W biologii zwierząt , A tagme (mnogiej tagmata lub tagmes) jest u niektórych zwierząt nazwa regionu, który jest morfologicznie i wyspecjalizowane funkcje (poruszania, gumy, powielanie postrzeganie zmysłowe) obszar, który wynika z grupowania odcinków lub metamery albo przez fuzję (jak w głowie owada lub ssaka) lub przez połączenie przegubowych segmentów, które pozostają ruchome i niezależne (na przykład jak w brzuchu większości owadów). Funkcjonalna zmiana metamerii, zwana tagmozą lub tagmatyzacją , jest związana z adaptacją do bardzo zróżnicowanych środowisk życiowych. Ten tagmatization „powoduje reorganizację w zwojowego układu nerwowego kierunku układzie nerwowym (fuzja zwojów ) wyspecjalizowanych dla głównych żywotnych ” funkcji (odżywianie, związek, słownikowych).
Jest to termin używany w klasyfikacji zoologicznej i systematycznej, który zwykle odnosi się do gałęzi stawonogów , ale jest ważny dla innych gałęzi, takich jak struny .
Z greckiego τάγμα , tagma, „porządek, podział”.
To wywołuje przegrupowania wewnątrz organizmu funkcji, na przykład zmysły w przypadku głowicy (głowowej tagme, świadkiem cefalizacja) lub odtwarzania w przypadku brzucha. Termin ten jest używany w gatunkach oznaczających ewolucję od homo-struktur metamerycznych ( metamery jednorodne pierścieniowatych są identyczne) i hetero struktur metamerycznych ( metamery somatyczne heteronomiczne dla stawonogów , które nie mają takiej samej podstawowej budowy).
Klasyfikacja tagme pozwala na rozdzielenie na trzy części ciała owadów głowa - tułów - odwłok oraz na dwie części u skorupiaków dekapoda głowotułów - odwłok . Mówiąc bardziej ogólnie, wszystkie trzy charakterystyczne znaczniki stawonogów są prosome , mezosom i metasome .
Proces ewolucyjny, który tworzy tagmy, jest znany jako tagmoza lub tagmatyzacja, która jest skrajną formą heteronomii generowanej przez geny Hox i inne geny rozwojowe.