'a Espérandieu tak właśnie jest w przypadku Tour de Vésone. Nie wiemy, kim była Vesunna , którą Petrocoros uczynili swoją Opieką. Musimy prawdopodobnie zobaczyć w niej boginię-fontannę porównywalną z bogiem Nemaususem, który nadał swoje imię miastu N wholemes i całemu civitate. Płaskorzeźba znajdująca się na południowy zachód od Château Barrière przedstawia siedzącą panterę z napisem TVT ///// A /////.

Architektura

Architektura świątyni jest połączeniem dwóch wpływów kulturowych: celtyckiego fanum z okrągłym (lub kwadratowym) korpusem otoczonym niską galerią oraz modelem rzymskiej świątyni z kolumnowym pronaosem otwierającym się na cellę . Ta synteza ilustruje fuzję kulturową, zarówno romanizację, jak i trwałość tradycji lokalnej.

Pierwotnie prostokątna perybola wyznaczała obszar o powierzchni ponad półtora hektara (141  m na 122), pośrodku której stała gallo-rzymska świątynia wzniesiona o podium, do którego wchodził prostokątny pronaos z 6 kolumnami. Otoczona perystylem z 23 kolumnami okrągła wieża była cellą , najświętszą częścią świątyni.

Galeria zdjęć

  • Zachodnie wybrzeże.
  • Zachodnia strona, w
    ogrodzie Vésone.
  • Detal szczytu wieży.
  • Szczegół ubytków cegły.

Uwagi i referencje

  1. Guy Penaud , Le Grand Livre de Périgueux , s. .  574-577 , edycje La Lauze, 2003, ( ISBN  2-912032-50-4 )
  2. „  Tour de Vésone  ” , zawiadomienie n o  PA00082762, baza Mérimée , francuskiego Ministerstwa Kultury , konsultowany w dniu 16 grudnia 2010 r.
  3. Guy Penaud , Wielka Księga Périgueux , s.  111 , edycje La Lauze, 2003, ( ISBN  2-912032-50-4 )
  4. Camille Jullian, Inskrypcje rzymskie z Bordeaux , druk G. Gounouilhou, Bordeaux, 1887, tom 1, s.  61-63
  5. Émile Espérandieu, Muzeum Périgueux. Antyczne napisy , Drukarnia Dordogne, Périgueux, 1893, s.  26-30 i płycie i n O  3, płyta II n O  3
  6. zobaczyć płytkę II n o,  3
  7. Pierre Gros, La France gallo-romaine , 1991, Nathan ( ISBN  2092843761 ) , s.  91-93
  8. Przy wejściu do Jardin de Vésone (bok mostu nad torami kolejowymi), tablica informacyjna Świątynia Vésone z wydziału Miasta Sztuki i Historii biura turystycznego Périgueux, oglądana 13 listopada 2010 r.
  9. Jean-Luc Aubarbier, Michel Binet, Guy Mandon, Nowy przewodnik po Périgord-Quercy , s.  292 , Ouest-Francja , 1987, ( ISBN  2-85882-842-3 )

Zobacz również

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne