Sanxay

Ten artykuł jest projekt dotycząca gminy z Vienne .

Możesz dzielić się swoją wiedzą, doskonaląc ją ( jak? ). Baner {{draft}} można usunąć, a artykuł ocenić jako znajdujący się na etapie „Dobrego Startu”, gdy ma wystarczającą ilość encyklopedycznych informacji o gminie.
Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, warsztaty czytelnicze w ramach projektu Communes de France są do Twojej dyspozycji, aby Ci pomóc. Zajrzyj również na stronę pomocy, aby napisać artykuł o gminie Francja .

Sanxay
Teatr rzymski.
Administracja
Kraj	Francja
Region	Nowa Akwitania
dział	Wiedeń
Dzielnica	Poitiers
Międzywspólnotowość	Społeczność miejska Greater Poitiers
Mandat burmistrza	Katarzyna Forestier 2020 -2026
Kod pocztowy	86600
Wspólny kod	86253
Demografia
Miły	Sanxeans
Ludność miejska	549  mieszk. (2018 )
Gęstość	23  mieszk./km 2
Geografia
Szczegóły kontaktu	46°29′43″ północ, 0°00′21″ zachód
Wysokość	Min. Maks. 117  m 176  mln
Obszar	24,13  km 2
Rodzaj	gmina wiejska
Obszar atrakcji	Poitiers (gmina korony)
Wybory
Oddziałowy	Kanton Lusignan
Ustawodawczy	Trzeci okręg wyborczy
Lokalizacja
Geolokalizacja na mapie: Nouvelle-Aquitaine Sanxay Geolokalizacja na mapie: Wiedeń Sanxay Geolokalizacja na mapie: Francja Sanxay Geolokalizacja na mapie: Francja Sanxay

Sanxay jest wspólny Central West z Francji , znajduje się w dziale z Vienne ( rejon Nowego Aquitaine ).

Jej mieszkańcy są nazywane przez Sanxéens .

Geografia

Sanxay to gmina wiejska.

Lokalizacja

Sanxay znajduje się 28  km na południowy zachód od Poitiers, które jest największym miastem w pobliżu.

Gminy przygraniczne

Gminy graniczące z Sanxay

Les Forges ( Deux-Sèvres )		Boivre-la-Vallée
Vasles ( Deux-Sèvres ) Ménigoute ( Deux- Sèvres )		Curzay-sur-Vonne
Saint-Germier ( Deux-Sèvres )		Rdza

Geologia i ulga

Region Sanxay przedstawia krajobraz gajów i dolin.

Terroir składa się z:

• 70% płytkiej gliny krzemiennej na płaskowyżu progu Poitou ,
• gleb na różowym granicie na 7% na wzgórzach i wyżynach dawnych masywów,
• rogów hydromorficznych (Groies to ziemie w południowo-zachodniej Francji, gliniasto-wapienne, płytkie - zazwyczaj mniej niż 50  cm grubości - i mniej lub bardziej bogate w kamyki. Są żyzne i zdrowe, dlatego nadają się do mieszanych upraw zbóż, ale szybko wysychają ) za 4% na równinach,
• wapień na 7% w dolinach i tarasach aluwialnych,
• od czerwonej ziemi głębokości medium (to gleba kolor mahoń , krzemionki , glinki pochodne żelazistego krzemienia powierzchniowych rozprzestrzeniania masywu centralnym) do 8% w stosunku do innych tacek;

Hydrografia

Miasto przecina 17  km dróg wodnych, z których główną jest Vonne o długości 8  km .

Pogoda

Klimat, który charakteryzuje miasto, został w 2010 roku zakwalifikowany jako „zmieniony klimat oceaniczny”, zgodnie z typologią klimatów Francji, która następnie ma osiem głównych typów klimatów we Francji metropolitalnej . W 2020 roku miasto wyłania się z tego samego typu klimatu w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France , która obecnie ma tylko pięć głównych typów klimatu we Francji kontynentalnej. Jest to strefa przejściowa między klimatem oceanicznym, klimatem górskim i klimatem półkontynentalnym. Różnice temperatur między zimą a latem zwiększają się wraz z odległością od morza, opady deszczu są mniejsze niż nad morzem, z wyjątkiem obrzeży płaskorzeźb.

Wśród parametrów klimatycznych, które pozwoliły na ustalenie typologii 2010 r., znalazło się sześć zmiennych dla temperatury i osiem dla opadów , których wartości odpowiadają danym miesięcznym dla normy z lat 1971-2000. W poniższej ramce przedstawiono siedem głównych zmiennych charakteryzujących gminę.

Gminne parametry klimatyczne w latach 1971-2000 Średnia roczna temperatura: 11,4  ° C Liczba dni z temperaturą poniżej -5  ° C  : 2 dni Liczba dni z temperaturą powyżej 30  °C  : 5,7 dni Roczna amplituda termiczna: 14,6  °C Roczna akumulacja opadów: 815  mm Liczba dni opadów w styczniu: 12 dni Liczba dni opadów w lipcu: 7 dni

Wraz ze zmianą klimatu zmienne te ewoluowały. Badanie przeprowadzone w 2014 r. przez Dyrekcję Generalną ds. Energii i Klimatu, uzupełnione badaniami regionalnymi, faktycznie przewiduje, że średnia temperatura powinna wzrosnąć, a średnie opady powinny spaść, jednak przy silnych zróżnicowaniach regionalnych. Zmiany te mogą być rejestrowane w stacji meteorologicznych z meteorologicznych France najbliższego „Menigoute_sapc” w miejscowości Ménigoute zlecenie 1950 i znajduje się 4  km w linii prostej , w którym średnia roczna temperatura wynosi 12,1  ° C i ilość opadów 959,3  mm w latach 1981-2010. Na najbliższej stacji meteorologicznej, historycznego „Poitiers-Biard”, w miejscowości Biard , która została oddana do użytku w 1921 roku i na 26  km , średnie roczne zmiany temperatury od 11,5  ° C na okres 1971-2000 do 11, 7  ° C dla 1981-2010, następnie 12,2  ° C dla 1991-2020.

Planowanie miasta

Typologia

Sanxay jest gminą wiejską, ponieważ wchodzi w skład gmin o małej lub bardzo małej gęstości w rozumieniu siatki gęstości gmin INSEE .

Ponadto miasto jest częścią obszaru atrakcji Poitiers , którego jest miastem w koronie. Obszar ten, obejmujący 97 gmin, jest podzielony na obszary od 200 000 do mniej niż 700 000 mieszkańców.

Zagospodarowanie terenu

Zagospodarowanie przestrzenne gminy, odzwierciedlone w bazie danych europejskiej okupacji biofizycznej gleby Corine Land Cover (CLC), charakteryzuje się znaczeniem obszarów rolniczych (95,2% w 2018 r.), w proporcji identycznej jak w 1990 r. (95,3%). Podział szczegółowy w 2018 r. przedstawia się następująco: grunty orne (58,7%), łąki (26,7%), heterogeniczne tereny rolne (9,8%), lasy (2,4%), tereny zurbanizowane (1,4%), sztuczne tereny zielone, nierolnicze (1,1%).

IGN także udostępnia narzędzie online do porównywania zmian w czasie użytkowania gruntów w miejscowości (lub obszarów w różnych skalach). Kilka epok są dostępne jako map lub zdjęć lotniczych: na mapie Cassini ( XVIII th  wieku), na mapie Staff (1820-1866) oraz w bieżącym okresie (1950 do chwili obecnej).

Toponimia

Nazwa wsi pochodzi od gallo-rzymskiego antroponimu Sanctius z łacińskim przyrostkiem własności „-acum”, który z czasem przekształcił się w „-ec”, a następnie „-ay” i oznaczał domenę Sanctius.

Fabuła

W miejscowości Sanxay znajdują się pozostałości starożytnego Vicus , wiosce Gallo-Roman , zbudowany w I st  wieku . Wielebny ojciec Krzyż wykonany mu częściowe wykopów w końcu XIX th  wieku , przynosząc zapalić świątyni , w łaźniach rzymskich i rzymski teatr zbudowany na zboczu. 335 starożytne monety zostały odkryte, w tym 38 ze świątyni, 226 pokoi są identyfikowane z ubiegłego wieku w Republice Rzymskiej na początku IV -go  wieku. Odkryto również kilka sklepów. Ten vicus był ośrodkiem wiejskim, który przyciągał okoliczną ludność. Nie udało się wykopać części mieszkalnej i rzemieślniczej stanowiska, zidentyfikowanej za pomocą zdjęć lotniczych.

Stanowisko archeologiczne jest uważane za zabytek narodowy .

Sanxay jest cytowany w tekście po raz pierwszy w X -go  wieku. W XI -tego  wieku, to był potężny archiprezbiter . Sarkofagi Merowingów znaleziono w pobliżu odbudowanego kościoła w XVI -tego  wieku na fundamentach sięga XII th i XIII th  wieku.

Hundred Years War uderzyła w miasto, które sto lat później, doświadczony pewien dobrobyt czym świadczą rzeźby nadal zdobiące drzwi i okien domów Sanxay. Do wojen religijnych położyć kres tym okresie prosperity.

W XVII th i XVIII -go  stulecia Sanxay doświadczył znowu poważny rozwój gospodarczy. W mieście mieściło się do dwudziestu dwóch zajazdów .

Podobnie jak reszta Francji, Sanxay z zadowoleniem przyjmuje postępy rewolucji francuskiej . Sadzi w ten sposób swoje drzewo wolności , symbol Rewolucji. Ale kiedy rozeszła się plotka, że Wandejczycy zbliżają się, został natychmiast zestrzelony, aby uniknąć represji. Posadzone na nowo, staje się punktem zbornym wszystkich świąt i głównych wydarzeń rewolucyjnych, takich jak święto Istoty Najwyższej .

W 1921 r. tramwaj obsługiwał miasto.

Polityka i administracja

Lista burmistrzów

Lista kolejnych burmistrzów

Okres		Tożsamość	Etykieta	Jakość
Brakujące dane należy uzupełnić.
Marzec 2001	W trakcie	Omer Beauchamps

Usługi publiczne

Kolejne reformy La Poste doprowadziły do ​​zamknięcia wielu urzędów pocztowych lub przekształcenia ich w proste przekaźniki. Jednak gmina była w stanie utrzymać własną.

Organy sądowe i administracyjne

Miasto podlega sądowi okręgowemu w Poitiers, sądowi okręgowemu w Poitiers, sądowi apelacyjnemu w Poitiers, sądowi dziecięcemu w Poitiers, trybunałowi przemysłowemu w Poitiers, sądowi handlowemu w Poitiers, sądowi administracyjnemu w Poitiers i administracyjnemu sądowi apelacyjnemu w Bordeaux, funduszom emerytalnym w Poitiers Trybunał, Sąd Gospodarczy ds. Ubezpieczeń Społecznych w Vienne, Sąd Przysięgłych w Vienne.

Ludność i społeczeństwo

Demografia

Ewolucja liczby mieszkańców jest znana ze spisów ludności przeprowadzanych w gminie od 1793 r. Od 2006 r. legalne populacje gmin są publikowane corocznie przez Insee . Spis jest obecnie oparty na corocznym zbieraniu informacji, sukcesywnie dotyczących wszystkich terytoriów gminy przez okres pięciu lat. W przypadku gmin liczących mniej niż 10 000 mieszkańców co pięć lat przeprowadza się badanie spisowe obejmujące całą populację, przy czym legalne populacje w latach pośrednich szacuje się przez interpolację lub ekstrapolację. Dla gminy pierwszy wyczerpujący spis ludności objęty nowym systemem został przeprowadzony w 2007 roku.

W 2018 r. miasto miało 549 mieszkańców, co oznacza spadek o 0,72% w porównaniu do 2013 r. ( Vienne  : + 1,47%, Francja z wyłączeniem Majotty  : + 2,36%).

Ewolucja populacji   [  edytuj  ]

1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1640	1,654	1,571	1336	1645	1705	1807	1839	1866

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (1)

1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
1549	1643	1618	1,607	1,562	1544	1509	1426	1,386

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (2)

1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
1310	1318	1345	1,165	1 146	1,115	1 194	1,121	1,038

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (3)

1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2012
1,016	977	869	701	630	649	561	549	552

Ewolucja populacji   [  edytuj  ] , ciąg dalszy (4)

2017	2018	-	-	-	-	-	-	-
548	549	-	-	-	-	-	-	-

Od 1962 do 1999: ludność bez podwójnego liczenia  ; dla następujących dat: ludność gminna .
(Źródła: Ldh / EHESS / Cassini do 1999 r., następnie Insee od 2006 r.) Histogram rozwoju demograficznego

W 2008 roku, według INSEE The gęstość zaludnienia w mieście było 23 osób / km 2 , 61 osób / km 2 do działu, 68 osób / km 2 dla regionu Poitou-Charentes i 115 mieszkańców. / Km 2 we Francji.

W ostatnim spisie z 2018 r. miasto liczyło 549 mieszkańców

W 2009 roku podział według płci przedstawia się następująco:

• w 1999: 50,7% mężczyzn i 49,3% kobiet.
• w 2007 r.: 51,9% mężczyzn i 48,1% kobiet.
• w 2010 roku: 52,9% mężczyzn i 47,1% kobiet.

Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1968-2007 wygląda następująco ( INSEE ):

• W latach 1999-2007: 42 urodzenia i 64 zgony.
• W latach 1990-1999: 37 urodzeń i 77 zgonów.
• W latach 1982-1990: 40 urodzeń i 82 zgony.
• W latach 1975-1982: 33 narodziny i 89 zgonów.
• W latach 1968-1975: 36 urodzeń i 87 zgonów.

Ewolucja urodzeń i zgonów w latach 1999-2008 przedstawia się następująco ( INSEE ):

• w 2008 r.: 4 urodzenia i 3 zgony.
• w 2007 r.: 7 urodzeń i 7 zgonów.
• w 2006 r.: 4 urodzenia i 11 zgonów.
• w 2005 r.: 5 urodzeń i 10 zgonów.
• w 2004 r.: 2 urodzenia i 4 zgony.
• w 2003 r.: 7 urodzeń i 9 zgonów.
• w 2002 r.: 5 urodzeń i 7 zgonów.
• w 2001 r.: 7 urodzeń i 9 zgonów.
• w 2000 r.: 3 urodzenia i 6 zgonów.
• w 1999 roku: 9 urodzeń i 8 zgonów.

Podział ludności miasta według wieku w 2007 r. według INSEE przedstawia się następująco  :

• od 0 do 14 lat: 72 mieszkańców (103 w 1999 r.).
• od 15 do 29 lat: 66 mieszkańców (84 w 1999 r.).
• od 30 do 44 lat: 95 mieszkańców (122 w 1999 r.).
• 45 do 59 lat: 122 mieszkańców (114 w 1999).
• od 60 do 74 lat: 120 mieszkańców (132 w 1999).
• 75 lat lub więcej: 74 mieszkańców (94 w 1999).

W 2007 :

• Liczba osób samotnych wynosiła 30,8%.
• Małżeństwa stanowiły 51,4% populacji.
• Osoby rozwiedzione stanowiły 8,8%.
• Liczba wdów i wdowców wynosiła 9%.

Edukacja

Gmina Sanxay zależy od akademii w Poitiers, a jej publiczna szkoła podstawowa od inspektoratu akademickiego w Vienne.

Gospodarka

Rolnictwo

Według regionalnej dyrekcji ds. żywności, rolnictwa i lasów w Poitou-Charentes, w 2010 r. było tylko 27 gospodarstw, w porównaniu z 36 w 2000 r.

Powierzchnia użytkowanych gruntów rolnych nieznacznie się zmniejszyła, z 2566  ha w 2000 r. do 2500  ha w 2010 r. Liczby te wskazują na koncentrację gruntów w mniejszej liczbie gospodarstw. Tendencja ta jest zgodna z rozwojem obserwowanym w całym departamencie Vienne od 2000 do 2007 roku, każde gospodarstwo zyskało średnio 20  hektarów.

37% gruntów rolnych jest przeznaczonych pod uprawę zbóż ( głównie pszenica miękka, ale także jęczmień i kukurydza ), 23% pod nasiona oleiste (3/4 pod rzepak i 1/4 pod słonecznik ), 27% na pasze i 8% pączkuje .

Dziesięć gospodarstw w 2010 r. (w porównaniu do 17 w 2000 r.) prowadzi hodowlę bydła (1442 sztuk w 2010 r. w porównaniu z 2011 r. w 2000 r.). Jest to jedno z najważniejszych stad bydła w departamencie Vienne , które w 2011 roku zgromadziło 48 000 sztuk.

Dziewięć gospodarstw w 2010 r. (w porównaniu do 17 w 2000 r.) prowadzi hodowlę owiec (1760 sztuk w 2010 r. wobec 3206 sztuk w 2000 r.). Ten rozwój jest zgodny z ogólnym trendem departamentu Vienne . Rzeczywiście, stado owiec, przeznaczone wyłącznie do produkcji mięsa, zmniejszyło się o 43,7% od 1990 do 2007 roku. W 2011 roku liczba pogłowia w departamencie Vienne wynosiła 214 300 sztuk.

Cztery gospodarstwa w 2010 r. (w porównaniu do sześciu w 2000 r.) prowadziły hodowlę kóz (1766 sztuk w 2010 r. wobec 1094 sztuk w 2000 r.). Jest to jedno z najważniejszych stad kóz w departamencie Vienne (74 500 sztuk w 2011 r.), który jest drugim co do wielkości wydziałem hodowli kóz po departamencie Deux-Sèvres . Mleczne powołanie stada jest bardzo silne. Mniej niż 2% ferm kóz w 2000 roku było niemlecznych. Prawie cała produkcja mleka, stale rosnąca (od 2000 do 2011: + 44%) trafia do przemysłu rolno-spożywczego, tj. 96% z 485 000  hektolitrów zebranych w całym okresie departament Vienne w 2004 r. Produkcja sera w gospodarstwie pozostaje bardzo marginalna i stanowi zaledwie 1% produkcji mleka i 6% gospodarstw. 75% gospodarstw opiera się na systemie produkcyjnym typu naziemnego, przy czym grunty rolne przeznaczone są w tym przypadku głównie na produkcję pasz. 75% tych gospodarstw hoduje tylko kozy. Dynamika tej hodowli, nacisk położony na jakość produktów pozwoliły na uzyskanie AOC „chabichou du Poitou” i „Sainte Maure de Touraine” za produkowane sery.

Hodowla drobiu zniknęła w tym dziesięcioleciu (14 403 sztuk w 2000 r. rozsianych na szesnaście gospodarstw).

Targi i sklepy

Dni średniowiecza organizowane są w czerwcu. Przyciągają wielu ludzi i tym samym uczestniczą w działalności gospodarczej wsi. Organizowane są: jarmark, duży turniej rycerski...

Według danych INSEE w 2009 r. istniały jeszcze trzy sklepy, a mianowicie sklep spożywczy , sklep rybny oraz księgarnia – artykuły papiernicze – prasa .

W 2019 r. w mieście jest jeszcze poczta, sklep spożywczy, piekarnia, fryzjer, wyprzedaż lokalnej prasy, obecnie w remoncie bar-restauracja, który wkrótce zostanie otwarty.

Aktywność i zatrudnienie

Stopa bezrobocia w 2007 r. wyniosła 6,8%, aw 1999 r. 19,1%.

Emeryci i osoby w wieku przedemerytalnym stanowili 35,5% ludności w 2007 r. i 29,6% w 1999 r.

Współczynnik aktywności wyniósł 69,6% w 2007 r. i 63,4% w 1999 r.

Lokalna kultura i dziedzictwo

Animacja

W 2000 roku Christophe Blugeon, obecny dyrektor artystyczny festiwalu, zainicjował projekt ożywienia teatru Gallo-Roman w Sanxay poprzez programowanie każdego lata oper z wielkiego repertuaru.

Od pierwszej edycji festiwal znalazł swoją publiczność. Tysiące widzów osiągną łącznie 65 000 biletów w ciągu 10 lat, biorąc udział w Rigoletto w 2000 r., Carmen w 2001 r., La Traviata w 2002 r., Nabucco w 2003 r., Tosca w 2004 r., La Bohème w 2005 r., trzech wieczorach koncertowych w 2006 r., Il Trovatore w 2007 r. dwa wieczory koncertowe w 2008, w tym Requiem Verdiego, Aïda w 2009 i Norma w 2010.

W 2011 roku festiwal, na którym wystąpiła Carmen de Bizet, przyciągnął 10 tysięcy widzów. Praca Bizeta zmobilizowała ponad 150 artystów, w tym 10 solistów (Géraldine Chauvet, Asmik Grigorian, Sarah Vaysset, Aline Martin, Thiago Arancam, Ryan McKinny, Philippe Duminy, Paul Rosner i Florian Sempey), 65 muzyków, 70 chórzystów dzieci i dorosłych, sześciu tancerze flamenco, osioł i cztery konie. Kierownictwo muzyczne zapewnił Didier Lucchesi, a reżyserię – Jack Gervais.

W 2012 roku stowarzyszenie Les Soirées Lyriques de Sanxay , organizator festiwalu, zaprezentowało 9 tysiącom widzów operę La Traviata Giuseppe Verdiego . Wystąpiło w nim 10 solistów, 65 muzyków, 70 chórzystów i sześciu tancerzy.

W 2013 roku czternaste Wieczory Liryczne zgromadziły 7200 osób, które wzięły udział w przedstawieniu opery Pucciniego: Madame Butterfly .

Soirées Lyriques de Sanxay są dziś jednym z głównych wydarzeń sztuki lirycznej we Francji po festiwalu Aix-en-Provence i Chorégies d'Orange .

Miejsca i zabytki

Rzymskie ruiny Herord

Rzymskie ruiny Herord znajdują się 2  km od Sanxay. Stanowisko archeologiczne przecina Vonne, który opisuje szeroki zakręt. To ważne uzdrowisko zorganizowane jest wokół teatru , łaźni termalnych i świątyni .

• Sanktuarium Gallo-Roman wraca do II -go  wieku naszej ery. Zastąpił sanktuarium celtyckich zniszczone V th  century  BC. AD . Choć benedyktynów w XVII -tego  wieku odniósł się do serwisu, został wydobyty po raz pierwszy od 1881 roku do 1883 roku przez ks Camille Krzyża . Świątynia jest przykładem latynizacji odosobnionym miejscu kultu celtyckiego na wsi. To wiejskie sanktuarium było być może poświęcone Wodom. Poza placem zapewniającym połączenie z łaźniami termalnymi, świątynia ma znaczne rozmiary. Stoi na tarasie otoczonym kolumnowymi portykami . Najbardziej majestatyczny miał być portyk wschodni o długości 76  m i dwóch lub trzech rzędach dwudziestu dwóch kolumn. Cella świątyni jest ośmioboczny i pusty. Na dole musiało wyłonić się źródło. Cellę otaczała galeria w kształcie krzyża.
• Teatr oprze zboczu prawego brzegu Vonne . Według różnych źródeł mogła pomieścić od 6500 do 8000 osób. Czasy połowicznego amfiteatr musi mieć drewnianych stopni które ramie okrągły arenę, na której, nie ma wątpliwości, walki ludzkie i zwierzęce miejsce, jak i oficjalne ceremonie.
• Termy rozciągają się na prostokącie o wymiarach 110  m na 60  m . Budowano je w dwóch etapach. Istnieje rzeczywiście, mała nadmorska II th  century i duże z końca III th  wieku . Łącznie mogli pomieścić jednocześnie tylko 140 osób. Termy były więc zarezerwowane dla mniejszości ludzi (chorych?) I do celów religijnych.
• Na lewym brzegu Vonne zbudowano domy i schroniska.

Ogrodzenie, łaźnie termalne, teatr i portyk zostały w 1882 roku sklasyfikowane jako zabytek historyczny .

Zamek Marconnay

Zamek znajduje się 3  km na północ od Sanxay. Pochodzi z XV -go  wieku. Jest zarówno w stylu gotyckim, jak i renesansowym .

Inne zabytki

• Kościół Sanxay był przez wieki gruntownie zmieniany. Posiada bogate wyposażenie i barwione parterowy z pięcioma ramionami w XIX TH i XX th  wieku. W kościele znajdują się dwa dzwony , jeden pochodzi z 1883 roku, a drugi z 1723 roku. Ten ostatni nazywa się „Marie-Jeanne”.
• Romański most zwany „des Bergers”. Został zbudowany w 1688 roku na koszt króla Francji Ludwika XIV .
• Domy z końca średniowiecza .
• Château de la Coincardière, którego drzwi są od 1935 roku wpisane na listę zabytków .

Osobowości związane z gminą

• Ojciec Camille de la Croix (1831-1911), archeolog, wynalazca stanowiska Herord.
• Jules Benoist znany jako Jules de Gastyne (Sanxay 1847-Paryż 1920), dziennikarz, pisarz i dramaturg.

Zobacz również

Powiązane artykuły

• Lista gmin w Wiedniu
• Dawne gminy Vienne

Linki zewnętrzne

• Strona stowarzyszenia przyjaciół Sanxay
• Sanxay na stronie National Geographic Institute

Uwagi i referencje

Notatki i karty

• Uwagi

1. Roczna amplituda termiczna mierzy różnicę między średnią temperaturą lipca i stycznia. Ta zmienna jest powszechnie uznawana za kryterium rozróżniania między klimatem oceanicznym a kontynentalnym.
2. Opady atmosferyczne, w meteorologii, to zorganizowany zestaw ciekłych lub stałych cząstek wody opadających swobodnie w atmosferze. Ilość opadów docierających do danej części powierzchni ziemi w określonym przedziale czasu jest oceniana na podstawie ilości opadów, którą mierzą deszczomierze.
3. Odległość obliczana jest w linii prostej między samą stacją meteorologiczną a stolicą gminy.
4. Przez historyczną stację meteorologiczną należy rozumieć stację meteorologiczną, która została oddana do użytku przed 1970 r. i która znajduje się najbliżej gminy. Dane obejmują zatem co najmniej trzy okresy trzydziestoletnie (1971-2000, 1981-2010 i 1991-2020).
5. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gmin wiejskich i miejskich opublikowanym w listopadzie 2020 r., w zastosowaniu nowej definicji wsi, zatwierdzonej na14 listopada 2020 r. w międzyresortowym komitecie wsi.
6. Pojęcie zlewni miast zastąpiono w październiku 2020 r. starym pojęciem obszaru miejskiego , aby umożliwić spójne porównanie z innymi krajami Unii Europejskiej .
7. prawny Miejska ludność w życie z dniem 1 st  stycznia 2021, rocznik 2018, zdefiniowane granice terytorialne w życie z dniem 1 st  stycznia 2020 r statystyczny data referencyjna: 1 st  stycznia 2018.

• Karty

1. IGN , „  Ewolucja użytkowania gruntów w mieście na starych mapach i zdjęciach lotniczych.  » , Na remorerletemps.ign.fr (konsultacja 20 kwietnia 2021 r . ) . Aby porównać ewolucję między dwiema datami, kliknij na dole pionowej linii podziału i przesuń ją w prawo lub w lewo. Aby porównać dwie inne karty, wybierz karty w oknach w lewym górnym rogu ekranu.

Bibliografia

1. Regionalna Izba Rolnicza Poitou-Charentes - 2007
2. Daniel Joly, Thierry Brossard, Hervé Cardot Jean Cavailhes, Mohamed Hilal i Pierre Wavresky "  typów klimatów we Francji, konstrukcji przestrzennych  ", Cybergéo, European Journal of geografii - European Journal of Geography , n o  501 ,18 czerwca 2010( DOI  https://doi.org/10.4000/cybergeo.23155 , przeczytaj online , dostęp 24 lipca 2021 )
3. „  Klimat we Francji metropolitalnej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ ,4 lutego 2020 r.(dostęp 24 lipca 2021 )
4. „  Definicja normy klimatycznej  ” , na http://www.meteofrance.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
5. Słowniczek - Opady , Météo-France
6. „  Klimat Francji w XXI wieku – Tom 4 – Scenariusze regionalne: wydanie 2014 dla metropolii i regionów zamorskich  ” , https://www.ecologie.gouv.fr/ (dostęp 12 czerwca 2021 ) .
7. [PDF] „  Regionalne Obserwatorium Rolnictwa i Zmian Klimatu (Oracle) - Nouvelle-Aquitaine  ” , na nouvelle-aquitaine.chambres-agriculture.fr ,2018(dostęp 24 lipca 2021 )
8. „  Station Météo-France Menigoute_sapc - metadata  ” , na stronie datepubliques.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r. )
9. „  Orthodromy between Sanxay and Ménigoute  ” , fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
10. „  Stacja Météo-France Menigoute_sapc – karta klimatologiczna – 1981-2010 statystyki i zapisy  ” , na publicznych data.meteofrance.fr (dostęp 24 lipca 2021 r . ) .
11. „  Orthodromy between Sanxay and Biard  ” , fr.distance.to (dostęp 24 lipca 2021 ) .
12. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1971-2000  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
13. "  Stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normy za okres 1981-2010  " , https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24.07.2021 )
14. "  stacja meteorologiczna Poitiers-Biard - Normalne na lata 1991-2020  " , na https://www.infoclimat.fr/ (dostęp 24 lipca 2021 )
15. „  Typologia miast / wsi  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja: 5 kwietnia 2021 r . ) .
16. "  gmina wiejska - definicja  " , na tej stronie INSEE (konsultacje na 5 kwietnia, 2021 ) .
17. „  Zrozumienie siatki gęstości  ” , na stronie www.observatoire-des-territoires.gouv.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
18. „  Lista gmin tworzących obszar atrakcji Poitiers  ” , na stronie insee.fr (konsultacja 5 kwietnia 2021 r . ) .
19. Marie-Pierre de Bellefon, Pascal Eusebio, Jocelyn Forest, Olivier Pégaz-Blanc i Raymond Warnod (Insee), „  We Francji dziewięć na dziesięć osób mieszka w zlewni miasta  ” , na insee.fr ,21 października 2020 r.(dostęp 5 kwietnia 2021 r . ) .
20. „  CORINE Land Cover (CLC) – Podział obszarów na 15 stanowisk użytkowania gruntów (obszar metropolitalny).  » , W tym miejscu danych oraz badań statystycznych Ministerstwa Ekologicznej Transformacji. (dostęp 20 kwietnia 2021 )
21. Dziedzictwo gmin Vienne , Paryż, Flohic,2002, 1136  s. ( ISBN  2-84234-128-7 ).
22. Marie Laure Berdeaux-Le Brazidec, „Badania monet rzymskich z wykopalisk sanktuarium gallo-rzymskiego w lesie Halatte (Oise), 1996-2000”, Revue archeologique de Picardie , Wydanie specjalne 18, 2000. Le temple gallo -romain lasu Halatte (Oise) s. 225
23. Robert Petit, Drzewa wolności w Poitiers i Vienne , Poitiers: Éditions CLEF 89 / Fédération des travaux laïques, 1989, s.  206 .
24. Strona prefektury Vienne , konsultowana 10 maja 2008 r.
25. Organizacja spisu na insee.fr .
26. Departamentalny kalendarz spisu ludności , na stronie insee.fr .
27. Od wiosek Cassini po dzisiejsze miasta na terenie École des Hautes Etudes en Sciences Sociales .
28. Insee - Legalne populacje gminy za lata 2006 , 2007 , 2008 , 2009 , 2010 , 2011 , 2012 , 2013 , 2014 , 2015 , 2016 , 2017 i 2018 .
29. Akta miejskie 2000 - 2010 Vienne
30. Agreste - Badanie struktury 2007
31. Agreste - Bulletin n O  12 maja 2013 roku
32. Panorama Rolniczej w Wiedniu - czerwiec 2012 - Izba Rolnicza Wiednia
33. Agreste - Bulletin n O  11 grudnia 2005
34. Bertrand 1882 , s.  267-268.

Bibliografia

• Alexandre Bertrand „  Wykopaliska ks Camille La Croix pobliżu Poitiers Sanxay  ” zapisów posiedzeń Akademii napisami i literatury pięknej, 26 th roku , n O  4,1882, s.  267-268 ( czytaj online )
• Jules Formigé , „  Sanktuarium Sanxay (Vienne)  ”, Gallia , t.  2,1944, s.  43-120 ( czytaj online )
• '' Sanxay (Vienne) (pot. „Przewodników archeologicznych Francji n o  25, Government Printing Office / Ministerstwo Kultury.